Alexei, jij was de langverwachte jongen, die je ouders nodig hadden. je was hun allerdierbaarste schat. ze hadden zo lang op jou gewacht. Na jouw vier zussen, ben jij geboren. je leek een gezonde jongen te zijn. Maar het draaide anders uit. Na een paar weken begon je te bloeden, en het wilde maar niet stoppen. je had die vreselijke ziekte die hemofilie heette en waar nog geen kruid tegen gewassen was. Je wilde zo veel, zo veel als een gewone jongen. maar je ging niet omdat je te veel pijn had. Je wilde zo graag spelen met andere jongens. Maar dikwijls lag je ziek in bed. door die gruwelijke ziekte die je zoveel pijn bezorgde. met langs je bed je moeder die dag en nacht je bewaakte. je werd opgeleid tot toekomstig tsaar van Rusland. Je speelde ook graag met geweerkes en met je zussen. soldaatje spelen dat was je doel. Ook helaas ben jij nooit oud geworden, want kwam jij ook niet terecht in die gevangenis. Daar in de verre Siberie. Daar werd ook jij op die zomerse nacht vermoord, Je vader droeg je nog naar de kelder, omdat je niet kon lopen, vanwege de aanval van je ziekte. Ook jij kreeg een paar kogels in je lichaam. je kreunde nog in de armen van je vader; Daarom werd je met 챕챕n schot afgemaakt. en lig je ergens in een verloren graf. Niemand zal ooit je graf nog vinden, want het is te lang geleden. Wij zullen je nooit vergeten zodat jij in vrede kan rusten
|