Het inschakelen van een relatiebureau is niet - zoals sommigen geneigd zijn te denken - een wanhoopsdaad van iemand die niet meer weet van wat hout pijlen te maken. Mensen uit alle sociale klassen en in allerlei situaties doen beroep op de diensten van een relatiebureau. Van de dokter die weduwnaar is geworden maar door zijn drukke praktijk geen tijd heeft om op zoek te gaan naar een nieuwe relatie, tot de arbeidster die rekent op de ervaring en het psychologisch inzicht van specialisten om voor haar de ideale man te vinden.
De manier van werken van relatiebureaus loopt nogal uiteen. Normaal gezien heb je eerst een verkennend gesprek met iemand van het bureau, waarin je je situatie uiteenzet. Je krijgt dan informatie over de diensten van het bureau en over het prijskaartje dat eraan vast hangt. Ofwel beslis je dan onmiddellijk om in te schrijven, ofwel neem je enkele dagen bedenktijd om alles nog eens goed te overwegen of om ook elders te gaan rondkijken.
De volgende stap is een diepgaand gesprek waarin het bureau zich een zo juist mogelijk beeld tracht te vormen van wie je bent en wat je verwachtingen zijn. Op basis daarvan gaat het op zoek naar kandidaten om aan jou voor te stellen. Het kan zijn dat je aan iemand wordt voorgesteld in de kantoren van het relatiebureau, maar meestal bemiddelt dit laatste zodat je elkaar kunt treffen op een afgesproken plaats. Vanaf dan ligt de bal in jouw kamp. Je kiest zelf waar je naar toe gaat voor het eerste gesprek, je bepaalt zelf hoeveel tijd je ervoor uittrekt, je wisselt al dan niet telefoonnummers uit voor een volgende afspraak enz.
In de loop van de volgende dagen breng je het relatiebureau op de hoogte van het resultaat. Was het positief, dan zal het tot nader order geen nieuwe kandidaten zoeken. Was het negatief, dan is het belangrijk dat je probeert uit te leggen waarom de persoon die je ontmoet hebt niet de ware was. Zo krijgt het bureau nog meer informatie om de volgende keer een betere kandidaat voor te stellen.
Tot zover het verloop van een veel voorkomend scenario: dat van de individuele afspraken. Maar sommige relatiebureaus werken dan weer op een heel andere manier. Er zijn er die hun leden liever in kleine groepjes bij elkaar brengen, omdat de contacten dan in een lossere sfeer zouden verlopen. Het bureau selecteert een even aantal leden - meestal 3 à 5 van elk geslacht - voor bijvoorbeeld een gezellig etentje in een bistro. Er wordt wat gegeten, er wordt wat gedronken, er wordt over alles en nog wat verteld. De kans dat er pijnlijke stiltes vallen is miniem, want er zitten altijd wel een paar vlotte praters in het groepje. Intussen komt je op een ongedwongen manier wat meer over elkaar te weten. Is er iemand bij die je beter zou willen leren kennen, kun je hem/haar na afloop uitnodigen om met z'n tweetjes nog een afzakkertje te gaan drinken. Maar je kunt net zo goed de dag nadien naar het bureau bellen en vragen om een individuele afspraak te regelen met je uitverkorene.
Een variante hierop zijn de contactavonden, die in een vorig hoofdstuk al besproken werden. Ze zijn een gemaksoplossing voor het relatiebureau, omdat het geen selectie moet maken wie bij wie past. Als je naar zo'n avond gaat, moet je het zelf maar uitzoeken.
Tussen beide in situeren zich de georganiseerde activiteiten. Je krijgt van het bureau een lijst met uitstappen, bezoeken aan evenementen, sportieve activiteiten enz. Sommige richten zich meer tot jonge deelnemers, andere dan weer tot alleenstaanden met kinderen, zodat er toch een zekere selectie is.
Een heel andere methode wordt toegepast door relatiebureaus die werken met schriftelijke contacten. Als je aansluit, ontvang je geregeld lijsten met gegevens over andere leden. Zit er iemand tussen die je interesseert, dan kun je daarop reageren, net zoals je dat zou doen met een contactadvertentie in de krant.
Waarmee meteen ook de belangrijkste kritiek op dit systeem is geformuleerd: waarom zou je lidgeld betalen om op die manier met iemand in contact te komen, als je praktisch hetzelfde kunt voor de prijs van een krant?
