Herbestemming historisch Gasthuis blijft op de agenda
TIENEN - Burgemeester Marcel Logist (SP.A) drukte, bij de inwijding van de sociale woningen in de Toren aan de Getestraat, de hoop uit dat er snel een oplossing komt voor de Gasthuismolenstraat.
Logist wees op de vele obstakels: 'Sociale woningen bouwen gaat niet altijd zonder slag of stoot. En soms vergt het ook ettelijke jaren voor een project gerealiseerd kan worden. Neem nu bijvoorbeeld het beschermde Gasthuis aan de Gasthuismolenstraat. Dit historisch pand staat nu reeds dertig jaar te verkommeren. De stad Tienen en CV Huisvesting doen hun uiterste best om dit pand om te bouwen tot sociale woningen. Maar eenvoudig is het niet.'
'Het zouden nochtans drie vliegen in één klap zijn! Allereerst zou het oude vervallen gebouw eindelijk vernieuwd worden. Mooi voor het oog en uitstekend voor de veiligheid! Ten tweede zou het historische erfgoed eindelijk in ere hersteld worden, vermits het de intentie is het historische karakter zoveel als mogelijk te behouden. En ten derde zou er plaats gemaakt worden voor sociale woningen of appartementen.'
Op de gemeenteraad van 26 maart 2009 werd de samenwerkingsovereenkomst tussen de stad Tienen en CV Huisvesting Tienen hierrond goedgekeurd. (Billen)
Op DeMorgen.be blogt reisjournaliste Debbie Pappyn over de kunst van het reizen. Reisnieuwtjes die je nergens anders leest, tips en tricks voor tijdens het reizen en persoonlijke bedenkingen over het steeds onderweg zijn. Happy travels!
Het concept twee in een is in de reiswereld niet meer weg te denken. Tegenwoordig is het heel gemakkelijk om bestemmingen en zelfs landen te combineren zonder dat het al teveel moeite of centen kost. Je kan bijvoorbeeld het systeem van stop-overs toepassen. Wie bijvoorbeeld richting Australië gaat en met een Aziatische luchtvaartmaatschappij vliegt, kan enkele dagen in de transitstad blijven of zelfs dat land beter leren kennen. Kies dan bijvoorbeeld Malaysian Airlines www.malaysiaairlines.com als je naar Australië of Nieuw-Zeeland wilt en ook Maleisië zelf wilt ontdekken. Met Cathay Pacific www.cathaypacific.com/ kan je ook Azië of Down Under combineren met Hong Kong, of misschien zelfs Macau. Waarom niet.
Dan zijn er natuurlijk de low budget opties die je toelaten om meer te zien dan een bestemming of een stad alleen. Deze morgen zat een herfstpromotie van Virgin America in de bus. Prijzen vanaf ongeveer 30 euro, taksen inbegrepen voor in stijl doorheen de States te vliegen. Zo kan je bijvoorbeeld een citytrip naar New York City met wat zon, zand en blackjack in Las Vegas combineren.
Voor 100 euro sta je dan weer in Los Angeles en San Francisco. Verwacht geen Ryanair toestanden met Virgin America: wi-fi aan boord, fijne, witte lederen stoelen van de hand van het bedrijf die ook de zetels voor Porsche maakt en natuurlijk meer service dan bij elke andere Amerikaanse luchtvaartmaatschappij. Twee in een was nog nooit zo aantrekkelijk.
Prins der schilders, voorloper van het surrealisme maar nog meer verwant met Bruegel en Goya: James Ensor zou 150 geworden zijn in 2010. Een ideale gelegenheid voor ING om in coproductie met het KMSKA en het Paleis voor Schone Kunsten door te dringen tot de leefwereld van de productieve kunstenaar. Ensor was niet alleen een creatief genie maar ook een getroebleerde persoonlijkheid, met een even sterke fascinatie voor het licht als voor de dood. Voor dit uitzonderlijke project verhuist de grootste Ensorverzameling ter wereld haast integraal naar het ING Cultuurcentrum te Brussel. Het betreft met name de onschatbare collectie van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van Antwerpen (KMSKA), dat in 2011 de deuren sluit voor een grondige renovatie meer dan 30 schilderijen en 150 tekeningen, aangevuld met tientallen fotos en diverse, nooit eerder vrijgegeven persoonlijke documenten. Een onvermoede blik, open en bloot, op de geheimen van een kind met een hoofd vol dromen dat uitgroeit tot een toonaangevend kunstenaar. Ensor eindelijk ontmaskerd!
