Tijd om even de afleveringen van 'Geluk valt niet uit de lucht' te onderbreken voor een tussentijdse balans. Het is immers bijna een week geleden dat ik SeniorenNet leerde kennen.
Wat mij aangenaam heeft verrast, is de onbaatzuchtige hulp die je van anderen krijgt. Een computerprobleem waar ik al een tijd mee sukkelde, werd opgelost door een nobele onbekende, amper enkele uren nadat ik mijn vraag op het net had gegooid. En ook in de volgende dagen kwamen er verschillende reacties binnen.
Intussen heb ik ook al gebruik gemaakt van de e-cards om mijn schoonzoon een gelukkige verjaardag te wensen. De mogelijkheden zijn gewoon overweldigend. Ook op andere domeinen biedt SeniorenNet een schat aan nuttige informatie. Dat het gastenboek van mijn weblog voornamelijk werd volgekribbeld door pipo's die alleen maar op een tegenbezoekje azen, neem ik er graag bij.
Elke medaille heeft echter ook zijn keerzijde. Dat geldt vooral voor de weblogs, waar het onkruid de bloemen dreigt te overwoekeren. Tal van blogs leiden gewoon nergens toe, omdat het adres verkeerd is, omdat het is toegekend maar nooit is opgestart, omdat de auteur al maanden of jaren zonder inspiratie zit.
Bovendien zitten vele blogs in een categorie waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt. Kan iemand mij vertellen wat vakantiefoto's in de categorie Showbizz komen doen? Of de ontboezemingen van een plechtige communicant die nog nooit de betekenis van het woord 'senioren' heeft opgezocht? Kan je trouwens van ontboezemingen spreken als je tegen een mikmak foto's aankijkt: mijn mama en mijn papa, mijn peter en meter, mijn oudste broer Kevin, mijn jongste broer Modest, mijn middelste zus Marina, onze witte poedel Blacky, onze Kevin met onze Blacky, onze Modest met zijn lief, ons mama in het bad, onze papa met zijn aanhoudster.
Wat een tekstueel geobsedeerde als ik nog het meeste stoort, is dat het schaarse proza dat deze goedbedoelde rotzooi begeleidt, krioelt van de schrijf- en stijlfouten. Dat mijn bonma destijds 'rigeloten' schreef als ze 'reine claude' bedoelde of 'sunlight zeep' vervormde tot 'sulligt ziep', daar kan ik begrip voor opbrengen. Het brave mens had tijdens de oorlog wel wat beter te doen dan haar kostbare tijd op de schoolbanken te slijten. Maar een plechtige communicant anno 2005 heeft toch al een respectabel aantal lesuren Nederlands achter de rug. Vergeefse moeite, blijkbaar.
Ach ja, waar mopper ik over? Vrijheid, blijheid, zoals ze in '68 zeiden. Maar toch nog dit: met mijn kabelaansluiting kan mijn computer een behoorlijk gemaakte webpagina bliksemsnel oproepen. Als je echter bepaalde weblogs aanklikt, duurt het een eeuwigheid. En in het ergste geval blokkeert mijn computer helemaal. Dan krijg ik zelfs de kans niet om die goedbedoelde rotzooi te lezen. Is er dan toch nog rechtvaardigheid in deze wereld? (knipoog)
Wil je meer lezen van Will Jensen? Kijk eens op www.text-appeal.be.
