Eigenlijk zouden we bij dit zonnig weer nog enkele dagen willen doorbrengen op het strand en op de kliffen. Maar we kiezen ervoor om te genieten van onze terugreis, in plaats van op de valreep in een hels tempo alle kilometers naar huis af te jakkeren. We rijden naar hartje Bilbao, waar we vorige zomer een tweedehandswinkeltje ontdekten, die voor enkele euros een vracht boeken verkoopt. Onderweg passeren we Oruña waar we ons middagmaal verorberen langs de rivier Pas. We zien hier een inwoner die een eeuwenoud balsbel aan het inoefenen is. Hij legt René de spelregels uit en René mag ook eens gooien... Het is echter niet zo makkelijk dan het er op het eerste zicht uitziet. Er is een ingewikkelde techniek voor nodig om die houten ballen van rond de 2kg met een draaibeweging omhoog te gooien en te laten neerkomen tussen de kegels. Hij glimlacht met René's geklungel en hij laat duidelijk zien waarom er wat meer oefening voor nodig is om dit onder de knie te krijgen.
Heel deze reis heeft René ernaar uitgekeken om zijn voorraad leesvoer in de Spaanse taal aan te vullen. De juf van de Spaanse les zal fier zijn op hem want hij doet het hier supergoed, vinden zelfs de Spanjaarden. We hebben geluk en kunnen Vroem parkeren op 200m van de winkel. Maar die 200m te voet is er teveel aan bij een temperatuur van 37°. Wanneer we terugkomen in Vroem is het daar 47°
Op 500m van Ondaroa staan we samen met andere campers aan een strandje. Bij 28° om 20 uur zal een terrasje toch gezellig zijn, denken we, en we wandelen naar de stad. Daar wacht ons een verrassing. Een massa Spanjaarden op een warme vrijdagavond kunnen al aardig lawaai maken. Voeg daarbij dat het vanavond feest is in Ondaroa. Midden in de stad staat een groot scherm opgesteld om de finale voetbalbeker te volgen: « El copa del Rey » Bilbao tegen Barcelona. De decibels zijn niet te tellen. Heel de stad gaat uit de bol omwille van de voetbalgekte. Iedereen, babys, kinderen, tieners, volwassenen en ouderen, zowel meisjes en vrouwen als jongens en mannen, draagt rood-wit gestreepte kleren: de kleuren van Bilbao.
René, die toevallig vanmorgen een rood bloesje aantrok - omdat het vanboven lag - lijkt erbij te horen. Een plaatsje op een terrasje kunnen we vergeten. Maar net als de meerderheid die geen plaats meer vond, halen we een biertje dat we op een van de banken uitdrinken. We stillen onze honger met lekkere Spaanse pinchos uit het vuistje. Later op de avond vinden we plaats aan een van de vier tafeltjes, binnen in een stampvol piepklein cafeetje. Daat staat een TV aan die het voetbalstadion laat zien waar de supporters binnenstromen. We horen de TV niet want een radio overstemt het geluid. De mensen in het café roepen zonder problemen daarboven uit. Wanneer de match begint betreuren we dat we geen oorstoppen hebben meegenomen. Maar ... na vier minuten scoort Barcelona al een doel. Het wordt wat stiller in het caféetje. We laten de voetbalfans verder feesten en wandelen naar Vroem, waar we rustig en goed slapen.
