TIENEN DRAAIT ROND Tienen - Tintelende stad -
Suikerstad -mijn stad -
18-04-2011
Scheuren in drie Boeings
Ook scheuren in drie andere Boeings Southwest Airlines
Bij nog drie Boeing 737-vliegtuigen van de Amerikaanse maatschappij Southwest Airlines zijn scheurtjes gevonden. Zulke scheuren worden gezien als de oorzaak van een plotseling gat in het dak van een toestel, dat vrijdag een noodlanding moest maken in de Amerikaanse staat Arizona. Een bemanningslid en een passagier raakten lichtgewond.
De maatschappij heeft de autoriteiten ingelicht over de mankementen, meldde omroep BBC. "Een nieuw en onbekend probleem", zei Mike Van de Ven, chief operating officer van Southwest Airlines. Het bedrijf heeft honderden vluchten geschrapt, zodat inspecteurs alle 136 soortgelijke toestellen kunnen controleren op scheurtjes en metaalmoeheid.
De maatschappij had enkele jaren geleden wel een boete gekregen omdat ze verplichte keuringen had overgeslagen.
Ziekenhuis Heilig-Hart werkt mee aan doorbraak in kankeronderzoek
Het Heilig-Hartziekenhuis van Tienen toont zich in een mededeling fier op zijn bijdrage in het recente kankeronderzoek.
Wanneer een bepaald type eiwit in de cel begint samen te klitten, kan dat leiden tot kanker. Dat blijkt uit Belgisch kankeronderzoek, waaraan de Tiense anatoompatholoog dr. Ann Cornelis meewerkte. Het proces, dat voornamelijk bekend is van de ziekte van Alzheimer en de dollekoeienziekte, speelt een rol bij een zesde van alle kankergevallen. Deze baanbrekende resultaten verschenen in het tijdschrift Nature Chemical Biology.
Dr. Ann Cornelis is lid van het onderzoeksteam, dat naast Belgische ook een aantal buitenlandse wetenschappers telt. Zij maakte de selectie van tumorstalen van patiënten en coachte - als patholoog - het team bij de beoordeling van de aankleuring van de tumoren.
Dr. Cornelis: Je mag gerust stellen: geen kankerdiagnose zonder de anatoompatholoog. In 10% van de 8.000 à 9.000 biopten (stukjes weefsels) die we jaarlijks onderzoeken, vinden we tumoren. We bespreken maandelijks alle patiënten met kanker in een team van specialisten uit verschillende disciplines, vaak in samenwerking met UZ Leuven. Onze dienst neemt regelmatig deel aan studies, maar deze publicatie in Nature is toch heel bijzonder voor ons. De ontdekking van dit nieuw mechanisme opent de weg voor verder doorgedreven onderzoek naar de rol van eiwitten in het ontstaan van kanker.'
Dassen zijn Vlaanderen druppelsgewijs aan het veroveren en begeven zich buiten de twee gekende populaties in Haspengouw en de Voerstreek. Dat besluit het Instituut voor Natuur en Bosonderzoek (INBO) na dertien jaar onderzoek op dertig dieren die buiten Limburg om het leven kwamen in het verkeer.
De das wordt omschreven als "Vlaamse panda", een symboolsoort voor natuurherstel. "Er werd van uitgegaan dat de das enkel in Zuid-Limburg voorkomt, maar dat komt omdat enkel daar permanent bewoonde burchten teruggevonden worden", zegt INB0-zoogdierspecialist Koen Van Den Berge. "Net die burchten, ondergrondse gangenstelsels die generaties lang gebruikt worden door dassenclans, zijn een eenvoudig criterium om hun echte voorkomen vast te stellen." De burchten worden meestal in bermen of boshellingen gebouwd.
Verkeersslachtoffers Op basis van autopsieresultaten bij dertig verkeersslachtoffers in de andere Vlaamse provincies dan Limburg, blijkt dat de das ook op andere plaatsen kan voorkomen. Daar zijn twee interpretaties voor. "Enerzijds kan het gaan om zwervende jonge vrouwtjes of uitgerangeerde oude mannetjes. Anderzijds ontdekten we dat sommige dieren in contact waren met soortgenoten of zich voortplantten, wat wel spectaculair is voor die provincies buiten Limburg." Voorbeelden daarvan zijn Adinkerke (West-Vlaanderen) en Westmalle en Zandhoven (Antwerpen).
