Aan de rechterkant kan je het Egidiuslied lezen van Jan Moritoen. Jan overleed te Brugge eind l416 of begin 1417 als lid van de gilde van de bontverwerkende lamwerkers. Hij was zelfs een bepaald moment schepen van de stad Brugge. In het Egidiuslied spreekt hij zijn overleden vriend en rivaal in de liefde lyrisch toe. Egidius en Jan Moritoen waren beiden verliefd op Mergriete. Na Egidius' dood trad zij in het klooster en liet de liefde van Jan Moritoen onbeantwoord.
P.S. Egidius was een gewaardeerd zanger en musicus. Egidius is het latijn voor Gillis.
Zoeken in blog
Zoeken met Google
Op de foto (1) zien we hoe Jan de tekens van een witchdoctor in Z.-Afrika intving. Op de 2de foto Jan en zijn vriend Norbert in Venetië
Bij bovenstaande foto: waar is de tijd ? Rustpauze tijdens de blok van 1959...Op de achtergrond het kerkje van " 't Vewt"...!
Bij de start van de tekst over het boek van Dirk Musschoot staat een foto van het dorp waar Jan woont, Nkodusweni...
Na de strijd door Pieter Nicolas Van Eyck
't Abrupt geratel zwijgt in 't duin Vreemd-stil is 't. Luwte en vogelzang; En 't kalm gedruis uit gindse tuin Van maaien, heel de middag lang.- De strijd beslecht, ligt alles neer. Maar toch, dit diepe hunkren weer:
Of 't hart,o, éénmaal voelen kon De milde, lieflijke zoen Van alle strijd in avondzon Door ceder-, roos- en berkengroen, En wolken, drijvend als een vlucht Van witte vogels door de lucht.
Loon door Hélène Swarth
Ik zong en zie! de beek gaf mij een dronk tot loning, De wijnstok, wijn, het koren, brood, Geen struik die mij geen bloem, geen bloem die mij geen honing, Geen boom die mij geen schaduw bood.
De zon gaf mij haar goud, de morgen haar juwelen En de avond, al zijn hemelrood. Maar wie mij had beloofd, zijn ziel met mij te delen, Gaf haar voor liefde en steen voor brood.
Jacqemijne Bolats werd te Leuven begraven in 1520 naast haar man en haar kind. Ze had bei met dezelfde liefde bemind, al haar dagen.
Ik heb haar zerksteen gevonden, op een regennoen, onder wat mos en veel gele blaren. Kinderen spelen er rond, en bij zomernacht paren geliefden hier hun bevenden mond.
Zij werd in Antwerpen geboren, - o mijn sterke stad, - wie voerde haar de Brabantse heuvelen over? Daar vond zij een man en won zij een kind, en de rust, onder mos en wat herfstig lover.
Want, toen God zag hoe volmaakt deze drie stonden in 't licht van rustig geluk, het jubelende kind,en dees vredige beiden, toen was hij als David, die wenend zijn zoon overwint. Hij kon deze kalme zielen niet scheiden en brak alle drie hun hulzen stuk.
Zie, zo lange tijd is aan elk mens gegeven, dat zijn woord rijpe tot lied voor Gods aangezicht. Hoe vaak het hernomen , geaarzeld, getracht, tot duidlijk en klaar klinke het rhytme dat door elk leven vleit; God luistert en wacht, de zanger verdwijnt, maar het zingen ruist uit in Gods wezenheid.
De morgenlucht is een bezoedeld kleed een bladzij met een ezelsoor een vlek
de stad een half ontverfde vrouw
maar schokkend steigert zij den hemel in als een blauw paard van Marc in 't luchtgareel
Berlijn
de zon is geel
Vader door Michel van der Plas
Vader, wat zou ik ervoor willen geven als je er af en toe nog eens kon zijn en een zondag kwam zitten in mijn leven bij mijn werk en mijn boeken en mijn wijn.
Soms zie ik mannen van vijfentachtig (je weet wel waar) met een gezicht vol zon en zin, en dan denk ik godallemachtig als ik hem zo nog eens meenemen kon.