Dat brengt ons bij de financiële kant van de zaak. Een relatiebureau is geen liefdadigheidsinstelling, maar een commercieel bedrijf. Het levert bepaalde diensten en heeft dus recht op een passende vergoeding.
Bij een bureau dat zijn werk gewetensvol doet, zijn de werkingskosten niet te onderschatten. Het moet reclame maken om nieuwe leden aan te trekken. Het moet tijd uittrekken voor het telefonisch of persoonlijk verstrekken van informatie aan mensen die daarom vragen, zonder dat het er iets voor aanrekent. Er kruipen heel wat uren in het doorlichten van nieuwe leden, in het zoeken van geschikte kandidaten, in het opvolgen en bijwerken van de dossiers. Er zijn de vaste kosten voor kantoorruimte, personeel, telefoon, verwarming, verlichting en noem maar op.
Daarom is het absoluut noodzakelijk om vooraf, vooraleer je wat ook tekent, duidelijk te weten hoeveel het bureau gaat aanrekenen. Gaat het om een eenmalig bedrag, zonder beperking in de tijd? Of geldt de afgesproken som voor een periode van maximum een jaar? Betaal je bovenop het inschrijvingsgeld nog een bepaald bedrag per contact? Wordt er een supplement aangerekend wanneer je dank zij de bemiddeling van het bureau tot een huwelijk of een duurzame relatie komt? Moet je alles ineens betalen of kun je de betalingen spreiden? Hangt het inschrijvingsgeld af van je inkomen? Maar vooral: gaat het gevraagde bedrag je financiële mogelijkheden niet te boven?
Ook als je reageert op een contactadvertentie die via een relatiebureau werd geplaatst, doe je er goed aan eerst om uitleg te vragen. Er zijn bureaus die je zonder kosten in contact brengen met de betrokken persoon, omdat die al betaald heeft voor hun bemiddeling. Maar er zijn er ook die eisen dat je eerst lid wordt.
In de pers zijn al heel wat negatieve reportages over relatiebureaus verschenen. Over de soms schaamteloos hoge bedragen die ze eisen. Over het winstbejag dat boven de dienstverlening wordt geplaatst. Over mensen die lidgeld betalen en daarna maanden niets meer horen. Over bureaus die verdwijnen met de noorderzon zonder zich verder om hun leden te bekommeren.
Voorzichtigheid is dus geboden, zeker als je weet dat het contract dat je afsluit enkel inhoudt dat het bureau zal bemiddelen bij het zoeken naar een partner. Zelfs het meest betrouwbare kan nooit garanderen dat het daarin ook zal slagen, laat staan dat het zich zou verbinden om binnen een bepaalde termijn succes te boeken.
De volgende keer zullen we het hebben over contactadvertenties.
Wil je meer lezen van Will Jensen? Surf eens naar www.text-appeal.be
Je hebt besloten een partner te zoeken, je weet ongeveer aan welke criteria die moet voldoen en wat voor soort relatie je voor ogen hebt. Prima, dan komt het er alleen nog op aan om contact te leggen.
Heb je jezelf al eens afgevraagd hoeveel lotgenoten binnen een straal van pakweg tien kilometer met net dezelfde gedachte spelen? Tientallen? Honderden? Wie weet woont er twee straten verder niet iemand, die perfect bij je past. Al wat er nodig is, is dat twee mensen van elkaar te weten komen dat ze op zoek zijn. Het is gewoon een kwestie van communicatie. En communicatiemiddelen zijn er in deze tijd meer dan genoeg.
Uiteraard zijn niet alle mogelijkheden om contact te leggen met anderen doeltreffend. Veel hangt ervan af wie je bent en wat je zoekt.
Het uitgaansleven is zeker bij de jeugd een geliefkoosd middel. Duizenden jongens en meisjes trekken ieder weekend op jacht naar de disco of het praatcafé. De kans dat ze succes hebben is vrij groot: ze komen er terecht in een groep leeftijdsgenoten met een gelijkaardige smaak en levensstijl, waarvan er vele ook op zoek zijn en dat niet onder stoelen of banken steken. Wie zich minder thuis voelt in danstempels of te verlegen is om de eerste stap te zetten, zal deze mogelijkheid echter van zijn lijstje mogen schrappen.
Aansluiten bij een hobbyclub is een goede manier om je eenzaamheid te doorbreken, zeker als je hoopt met iemand bevriend te geraken. Dat je op die manier ook een levenspartner vindt, ligt minder voor de hand. De meeste leden zijn waarschijnlijk gelukkig getrouwd en de anderen lopen nu eenmaal niet rond met een badge waarop je kunt lezen dat ze open staan voor een relatie.
