Ik ben nooit met het verleden bezig, altijd met het heden. Zodra je ouders er niet meer zijn, weet je dat het de volgende keer jouw beurt is, dat je dichter naar het einde gaat. Ik kan nog genieten van het leven, maar ik vraag me meer af dan vroeger: waarvoor heeft het allemaal gediend? Sommige mensen zeggen: het heeft allemaal geen zin. Dat kan goed zijn, maar ik zou het jammer vinden.
Met ouder te worden, word ik wel weemoediger. Dat ervaar ik soms als ik midden in de natuur sta, als ik aan het vliegvissen ben in wilde wateren of kabbelende beekjes. Dat had ik vroeger minder. Als ik het aan vrienden voorleg, blijkt dat bij hen ook zo te zijn.
Elke dag zie ik in een flits eventjes mijn moeder of mijn vader. Niet dat ik vroeger zon band met thuis had, want ik was heel veel weg. Nu ik zelf kinderen heb, begrijp ik pas de ongerustheid van mijn moeder. Weet je wat ik ook mis? Kerstmis thuis. Dat heeft niks met godsdienst te maken, maar het was altijd zon warm familiaal gebeuren. Zonder vader en moeder is dat toch anders.
Het volledige interview vind je in het blad Exclusief van december 2007/maart 2008.