Verstoring Er vindt dus een druppelsgewijs herkolonisatie plaats, maar Van Den Berge waarschuwt voor de gevolgen van verstoring. "Een gevestigde burcht kan tegen een stootje, maar voor een burcht in opbouw heeft verstoring nefaste gevolgen. In tegenstelling tot vossen, die enkel werpen in hun burcht, blijft een das overdag altijd ondergronds." Dassen zijn de zwaarste marterachtigen en wegen tot vijftien kilo.
Zeevogels verspreiden dodelijk plastic over hele wereld
Jaarlijks vervoeren zeevogels honderden ton plastic van de ene naar de andere kant van de wereld. De vogels verwarren kleine stukjes plastic met voedsel. De toename van plastic zwerfvuil heeft wereldwijd een massale sterfte van vogels, zeedieren en vissen tot gevolg.
Neem de albatrossen op afgelegen atollen in de Stille Oceaan. Die voeden hun kuikens met kleine stukjes plastic die op voedsel lijken. De kuikens sterven van ondervoeding en wanneer hun kadavers vergaan, belanden die stukjes plastic weer in zee. Een funeste versie van recyclage.
45 ton plastic Nagenoeg elke zeevogel heeft plastic in zijn maag zitten. Volgens experts is dat ook het geval voor zeeschildpadden en veel vissoorten. De noordse stormvogel is een veelvoorkomende zeevogel, er leven er miljoenen van op de hele wereld. De volledige populatie zou in totaal 45 ton plastic via de maag meedragen. Dat is een schatting van Jan Andries van Franeker, bioloog bij IMARES, Institute for Marine Resources & Ecosystem Studies in Wageningen.
De afgelopen dertig jaar heeft Van Franeker plastic aangetroffen in de maag van ruim 95 percent van de onderzochte stormvogels uit de Noordzee. Dat is ook het geval voor soortgelijke soorten zoals de Wilson's stormvogels. Die soort zou jaarlijks ongeveer 35 ton plastic transporteren van haar overwinterplaatsen in de Noordelijk Atlantische gebieden naar de broedplaatsen in Antarctica. "Als de voedingsgewoonten van het dier ertoe leiden dat het dier plastic kan verwarren met voedsel, dan is het bijna zeker dat er plastic in zijn maag zit", vertelt van Franeker aan IPS.
Van Franeker is in Honolulu voor de vijfde internationale conferentie over zeevervuiling. De vorige conferentie dateert van 2001. "Ik heb soms een nachtmerrie waarin de stormvogels die tonnen plastic op alle aanwezigen in een conferentiezaal als deze laten vallen", vertelt van Franeker. "Dat zou pas een statement zijn." De oceanen worden steeds meer vervuild door een enorme hoeveelheid plastic, visgerei en andere soorten vuilnis. Er zijn geen exacte cijfers voorhanden, maar het zou om massale hoeveelheden gaan. In 2006 waagde het Milieuprogramma van de Verenigde Naties zich aan een schatting: per vierkante kilometer zee zouden er 13.000 stukjes plastic ronddrijven. Een wandeling aan de kust, waar ook ter wereld, maakt het probleem snel duidelijk - tenzij die strook net werd schoongemaakt. Peuken en kroonkurken De Amerikaanse ngo Ocean Conservancy houdt zich al 25 jaar bezig met het schoonmaken van stranden en kustlijnen. In die 25 jaar hebben ongeveer negen miljoen vrijwilligers in 152 landen 66 miljoen kilogram vuilnis opgeruimd en gecatalogeerd. Dat staat in een nieuw rapport dat net werd gepresenteerd in Honolulu. De top drie ziet er als volgt uit: Sigarettenpeuken, voedelverpakkingen en kroonkurken. Komen nog voor in de top tien: plastic zakken, flessen en rietjes. "Mensen beseffen niet genoeg hoe gevaarllijk deze vervuiling is voor de oceanen", vertelt Achim Steiner, directeur van het VN-Milieuprogramma (UNEP). Volgens Steiner is zwervuil op zee een "onzichtbaar" probleem en wordt het daarom genegeerd. Nieuw wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat kleine plastic deeltjes of chemicaliën vrijgeven die schadelijk zijn voor het endocriene systeem. Dit zou ernstige gevolgen hebben voor soorten die in zee leven, maar evengoed voor mensen.
Plastic breekt niet af Jaarlijks wordt wereldwijd ongeveer 260 miljoen ton nieuw plastic aangemaakt. Ter vergelijking: in 1950 ging het nog maar om vijf miljoen ton plastic. Iedereen in de ontwikkelde landen gebruikt gemiddeld ongeveer honderd kilogram plastic per jaar. Inwoners van ontwikkelingslanden hebben voorlopig genoeg aan twintig kilogram, maar hun gebruik is de laatste jaren sterk aan het stijgen.