Een vriendenclub is een alternatieve vorm van relatiebureau, in die zin dat je tegen betaling van een bescheiden lidgeld - soms zelfs gratis - kunt deelnemen aan allerlei activiteiten, gaande van een pannenkoekennamiddag tot een uitstap naar de Ardennen of het bijwonen van een concert. Zo kom je op een ongedwongen manier in contact met mensen die net als jij op zoek zijn naar gezelschap en meestal naar een relatie. Blijkt na een tijdje dat de leden of de activiteiten je niet meer boeien, dan heb je in elk geval geen groot financieel risico genomen.
Een echte vriendenclub is een privé-initiatief zonder commerciële bijbedoelingen, waarbij het lidgeld enkel dient om de kosten te dekken. Informeer je goed alvorens aan te sluiten, want sommige relatiebureaus verschuilen zich achter benamingen als "activiteitenbureau" of "vrijetijdsorganisatie".
Contactavonden zijn bals voor alleenstaanden. Ze worden georganiseerd door een relatiebureau of door de horeca zelf. Al wie je daar ontmoet is gegarandeerd op zoek naar een relatie. Of een avontuurtje, want niet overal wordt gecontroleerd of er geen gehuwden binnenglippen.
Over contactavonden zijn de meningen nogal verdeeld, om het zacht uit te drukken. Zijn ze de laatste strohalm van zielenpoten die nergens anders meer aan de bak komen? Dat is een kritiek die je hoort bij mensen die uit ervaring spreken. Het zou onrechtvaardig zijn om alle contactavonden over één kam te scheren - sommige mikken op een beter, lees: kapitaalkrachtig publiek - maar een verwittigd mens is er twee waard.
Een moderne variant zijn de reizen voor alleenstaanden. Op zichzelf een goed idee om het aangename aan het nuttige te paren: als je dan toch vakantie neemt, waarom niet in het gezelschap van mensen die net als jij alleenstaand zijn.
Blijf wel met beide voeten op de grond staan - figuurlijk tenminste. Om te beginnen zit je in een vrij kleine groep, zodat de keuze beperkt is. En als het gezelschap tegenvalt, zit je er voor de duur van de reis aan vast. Ook hier geldt de gouden regel: probeer zoveel mogelijk op voorhand te weten te komen om onaangename verrassingen nadien te vermijden.
Een relatiebureau of huwelijksbureau is een organisatie die tot doel heeft je aan een geschikte partner te helpen. Zijn rol is vergelijkbaar met die van een vastgoedmakelaar, die je helpt een bouwgrond of een huis te vinden, of met die van een verzekeringsmakelaar, die je adviseert bij het kiezen van de beste verzekering.
Volgende keer gaan we hier dieper op in.
Wil je meer lezen van Will Jensen? Kijk eens op www.text-appeal.be
Tijd om even de afleveringen van 'Geluk valt niet uit de lucht' te onderbreken voor een tussentijdse balans. Het is immers bijna een week geleden dat ik SeniorenNet leerde kennen.
Wat mij aangenaam heeft verrast, is de onbaatzuchtige hulp die je van anderen krijgt. Een computerprobleem waar ik al een tijd mee sukkelde, werd opgelost door een nobele onbekende, amper enkele uren nadat ik mijn vraag op het net had gegooid. En ook in de volgende dagen kwamen er verschillende reacties binnen.
Intussen heb ik ook al gebruik gemaakt van de e-cards om mijn schoonzoon een gelukkige verjaardag te wensen. De mogelijkheden zijn gewoon overweldigend. Ook op andere domeinen biedt SeniorenNet een schat aan nuttige informatie. Dat het gastenboek van mijn weblog voornamelijk werd volgekribbeld door pipo's die alleen maar op een tegenbezoekje azen, neem ik er graag bij.
Elke medaille heeft echter ook zijn keerzijde. Dat geldt vooral voor de weblogs, waar het onkruid de bloemen dreigt te overwoekeren. Tal van blogs leiden gewoon nergens toe, omdat het adres verkeerd is, omdat het is toegekend maar nooit is opgestart, omdat de auteur al maanden of jaren zonder inspiratie zit.
