|
Vanmiddag zat ik wat te mijmeren over vroeger toen moslimleerlingen als groep veel sterker en zelfbewuster waren in de islamles, dan wanneer ze bv wiskundeles volgden samen met Vlaamse leerlingen. Hun individueel besef is zwakker dan dat van Vlaamse leerlingen die als individu veel sterker staan.
In aanwezigheid van niet-moslims verbleken moslims en beschadigen zij hun zelfbeeld. In een multicultuur zien ze anderen, de niet-moslims, om zich heen. De confrontatie tussen zichzelf en de 'ongelovigen' in een nieuw geheel, de multicultuur, doet hen overhellen naar de extreme zijde van het moslim-zijn. En zo denk ik dat radicalen en extremisten geboren worden.
Afgezonderd van westerse gemeenschappen floreren moslims het beste, want dan zien ze geen westerlingen om zich heen, dan zien ze geen niet-moslims die ze niet kunnen verdragen, ze willen iedereen weg die geen moslim is. Moslims en westerlingen kunnen niet samenleven. Wie heeft dat toch ooit uitgevonden dat islamcultuur en westerse cultuur best verenigbaar zijn? Paula D'Hondt en Pater Leman om te beginnen...
Als moslims op zichzelf zouden blijven, in hun eigen gemeenschap, zien ze niks, zullen ze ook niet radicaliseren, blijven ze gewoon moslim, en trekken ze niet ten strijde, of doen ze geen gekke dingen, gaan ze zeker niet koppensnellen of de moordlustige kwiet uithangen. Syriëstrijders, radicalen en extremisten hebben teveel geproefd van de westerse beschaving.
Het is niet goed voor de islam als moslims massaal het westen overspoelen. De islam brokkelt af en vervalt in extremisme. Moslims zijn massaal Europa komen overweldigen. Zij zijn primitieven en hebben een vreemde levensstijl. Zij accepteren geen anderen dan moslims. En omdat onze leiders moslims in ons midden toegelaten hebben, zijn zij medeschuldig aan het moslimextremisme.
|