De tijd dat bij een echtscheiding de rechter het kind automatisch aan de moeder toewees, is voorbij. Ex-Miss België Ilse De Meulemeester is voorlopig het hoederecht over haar zoontje kwijt. 'Vaders maken nu evenveel aanspraak', zegt echtscheidingsadvocaat Elfri De Neve.
Ilse De Meulemeester moet voorlopig het hoederecht over haar 8-jarige zoontje Conrad afstaan aan haar ex, Glenn Janssens. 'Tien jaar geleden zou dat nog uitzonderlijk geweest zijn', zegt echtscheidingsspecialist Elfri De Neve. 'De vader had toen wel recht op bezoek, maar het hoederecht ging bijna automatisch naar de moeder. Die tijd is voorbij.'
In ruim 90 procent van de echtscheidingen is er sprake van co-ouderschap. 'De ene week verblijft het kind bij de moeder, de andere bij de vader', aldus De Neve. 'Vaders en moeders zijn op dat vlak gelijkgesteld.'
Maar in geval van ruzie of onenigheid is het de rechter die beslist. 'Ook dan is de kans dat de moeder het kind krijgt toegewezen, niet per se groter dan de kans dat zoon- of dochterlief bij de vader moet verblijven', aldus De Neve. 'De rechter houdt bij zijn keuze echt met alles rekening.'
Ilse De Meulemeester woont in Antwerpen, en zoon Conrad loopt school in Melle bij Gent.
In belang van het kind
Het verhaal van Ilse De Meulemeester en Glenn Janssens, die het niet eens raakten over de verblijfsregeling, is geen alleenstaand geval. Vorig jaar voerden de justitiehuizen in ons land 908 maatschappelijke onderzoeken uit rond het verblijf van de kinderen, zo blijkt uit cijfers van Open VLD-Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu. Bij de helft van die onderzoeken werd besloten dat het kind beter bij de andere ouder zou gaan wonen.
'Dan kan het gebeuren dat het kind plots als hoofdverblijfplaats de woning van de vader krijgt', zegt echtscheidingsadvocaat Johan Brees.
'Zonder dat dat iets over de moeder zegt. Maar als de vrouw te ver van de school woont of een drukker professioneel leven heeft, kan dat doorslaggevend zijn. In dat opzicht neemt de rechtbank alleen beslissingen in het belang van het kind.' )
Na 10 jaar boren eindelijk langste tunnel ter wereld
De nieuwe Gotthard spoortunnel is 57 km lang.
Het werk aan de langste tunnel ter wereld, de nieuwe Gotthard-basistunnel in Zwitserland, staat aan de vooravond van een belangrijke doorbraak. Na tien jaar boren ontmoeten tunnelbouwers vanuit westelijke en oostelijke richting elkaar op 15 oktober."Een emotioneel moment", verwacht voorman Heinz Ehrbar van bouwbedrijf AlpTransit op nieuwssite swissinfo.ch.
De geplande doorbraak zorgt voor een spoortunnel van 57 kilometer lang. Bij ingebruikname is dat een nieuw wereldrecord, want nu is de Japanse Seikantunnel met 54 kilometer nog de langste op de planeet. De Kanaaltunnel tussen Frankrijk en Groot-Brittannië is met 50 kilometer de langste van Europa.
In 2017 pas echt af
Maar toeristen op weg naar Italië moeten nog een tijdje wachten voor ze iets van de tunnel merken. Het afbouwen van de buis en de rails duurt nog zo'n zeven jaar. Naar verwachting zoeven in 2017 de eerste hogesnelheidstreinen en goederenwagons door de tunnel.
Dan gaat het ook echt snel. De spoortunnel snijdt een heel stuk af van de huidige Gotthard spoortunnel, waardoor treinreizigers anderhalf uur sneller van Zürich naar Milaan kunnen reizen.
En bijkomend voordeel is dat het treintraject vrij vlak is. Zonder de steile hellingen kunnen goederentreinen tweemaal zo veel gewicht meenemen, tot vreugde van transporteurs.
24 miljard kilo aan rotsen gegraven
De tunnel is gegraven met hulp van vele explosies en gigantische boormachines. In totaal halen ze 24 miljard kilo aan rotsen uit de bergen. "Het graven van zo'n recordlange en diepe tunnel zorgde voor speciale problemen zoals de spanningen in de rotsen, mogelijke waterdruk en hitte'', zegt emeritus professor tunnelbouw Kalman Kovari uit Zürich die adviseur was van het project.