Plastic is niet afbreekbaar maar valt steeds verder uiteen in kleinere stukjes, tot het microscopisch wordt. En zo kan het honderden jaren in het milieu blijven rondzwerven. Volgens UNEP-directeur Steiner zijn nieuwe beleidsmaatregelen noodzakelijk. Hij pleit voor een uitbreiding van het Zuid-Koreaanse systeem van producentenverantwoordelijkheid (EPR). Het EPR-systeem verplicht fabrikanten en importeurs een bepaalde hoeveelheid van hun producten te recycleren. In de vijf jaar sinds de lancering van het programma in Korea werd meer dan zes miljoen ton afval gerecycleerd, waaronder 70.000 ton plastic. Het programma bracht in totaal 1,1 miljard euro op. Het programma bleek een goede bron van nieuwe werkgelegenheid. Ook Van Franeker pleit voor beleidsmaatregelen. "Het volstaat een verplicht statiegeldsysteem te ontwikkelen voor plastic", aldus van Franeker. Duitsland, Nederland en de Scandinavische landen hebben elk zo'n systeem. Gevolg: meer dan 95 percent van alle plastic flessen worden gerecycleerd. Bioplastic bestaat niet
Van Franeker sluit af met een waarschuwing: "Afbreekbaar of composteerbaar plastic moet worden verboden. In bioplastic zit evenveel plastic als in plastic dat van olie is gemaakt. Het zogenaamde bioplastic breekt gewoon sneller af in microdeeltjes dan de traditionele kunststoffen. We zijn niet meer in staat het te zien, maar het is er nog steeds."
Volgens Van Franeker is het de industrie die afbreekbaar en composteerbaar plastic promoot, zodat op korte termijn kan doorgegaan worden met het eenmalig gebruik van plastic. "Wegwerpgebruik van plastic is gewoon niet houdbaar", zegt hij. De Nederlandse bioloog is ondanks alles niet tegen het gebruik van plastic: "Het is een prachtig materiaal. Men moet het enkel veilig en herbruikbaar maken."
Het Portugese eiland Madeira kreeg het vorig jaar bijzonder zwaar te verduren door hevige regenval en modderstromen. De schade is intussen hersteld en in het bloemenparadijs kan vandaag weer volop gewandeld worden.
Madeira heeft niet onmiddellijk de reputatie een bruisend oord te zijn. Het is een bloemeneiland, een plaats waar gepensioneerden graag overwinteren vanwege de milde temperaturen en waar wandelaars hun hart ophalen aan zoveel groen. Hier vind je geen zandstranden of hippe discotheken, maar botanische tuinen en eeuwenoude bossen.
Madeira kende vorig jaar hevige modderstromen. 44 mensen kwamen in februari 2010 om het leven en 600 mensen verloren hun huis. In de hoofdstad Funchal werden aan de João Gones-rivier een tankstation en een café meegesleurd. Je kunt het je nauwelijks indenken als je midden de straat een ingebed miezerig riviertje aantreft.
Porto Moniz mooie halte in het noordwesten van Madeira.
De oorzaken van de ramp lopen uiteen. Volgens onze gids Renke Olieslagers Matos is er in een dag evenveel regen gevallen als tijdens een hele maand en zijn zulke rampen niet te voorkomen. Een andere gids, Gerry Sluiter, die we later op onze trip ontmoeten en die gespecialiseerd is in natuurwandelingen, is kritischer. Volgens hem maakte de rampzalige ruimtelijke ordening op het eiland het mogelijk dat er zo veel dodelijke slachtoffers vielen. Wat er ook van zij, Madeira is de ramp intussen te boven gekomen.
Authentieke charme De bergen en steile kliffen typeren Madeira, maar wie hierheen komt, mag niet vies zijn van een beetje massatoerisme. Zo kun je op dit kleine eiland (Madeira is 57 km lang en 22 kilometer breed) maar moeilijk de hoofdstad Funchal links laten liggen, de uitvalsbasis van 75 procent van de toeristen.