Want op de een of de andere manier leeft ik toch ook nog steeds voor lou: louw ogen wil ik, met hun aandacht, pret en mededogen bij mijn geploeter, mijn huis en mijn hier: en ik zag ze zo graag en keer genieten van al wat ze vol tranen achterlieten
Gij wast aan mij gelijk de winde... door Karel van de Woestijne
Gij wast aan mij gelijk de winde die wentelt om een koren-aar; dra zal ik aan mijn wang bevinden de zomer streling van uw haar.
Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren tot waar mijn slapen komm'rend staan: zo ziet men, wild, een winde geuren naast 't wegend rijpen van het graan.
o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast
Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont heur koren-aar.
Paradise Regained door Hendrik Marsman
De zon en de zee springen fonteinen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van den morgen scheert de wind als een antilope voorbij
zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water, voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgeloos zingt langs het eeuwige water
een held're, verruk'lijke wijs:
'het schip van den wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen - wij gaan terug naar 't Paradijs'
Ida Gerhardt (1905-1997)
De gestorvene door Ida Gerhardt
Zeven maal om de aarde gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan -- zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
De Zwerver door Jan van Nijlen
Ik ben vermoeid. Toch ben ik nog gestegen Tot op de heuveltop in het late licht, en voor mij kronkelen de duistere wegen Van 't avonddorp, dat daar verlaten ligt.
Is nu de wereld zoveel eeuwen ouder? Alles lijkt mij zo vreemd en toch bekend. Ik mis alleen een vriendelijken schouder, Een lichaam, dat mijn lust voelt en herkent.
Ik ben alleen voor gans mijn verder leven, Er is niets meer dat me aan deze aarde bindt. En toch, ik voel mijn hart onstuimig beven: Dààr staat een boom, dààr speelde ik als kind.
Jan van Nijlen (1908-1975)
De klok ( zie boven rechts) tikt gestaag verder...Mijn teller staat reeds op 72...!
Om alle teksten op het BLOG te lezen klik je onderaan de laatste tekst op de naar links gerichte pijl...
De Axa-man met twee gezichten en dit na meer dan 50 jaar, toen hadden we de Krüger-man...! Wat goed is blijft dus goed...
Haiku
De zon brandde fel
op het wit berijmde gras.
Ver is de lente... (WVO)
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Als kinderen niets doen, doen ze kattekwaad...(Henry Fielding)
Alle eindejaarsgekte is voorbij en moeder de vrouw is bezig met " het stalleke van Betlehem" op te bergen voor volgend jaar. Ooit stond het te pronken bij ons thuis in het dorp, niet in de living, want dat hadden we niet of beter gezegd, we kenden dit woord nog niet, maar het stond naast de langebuis kachel. Zoiets roept herinneringen op, natuurlijk en we worden gek van alle hedendaags getjingel en getjangel. Gelukkig zijn er hoe langer hoe meer mensen die teruggrijpen naar de kerstsfeer van weleer...en komen ze samen in kerken, die anders toch niet meer gebruikt worden, om van die heerlijke kerstliederen te zingen van "Nu sijt wellekome" tot " Susa Nina" toe. Maar de slimme mediajongens vergeten dergelijke zaken uiteraard in hun gefrusteerde jaaroverzichten. Veel meer aandacht ging er uit naar de zieltjes van kinderen van ex-Syriëstrijders en naar het kindje dat door een boze politieagent werd doodgeschoten...We weten het met kinderen moet je steeds meevoelen. We hadden een zwager, hij was advocaat, een wijs man dus, want hij zei steeds ( hij