De tunnelwerkers dreigden bijvoorbeeld te worden blootgesteld aan een temperatuur van 45 graden. Een watersysteem is erin geslaagd dat te koelen tot 28 graden, wat het ondergrondse werken iets draaglijker maakt.
Verrassingen
De Alpen zorgden zelf ook voor verrassingen. Bij een deel van het traject vreesden ingenieurs voor slappe grond, een mengsel van graniet en water. Het werk werd stilgelegd en het hele project werd bedreigd. Extra boorgaten toonden echter aan dat de grond niet zo slecht was. De tunnelbouwers hervatten het werk. Elders bleek de rots erg kruimelig. Maar door het plaatsen van stalen bogen werd ook dat opgelost.
Ondergrondse noodstations
Wegens de lengte van de tunnel worden bijzondere veiligheidssnufjes aangebracht voor de treinpassagiers. Zo komen er twee ondergrondse noodstations. In geval van een brand of ander probleem kunnen gestrande reizigers daar overstappen op een aparte trein die hen in veiligheid brengt. En uiteraard rijden de treinen door twee aparte buizen, zodat ze niet kunnen botsen.
Eigenlijk gaat de bouw erg voorspoedig. "We onderzoeken of we de tunnel een jaar eerder kunnen openen'', zegt Ehrbar van bouwbedrijf AlpTransit. De eerste treinen zouden dan in 2016 door de tunnel kunnen rijden.
Verschenen in het informatieblad t Grietmuiltje Wijkraad Bost van september 2010.
Geschreven door V.J. van Esch
Als geboren Bostenaar kon ik het niet nalaten om het op mijn blog te zetten.
Bost, met verschillende verkavelingen en mooie woningen en appartementsgebouw, met moderne wegen, met een massa nijverheidsgebouwen concurrentiële architectuur en weldra zullen er nog bijkomen aan de Linde (als die eeuwenoude boom maar mag blijven staan!) en langs de Ode Weg naar Wulmersum. Wel , wel , Bost offert zich op voor werk in de streek. Daar zijn wij fier over.
Bost is synoniem voor nering. Op het stadhuis te Tienen wordt dat woord tering.
Een woordje over die fameuze R27 (de ringweg rond Tienen).
Die dient als losweg voor zuid-Limburg. Dat deel van het land vindt nergens een uitweg om op de E40 te geraken. Erg hé . Dat zeggen zij toch, ofschoon er een snelle verbinding is tussen Sint-Truiden en Hannuit, met aansluiting op de E40 te Walshoutem. Dan toch maar liever allemaal langs Tienen, al is de afstand langer en de rijweg voorzien van rijvakken met een snelheidsbeperking van 50 km per uur.
Oh, wat is het toch plezant, rijden met zijn karretje rond al die ronde punten: Hakendover, (binnenkort Grimde?) Bost (zelfs tweemaal!), de aansluiting op de E40 of richting Kumtich (de toegang tot de stationsparking). Paardenmolens. Dagelijks veel volk. En vitesse alsof het de laatste rit naar de verdoemenis was. Hoge bloeddruk en stress achter het stuur.
Op die weg blijft er geen tijd over om te vrijen . Destijds stond er immers langs de wegen te lezen: Rijd veilig en vrij veilig. Dat was verstandig, niet alleen in taal, maar nog meer in daad.
Hoe zalig is het wonen in Bost in de nabijheid van de R27 met lawaai rond 95 tot 130 decibels! Officieel gemeten!
Oké, zei de minister destijds, dat lawaai is niet mijn zorg. Alleen veiligheid telt.
Maar hoe bekommert toch voor de aldaar wandelende fazanten en dartelende konijntjes, kikkers en slakken, een reebok die plots voor de wagen opduikt, de ronddolende marters ! Wat een dierenvriend . En de MENSEN dan, zijn soortgenoten, tellen die niet mee ?
Nu men een muur heeft gebouwd op de R27 dient die als klankbord en is het lawaai nog heviger geworden. Een muur die doet denken aan de afzondering van oost en west Berlijn destijds. Er is geen contact meer tussen de bewoners van de noordelijk en het zuidelijk deel van de Bostenberg.
