|
Gisteren scheen het zonnetje te fel op m'n bolletje. Toen ben ik gekropen in m'n holletje en onder het wolletje...
Ik kruip nu samen met mijn lezers in de teletijdmachine en dan razen we terug in de tijd naar het oude PMS-centrum op de Luikersteenweg in Hasselt.
Pol en Pier, alias Miel en Danny, waren twee vrolijke vrienden. Als bedienden waren ze werkzaam in het PMS-centrum van de jaren 80. Samen deelden ze een bureau op het gelijkvloers van het statige oude gebouw. Op zekere dag ontdekten ze in een hoek aan het venster een mooi spinnenweb, waarin een ijverig spinnetje bezig was met het breien van haar web. Elke dag bewonderden Miel en Danny de creaties van het spinnetje, dat bij het weven van haar draadjes nauwlettend in de gaten gehouden werd. Het webje werd nooit aangeraakt, het bleef lange tijd intact. Niemand haalde het in zijn hoofd om het webje weg te halen, ook niet de poetsvrouw.
Het was vertederend om te zien hoe Miel en Danny het webje dagelijks inspecteerden. Maar in feite waren zij als deugnieten aan het wachten tot de poetsvrouw het spinnenwebje zou ontdekken. Er gebeurde niets. Het webje bleef lange tijd in de hoek zitten. Het spinnetje leefde nog lang en gelukkig in het warme donkere hoekje naast het venster, en kon ongestoord voortwerken aan haar borduurseltje.
Na een jaar of zo ebden de emoties rond het spinnetje en haar webje stilaan weg... En toen de muren een nieuwe verfbeurt kregen, verdween het spinnetje en haar hele kunstwerkje. De poetsvrouw had het niet eens gemerkt...
|