is al gestorven) dat de mooiste dag, elk jaar opnieuw, die dag was dat ie bij de belanstingscontroleur zat, want hij bedroog de man steeds en erger nog die vent wist dat ie bedrogen werd, maar kon er juridisch niets tegen beginnen...Bovendien vond ie, al was ie erg katholiek,waarom moeten we belastingen betalen?, ze (...) gooien het toch maar over de balk. Toen we naar de bijbel wezen en naar de tekst over God en de keizer en hun centen, antwoordde hij dat we niet naiëf mochten zijn. Wel die zwager zei dat juridisch kinderen ALTIJD gelijk krijgen. Hij gaf een voorbeeld: " Als een kind plotser dan plots over de straat loopt en een verraste chauffeur kon de aanrijding absoluut niet verhinderen, dan krijgt het kind steeds gelijk, want de bestuurder moet incalculeren dat hij voorzichtig dient te zijn als ie spelende kinderen ziet...Dus die kinderen van ex-Syiëstrijders moeten beschermd worden wat hun ouders mispeuterd hebben, zelfs tot tweemaal toe maakten hun moeders België belachelijk, daar konden de kinderen niets aan doen . Zelfs moest de auto waarin de getroffen baby, Mawda, zat hoefde dus niet te stoppen op de vraag van de politie. Lastig, uiteraard, maar kinderen hebben ALTIJD gelijk. Toch hebben we vragen. Tijdens WOII waren er in de katholieke kerk kapelaans, paters en wie nog meer die jonge Vlaamse kerels gek maakten om tegen het goddeloze bolsjevistisch gevaar te gaan strijden. Velen deden het, maar kregen achteraf de rekening gepresenteerd. Ooit zagen we in ons geboortedorp hoe een terggekeerde Oostfrontstrijder werd ontvangen. Onder leiding van de man die de hele oorlog het Duits materieel van de Wehrmacht had verzorgd, werd ie hard aangepakt. Als we schrijven hard, was het ook hard, onmenselijk ware beter geweest. Het Belgisch gerecht kon niet achterblijven en deed de nodige uitspraken w.o zelfs doodstraffen. Politiek correcten zijn vandaag de dag tegen doodstraffen. Wat nog erger is, vandaag de dag zijn er nu nog kinderen, kleinkinderen die gebukt gaan onder de straffen van hun vaders, grootvaders...Nu vragen wij of in het licht van wat die kinderen van de ex-Syriëstrijders vragen nu geen amnestie kan gegeven worden aan de kinderen en de kleinkinderen van de Oostfronters, want kinderen hebben toch steeds gelijk...Antwoord aan de politiek correcten. Terloops vijf jaar( ongeveer) na WOII zijn er Belgen gedecoreerd omdat ze gingen vechten tegen de communisten: de Koreastrijders. We houden op, maar degenen die ons veel geluk wensten voor 2019, beseffen het niet of willen het niet inzien...de hypocrisie zal 2019 weer domineren...Je moet maar eens kijken hoe de sukkels dienen te werken in de goudmijnen in Ghana en in de Spaanse enclave , Ceuta ,in Marokko...Er was een tijd dat " Sale Député " een scheldwoord was...Waarom nu niet meer?
Wellicht een vorm van "Writersblock", want we zijn terug van weggeweest en maar géén goesting om te schrijven...Al dient gezegd dat er veel leeswerk is...Jaarboeken van de heemkundige kring, Vogelbescherming, Bruggelingen buiten Brugge...en de vele ( we schreven bijna 'te') Nieuwjaars kadoos...Dus nog een beetje geduld...
We wensen alle lezers fijne feestdagen ...en nemen nu een paar (...) dagen rust...
Toen we in 1947 "onze" Plechtige communie deden kregen we een missaal ( als je het niet kent...opzoeken in van Dale). Op de laatste pagina stond een soort kalender met alle feesdagen tot en met 1996... we dachen nooit zo ver te raken...en we zijn nu al (bijna) 23 verder. Toch niet slecht...al beginnen de jaren te wegen...Tot binnenkort....!