Als er niet net een cruiseschip aangemeerd is, kun je in het oude deel van de stad terecht voor wat authentieke charme. De nauwe, stijle straatjes en witte huizen verraden hun Portugese rootsmaken duidelijk dat het hier wel degelijk Portugees is. Zeker een bezoek waard is de kathedraal Sé, de enige gotische kathedraal buiten continentaal Europa. De natuurstenen voorgevel maakt een sobere indruk, maar het interieur is weelderig met verguld houtsnijwerk en een in blauw en goud uitgevoerd koorgestoelte.
Inkopen doen is een belevenis voor alle zintuigen op de Mercado dos Lavradores in Funchai.
Wie Madeira zegt, zegt madeirawijn, en die blijkt niet alleen goed voor in de gelijknamige sauste dienen om in de gelijknamige saus te kieperen. Op verschillende plaatsen kun je de wijn degusteren. Met zijn zoete afdronk doet Madeira denken aan Porto. Zwarte vis Heel bekend in Funchal is de Mercado dos Lavradores, de grootste overdekte markt in de stad die dateert uit de jaren dertig en gespecialiseerd is in groenten en fruit, en waar je ook verse vis en bloemen vindt. De vrouwen gaan er gekleed in traditionele klederdracht en laten je met plezier uitvoerig proeven van het ruime aanbod aan exotische vruchten: naast mango's, citrusvruchten en avocado's vind je hier ook cherimoya's en papaja's. De geuren en smaken zijn overweldigend.
Helemaal achteraan in de hal is de vismarkt. Hier wordt de espada, de beroemde zwarte zwaardvis van het eiland, recht uit de zee verkocht. De vis wordt gevangen op een diepte van duizend meter en is door het grote drukverschil al dood nog voor hij het oppervlak bereikt. Pikzwart en met een lengte van één meter is hij best indrukwekkend.
De espada staat in bijna elk restaurant op het menu en wordt meestal gepaneerd geserveerd, met mangosaus en gestoofde banaan. In Camera de Lobos, een vissersdorp op een twintigtal kilometer van Funchal, kun je de vissers aan het werk zien. Het kleine visserskapelletje in een van de nauwe straatjes is met zijn houten beschilderde plafond zeker een bezoek waard. Met zo'n zevenhonderd zijn de vissers nog, een fractie van wat het ooit geweest is. Beeld je echter geen al te idyllische taferelen in. Links zie je een oude visser die uitrust op een bankje, rechts komen de touringcars aangereden die komen kijken naar die authentieke visser. Surrealistisch is het zeker.
Laurissilva Geef ons maar de natuur, en die is overweldigend met zijn 3.000 verschillende plantensoorten. Het bos Laurissilva, genoemd naar de vele laurierbomen, is een van de grootste groene wouden in Europa en is miljoenen jaren oud. Verspreid over 12.000 hectare is het een overblijfsel van de subtropische wouden die met de laatste ijstijd in de rest van Europa en Noord-Afrika zijn verdwenen. Het Laurissilva is beschermd door de Unesco als werelderfgoed. Met een vochtigheidsgraad van tachtig procent is het bos het grootste deel van de tijd in een mysterieuze mist gehuld. Het eiland is trouwens niet voor niets zo groen en de regen kun je er, vooral in bergen, maar beter bij nemen. Maar het weer verandert heel snel: zo kun je 's ochtends opstaan met een grijze hemel en in de namiddag onder een stralende zon wandelen. Typerend voor Madeira zijn de zogenaamde levadas: oude irrigatiekanalen die 600 jaar geleden door de bewoners werden aangelegd en nu zijn omgevormd tot een ingewikkeld knooppuntennetwerk voor wandelaars. Je hebt keuze uit 200 verschillende routes van verschillend niveau. De levadas lopen langs rotsen en kliffen en door valleien, en leiden je naar afgelegen plaatsen op het eiland. Een gedetailleerde kaart en stevige wandelschoenen die vuil mogen worden, zijn geen overbodige luxe. Voor de moeilijkere wandelingen kun je een gids inhuren.
Een jaar na het noodweer op Madeira is de schade hersteld en zijn de toeristen teruggekeerd
'Sommige wandelaars schatten de moeilijkheidsgraad van de wandelingen of de onherbergzaamheid van het eiland verkeerd in', zegt Gerry Sluiter, de oprichter van Nature Meetings, een organisatie die wandelingen organiseert en mensen bewust wil maken van het unieke karakter van de natuur op Madeira. 'Elk jaar verdwijnen vele hectaren bos door brandstichting. De brandstichters gebruiken de zogenaamde kaarstechniek, wanneer de kaars is opgebrand en het vuur uitbreekt, zijn zij al lang verdwenen. Wij proberen onze wandelaars daar attent op te maken.'