De heren van het studiebureel, van het stadhuis, van het ministerie van openbare werken, vergaderen uren lang over het wel en wee van de R27. Er werd zelfs een volksvergadering georganiseerd waarop de Bostenaren hun zegje konden doen. De zaal zat barstensvol. Maar de zaak was al lang geregeld, boven de hoofden van de Bostenaren. Zij lieten hun stoom wat ontsnappen. En wie zou de heren later kunnen verwijten dat ze alles boven de hoofden hadden bedisseld? Niemand, want er was een gewichtige vergadering geweest met veel heen en weer gepalaver. Een café zonder bier . En of dat nog niet volstond, werd er ook nog een vergadering in het stadhuis belegd. Koffie werd er niet geschonken. Wel een flauw onthaal. Geen resultaat. Wat denken die Bostenaren wel? De weg komt er zoals die is gepland door de ingenieurs en goedgekeurd door nog hogere pieten. De Bostenaren dropen af zoals een geslagen hond. Met wat die snullen van Apenlanders zich toch inlaten ! De ingenieurs hebben toch de wijsheid in pacht! Iemand typeerde hen als de verlichte despoten van de 21ste eeuw.
Enkele bedenkingen bij de nieuwe rotonde aan het oud station van Bost. Als voetganger moet men, komende vanuit de dorpskom, eerst de gevaarlijke Hannuitsesteenweg oversteken om vervolgens via de verkavelingweg naar Wulmersum te Kiezen voor een trap of een hellend vlak en zo onder de rotonde door via de Hannuitsesteenweg naar et centrum van Tienen te gaan. Een mooie wandeling als het weer meezit.
Steile trap. 20 treden. Onderhouden? Moeilijk voor veel mensen bijvoorbeeld met artrose -. Maar die moeten dan maar een ommetje via het hellend vlak maken (volgens deskundigen). Wel oppassen voor verkeer op wielen.
Men heeft dat rondpunt verbonden met de Bostenberg door een fietspad. Dat heeft verdomme veel geld gekost. Veelal dubbel werk. Men had zelfs de uitweg van de boer naar zijn akker achter de huizen van de Bostenberg afgenomen. Daarna werd een echte avenue aangelegd, met een metershoge berm vol onkruid. Dat nieuwe fietspad slingert zich als een slang langs de R27 om de snelheid in toom te houden. Zo zegt men toch! Een mooie naam: Slangenpad.
Maar voor de fietsers, komend van uit de Kempen, die de oude spoorweg Mol-Namen wensen te gebruiken, wordt het een ingewikkeld geval op dat rond punt. Komende van uit de Potterijstraat en rijdend langs de Hannuitsesteenweg naar de ondergrondse doorrit, komen zij uit op de linkerzijde van de Hannuitsesteenweg, namelijk op de verkaveling naar Wulmersum. Vandaar moeten zij hun weg zoeken naar de overkant de rechterzijde van de Hannuitsesteenweg om zo op het Slangenpad of de Gallicstraat hun weg verder te kunnen zetten naar het Walenland. Ja, Tienenaars kennen nog een ander fietspad langs de Outgaardenstraat, uitkomend op de O.L.Vrouwlaan en verder via de Mutsenberg en de Gallicstraat naar Rommersom. Bostenaren weten dat. Tieneraas weten dat. Maar, geachte heren op het stadhuis, leg dat maar eens allemaal uit aan wie vreemd is in de streek! Terugkerend naar de R27. Geef toe, het is een ingewikkeld gedoe. Een huzarenstuk. Vol gevaar. Vergeet niet, die fietsers blokkeren het verkeer dat rechts afslaat naar Hannuit of die naar de dorpskom van Bost wensen te rijden. Aan de overkant is het even gevaarlijk als men vanuit de dorpskom of vanuit Goetsenhoven richting centrum Tienen rijdt.
Staat de Mug al klaar? Onlangs kon op het nippertje een fietser aan een aanrijding ontsnappen. En ook voor de voetgangers is de oversteek van de Hannuuitsesteenweg meer dan gevaarlijk. Meent u dat de autogebruikers op het rond punt snelheid minderderen? Ja, sommigen, maar er zijn er ook die op het rond punt juist sneller gaan rijden, want racen zoals in Zolder is toch plezant. En opgepast als men zelf met de auto op het rond punt rijdt, want het verkeer komende van Hakendover negeert dikwijls de voorrangsregel.