Bovendien zitten vele blogs in een categorie waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt. Kan iemand mij vertellen wat vakantiefoto's in de categorie Showbizz komen doen? Of de ontboezemingen van een plechtige communicant die nog nooit de betekenis van het woord 'senioren' heeft opgezocht? Kan je trouwens van ontboezemingen spreken als je tegen een mikmak foto's aankijkt: mijn mama en mijn papa, mijn peter en meter, mijn oudste broer Kevin, mijn jongste broer Modest, mijn middelste zus Marina, onze witte poedel Blacky, onze Kevin met onze Blacky, onze Modest met zijn lief, ons mama in het bad, onze papa met zijn aanhoudster.
Wat een tekstueel geobsedeerde als ik nog het meeste stoort, is dat het schaarse proza dat deze goedbedoelde rotzooi begeleidt, krioelt van de schrijf- en stijlfouten. Dat mijn bonma destijds 'rigeloten' schreef als ze 'reine claude' bedoelde of 'sunlight zeep' vervormde tot 'sulligt ziep', daar kan ik begrip voor opbrengen. Het brave mens had tijdens de oorlog wel wat beter te doen dan haar kostbare tijd op de schoolbanken te slijten. Maar een plechtige communicant anno 2005 heeft toch al een respectabel aantal lesuren Nederlands achter de rug. Vergeefse moeite, blijkbaar.
Ach ja, waar mopper ik over? Vrijheid, blijheid, zoals ze in '68 zeiden. Maar toch nog dit: met mijn kabelaansluiting kan mijn computer een behoorlijk gemaakte webpagina bliksemsnel oproepen. Als je echter bepaalde weblogs aanklikt, duurt het een eeuwigheid. En in het ergste geval blokkeert mijn computer helemaal. Dan krijg ik zelfs de kans niet om die goedbedoelde rotzooi te lezen. Is er dan toch nog rechtvaardigheid in deze wereld? (knipoog)
Wil je meer lezen van Will Jensen? Kijk eens op www.text-appeal.be.
Je besluit staat vast: je gaat op zoek naar een partner. Je vindt dat je klaar bent voor een (nieuwe) relatie. Maar wat voor een relatie? Als je zelf nog niet hebt stilgestaan bij die vraag, kun je er donder op zeggen dat je partner er vroeg of laat mee op de proppen komt.
Eeuwen lang werd het gezin als hoeksteen van de maatschappij beschouwd, maar de tijden zijn veranderd. Een burgerlijk huwelijk, al dan niet gevolgd door een kerkelijke plechtigheid, is lang niet meer de enige optie. Ook het nemen van kinderen is niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger. Je kan gaan samenwonen zonder boterbriefje. Je kan bij de notaris een samenlevingscontract afsluiten. Je kan opteren voor een Lat-relatie. Voor vriendschap met of zonder seks. Voor een relatie met iemand van een ander of van hetzelfde geslacht.
Om nadien spijtige misverstanden te voorkomen, is het goed op voorhand even na te denken over al die mogelijkheden. Ten laatste als je relatie vastere vorm begint aan te nemen - en zeker niet later! - is het veilig om na te gaan of jij en je partner dezelfde verwachtingen koesteren.
Over de term Lat-relatie blijken nog al eens misverstanden te bestaan. Living Apart Together betekent gewoon dat twee mensen een relatie aangaan, maar elk op hun eigen adres blijven wonen. Ze brengen alleen die dagen en nachten met elkaar door, waarvoor ze zelf kiezen. Ze geloven dat een relatie op die manier het meeste kans op succes en op duurzaamheid heeft.
Er zijn mensen die denken dat het apart wonen een excuus is om seksuele omgang te hebben met nog andere partners. Dat is echter niet het geval. Net zoals in andere relatievormen kun je in een Lat-relatie kiezen voor wederzijdse trouw, maar je kunt ook afspreken om elkaar een zekere vrijheid te gunnen. Hoe ver die gaat, moet ieder voor zich uitmaken.
Weten wat je wil
Een man ontmoet na jaren een oude klasgenoot en vraagt hem waarom hij niet getrouwd is. "Omdat ik de ideale vrouw zocht" antwoordt deze. "En die heb je niet gevonden?" "Toch wel, maar zij zocht de ideale man!"
Vooral bij het begin van de zoektocht naar een partner loop je het gevaar dat je zo'n overdreven eisen stelt, dat je kans op slagen praktisch onbestaand is. Ben je al geruime tijd op zoek, dan dreig je in het andere uiterste te vervallen: om toch maar niet alleen te blijven, ga je in zee met iemand die je eigenlijk niet ligt. Als je daarbij ook nog denkt dat je je partner wel zal kunnen veranderen, zet je de deur helemaal open voor problemen.
