Mijn beginjaren was een heel turbulente periode. Het was afgeraakt met mijn grote jeugdliefde, ik was thuis vertrokken en had niet echt een thuis. Soms woonde ik gewoon in mijn auto. Mijn vrienden - die trouwens nog altijd mijn vrienden zijn - hebben mij er toen bovenop geholpen. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik bij hen kon kamperen, dat ik te eten had, dat ik aan een stoof geraakte om mijn kot te verwarmen, dat mijn sociale zekerheid in orde was. Ik was op zoek naar mezelf. Een diploma had ik niet. Ik had een deel van mijn leven in de handen gelegd van een relatie die niet bleek te kloppen. Als je dan niet thuis wil blijven zitten op kosten van je vader, moet je op zeker moment je verantwoordelijkheid nemen. Door hard te zijn en die miserie mee te maken, heb ik mooie dingen kunnen schrijven, ben ik mensen tegengekomen en heb ik mijn eigen opportuniteiten gecreëerd. Dat ik ook stommiteiten heb uitgehaald, hoort er nu eenmaal bij. In die periode was Dirk Paternoster heel belangrijk voor mij. Met zijn contacten wist hij voor mij een artistiek forum te creëren.
Dat ik mijn vrouw heb leren kennen, dat ik een balans in mijn privéleven heb gevonden, is minstens even belangrijk om goed te kunnen functioneren in mijn beroepsleven. Okay, ik ben tot de vaststelling gekomen dat het in tijden van miserie veel gemakkelijker is om een liedje te schrijven, maar dat geldt wel alleen maar voor een bepaald soort liedjes.
Het volledige interview vind je in het blad Exclusief van maart-mei 2008.
