In 1975 werd Fons Oerlemans in één klap de lieveling van de media toen hij met een vlot de Atlantische Oceaan overstak. Later deed hij het nog eens over in een stoomketel, in een drijvende truck, in een gigantische fles. Een satelliettelefoon gebruikt hij niet, gps vindt hij overbodig, want die spullen kunnen allemaal kapotgaan.
"Sommigen zeggen dat de dingen die ik realiseer kunst zijn. Dat is wel zo, maar ze wérken ook nog. Panamarenko maakt creaties die niet hoeven te functioneren. Als hij geen zin meer heeft wat bij kunstenaars nogal eens gebeurt kan hij zeggen: het is af. Maar ik ben een technicus die zijn leven moet toevertrouwen aan zijn creatie. Dan mag je dat absoluut niet doen. Ik moet de fundamentele natuurwetten volgen.
Als je maandenlang op een paar buizen zit, zonder koelkast, met s morgens en s middags en s avonds vis, dan ga je relativeren. Iedere dag vecht je voor je bestaan: die buizen moeten blijven drijven, je mag er niet afwaaien, je mag niet omkomen van honger of dorst. Als je dan terugkomt, zie dat mensen bepaalde dingen uitzonderlijk belangrijk vinden. Terwijl jij weet dat ze helemààl geen belang hebben. Dat is even aanpassen.
Wij zijn allemaal een product van het toeval. Zon 60 miljoen jaar geleden was onze aarde bedekt met reusachtige planten en werd ze beheerst door dinosaurussen. Toen kwam er een vreselijk toeval of gestuurd uit het heelal een asteroïde met een diameter van tien kilometer, die insloeg in de Golf van Mexico. De zon werd geblokkeerd door een stofwolk rond de aarde. Alle planten stierven, de planteneters gingen dood. De vleesetende dinosaurussen gingen ook dood, want ze hadden geen eten meer. Toen kregen de kleinere diersoorten een kans. Door evolutie is daaruit de mens gegroeid. Was die asteroïde niet ingeslagen, dan waren er geen mensen geweest.
Als ik terugblik, heb ik nooit een penopauze gehad. Er zijn mannen die op hun veertigste op een stoel gaan zitten en zeggen: Beantwoordt mijn leven en streven aan wat ik werkelijk wil? Bij velen is de conclusie: nee. Dat is mij allemaal voorbijgegaan. Ik was zo druk bezig met een andere wereld, dat mijn eerste huwelijk daardoor is misgegaan. Agaat was een hele goede vrouw, maar zij kon niet volgen. Zij wou veel rustiger leven. Dat kon ik niet. Gelukkig zijn we in harmonie uit elkaar gegaan. Nu nog belt ze me geregeld op om te zien hoe het met me gaat. En andersom.
Ik heb in mijn leven zoveel mogelijk willen doen, maar ik was een family man. Ik wou een gezinsleven. Een kenmerk van iemand met de Ulyssusfactor is volgens Anderson dat hij nergens naar kijkt. Vrouwen en kinderen maken hem allemaal niks uit, hij doet gewoon wat er in hem opkomt. Dat heb ik een beetje afgevlakt, anders komt een deel van je andere leven niet aan bod. Jan Van Rompaey schreef dat ik een jongen ben die zijn jeugddromen wil waarmaken, die daarin slaagt en die heel zijn leven doet wat hij zelf wil wat niet veel mensen kunnen zeggen. Dat vind ik wat makkelijk uitgedrukt. Ik heb mijn jeugddromen waargemaakt, maar ik heb niet altijd gedaan wat ik wou. Ik ben ook in dienst geweest. Dan ben je gebonden aan regels. Maar zulke mensen bestaan. Op een morgen kom ik aan de Amsterdamse grachten twee mannen tegen. De ene zegt tegen de andere: Wat zouden we vandaag gaan doen? Waarop die ander: Weet je wat? Laten we eerst maar eens een pilsje gaan drinken. Dié deden precies wat in hen opkwam.