Het komt er dus op aan om een realistisch beeld te vormen van de persoon die je zoekt. Als je daar voor jezelf klaar in ziet, is het ook gemakkelijker om je wensen aan anderen duidelijk te maken, bijvoorbeeld in een contactadvertentie.
Wat kan allemaal van belang zijn? Woonplaats. Stel: je woont in Turnhout. Dan heeft het niet veel zin om een relatie aan te knopen met iemand uit Kortrijk - tenzij je toch van plan was te verhuizen.
Ook de mentaliteit verschilt van streek tot streek. Ben je breeddenkend genoeg om daaraan geen belang te hechten, dan is alles O.K. Maar als je Antwerpenaars arrogant vindt, Limburgers zageventen en West-Vlamingen boertjes, dan is het beter dat je bij je speurtocht dichter bij de eigen kerktoren blijft.
Tenslotte nog dit: ben je gewoon om in familiekring je eigen dialect te spreken, kan het een vreemde ervaring zijn om bij het vrijen voortaan het Algemeen Nederlands te moeten bezigen.
Leeftijd. Een leeftijdsverschil van vijf jaar kan voor volwassenen geen hinderpaal zijn. Veertig jaar verschil kan dat wel zijn. Maar uitzonderingen bevestigen de regel. Zoek je toch een partner die veel jonger/ouder is, vraag je dan wel af of die er zich ook gelukkig mee voelt.
Kinderen. Heb jij al kinderen? En hoe zit dat met je toekomstige partner? Wil de ene de kinderen van de andere aanvaarden? Kunnen de kinderen onderling met elkaar opschieten? Als jij een baby als de mooiste bekroning van jullie prille liefde ziet, denkt je partner er ook zo over?
Uiterlijk. Het eerste dat je van iemand leert kennen, is het uiterlijk. Dat kan je aantrekken, afstoten of onberoerd laten. Er zijn mannen die alleen op slanke vrouwen vallen, anderen houden van dames die stevig in het vlees zitten. Sommige vrouwen hebben een afkeer van een baard, andere vinden die juist romantisch. Wat er ook van zij, wees eerlijk tegenover jezelf. Zijn er bepaalde lichamelijke eigenschappen waar je op afknapt, hou er dan rekening mee als je de robotfoto van je toekomstige tekent.
Ras/nationaliteit. Het vreemde, het exotische in een persoon kan een enorme aantrekkingskracht uitoefenen. Bedenk wel dat ieder ook zijn/haar achtergrond meebrengt. Je als vrijgevochten vrouw binden aan een man met uitgesproken patriarchale opvattingen: er bestaan vast wel betere grondslagen voor een harmonieuze relatie.
Geloof. Zelfs onder streekgenoten kan geloof zorgen voor aanvaringen. Als je katholiek bent in hart en nieren en wil leven volgens de regels van de kerk, is een atheïst wel de slechtste keuze die je kunt maken.
Sociale klasse/opleiding. De grenzen tussen de sociale klassen zijn lang niet meer zo strikt als vroeger, toen arbeiders met arbeiders trouwden en adel met adel.
Als jij je als doctor in de rechten aangetrokken voelt tot die sympathieke automecanicien: waarom niet? Als je als literatuurdocent verliefd wordt op een meisje dat hooguit eens een stuiverromannetje doorbladert: moet kunnen.
Maar een relatie is meer dan alleen lichamelijk contact. Ze veronderstelt ook een aantal gemeenschappelijke interessen, dingen waarover je van gedachten kunt wisselen. Zijn die er niet of onvoldoende, dan loopt het fout. Bovendien: bij de eerste ruzie worden juist die verschillen aangegrepen om elkaar te kwetsen. Dan is de automecanicien ineens een "achterlijke primitief", de advocate een "bekakte madam", de docent een "vervelende lettervreter".
Volgende keer komen de contactmiddelen aan de beurt. Tot zolang!
Wil je meer lezen van Will Jensen? Kijk eens op www.text-appeal.be
Ik zou ze de kost niet willen geven, de mensen die tussen vier muren zitten te klagen dat ze eenzaam zijn. Dat het geluk alleen voor anderen is weggelegd. Dat het leven wreed is.
Toegegeven, iedereen maakt wel eens minder goede tijden mee. Maar wie al zijn tijd en energie in zelfbeklag steekt, raakt nooit uit de vicieuze cirkel.