Eén van de populairste wandelingen leidt naar de top van de Pico Vivo, met zijn 1.861 meter de hoogste berg van het eiland. Als de drakenbomen in bloei staan, kleurt de top bijna volledig rood. Kroniekschrijvers uit de veertiende eeuw die het eiland zagen liggen, gehuld in een nevel waar rode toppen doorheen schemerden, dachten dat ze het mythische Atlantis hadden gevonden.
De natuurlijke zwembassins met zeewater in Porto Moniz zijn grotendeels gevormd door lava Doordat het eiland zo klein is, kun je het perfect met een huurauto verkennen. Een laatste verplichte stop zijn de natuurlijke zwembaden van Porto Moniz in het noordwesten van het eiland. Het zeewater loopt er in oude lavabekkens, waardoor je een grillig landschap krijgt dat spectaculair oogt.
Dit jaar al 6.500 dolfijntjes gestorven door gevolgen van BP-olievlek in Golf
Het sterftecijfer bij dolfijnen in de Golf van Mexico als gevolg van de enorme olievlek veroorzaakt door het lekkende olieplatform Deepwater Horizon ligt zeker vijftig keer hoger dan tot nu werd toegegeven. Bij andere diersoorten, zoals zeeschildpadden, zou het zelfs 250 keer hoger liggen.
Dat blijkt uit een nieuw grootschalig onderzoek van Amerikaanse en Canadese marinebiologen. Ze zeggen dat er in de eerste drie maanden van 2011 alleen al 6.500 dolfijnen zijn gestorven door de gevolgen van de rampzalige milieuverontreiniging, waarvan het merendeel jonge of pasgeboren dolfijntjes.
Het aanspoelen van 20 pasgeboren dode dolfijntjes op een drukbezocht strand in Mississippi in amper twee weken tijd was al een indicatie dat er iets grondig mis is met de dolfijnenpopulatie in de Golf van Mexico. Een team van Amerikaanse en Canadese marinebiologen hebben nu een maand lang onderzocht hoe het zit met de populatie en komen tot de conclusie dat er een massale sterfte is, vooral bij pasgeboren dolfijntjes.
Los van dat onderzoek zijn er nog andere cijfers die het ergste doen vermoeden. In de jaren voor de olieramp werden gemiddeld 17 carcassen van dolfijnen geteld op de stranden van Alabama en Mississippi. De eerste drie maanden van 2011 waren er dat 138, en de helft daarvan waren jonge dolfijntjes.
"Conservatief" En dat is wat is aangespoeld en werd gevonden. De echte sterfte ligt stukken hoger. Marinebiologen gaan er doorgaans vanuit dat wat aanspoelt en wordt gevonden in het geval van zeezoogdieren tussen 0,5 tot 2 procent is van wat daadwerkelijk sterft.
In de nieuwste studie zeggen de auteurs dat ze waarschijnlijk te conservatief hebben gerekend. Andere onderzoeken in het najaar van 2010 meldden ook al een vertievoudiging van de sterfte van zeedieren in bepaalde delen van de Golf.
Zelfs de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), een overheidsinstelling die zwaar onder één hoedje speelde met BP en bewust informatie verdraaide en achterhield tijdens de crisis (dat is ondertussen al aan het licht gekomen) spreekt van een "cetacean unusual mortality event". Zij telden 390 "strandings" de jongste twee maanden in Louisiana, Mississippi, Alabama en Florida.
In Florida is overigens een verhoogde sterfte vastgesteld bij de manatees, de zeekoeien die bijzonder gekoesterd worden in de vakantiestaat. Bijna een jaar na het begin van de ramp zijn ook nog steeds een aantal stranden in Louisiana verboden terrein voor de pers. Ze worden bewaakt door securitymensen van BP.
Zwart koraal van 2.000 jaar ontdekt nabij site olieramp BP
Wetenschappers hebben een koraal, die in de omgeving van de site van de BP-olieramp in de Golf van Mexico leeft, kunnen dateren. Het zwarte koraal is zo'n 2.000 jaar oud. Het is pas de eerste keer dat dat lukt voor koralen in de Golf.
Vorsers bestuderen de oude traaggroeiende koralen in de Golf al van vóór de dramatische olieramp op 20 april vorig jaar. De zwarte koralen werden gevonden op zo'n 34 km ten noordoosten van de BP-bron, op meer dan 300 meter diepte.
