Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Na de pauze kwamen de mensen vragen of ze niet eens het Limburgs volkslied kwamen brengen en ja dat lukte, want dit volkslied was juist 100 jaar geworden nog jong he ! Het zou ooit ontstaan zijn in Smeermaas of daar elders, nadien werd er een duetje gezongen samen met de zus die eerst niet wilde komen maar na aanporren kwam ze toch zingen, en het klonk nog zo mooi, ze was onvoorbereid met de artiest komen zingen in het Engels, het was een oud liedje. Ik geloof dat het zilveren draden tussen gouden haren of zoiets, allee dit herinner ik er mij van, want ja ik was maar half wakker, en had er een nachtje spoken opzitten, of wat dacht je. Daarna kwamen al de politiekers aan de beurt, tja die moesten er ook bij zitten he, want zonder die kon je niet, ze kregen allen een veeg uit de pan, maar het was nog zo goed, en wat hebben wij erbij gelachen. En een blaam op z'n achternaam kwam er ook van pas, want wat dacht je, hij kon goed voor winden zorgen, en zelfs kon hij er een muziekske mee componeren. Tja dit weet ik nu ook al weer. Het hing hem ook z'n keel uit al die dat circus media, zoals radio, tv, mafia reklame, elke week papier in de brievenbus, per jaar vijfhonderd kilo, amai een halve ton nutteloos papier en ergernis, dat hij misschiens nog kon gebruiken om de kachel aan te maken, reklame maakte het leven kapot en z'n portemonee werd er depressief van, arme geldbeugel. De jaren vijftig en zestig kwamen ook aan de beurt, want het ging een brug terug in de tijd. Het was de nostalgie van de tv : nonkel Bob, de fabeltjeskrant, de jeugdfeuilletons, tante Terry en klein kleuterke, Zaki, wij heren van Zichem, enz..... de tv van de jaren zeventig, tachtig, negentig en tweeduizend. En wie weet wat de nieuwe trend word in de toekomst. Zo daar kwam ook het einde van de mooie show, we hebben ons goed geamuseerd en gelachen, en dat is het voornaamste.