In deze ' droeve' tijden zijn de grapjassen er weer, net of er is al geen triest nieuws genoeg en de grapjassen willen weer van zich laten horen. Een paar jaar geleden vonden ze dat Zwarte Piet niet meer de beugel kon, maar wel door de schoorsteen...We zijn verheugd dat in Vlaanderen de mensen zich nergens van aan trokken en gewoon verder deden...als usual!!! De mevrouw die vooral in Nederland van leer trok tegen de Zwarte Piet hielp hen een beetje, want de roet-piet vindt ze een onwaarschijnlijk verhaal, dus dachten ze in Vlaanderen: we gaan dan maar met de Zwarte Piet door. Gelijk hebben ze, bovendien als madame op de manier begint: " Piet die door de schoorstenen klimt...hoe onwaarschijnlijk". Madame, de sint die met zijn paard over daken galoppeert, heel waarschijnlijk, Roodkapje die heelhuids uit de buik van de wolf komt, het glazen schoentje van Assepoester ...ook, zoals de meeste sprookjes, sagen en legendes...Wellicht dacht Peta daarom we moeten iets anders verzinnen. Peta? Wie? Hou je vast : People ( for the) Ethical Treatment (of) Animals. Jawadde... de zedelijke behandeling der dieren...Alle koeien een BH met vier cups...De grapjassen van Peta vinden dat spreuken en/of zegswijzen met dieren niet meer kunnen. Je mag de koe niet meer bij de hoorns pakken, maar wel de rozen bij de dorens. Zouden ze wel de betekenis van de eerste spreuk begrepen hebben? Twee vliegen in één klap is uiteraard ook verkeerd moet worden dat je twee keer moet lachen met dezelfde grap...Ook hier tonen de Peta's dat ze geen taalgevoel hebben. Oude koeien moet je in de gracht laten verzuipen, maar oude fietsen eruit halen, uiteraard, want sluikstorten is verboden. Je mag geen mens met een dode mus blij maken, maar wel met een comptervirus. We hopen dat de Peta-volgelingen nooit iemand ontmoeten die ze blij hebben gemaakt. Al slaan de boeren een brave hond dood, dat mag niet, al vind je wel een stok...Wie een hond wil aaien vindt er wel één. Taalgevoel, alweer...Stel dat we Peta zouden volgen in hun krakkemikkige redenering, dan ziet het er niet goed uit voor onze taal. We mogen niet meer drinken als een Zwitser, roken als een Turk, er zouden geen domme Belgen meer zijn ( leg dat maar 's uit na de politieke bezigheden de laatste week), geen gierige Hollanders...etc...Het zou me wat worden. Eigenlijk wil Peta naar het Ancien Regime terug: mens en beest gelijk, want wat lazen in Biekorf (1) afl.4 december 1996 op p. 370: " Terechtstelling van een zwijn in Dikkebus"We vatten samen: ene R. Opsommer vertelt dat in het Ancien Regime in tegenstelling tot vandaag de dag ook dieren konden veroordeeld worden. Bij de familie Pieter de Puud in Dikkebus drong een zeug de woning binnen en beet de baby in zijn wiegje dood. "haelde deen kake uute ende selgierde tkind". Het gebeurde terwijl de vader met de andere kinderen naar de vespers waren en de moeder een familielid na een bezoek uitliet.De baljuw van Ieper vond dat het een ongeluk was en de ouders geen schuld troffen , maar het zwijn werd strafrechterlijk vervolgd en ter doodveroordeeld. Het werd levend begraven in een molenwal te Dikkebus op 26 januari 1460..." Ook in 1562 was er te Kortrijk een dergelijk geval...Dus Peta mens en dier gelijk, nietwaar en de spreuken mogen blijven...! Het is nog niet gedaan, want nu gaan ze actie voeren tegen levende dieren in de kerststal . Zei de boer die twee schapen en twee ezels leverde voor een kerststal: " Indien ik ooit als ezel zou terugkeren, dan wil ik zeker hier in deze stal staan". Je hoort het eens van een kenner
(1) Biekorf. West-Vlaams arcief voor geschiedenis, archeologie, taal- en volkskunde
Ze waren noet 65.000 en dat is behoorlijk veel...We bedoelen om meer aandacht te vragen voor de natuur. De natuur kent beloningen noch straffen, enkel gevolgen...Bovendien waren ze wellicht met meer, want die 65.000 zijn de cijfers van de politie, dus..., want volgens de politie waren de zeshonderd Franchimontezen slechts met 400! Toch hebben we onze bedenkingen met die betogingen, dus een paar vragen. Hoe zouden die betogers allemaal in Brussel geraakt zijn? Hoogst waarschijnlijk per wagen? Zou er gecarpoold zijn? Stel dat het mogelijk geweest was om te vragen hoeveel van die betogers er de wagen aan de kant willen laten, want de actie om