Mijn vader werkte bij de geheime dienst. Zijn werk was zo geheim, dat hij zelf niet wist wat hij deed. Hij was niet alleen een naarstig gezinshoofd, maar ook een hondstrouwe echtgenoot, zoals zijn beide maîtresses graag zullen bevestigen.
Mijn tweelingbroer was een talentvolle jongen, die resoluut tegen geweld was. "Wie dat niet gelooft, kan een peut op zijn bakkes krijgen," was zijn favoriete uitspraak. Na een korte passage in een winkel voor homos een Nicht Shop - werd hij eigenaar van een paardenfokkerij. "I fuck horses," zei hij blakend van trots tegen een Amerikaan die naar zijn broodwinning informeerde. Hij is ook mede-eigenaar van een wijngaard in Frankrijk waar Soixanteneuf-du-Pape wordt gemaakt.
Mijn zuster werd opgevoed bij katholieke nonnen, werd later protestant en nog later prostituee. Zij was ook uitgeefster van het vakblad voor dames van lichte zeden: 'Ons Orgaan'. Tegenwoordig werkt ze als hulpje in een laboratorium waar men onderzoekt of kinderloosheid erfelijk is.
Toen ik jong was, wou ik aan sport doen. Ik wou lopen, maar dat mocht niet van mijn vader, want hij was antiloop. Ik wou ook gel in mijn haar doen, maar dat mocht niet van mijn moeder, want zij was antigel.
Van de weeromstuit verloor ik alle interesse in sport. Mijn onwetendheid op dat gebied is dan ook encyclopedisch. In voetbal ken ik het verschil niet tussen buitenspel en overspel. Voor mij is de goal een Franse president. En een vriendschappelijke wedstrijd is een match waarin geen doden vallen.
Toch kwam ik goed op mijn pootjes terecht, want voor hetzelfde geld stond ik nu hamburgers om te draaien bij McDonald's of was ik adjunct onderbureauchef bij een verzekeringsmaatschappij. Niet dat daar iets mis mee is, tenminste niet met het omdraaien van hamburgers.
Voor zover ik weet ben ik de enige mannelijke journalist die ooit op de voorpagina van Playboy stond. Maar dat is weer een ander verhaal.