Er wordt nu verder onderzocht of de milieuvervuiling door BP de koralen schade heeft toegebracht. "Zwarte koralen voeden zich met organisch materiaal dat naar de zeebodem zinkt", zegt wetenschapster Nancy Prouty. "Het kan tientallen jaren duren, of zelfs eeuwen, om een van een 'storing in het ecosysteem' te herstellen."
De olievervuiling verspreidt zich onder water in zuidwestelijke richting, dus weg van de zwarte koralen. Ten zuidwesten van de oliebron van BP werden wel al dode koralen aangetroffen. Prouty benadrukt echter dat er wel oliesmurrie op het wateroppervlakte boven de zwarte koraalkolonie werd gespot tijdens het lek dat na een explosie op het Deepwater Horizon-platform, meer dan 750 miljoen liter olie in de zee deed vloeien. Daarbij kwamen ook elf arbeiders om het leven.
Zwarte koralen vind je over de hele wereld. Het lijken wel diepzeebosjes of -bomen. Zij zijn een belangrijke habitat voor vissen en ander zeeleven. Ze groeien erg langzaam. Ter vergelijking: een menselijke vingernagel groeit 200 keer sneller dan een zwart koraal.
Een opvallende fontein lijkt wel een must voor elke zichzelf respecterende stad. Hoe hoger en kleurrijker, hoe beter. Wij zetten s werelds meest adembenemende fonteinen op een rij die je op een warme dag de nodige verfrissing bieden.
Fountain of Nations, de muzikale fontein van Walt Disney World in Orlando.
Archibald Fountain in Sydney.
Origineel en imposant: Fountain of Wealth in Singapore
Friendship of Nations in Moskou
Deze fontein in Tivoli is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
De kleurrijke fonteinen van Montjuïc in Barcelona.
Latona Fountain in Versailles
Peterhof, ook bekend als het Russische Versailles, in Sint-Petersburg.
Buckingham Fountain in Chicago.
De wereldberoemde Trevi-fontein in Rome.
Bethesda Fountain in Central Park in New York is een van de grootste fonteinen van de stad.
Voorkant van het Bellagio Hotel in Las Vegas
Banpo Bridge Fountain in Seoul, de langste brugfontein ter wereld.
King Fahs Fountain in Saoedi-Arabë is 260 meter hoog en daarmee de hoogtste fontein die er bestaat
Jet d'eau in Genève, het kleine broertje van de King Fahs Fountain.
Een epidemie heeft het leven van al een miljoen vleermuizen geëist in de VS. Het witte-neus-syndroom verspreidt zich bovendien over een steeds groter gebied, waardoor nog miljoenen vleermuizen zouden kunnen sterven.
Een kenmerk van de ziekte is een witte schimmel die rond de snuit van de vleermuizen verschijnt. De ziekte werd vijf jaar geleden voor het eerst opgemerkt in New York. Sindsdien is de epidemie aan een snelle opmars bezig en nu dreigt ook het westen van de VS te worden getroffen. In sommige grotten zijn alle vleermuizen uitgestorven door de ziekte.
In het slechtste geval kunnen hele soorten in de VS uitsterven. De nachtdieren worden dan wel niet vaak door mensen gezien, ze zijn erg belangrijk. Zo verorberen ze ieder jaar miljoenen kilo's insecten. Vooral in de winter maakt de ziekte veel slachtoffers onder de vleermuizen.
Mens Voorlopig lijken de vleermuizen de ziekte zelf te verspreiden, maar toch wordt landeigenaars in het westen van de VS aangeraden om zo weinig mogelijk activiteiten in grotten uit te voeren. Aangezien de mens nog grotere afstanden aflegt, zou de schimmel ook op deze manier schade kunnen aanrichten. Vorige maand werd een aanvraag ingediend om alle grotten en verlaten mijnen in 48 staten te sluiten.
Biologen vermoeden dat de ziekte aanvankelijk afkomstig is uit Europese grotten en door mensen is meegebracht naar New York.
"Schimmelziekte bij vleermuizen kan voeding duurder maken"
Amerikaanse wetenschappers en economen vrezen ervoor dat de schimmelziekte bij vleermuizen in het Noordoosten van de Verenigde Staten ook zware schade kan toebrengen aan de voedingsindustrie en de economie. De schade wordt geschat op 2,6 miljard euro per jaar.
Sinds 2006 zijn naar schatting een miljoen vleermuizen in de Verenigde Staten gesneuveld aan de schimmelziekte 'het witteneuzensyndroom'. De ziekte werd eerst aangetoffen in Albany, en is ondertussen verspreid over het noordoosten van de VS tot in Ohio. De ziekte werd ook aangetroffen in de Canadese provincie New Brunswick.
