Olga werd vermoord.
Ze zou noot een statige , grijze grootvorstin worden
Evenmin werd zij een kroonprinses
De gelukkigste dagen sleten de tsarenkinderen in de Krim
in Livadia
Waar Olga en haar verwanten altijd wilden achterblijven,
In de heuvels van de Krim gehuld in regensluiers
en laaghangende bewolking,
Van veel zonneschijn en het frisse groen.
Bij elke dageraad,
bij elke zonopgang zou haar geest opstaan
Zij zou dansen over de groene gazons
en luchtig zweven naar de vijvers
Zij zou lachen en vrolijk zijn
overal hand in hand met Tatiana
In haar broze onschuld
had zij dit leven verlaten
Zij was heengegaan met hen die haar liefhadden
Allen rustten zij nu in vrede
in de geest even nauw met elkaar verbonden
als ze het in hun leven waren geweest
Mijn lieve beminde en dierbare Olga
Vergeet mij niet had Olga gezegd
De kinderen zullen altijd in onze gedachten zijn
En als de zomer voorbij is op Livadia
De avond de warme schaduwen milder maakt
glijden de schimmen van onschuldigen over de groene grasvelden
Hun lach hangt als een fluistering
in de bomen en elke stille vijver
weerspiegelt de diepblauwe ogen van
een dromend meisje OLGA is haar naam
OLGA DE MOOIE GROOTVORSTIN TATIANA DE GOUVERNANTE VAN ALLEN
