Het inschakelen van een relatiebureau is niet - zoals sommigen geneigd zijn te denken - een wanhoopsdaad van iemand die niet meer weet van wat hout pijlen te maken. Mensen uit alle sociale klassen en in allerlei situaties doen beroep op de diensten van een relatiebureau. Van de dokter die weduwnaar is geworden maar door zijn drukke praktijk geen tijd heeft om op zoek te gaan naar een nieuwe relatie, tot de arbeidster die rekent op de ervaring en het psychologisch inzicht van specialisten om voor haar de ideale man te vinden.
De manier van werken van relatiebureaus loopt nogal uiteen. Normaal gezien heb je eerst een verkennend gesprek met iemand van het bureau, waarin je je situatie uiteenzet. Je krijgt dan informatie over de diensten van het bureau en over het prijskaartje dat eraan vast hangt. Ofwel beslis je dan onmiddellijk om in te schrijven, ofwel neem je enkele dagen bedenktijd om alles nog eens goed te overwegen of om ook elders te gaan rondkijken.
De volgende stap is een diepgaand gesprek waarin het bureau zich een zo juist mogelijk beeld tracht te vormen van wie je bent en wat je verwachtingen zijn. Op basis daarvan gaat het op zoek naar kandidaten om aan jou voor te stellen. Het kan zijn dat je aan iemand wordt voorgesteld in de kantoren van het relatiebureau, maar meestal bemiddelt dit laatste zodat je elkaar kunt treffen op een afgesproken plaats. Vanaf dan ligt de bal in jouw kamp. Je kiest zelf waar je naar toe gaat voor het eerste gesprek, je bepaalt zelf hoeveel tijd je ervoor uittrekt, je wisselt al dan niet telefoonnummers uit voor een volgende afspraak enz.
In de loop van de volgende dagen breng je het relatiebureau op de hoogte van het resultaat. Was het positief, dan zal het tot nader order geen nieuwe kandidaten zoeken. Was het negatief, dan is het belangrijk dat je probeert uit te leggen waarom de persoon die je ontmoet hebt niet de ware was. Zo krijgt het bureau nog meer informatie om de volgende keer een betere kandidaat voor te stellen.
Tot zover het verloop van een veel voorkomend scenario: dat van de individuele afspraken. Maar sommige relatiebureaus werken dan weer op een heel andere manier. Er zijn er die hun leden liever in kleine groepjes bij elkaar brengen, omdat de contacten dan in een lossere sfeer zouden verlopen. Het bureau selecteert een even aantal leden - meestal 3 à 5 van elk geslacht - voor bijvoorbeeld een gezellig etentje in een bistro. Er wordt wat gegeten, er wordt wat gedronken, er wordt over alles en nog wat verteld. De kans dat er pijnlijke stiltes vallen is miniem, want er zitten altijd wel een paar vlotte praters in het groepje. Intussen komt je op een ongedwongen manier wat meer over elkaar te weten. Is er iemand bij die je beter zou willen leren kennen, kun je hem/haar na afloop uitnodigen om met z'n tweetjes nog een afzakkertje te gaan drinken. Maar je kunt net zo goed de dag nadien naar het bureau bellen en vragen om een individuele afspraak te regelen met je uitverkorene.
Een variante hierop zijn de contactavonden, die in een vorig hoofdstuk al besproken werden. Ze zijn een gemaksoplossing voor het relatiebureau, omdat het geen selectie moet maken wie bij wie past. Als je naar zo'n avond gaat, moet je het zelf maar uitzoeken.
Tussen beide in situeren zich de georganiseerde activiteiten. Je krijgt van het bureau een lijst met uitstappen, bezoeken aan evenementen, sportieve activiteiten enz. Sommige richten zich meer tot jonge deelnemers, andere dan weer tot alleenstaanden met kinderen, zodat er toch een zekere selectie is.
Een heel andere methode wordt toegepast door relatiebureaus die werken met schriftelijke contacten. Als je aansluit, ontvang je geregeld lijsten met gegevens over andere leden. Zit er iemand tussen die je interesseert, dan kun je daarop reageren, net zoals je dat zou doen met een contactadvertentie in de krant.
Waarmee meteen ook de belangrijkste kritiek op dit systeem is geformuleerd: waarom zou je lidgeld betalen om op die manier met iemand in contact te komen, als je praktisch hetzelfde kunt voor de prijs van een krant?
Dat brengt ons bij de financiële kant van de zaak. Een relatiebureau is geen liefdadigheidsinstelling, maar een commercieel bedrijf. Het levert bepaalde diensten en heeft dus recht op een passende vergoeding.
Bij een bureau dat zijn werk gewetensvol doet, zijn de werkingskosten niet te onderschatten. Het moet reclame maken om nieuwe leden aan te trekken. Het moet tijd uittrekken voor het telefonisch of persoonlijk verstrekken van informatie aan mensen die daarom vragen, zonder dat het er iets voor aanrekent. Er kruipen heel wat uren in het doorlichten van nieuwe leden, in het zoeken van geschikte kandidaten, in het opvolgen en bijwerken van de dossiers. Er zijn de vaste kosten voor kantoorruimte, personeel, telefoon, verwarming, verlichting en noem maar op.
Daarom is het absoluut noodzakelijk om vooraf, vooraleer je wat ook tekent, duidelijk te weten hoeveel het bureau gaat aanrekenen. Gaat het om een eenmalig bedrag, zonder beperking in de tijd? Of geldt de afgesproken som voor een periode van maximum een jaar? Betaal je bovenop het inschrijvingsgeld nog een bepaald bedrag per contact? Wordt er een supplement aangerekend wanneer je dank zij de bemiddeling van het bureau tot een huwelijk of een duurzame relatie komt? Moet je alles ineens betalen of kun je de betalingen spreiden? Hangt het inschrijvingsgeld af van je inkomen? Maar vooral: gaat het gevraagde bedrag je financiële mogelijkheden niet te boven?
Ook als je reageert op een contactadvertentie die via een relatiebureau werd geplaatst, doe je er goed aan eerst om uitleg te vragen. Er zijn bureaus die je zonder kosten in contact brengen met de betrokken persoon, omdat die al betaald heeft voor hun bemiddeling. Maar er zijn er ook die eisen dat je eerst lid wordt.
In de pers zijn al heel wat negatieve reportages over relatiebureaus verschenen. Over de soms schaamteloos hoge bedragen die ze eisen. Over het winstbejag dat boven de dienstverlening wordt geplaatst. Over mensen die lidgeld betalen en daarna maanden niets meer horen. Over bureaus die verdwijnen met de noorderzon zonder zich verder om hun leden te bekommeren.
Voorzichtigheid is dus geboden, zeker als je weet dat het contract dat je afsluit enkel inhoudt dat het bureau zal bemiddelen bij het zoeken naar een partner. Zelfs het meest betrouwbare kan nooit garanderen dat het daarin ook zal slagen, laat staan dat het zich zou verbinden om binnen een bepaalde termijn succes te boeken.
De volgende keer zullen we het hebben over contactadvertenties.
Wil je meer lezen van Will Jensen? Surf eens naar www.text-appeal.be