Mijn vriend Gerard, een kolonel B.D., eertijds verbonden aan de generale staf van het Belgisch leger, thans een gezonde humorist vertrouwde mij toe, toen wij het hadden over dat fameus rond punt: Neen vriend, dat rond punt heeft een militaire bedoeling. Dat zit vol geheimen. Dat wordt van uit de lucht met de satelliet gecontroleerd. Zo nodig kan men van op dat punt raketten afschieten in alle richtingen. Misschien heeft Gerard een voorgevoel voor een mogelijk treffen tussen Vlamingen en Walen in de buurt van Helecine waar scooters ook al de grond omploegen. Ik herhaal het: mijn vriend is een eersteklas spuiter, maar een man met een karrevracht gezond verstand, vooral als hij een glas wijn drinkt bij mij thuis. E mensen achter de plastieken groene haag aan het rond punt hebben het zeker ook niet getroffen. Verstopt achter een talud. Verkeer boven het hoofd. Weg rust Ik stond eens te praten met een Bostenaar aan de apotheek op de Hannuitsesteenweg. Wij keken in de richting van het rond punt. Een muur? Ik vroeg hem: En wat zit daar nu achter?. Wel, antwoordde hij, daar begint het Bostsestrand. Achter een duinenrij dus! Ik zong stil: aan het strand stil en verlaten .
Bost, mijn dorp!
Wim Sonneveld zou kunnen zingen: Een straat zonder ratelende karren op de ronde keien en zonder plastieken rozen achter het raam . Maar allemaal lieve mensen .
Bost met een schoon vernieuwd kerkgebouw, maar met helaas een vuil monument voor onze jongens die hun leven lieten in de oorlogen. Wanneer wordt dat eens fatsoenlijk gereinigd, en niet zoals een paar jaar geleden gedaan werd? Het kerkgebouw is mooi, de pastorij is mooi. Laten wij dan het soldatenmonument ook mooi maken. Dat is het minste wat wij uit dankbaarheid aan die jongens kunnen geven. Ze op een fatsoenlijke wijze blijven herinneren. Ga eens kijken in Duitsland hoe de monumenten voor de gesneuvelden daar worden onderhouden. En zeggen de Engelse kerkhoven in de Westhoek u niets?
En dan is er nog het pleintje aan de pastorij: holder de bolder. Kan dat niet eens wat properder worden aangelegd? Bostenaren vragen geen luxe-parking zoals aan de Alexianen. Maar dit pleintje de Gallic-parking ligt wel in het centrum van Bost, en is misschien wel het minst mooie stukje van Bost.
Rijd ik met mijn wagen op de R27 in de richting van Hakendover, dan zie ij soms wolken stof over de weg waaien richting Kennedypark, Walenberg, Fabiolapark, komend van de werf Croes. Moesten de vliegertjes van Goetsenhoven nog in de lucht rondtoeren, ze zouden misschien naar beneden tuimelen! Denken wij maar aan IJsland en de vulkaan. Het stadsbestuur ging dat allemaal nauwkeurig controleren. Wat zeg ik daar? Controleren? Maar man toch! Laat ons daarover zwijgen. Dan zijn wij gerust. Wij hebben andere katten te geselen.
Nu wij dan toch in Tienen beland zijn: zou de Tiense belastingbetaler mogen weten wat Suikerrock netto aan de stad heeft afgedragen. Als men Tienen gebruikt voor particuliere belangen, dan mogen de Tienenaars ook weten wat het heeft opgebracht voor het gebruik van hun eigendom. Want Suikerrock en de andere daaraan gehangen liedjeskramen behoren niet tot de Tiense traditie zoals de kermissen. Dus wie zijn zakken vult . dat is niets meer dan de regel van behoorlijkheid toepassen. Laten wij ons dan verheugen, want door die extra opbrengsten zullen de belastingen op onze inkomens en huizen misschien gevoelig kunnen verminderen. Laat ons hopen, want Tienen is een dure stad.
De Nederlandse landbouwsector is een promocampagne gestart om de consumptie van spruitjes te stimuleren door de groente neer te zetten als 'green balls of fire'.