Ieder zou voor zich eens eerlijk moeten uitmaken: wil ik mij concentreren op het probleem of op de oplossing?
Want oplossingen zijn er. Oplossingen die werken. Sommige snel, andere vragen meer tijd. Maar alle hebben ze één ding gemeen: ze komen er alleen als je het heft in handen neemt in plaats van bij de pakken te blijven zitten.
Misschien heb je al pogingen ondernomen, maar niet met het gewenste resultaat. Dat is geen reden om de moed op te geven, maar om eens na te denken over je inspanningen. Om te proberen ze nog doeltreffender te maken. Of om het over een totaal andere boeg te gooien.
Wat je hierna leest, is geen boekenwijsheid. Het is de neerslag van persoonlijke ervaringen. Het is de bedoeling om jou ermee te helpen. Om je een andere kijk te geven op eenzaamheid. Om je te helpen die te doorbreken. Om je op weg te zetten naar nieuw geluk in je leven.
Alleen is niet hetzelfde als eenzaam
Iedere mens is op bepaalde ogenblikken alleen. Soms voor korte, dan weer voor langere tijd. Alleen zijn is op zichzelf niets negatiefs. Vele mensen houden ervan, genieten er vaak met volle teugen van. Zelfs binnen een gelukkig huwelijk kan één van de partners ernaar verlangen om eens niemand rond zich te hebben, zonder dat dit een veeg teken hoeft te zijn. Alleen zijn om ongestoord een spannend boek te lezen. Om eens rustig na te denken. Om zich een te voelen met de natuur. Om te luisteren naar de stilte.
Als je ook maar een minimum aan creativiteit aan de dag legt, hoeft alleen zijn geen bedreiging van je geluk te betekenen. Eenzaamheid is van een andere orde. Ze wijst op een gemis aan contact, aan tederheid, aan warmte, aan seks. Sommigen gaan dat compenseren door een knuffeldier in huis te halen: een hond, een poes, een hamster - alles wat aaibaar is.
Maar hoe innig je verhouding ook is met je huisdier, er zijn grenzen aan wat kan en wat mag. Met je hond kun je nooit eens napraten over een film. Je kat komt niet naar huis met de laatste grappen. Op intieme kontakten met dieren rust een levensgroot taboe. Ze kunnen trouwens nooit meer dan een ersatz zijn.
Eenzaamheid kent vele oorzaken. De jongeman die onwennig staat tegenover meisjes en daarom de eerste stap niet durft zetten. De studente die zich niet thuis voelt in café's en disco's en op haar kamertje zit te wachten tot de ware komt aanbellen. De carrièrevrouw wiens zoveelste relatie afspringt omwille van haar jachtig leven. De veertiger die zijn huwelijk op de klippen heeft zien gaan en de handen vol heeft met zijn broodwinning en de zorg voor twee minderjarige kinderen. De gepensioneerde die na jaren echtelijk geluk plots alleen komt te staan en in een zwart gat valt.
Hoe dramatisch sommige van die situaties ook mogen zijn, ze maken slechts een deel uit van het totale leven. In bijna alle gevallen zijn ze van tijdelijke aard en kun je er iets aan doen. Hoe langer je bij de pakken blijft zitten, hoe langer het zal duren vooraleer je problemen opgelost geraken.
Maar één ding moet je duidelijk voor ogen houden: wie nog met te veel onverwerkte negatieve gevoelens zit, hypothekeert daarmee elke volgende relatie. Geen enkele man voelt zich lekker wanneer zijn partner elke nacht haar liefdesverdriet over haar vorige relatie ligt uit te snikken. Geen enkele vrouw - tenzij ze een Florence Nightingalecomplex heeft - zal het opbrengen om dag in, dag uit naar het geweeklaag van haar nieuwe partner te luisteren. Over hoe slecht hij wel behandeld is door zijn ex. Over de fouten die ze gemaakt heeft bij de opvoeding van de kinderen. Over hoeveel geld hem die echtscheiding wel heeft gekost.
Een nieuwe relatie moet ook een nieuwe start in het leven betekenen. Waar nog teveel ruïnes staan, kun je geen behoorlijk nieuw huis bouwen. Enkel wie zich goed in zijn vel voelt, kan ook een nieuwe partner gelukkig maken. Daarover zal ik het de volgende keer hebben. Tot zolang!
Wil je nog meer lezen van Will Jensen? Ga eens kijken op www.text-appeal.be
