Gisteren hebben we een van het pad naar Eggum verkend. Vandaag willen we de volledige tocht maken.

Maar de steile rotsen maken het ons te moeilijk om verder te gaan.  We verkiezen dan maar om naar Eggum te rijden en van daaruit in de tegenovergestelde richting te wandelen.

Over het hele pad komen we schaapjes tegen die vriendelijk de weg voor ons vrijmaken.

Tijdens de wandeling zien we een kunstwerk van Markus Raetz.  Een hoofd, maar je kan het enkel maar zien vanuit een bepaald perspectief.  Knap gedaan van die kerel.

Vanop de parking waar we krijgen we een streepje middernachtzon te zien.

Minder goed  nieuws...het water loopt weer weg!  Alweer !!!

We rijden rond op het eiland Austvagoya.  In Henningsvaer, een schilderachtig vissersdsorpje, houden we halt.

Hier zien we voor het eerst de vis(sen) te drogen hangen.

Later rijden we rond op het eiland Grimsoy en Vestvagoy.   We willen de wandeling maken naar Eggum. Dit is een steil pad langs afgronden.

We overnachten in Unstad. Mensen komen af- en aangereden om ofwel het strand te bezoeken en om de middernachtzon te zien.
Maar de zon slaagt er niet in om door het dichte wolkendek heen te breken. 

Vandaag is het bewolkt maar droog.  We winkelen in Sortland.  Van hieruit rijden we naar het eiland Hadseloya en willen de boot nemen van Melbu naar Fiskebol.

Helaas, zo vroeg in het seizoen vaart de overzet slechts tweemaal .  We moetenper dag uit. We moeten wachten (van 15u) tot 19u alvorens we de overtocht kunnen aanvatten.

Maar we hebben nog tijd genoeg om een wandeling te maken aan de rotskust.

Het is bewolkt en koud.  We willen gaan winkelen maar beseffen te laat dat vandaag hier een feestdag is.

We rijden dan verder naar Sto (bij Langenes) en maken een lange wandeling langs de kust.  We vinden het moeilijk om ons te kleden: zodra de zon tevoorschijn komt wordt het erg warm. Wanneer ze  achter de wolken verdwijnt wordt het dan weer plots te koud.

's Avonds stoppen we in Hovden.  Hier willen we nog eens de middernachtzon bewonderen. Maar de wolken steken daar een stokje voor. We krijgen de zon amper te zien.

Vandaag is het wat frisser. 9° en bewolkt.
We rijden verder naar Andenes.  Op een verlaten camping kunnen we water bijvullen en douchen (met warm water!)

We ontmoeten Zwitsers die terugkeren van de Noordkaap. Hij bleek niets gezien te hebben door de dichte mist. Maar ik ben er toch geweest, straalt hij. 

Het toeristish bureau is gesloten. Ook de walvis safaries die van hieruit vertrekken zijn nog niet open.

We vinden een mooi plaatsje dicht bij de zee in Nordmela om te overnachten. 

 Alhoewel de omgeving hier heel mooi is willen we toch hier niet in dit stormweer blijven.  We rijden verder naar Narvik, wandelen even door de stad om ons te voorzien van Noors geld en nemen daarna de boot naar Nøss aan de kusten van het eiland Andoya.

Hier is het weer rustiger en aangenaam om te wandelen.  Voor het eerst zien we nu ook de zon boven de zeespiegel staan om middernacht.  We wandelen op het strand tot 0:45. 

We parkeren ergens langs de weg. De  schaapjes blaten er enthousiast op los, want voor hen is de dag al begonnen.

De zon nodigt ons uit naar buiten. We wandelen langs een kolkende rivier in het Nationaal Park van Abisko. Wat een rust! 

Onderweg zien we een steen met een wijze spreuk : De langste reis is de reis naar binnen. Na enkele duizende kilometers maakt dat wel indruk.

Voor het eerst voelen we dat onze armen en benen verbrand zijn.

's Avonds rijden we door tot in Riksgrenzen.  Hier ligt nog veel sneeuw en bijgevolg zijn er nog veel toeristen en skieërs.

We winkelen nog net voor de grens en stoppen op een parking richting Narvik.

Tijdens de nacht steekt een stormwind op en deze schudt onze mobilhome heen en weer.

Vandaag schijnt de zon volop en wordt het zeer warm, tot 25°. We maken een wandeling die vertrekt even achter de parking. Ook hier is de omgeving ontzettend mooi. De stilte die we hier vinden kennen we in Belgïe al lang niet meer

Het is duidelijk dat we hier in een tussenseizoen zitten want er is werkelijk niemand te bespeuren.

Er staan zweethutten die je van binnen en van buiten kunt bekijken.  