'Spruiten hebben last van een ouderwets imago, dat allang achterhaald is', maakt gewasmanager Ronnie de Hoon van LTO Nederland zich sterk. Om consumenten tussen de 16 en 40 jaar die nu spruitjes mijden, over de streep te trekken, wil de campagne vooral de misverstanden rondom de groene knikkergroente uit de wereld helpen: 'Om te beginnen zijn spruiten veel minder bitter dan vroeger. Door veredeling is de smaak veel minder uitgesproken. Verder is het helemaal niet zo'n ingewikkelde groente. Jongeren denken vaak dat je uren met spruiten in de keuken moet doorbrengen.' En getuige de website SpruitjesJaNatuurlijk.nl zijn spruitjes zelfs lekker in spruitjessoep of... spruitjespizza. Smakelijk!
Het water van de Caraïbische zee is warmer dan ooit. De koralen verbleken en beginnen te sterven, waarschuwen experts.
Het fenomeen is vooral zichtbaar in de Kleine Antillen, in de zuidelijke Caraïben, zegt Mark Eakin, coördinator van het programma Coral Reef Watch van de Amerikaanse oceaandienst NOAA. De temperatuur is er hoger dan in 2005, toen de koralen in een groot deel van de Caraïben zwaar werden aangetast door verbleking. Aan de Amerikaanse Maagdeneilanden stierf toen bijna 60 procent van de koralen.
Verbleking Het water in de Caraïben bereikt zijn hoogste temperatuur in september en oktober. Coral Reef Watch waarschuwde vorige maand al dat de verbleking zich kan uitbreiden naar het oosten en Nicaragua kan bereiken en naar het zuiden langs de Caraïbische kusten van Panama en Zuid-Amerika.
"Dit kan erger worden dan in 2005, tenzij tropische stormen het warme water aan de oppervlakte mengen met dieper, kouder water", zegt Eakin.
Miljard mensen
Koraalriffen beslaan minder dan 1 procent van de oceanen op onze planeet, maar ze herbergen 25 tot 30 procent van alle zeeleven. Naar schatting 1 miljard mensen hangen rechtstreeks of onrechtstreeks van de riffen af.
Vóór 1980 is slechts een grote periode van verbleking vastgesteld. Een stijging van de maximumtemperatuur in de zomer met 1 of 2 graden volstaat om het proces in gang te zetten. Hoe langer deze stijging duurt, hoe groter de ontkleuring is van de koralen. De koralen worden dan gevoeliger voor ziektes.
Erger dan 1998
In Zuidoost-Azië lag de oceaantemperatuur 4 graden hoger dan normaal in mei. In zones bij Indonesië, Vietnam, Sri Lanka, Thailand en Maleisië bleekte 60 tot 80 procent af, sommige koralen stierven, volgens het Indonesiëprogramma van de Wildlife Conservation Society. Men vermoedt dat de verbleking deze keer erger zal zijn dan in 1998, toen 30 procent van de koralen in de Indische Oceaan en de westelijke en centrale Stille Oceaan stierf. In dat jaar stief 16 procent van alle koralen ter wereld.
Voor veel mensen is er nu al te weinig beenruimte in een vliegtuig, en dat zal in de toekomst wellicht niet verbeteren. Het bedrijf SkyRider stelt volgende week op de Aircraft Interiors Expo Americas haar nieuwe vliegtuigzetels voor, en die zijn nog compacter.
Verschillende vliegtuigmaatschappijen die goedkope vluchten aanbieden hebben al interesse getoond voor de stoeltjes. Want zo kunnen ze meer reizigers vervoeren.
Passagiers zullen volgens het ontwerp amper 50 centimeter beenruimte hebben. De benen strekken is niet meer mogelijk want het gewicht van het lichaam wordt gedeeltelijk gedragen door de benen.
Moslims bestelden opvallend meer escortdames tijdens ramadan
De escortbranche in Nederland heeft dit jaar een opvallende stijging waargenomen van het aantal moslims die tijdens de ramadan een dame bestellen schrijft De Telegraaf. Zo meldt escortbureau Society Service de afgelopen maand drie maal zoveel boekingen te hebben ontvangen van islamitische cliënten.
De boekingen kwamen vooral van Arabieren en andere islamitische gasten van grote internationale hotels in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag aldus de krant. Het ging om "tientallen boekingen per dag".
Tijdens de ramadan worden moslims geacht zich overdag te onthouden van eten, drank, tabak en seks. Sommige hotelgasten trokken zich daar niets van aan: de boekingen liepen de hele dag door. Uit de registratie van de dertig dames van Society Service komt een top vijf van islamitische klanten naar voren. De grootste groep waren Arabieren uit de Arabische Emiraten, gevolgd door moslims uit India, Indonesië, Egypte en Marokko.
