Mijn derde muzikale hartenbreker leerde ik kennen door Jan Van Rompaey. Af en toe draaide hij het liedje in zijn radioprogramma “Jan en Alleman”. Voor de juiste naam van het programma steek ik mijn hand niet voor in het vuur, maar soit. Ik herinner mij nog de laatste uitzending van de reeks. Aan het einde fluisterde hij: ‘Ik ben moe’. En toen duwde hij “Trois petites notes de musique” in de ether. Ik kreeg er zowaar een krop van in de keel.

Een paar jaar later interviewde ik hem op de VRT en vroeg: ‘Als je ooit met pensioen gaat, mag dan dit liedje op het feestje gespeeld worden of ligt dat te emotioneel?’ Waarop hij glimlachend antwoordde: ‘Ik denk dat ik dat zal reserveren voor mijn begrafenis.’ Dat het een ontroerend afscheid zal worden, staat nu al vast.

“Trois petites notes de musique” is een trage wals, weemoedig en met een gevoelig timbre gezongen door Cora Vaucaire. Een deuntje waarop de Fransen een patent lijken te hebben. Kenners van de cultuur van onze zuiderburen zullen vol bewondering knikken als ze de naam van de componist horen: Georges Delerue. De tekst is van Henri Colp en vertelt het verhaal van een man die het betreurt dat hij nooit is ingegaan op de avances van een meisje. Colp regisseerde ook de film waarin “Trois petites notes” voorkomt: “Une aussi longue absence”.

Toen ik wat opzoekwerk verrichtte voor dit blog, schrok ik even. Cora Vaucaire bleek in september overleden te zijn in Parijs. Ze werd 93. Jan Van Rompaey zal er het hart van in zijn.

Trois petites notes de musique

Trois petites notes de musique

Ont plié boutique

Au creux du souvenir

C'en est fini de leur tapage

Elles tournent la page

Et vont s'endormir

Mais un jour sans crier gare

Elles vous reviennent en mémoire

Toi, tu voulais oublier

Un p'tit air galvaudé

Dans les rues de l'été

Toi, tu n'oublieras jamais

Une rue, un été

Une fille qui fredonnait

La, la, la, la, je vous aime

Chantait la rengaine

La, la, mon amour

Des paroles sans rien de sublime

Pourvu que la rime

Amène toujours

Une romance de vacances

Qui lancinante vous relance

Vrai, elle était si jolie

Si fraîche épanouie

Et tu ne l'as pas cueillie

Vrai, pour son premier frisson

Elle t'offrait une chanson

A prendre à l'unisson

La, la, la, la, tout rêve

Rime avec s'achève

Le tien n'rime à rien

Fini avant qu'il commence

Le temps d'une danse

L'espace d'un refrain

Trois petites notes de musique

Qui vous font la nique

Du fond des souvenirs

Lèvent un cruel rideau de scène

Sur mille et une peines

Qui n'veulent pas mourir