"Ze blijven bellen voor een interview over mijn eetstoornissen. Ik heb één keer mijn verhaal gedaan. Is dat niet genoeg? Die eetstoornissen waren een ernstig probleem. Ik kon niet genieten van mijn succes. Alles raasde in sneltreinvaart voorbij. Zelfs bij de dood van ons mama bleef ik maar doorgaan. Ik kropte mijn gevoelens op, ik verdrong ze. Tot ze zich wreekten. De ene grijpt dan naar alcohol, de andere naar drugs en ik greep naar mijn eetprobleem. Tegen meisjes die met dezelfde zorgen zaten, wou ik zeggen: ik heb dat ook gehad, het is geen schande. Maar alles wordt gehypet en opgeblazen. Laat me gewoon even met rust.
De mensen willen het leed van een ander lezen. Dat mijn papa homo is, is sensatie. De bladen hebben niet liever. Toen mijn papa met zijn vriend trouwde, hebben we aan iemand exclusief toegezegd dat hij de fotos mocht maken, maar uiteindelijk stonden er toch ook fotografen van andere magazines. Daar word ik ongelukkig van. Ze moesten eens in mijn schoenen staan."
Het volledige interview vind je in het blad Exclusief van september/oktober 2007.