"Natuurlijk weet je dat nooit helemaal zeker", aldus eigenaresse Marike. "Maar als iemand uit de Arabische Emiraten komt en Mohammed heet, dan kun je er wel van uitgaan dat die persoon moslim is."
In de vakwedstrijd De Vlaamse Tuin-aannemer sleepte Kris Buggenhout onlangs brons in de wacht, in de categorie tuinen tussen 250 en 1.000m². Prijsbeest is zijn eigen tuin, een luxueuze buitenkamer die zijn stijl en aanpak perfect illustreert.
We wilden een soort wellnesstuin creëren, een leefkamer om in tot rust te komen. Aan het woord is Maya Carre, de vrouw van tuinaannemer Kris Buggenhout. Haar man ontwerpt en zijzelf staat mee op de werf van zijn projecten. Het wellnessgebeuren is niet ver te zoeken in de tuin: centraal in de achtertuin trekt de ruime zwemvijver de aandacht. Een moerasgedeelte met gele lis fungeert als natuurlijk filtersysteem. Tussen de lis in zijn stapstenen en een houten ponton aangebracht.
Een pad, verfraaid met buxusbollen, leidt van het huis via de zwemvijver naar het bijgebouwde poolhouse. Daar is alles te vinden om ten volle van het buitenleven te genieten: er is een ruime buitenkeuken, een spa met houten toog en krukjes en een infraroodsauna. Al die luxe leidt ertoe dat Kris en Maya in de zomer amper hun huis gebruiken. Als het mooi weer, is zul je ons inderdaad niet veel in de woonkamer vinden, Zelfs als het regent zitten we vaak op ons terras aan het poolhouse.
Onderwaterverlichting in de zwemvijver en lichtpuntjes verstopt in buxusbollen en andere planten geven s avonds nog meer sfeer. Een grote spot verlicht de kruin van een imposante eik aan de garage. De tuinen die Kris ontwerpt bieden steevast een maximum aan comfort en een minimum aan onderhoud. De mensen hebben vandaag al zo weinig tijd, ze gaan meestal met twee uit werken, ze willen dan echt niet nog elke week in hun tuin moeten wroeten. Daarom kiest Kris resoluut voor zwemvijvers. Je hoeft er niets aan te doen behalve een keer per jaar de lissen afknippen. Bovendien kun je een zwemvijver veel mooier in een tuin integreren dan een gewoon zwembad.
Ook de keuze voor natuurlijke materialen is tweeledig: enerzijds ziet het er mooier uit en anderzijds moet je geen tegels gaan schrobben. Ik heb in mijn tuin gewerkt met Belgische blauwe steen en kleiklinkers. Dat kost wat meer, maar alle vuil regent er gewoon weer af.
Elk seizoen zijn kleur
De tuin is eenvoudig, tijdloos en gestructureerd. Geleide amberbomen of Liquidambar schermen de voortuin af van de straat. De bomen krijgen in het najaar een dieprode kleur. Die past perfect bij de roze rozen in de buxusparterre in de voortuin. Een bronzen vrouw, vervaardigd door Mayas vader, voegt een vleugje mysterie toe. Lavendel en sedum brengen ook in de achtertuin paarse en rode tinten. Een variant perenboompjes, waar weliswaar geen peren aankomen, dragen in de lente witte bloemen en de geleide Spaanse eik aan de zijkant van de tuin zorgt voor wintergroen de boom verliest immers zijn bladeren niet in de herfst. Er is dus elk seizoen wel kleur te spotten in de tuin. De plantenkeuze is eerder sober, maar wel doordacht. Ze zijn niet overwoekerend, en er zijn niet al te veel verschillende kleuren te bespeuren. Ook heb ik gewerkt met grote partijen van dezelfde planten omdat dat ook weer onderhoudsvriendelijker is. De tuin heeft nog een heel grote troef: het grasveld grenst achteraan aan een stukje natuurgebied. Zo geniet de familie Buggenhout altijd van een mooi, groen zicht.