Insecteneters Dat is problematisch, en vooral door de invloed op de insectenpopulatie en dus de voedingsproductie. Vleermuizen zijn grote eters van insecten en zonder vleermuizen worden oogsten aangetast.
Voedselprijzen "Het gebruik van chemische pesticiden stijgt", zei onderzoeker Gary McCracken van de University of Tennessee. Hij schat de waarde van de vleermuizen in de landbouw op minstens 3,7 miljard dollar (2,6 miljard euro) per jaar. Amerikanen vrezen ondertussen dat de voedselprijzen hierdoor zullen stijgen.
Geen lucht Ook het toenemende aantal windmolens zal de sterfte onder de vleermuizen doen toenemen. Er zijn al duizenden dode vleermuizen gevonden in de buurt van windmolens. Niet zozeer omdat ze vermalen worden, wel omdat het verschil in luchtdruk hun kleine longen doet dichtklappen.
Actie, nu De onderzoeker roept op tot actie. "Niets doen is geen optie, omdat deze vliegende zoogdieren weinig nakomelingen krijgen. Herstel van de populatie duurt tientallen jaren, misschien zelfs eeuwen."
De publieke opinie zit nog niet op dezelfde pagina als de wetenschappers. "Veel mensen vragen zich af waarom ze moeten geven om vleermuizen en hun voortbestaan. Het is aan ons om hun ecologische en economische impact duidelijk te maken."
Wat er kan gedaan worden, wordt echter niet zo meteen duidelijk.
Op Paasmaandag is de Tiense deelgemeente Hakendover in de ban van de paardenprocessie. In bezoekersaantallen is dit de derde grootste processie
in België. Duizenden bedevaarders waaronder ook broederschappen uit Breda en Tilburg, zakken naar het dorp af om er de unieke volksgebeurtenis mee te maken.
De paardenprocessie beeldt de stichtingslegende uit van de kerk van de
Goddelijke Zaligmaker. Volgens deze legende kwamen rond het jaar 690 drie
vrome maagden uit Rome aan in Hakendover. Zij besloten een kerk te bouwen
ter ere van de Zaligmaker, maar de plaats die ze hiervoor uitkozen, bleek God
niet te bevallen. Alles wat overdag door de werklieden en steenkappers was
gebouwd, werd s nachts door zijn engelen omvergeworpen. De drie troosteloos
geworden maagden kregen op de dertiendach (16 januari), het bezoek van
een engel. Deze wees hen de plaats aan waar de kerk gebouwd moest worden.
Voor de bouw werden 12 arbeiders aangeworven, maar overdag waren zij altijd
met dertien. Bij het middagmaal en de uitbetaling verschenen er telkens
slechts twaalf. De dertiende arbeider was de Zaligmaker zelf. Het verhaal van
de stichtingslegende werd rond 1405 gebeiteld in een houten retabel, dat
recent hersteld en in de kerk bezichtigd kan worden.
Het hoogtepunt van de processie is de paardengalop om 12.00 uur op de
Tiense berg. Na de zegening van de bedevaarders galopperen de paarden drie
keer rond het altaar. Een niet te missen spektakel!
PRAKTISCHE INFO
De paardenprocessie vertrekt om 11.00 uur aan de kerk van Hakendover. De
Lijn legt een extra bus in tussen het station van Tienen en Hakendover tussen
09.15 en 10.00 uur. In de namiddag geldt de normale dienstregeling van De
Lijn. Een infobrochure wordt uitgedeeld aan de kerk en tijdens de omloop.
Gedurende anderhalf jaar bestudeerde Tom Morren in het kader van zijn masterproef Archivistiek aan de Vrije Universiteit Brussel het 19de- en het 20ste-eeuwse archief van Sint-Germanus in Tienen.
Tom Morren doorwroette het 19de- en 20ste-eeuwse archief van de parochie Sint-Germanus. Het resultaat werd gebundeld in een nieuwe publicatie in de reeks Bijdragen van het Hagelands Historisch Documentatiecentrum. Het is de neerslag van vijftien strekkende meter aan documenten.
In de jaren zestig raakte dit archief verspreid over drie verschillende instellingen: het Algemeen Rijksarchief te Brussel, het Aartsbisschoppelijk Archief te Mechelen en de plaatselijke dekenij. Sinds 1992 gaven deze instellingen het parochiearchief in bewaring aan het stadsarchief van Tienen. Eerder was enkel het ancien regimearchief door rijksarchivaris Hendrik Delvaux ontsloten.
