In Parijs hebben ze 'uritrottoirs' uitgevonden om wildplassers in toom te houden. Uritrottoirs zijn publieke urinoirs voor mannen met een penis. Er zijn ook mannen zonder penis, maar die hebben dan een blonde pruik en lippenstift als surrogaat.
Urinoirs om wildplassen tegen te gaan. Maar een wildplasser in hart en nieren zal blijven wild plassen en niet wachten tot hij een pipihokje tegenkomt. Een echte man wil geen urinoirtje, hij moet kunnen wildplassen.
Nu werden afgelopen nacht de nieuwe publieke urinoires in Parijs beschadigd. Vrouwelijke vandalen hebben toegeslagen. Zij zijn jaloers op mannen met een penis, ze benijden hen hartsgrondig en zouden dolgraag ook zo'n hebbedingetje willen waarmee je altijd en overal je urine kunt lozen. Rechtstaand en zonder vrouwelijk holletje waaruit de urine stroomt terwijl je afgeschermd van de publieke ruimte op een wc-bril zit en niemand je kan zien. En daarom is het niet eerlijk dat mannen met een penis publiekelijk kunnen urineren terwijl vrouwen dat niet kunnen... aldus de feministen.
Feministen vinden urinoirs seksistisch en discriminerend, omdat alleen mannen met een penis zich kunnen manifesteren in de publieke ruimte. Vrouwen met penisnijd willen gendergelijkheid op straat én in 't pipihokje. Zij voelen zich ondergeschikt aan de man en zien de penis als symbool van meerwaardigheid. 'Fallus' vind ik trouwens een mooiere benaming voor penis.
Vrouwen die het op de urinoirs gemunt hebben, kampen met penisnijd. Penisnijd of penis envy, een boeiend begrip uit de psychoanalyse van Sigmund Freud, laat wrokkige vrouwen zien die afgunstig zijn op de mannelijke penis. Penisnijdige vrouwen ofwel pisnijdige vrouwen accepteren het gemis van een penis niet. Hun afgunst doet hen lijden en afzien, ze zijn zichzelve niet, en dan gaan ze mannelijke urinoirs vandaliseren...