Vanaf de lente van 2011 maken duizend publieke fietsen hun intrede in de Antwerpse binnenstad. In 2012 wordt het aantal mogelijk opgetrokken tot 1.800 stuks, verdeeld over 150 stations binnen de Singel. Dat maakte schepen van Mobiliteit Ludo Van Campenhout (Open Vld) maandag bekend. Korte afstanden "Dit soort fietsen leent zich uitstekend tot korte afstanden binnen de stad. Wie binnen het half uur zijn ontleende fiets terug inlevert aan een station naar keuze, rijdt bovendien gratis", zegt Van Campenhout. De maximumafstand tussen de verschillende stations bedraagt driehonderd meter. Bovendien plannen we de stations in de directe nabijheid van attractiepolen en knooppunten van het openbaar vervoer. Zo stimuleren we ook het gebruik van het openbaar vervoer door de reistijd van en naar trein, tram of bus gevoelig te verkorten", aldus Van Campenhout.
Andere steden
Het Antwerpse parkeerbedrijf en de stad gunnen de implementatie en de exploitatie aan ClearChannel. "Dat bedrijf bekleedt een pioniersfunctie op het vlak van publieke fietsen. Ze zijn vandaag de dag actief in onder andere Milaan, Stockholm, Oslo en Barcelona. In die laatste stad tellen ze ondertussen 182.000 abonnees", zegt de schepen.
Parkeergeld en -boetes
De totale kostprijs bedraagt 27 miljoen euro over een periode van tien jaar. Dat geld is afkomstig uit parkeergelden en -boetes die het Antwerpse Parkeerbedrijf Gapa vergaart. Daarnaast betaalt de gebruiker een vergoeding voor dag, -week of jaarabonnement. "Een jaarabonnement zal het eerste jaar 29 euro kosten en wordt later opgetrokken naar 35 euro", besluit van Campenhout
DIEST/TIENEN - De prestigieuze concertreeks Diest Live krijgt volgende jaar wellicht een vervolg. De organisatie - dezelfde als die van Suikerrock - blikt tevreden terug op de eerste editie.
De oude rockers van The Scene hebben zondagavond een streep getrokken onder de eerste editie van Diest Live, een prestigieuze achtdelige concertreeks in het amfitheater in het Diestse Warandepark. En als het van organisator Walter Kestens - de man die van Suikerrock in Tienen het grootste stadsfestival van het land maakte - afhangt, komt er volgend jaar ook een tweede editie. 'Het is nog wachten op een evaluatie met de stad Diest, maar ik zie niet in waarom er geen vervolg komt.'
Acht zomeravonden
Acht zomeravonden lang vormde het Warandepark het sprookjesachtige decor voor Diest Live. Toch vond het publiek nog niet massaal de weg naar de Warande.
Akkoord: The Scene sloot zondagavond af voor een vol huis. En ook de eerste twee concertavonden - met Toots Thielemans, Tom Robinson, Guy Swinnen en Kathleen Vandenhoudt - mochten het bordje 'uitverkocht' aan de kassa hangen. Maar tijdens de andere concertavonden bleven akelig veel zitjes leeg, ondanks klinkende namen als Suzanne Vega, 10CC, Anne Clark en Carmel. Vreemd, want met een maximumcapaciteit van amper duizend man is het Diestse amfitheater nu niet bepaald een moeilijk te vullen mastodont. 'Er waren op sommige avonden inderdaad veel lege zitjes', geeft Kestens toe. 'Soms was het amfitheater zelfs half leeg. Of half vol, zo je wil. Maar veel had ook te maken met het weer. Als het regent valt de dagverkoop volledig stil. Bovendien heeft zo een evenement tijd nodig om te groeien.'
Maar Kestens springt er voorzichtig mee om: 'Diest Live uitbreiden is misschien niet slim. Meer randanimatie, een groter cateringdorp: het is commercieel misschien wel aanlokkelijk, maar ik weet niet of het zou werken. Het concept slaat aan omwille van het intimistische karakter. Als je er een groot festival of een braderie van maakt, is die sfeer zoek.'
In Kestens' thuishaven Tienen is er intussen een stormpje over dat andere festival dat hij organiseert: Suikerrock. Groen-raadslid Bernadette Stassens vroeg aan het stadsbestuur hoeveel de stad jaarlijks aan Suikerrock spendeert. Niet enkel als toelage - die bedraagt ruim 40.000euro - maar ook via inzet van stadspersoneel, verkeersomleidingen, logistiek, enzovoort. Die cijfers waren niet beschikbaar, maar uit het antwoord bleek wel dat de stad elk jaar 590 vrijkaarten voor het festival krijgt. (Bosschaerts)