Tijdens het ancien regime was de kerk van St.-Germanus zowel parochiekerk als kapittelkerk. Vanaf 1189 huisvestte de kerk een collegiaal kapittel dat een groot archief achterliet. Het kapittel werd in 1797 door de Franse revolutionairen afgeschaft. De parochie bleef uiteraard voortbestaan, maar werd in 1802 grondig hervormd. Het concordaat van de paus met Napoleon (1802) leidde in Tienen tot de oprichting van een tweede parochie: Onze-Lieve-Vrouw ten Poel.
De publicatie is te koop voor 10 euro in de Streekshop/Toeristisch infokantoor op de Grote Markt 6 in Tienen. (R. Billen)
HOEGAARDEN - De pas aangestelde hulpbisschop Leon Lemmens wijdde de palmtakken in de dienst voorafgaand aan de palmprocessie.
De hulpbisschop koos Palmzondag in Hoegaarden uit voor zijn erste publieke optreden. Hij deed dat met duiidelijk enthousiasme. Met mijter en staf stapte hij mee in de processie, met af en toe een ongebruikelijke zijsprong naar het publiek. Dat ziet er daar een interessant man uit, moet hij gedacht hebben, en hij stapte op Freddy Mannaerts toe. Toen het gesprek gedaan was zette de bisschop de achtervolging op de pater Jaak en pastor Liesbeth in. Verder herhaalde zich het scenario. Even leek het zelfs of de hij trok de Cerckel in, maar het waren de buren die buiten op een stoel zaten die zijn aandacht gaande hielden.
De apostelen, hun discipelen, de mombaarvader op kop, droegen Christus op de palmhouten ezel rond. Op kop werd de nieuwe vlag van de parochie gedragen. Achterop, na koor, harmonie en gemeentebestuur, volgden de honderden kinderen met 'palmmaai'. Ze waren groot in aantal, uit Hoegaarden en van elders. Na de middag kunnen ze terecht op de palmeierenzoektoch in het Kapittelpark. Eerst bieden ze hun palmtakken aan aan huis.Als het meezit, tot in al de uithoeken.
Monseigneur Leon LEMMENS - Geboren te Boorsem (Bisdom Hasselt) op 16 maart 1954 Studies - Middelbare school aan het Klein Seminarie van Sint-Truiden (Bisdom Hasselt) - Priesteropleiding aan het Groot Seminarie van Sint-Truiden (1971-1976) - Baccalaureaat in theologie aan de K.U.L. (1976) - Licentiaat in moraaltheologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome (1979) - Doctoraat in theologie aan de Gregoriaanse Universiteit te Rome (1989) - Priesterwijding voor het bisdom Hasselt te Boorsem op 10 juni 1977 (R. Billen)
TIENEN - De Tiense Military Club vat post aan de ingang van de schouwburg voor de opvoeringen van 'Lili en Marleen'.
Buiten het gebouw hebben Amerikaanse soldaten post gevat, met militair materieel. Binnen voeren Duitsers in uniform de controle uit. Dat geeft de toestand weer in september 1944 in Tienen: de Duitsers zitten nog binnen en de Amerikanen staan voor de poort. De opstelling aan de schouwburg is besteld door het Tiens Tractheater dat een Tiense bewerking brengt van Lili en Marleen, in regie van Ronny Waterschoot.
Nog opvoeringen op 22 en 23 april, 20uur. Wees er vroeg bij want geen gereserveerde plaatsen (R. Billen)
De dorpssite van Oorbeek toont nu al vijftien fotoalbums over hoogtepunten van de jongste jaren in Oorbeek.
Daarbij hoort een reportage van een processie in 78. Er volgen er nog een hele reeks, waaronder in verkorte versie de aanpassingswerken aan de dorpskern in Oorbeek. Iets ouder zijn de acties tegen de hoge snelheidslijn, enz
Roger Vanhulst: 'De auteurs staan meestal bij de eerste foto en het is natuurlijk niet alleen mijn verdienste, maar gegroeid uit een samenwerking met enkele andere inwoners. Hopelijk blijft dit groeien. Iedereen die fotos heeft over Oorbeek, vroeger en nu, activiteiten, natuurfotos maar ook privéfotos mag mij altijd contacteren op info@oorbeek.be 'www.oorbeek.be (R. Billen)
Friendship of Nations in Moskou