Na het avondeten rijden we terug naar Kiruna. We posten onze  kaartjes en kijken uit naar een plaats waar we onze lege gasfles kunnen vervangen.  Maar de juiste flessen die wij nodig hebben komen we nergens tegen.

We rijden richting Abisko om een plaatsje te zoeken voor de nacht.  Even voorbij Abisko vinden we in Björkliden een skistation met een grote lege parking.  Mooie plaats om de nacht door te brengen.

Door de warmere temperatuur en de hoge vochtigheidsgraad komen er nu veel muggen tevoorschijn. We maken dat we hier weg zijn en rijden richting Kiruna.

In Jukkasjärvi gaan we bezoeken we het beroemde ijshotel, of wat er nog van overblijft want de dooi heeft zich al ingezet.  Toch kunnen we door de ramen nog hier en daar wat kamers herkennen.

In Kiruna zelf is niet veel te zien.  Wel zien we heel veel jongeren rondhangen op pleintjes en her en der afval dat wordt achtergelaten. Dit zijn we eigenlijk niet zo gewoon in Zweden.

We overnachten in Kebnekaise. We staan hier helemaal alleen op een enorme vol met onbewoonde caravans, die getuigen van een druk winterseizoen.

Om 5u in de ochtend worden we gewekt door een piepend geluid. De frigo geeft aan dat de gasfles leeg is. 

We koppelen we onze reservefles aan. Buiten is het 3°, dus de verwarming laten we maar voor alle veiligheid op stand 2 staan.

We wandelen steil bergop langs het Kungsledenpad tot we wegens de sneeuw noodgedwongen moeten terugkeren.  Maar wat een mooie tocht!

We picknicken aan de rand van het nog steeds bevroren stuwmeer en genieten van een prachtig zicht op de Stora Sjöffalet.

Nadien rijden we door naar Ritsem. Dit dorp lijkt afgestemd op sneeuwscooters.

We rijden dan maar verder Gällivare en genieten van de vergezichten op de berg "Dundred".  Om te overnachten vinden we dit hier toch wat te druk door de vele delta vliegers die hier komen om van hun hobby te genieten.  En vermits het nog nauwelijks donker wordt, kan dit nog tot laat in de nacht duren.

Dus rijden we terug naar Gällivare, tanken en zoeken een rustige slaapplaats. 

 We rijden naar een parking aan het Muddus nationaal park en trekken de natuur in.

We picknicken bij een waterval.  De natuur is mooi genoeg om dezelfde weg terug te lopen en alles nog eens van de andere kant te zien.

Later rijden we nog door naar Porjus.  We zijn nog juist de laatste klant in het kleine winkeltje en kunnen nog vlees en eieren kopen.

Van Porjus rijden we naar het Stora Sjöfallets park waar we stoppen voor de nacht.  Op de parking stond wel een bordje met "ej overnatten" . "ej" verstaan we niet. We vinden "ej" ook niet in het woordenboek. Dus blijven we.  

Björn vaart met ons over het meer en vertelt honderduit over het Padjelanta gebergte en de mooie natuur daar.  Helaas kan men daar enkel wandelen in hoogzomer wegens de overvloedige sneeuw.

Plotseling valt zijn motor uit en hij krijgt hem niet meer aan de praat.  Gelukkig heeft hij nog roeiriemen aan boord.  Hij wil niet dat wij mee roeien.

Wanneer we terug aan de kant zijn vragen we hem of hij geen hondenkennel kent met sleehonden waar we een bezoek kunnen brengen.  Jazeker, in de buurt woont iemand die deze dieren traint en verzorgt. Na een telefoontje zijn we welkom.

Wanneer ze ons zien, blaffen de honden uit enthousiasme. De eigenaar vertelt dat ze willen rennen en de slede willen trekken.  Maar ze lijken even blij met een knuffel en een aai. Het zijn heel lieve dieren.

's Avonds doen we inkopen in Jokkmok. We overnachten in de buurt van het stadje. We sprokkelen hout voor een gezellig warm kampvuur.  Heerlijk rustig!

Na een flinke wandeling in de prachtige omgeving rijden we naar Kvikkjokk. Het dorpje lijkt uitgestorven. Het enige winkeltje is dicht.

Terwijl we rondwandelen ontmoeten we een bootverhuurder die ons naar de overkant van het uitgestrekte meer wil varen.  Hij zegt ons ook waar we kunnen overnachten.  Aan het Kvikkjokks Fjällstation is een grote parking, bovendien is dit aan het einde van de weg, dus rust gegarandeerd.

De man heet Björn en vertelt honderduit over het leven hier in hartje natuur.   Hij toont ons ook hoe zwaar het gewei van een eland is. Hoe kunnen die dieren nog rechtstaan met zulk een zwaar ding op hun hoofd... 

Op  de parking ontmoeten we een Duits echtpaar met hun hond.  Zij hebben ook zin om die rondvaart met Björn te maken. We spreken af om morgen samen naar de boot te gaan.

