Brussel zwaar belegerd. Het moest ervan komen. Het vreemde tuig is hier al die jaren zomaar onbegrensd door alle spleten en kieren van onze contreien mogen binnensluipen. Zonder controle, zonder bagage, zonder wortels, zonder ware identiteit. Met welkomstspandoeken werden ze binnengehaald door gestoorde medeburgers die hen betuttelend een comfortabel plaatsje willen geven midden in onze welopgebouwde samenleving. Het schijnt dat dat zo hoort. Dat werd ons vroeger toch wijsgemaakt toen we onze vreemde naasten moesten tolereren zoals we onszelf tolereren. We zijn er ver mee gekomen, met onze vernietigende menslievendheid, onze bekommernis om de vreemdeling. Wij hebben jarenlang gezwoegd aan een constructie, en nu laten we toe dat parasiterende indringers ons kunstwerk vernietigen in een handomdraai. Nu is het te laat, het vreemd gespuis heeft zich al undercovered geïnfiltreerd in onze samenleving, dankzij het migrantvriendelijk openpoortenbeleid in ons land en Europa. En 'Hart boven Hard' zingt dan nog eens uit volle borst over verdraagzaamheid. Ze moeten vervolgd worden omdat ze de moordaanslagen in Parijs minimaliseren en verkondigen dat we verdraagzaam moeten zijn voor moordenaars.
In Molenbeek mocht en kon alles, alles in het teken van verdraagzaamheid en van begrip voor andere culturen en andere soorten. Toen we machtiger waren dan onze indringers, was het makkelijk om verdraagzaam te zijn, een kleine minderheid is te overzien. Maar machtsposities maken slaven van gulle gevers en supertoleranten. Aan geduld en verdraagzamheid komt een eind als je zelf bedreigd wordt door diegenen die je wilde verdragen en accepteren...
Ondertussen is onderwijsminister Joëlle Milquet (CDH) vergeefs bezig met het Franstalige onderwijs in Brussel uit het slop te halen. Die moeite had ze niet hoeven doen indien burgemeester Moureaux zijn burgemeesterschap fatsoenlijk uitgeoefend had.
Milquet belooft een actieplan om Molenbeekse jongeren betere schoolopleidingen te geven, om zodoende de voedingsbodem voor extremisme en radicalisering af te zwakken. Het Franstalig onderwijs in Brussel is dramatisch, zegt Milquet, er zijn kwaliteitsscholen en 'vuilnisbakscholen'. 'Vuilnisbakscholen' ontnemen jongeren elk perspectief, ze groeien op zonder perspectief, en dat is te wijten aan de lamentabele staat van het onderwijs in Brussel.
Opgroeien zonder perspectief?... Fout van het onderwijs?... Het zijn de jongeren zélf met hun vuinisbakken-mentaliteit die de scholen tot vuilnisbakken omvormen. Stop een kwaliteitsschool vol met Molenbeekse jongeren en binnen de kortste keren is die school naar de vaantjes.
Ik heb de indruk dat Milquet streeft naar iets onhaalbaars in het Franstalig onderwijs in Brussel. Zoals de meeste allochtone jongeren hebben ze in Molenbeek ook weinig ambities voor de toekomst. En een school verlaten zonder diploma, dat vinden velen heel gewoon, dat hoort bij hun natuur.
Hun gedachtegoed wordt gevoed door het koppig blijven kleven aan eigen taal, cultuur en religie, en zo wordt die 'vuilnisbakken'-mentaliteit overgeleverd naar de volgende generaties. Geen enkele school is hier tegen opgewassen. De enige oplossing zou zijn: opname in kampen, totaal afgezonderd van ouders, familie en moskeeën, strenge kampen met militair regime, om hen te verlossen van hun verderfelijke gedachtegoed.
|