Lieve is een dromer, niet alleen 's nachts maar vooral overdag, wanneer ik wegglijd in mijn droomwereld... Nu zal 'k eens vertellen over een droom van vorige nacht, een droom waarvan ik vandaag nog lang ga nagenieten. Ik droomde dat ik de grote baas van de televisie was en er álles te zeggen had. Alles over programma's, over nieuwslezers, omroepsters, quizleiders, woordvoerders, tot en met de kuisploeg. Ook inhoud, stijl én tijdstippen van alle uitzendingen vielen onder mijn bevoegdheid. Alles! Ik kreeg carte blanche om hervormingen door te voeren en hoefde met niemand te overleggen. Zonder referendum kwam ik aan de macht.
De radicaalste hervorming die ik doorvoerde waren de journaals die verhuisden van 's avonds naar 's morgens. De hele voormiddag nieuwsberichten, interviews, weerberichten, commentaren... Dan kan de menselijke geest 's namiddags alles rustig op een rijtje zetten en overpeinzen. Aan den toog, bij de kapper, bij de pedicure, in de winkel... Als dan de avond valt over 't land zijn we klaar om alle gebeurtenissen een plekje te geven in ons brein en zijn we klaar met piekeren.
De avond is er om uit te bollen van de belevenissen van overdag, om de nachtrust voor te bereiden. Niet om overspoeld te worden door alle ellende van de hele wereld. Luchtige en frivole avondprogramma's die het verstand op nul zetten zijn nodig om in de gepaste stemming te komen voor een ongestoorde en serene nachtrust. De nachtelijke dromen verwerken alles wat we overdag gezien en gehoord hebben. Maar als het wereldgebeuren 's avonds op ons afkomt, verstoren frustratie en onmacht die verwerking, en dan beginnen we te woelen in bed, worden we gewekt door onze onrustige geest. En zo ontstaan slaapstoornissen...
Geleerden, wetenschappers en onderzoekers loofden mijn initiatief en zo ontving ik de 'Nobelprijs voor de Volksgezondheid'. Ontnuchterd ben ik wakker geworden, maar de nobelprijs voor volksgezondheid heb ik toch maar fijn in de wacht gesleept.
|