Zelfs met het vroege ochtendlicht toch lang geslapen, tot 9u.  Als we koffie willen maken merken we dat we  gisteren het verkeerde water hebben gekocht... tja dan drinken we maar koffie met prik...!

Maar we hebben heerlijk warm water om ons te wassen. Wat een luxe!

Vandaag willen we naar Jokkmok rijden om dan via een toeristisch centrum te weten komen waar we kunnen wandelen.

We rijden vandaag de poolcirkel binnen. Het is hier inderdaad een pak frisser.

 We ontmoeten steeds meer elanden. We rijden voorzichtig want de dieren kunnen plots  van overal tevoorschijn komen.

We parkeren op  20km ten weste van Jokkmok op een rustige weg tussen prachtige, nog bevroren meren. 

Vandaag is het overwegend zonnig en bijna geen wind.  We rijden zo'n 100 km verder richting Arjeplog. We wandelen over houten staketsels door het moeras.

Jäkkvik lijkt een spookstad, vol met lege caravans die getuigen van het skiseizoen.

Van het moment dat je afwijkt van de hoofdweg kom je terecht in pakken sneeuw.

We rijden terug naar Arvidsjaur om te overnachten.

In Arvidsjaur is weinig te zien.  In de buurt is er wel een Sami dorp te bezichtigen, maar het regent pijpestelen zodat we er niet echt van kunnen genieten.

In de bergen rond Arvidsjaur zien we de hoeveelheid sneeuw zienderogen toenemen.  We wandelen in de natuur en genieten van de mooie zichten.

Ook de meren die we in de verte nog kunnen zien zijn nog volledig bevroren.  En vandaag hebben we onderweg ook de eerste elanden gezien.

We overnachten ergens langs de weg in de natuur.

Heel de nacht is het blijven regenen maar 's ochtends is het weer droog en schijnt de zon.

MAAR... ONS WATER is wéér weg! 

We beslissen dan maar om de verwarming 's nachts steeds op stand "2" te laten staan.  En we vertrekken nog maar eens op zoek naar water...

Op een parking vinden we wel een kraantje met water. Maar door het lange zoeken is het wel telaat geworden om te wandelen.  Dus rijden we maar meteen richting Arvidsjaur.

Onderweg stoppen we op een afrit van de E4, even voorbij Tåme.  We overnachten aan de rand van een bos.  Heerlijk rustig.

We trekken onze wandelschoenen aan en vertrekken onder een stralend zonnetje.  We hebben alleen maar een  kompas bij, geen kaart en van enige wegaanduiding is ook al geen sprake. 

Het is een wondermooi natuurgebied. We stappen door een kloof van 7 m breed en 40 m hoog over sneeuw en ijs.  Het zonlicht bereikt hier de bodem niet en dit maakt het moeilijk om de afdaling door de kloof te maken.  Toch zetten we door. 

Hierna krijgen we fantastische vergezichten. Wat een rust! Door ons over-enthousiasme zijn we het pad kwijtgeraakt. Gelukkig hebben we ons kompas bij om terug naar onze camper te gaan.

We haasten ons, over zeeën van stenen (shingles), want in de verte zien we donkere wolken samenpakken.

We zijn nog maar amper in onze mobilhome of de hemelsluizen gaan open. 

We worden al om 5u wakker van het ochtendlicht. 

Om half 10 staat de zon al reeds bijna boven ons en is al heel krachtig.  Onze camper staat op een mooi stukje strand van de camping met keien die het verleden van de rode aarde vertellen.

Maar "Ajajajke", ja zo noemen we nu onze camper, (nummerplaat = AJK) heeft wéér al het water laten weglopen.  Hebben we dan niet de juiste handelingen uitgevoerd om water in te laden?  Gelukkig zijn we nog op de camping en kunnen we onze mobilhome meteen bijvullen.

We overnachten op de parking van een groot natuurpark "Skuleskogen".   Als het weer meevalt willen we morgen hier wandelen.  De berken staan hier nog niet in bloei. Dus kunnen we zorgeloos naar buiten.

Heerlijk geslapen, tot 9 uur zelfs!  Wanneer we ons willen wassen merken we dat er geen water meer uit de kraan komt !

Paniek... we bellen de verhuurder en na ettelijke pogingen krijgen we hem toch aan de lijn.  Als de temperatuur onder de 3 graden zakt dan laat de auto al het water uit veiligheidsoverwegingen weglopen. Anti-vries beveiliging. Dat had de verhuurder ons wel even kunnen vertellen voor we vertrokken...

Nu moeten we dringend een camping zoeken om ons water te tanken. In Norrfällsviken vinden we een camping waar we onze mobilhome weer in orde kunnen brengen. 

We halen opgelucht adem.