vrijkaarten voor het openbaar vervoer in te ruilen voor de wagen werd een grote mislukking...Veel van de Vlaamse tafelspringers die hoogst waarschijnlijk in de betoging meeliepen, zondigen steevast tegen de natuur. Ze zijn dan te zien in tv-programma's in India, Sri Lanka, Zuid-Afrika. Waarom moet er zover gevlogen om één of ander individu te interviewen? Cynisch is dan nog dat er steeds over de natuur geluld wordt. De gele hesjes zullen uiteraard ook wel jaloers geweest zijn omdat de groene meisjes en jongens meer succes hadden al hadden de gelen dan wel meer vernielingen op het actief. Het deed ons allemaal nadenken en veel zou veel beter kunnen indien we consequent zouden willen gaan leven...Daar dachten we aan toen een woeste (...) mevrouw zei: " We , (mijn man en ik) hebben geen werk en kunnen die dure benzine niet meer betalen"...Vraag: waarom hebben ze een auto nodig?, toch niet om naar het werk te rijden...?We vinden dat het daarover gaat! We verdienen te weinig, maar hoe komt het dat er telkens zich een vakantie aankondigt de lunchthavens overspoeld worden met te weinig-verdieners die hoogst nodig op vakantie moeten? Heb je al vernomen welke onethische feesten worden gehouden voor eerste en/of plechtige communies ( vergeet dan ook de lentefeesten niet). Drinkgelagen bij geboortes ( mooie namen babyborrel). Bij de minste meeval worden flessen bubbels bovengehaald. Als de favoriete ploeg Europees gaat spelen staan de fans (...) te drummen om duizenden euro's boven te halen om mee te reizen...Verdienen we dan allemaal zo weinig. We denken dat de mensen vergeten zijn te zaaien naar de zak of m.a.w. de tering naar de nering te hangen...We denken terug aan ons eigen leven...We waren de enige kostwinner, uitdrukkelijk voor gekozen...Bewust geen auto gekocht, een eenvoudige woning gebouwd, geen dure vakanties ...maar wel nagedacht hoe te leven. De kinderen spreken nu nog over hun fantastische vakanties...Ze bouwden forten, knutselden konijnenhokken in mekaar, ook een kippenren werd gebouwd en de jeugdkampen mogen we niet vergeten...Resultaat, steeds stonden vriendjes aan de deur die na een saaie strandvakantie met aansluitend een "heerlijke" rit in de auto uit het ziuden, kwamen vragen of ze mee mochten "spelen"...Daar gaat het om..."Ze" willen met zijn allen doen wat de reclame voorschrijft...Je moet op vakantie? Je moet cocktails of bubbels drinken ( geef mij , Vlaming zijnde,een Stella) , Ieder gezinslid moet een GSM . Je gelooft het niet, maar er was ooit een reclameslogan: " Leef boven je stand"..."Ze" zijn het gaan doen. We zeggen niet dat de regering goed bezig is. Wij echter ook niet...Laten we daar maar even over nadenken
Hoewel de dagen behoorlijk korter lijken te worden, toch valt er heerlijk veel te beleven. We dienen er meteen aan toe te voegen dat het in ons geliefde Vlaanderen wel behoorlijk rustig bleef...In de meest gemeentes waren ze er al in geslaagd de besturen samen te stellen, dus was het even uitblazen en nadenken hoe het komt dat het allemaal zo anders gelopen is? De socialistische familie zat blijkbaar is de hoek waar de klappen vielen...en ze blijken het nog steeds niet begrepen te hebben en schuiven alweer de zwarte pieten door naar de "anderen". Ze vergeten nog steeds dat te veel socialistische lei(ij)ders zaken deden die eigenlijk NOOIT door een socialist te verantwoorden zijn.... Waar bij elke gewone burger , die zelf ontslag neemt, nooit sprake is van een ontslagvergoeding is er zelfs een rood kopstuk dat telkens hoge ontslagpremies opeist zelfs als ie bij dezelfde firma verandert van afdeling. Bv van de verkoopsafdeling naar de produktieafdeling... Zou het kiesvee eindelijk willen afrekenen hebben met zo'n gedrag...In de Koningin der Badsteden hielden de rode vrienden de kneukels wit aan hun Keizer en het kwam hen duur te staan...Wij zijn zelfs even gaan nadenken. Naar het schijnt zat de keizer in der tijd de vergadering voor van het schepencollege , waar hij géén deel van uitmaakte...Zou het mogelijk zijn dat alles wat er in zo'n vergadering beslist werd, illegaal was...daar er iemand aanwezig was die er NIET thuishoorde? Dus dat de Koningin der Badsteden jaren illegaal bestuurd werd...Wie weet het anwoord? Dus was het toch rustig in Vlaanderen zoals we boven schreven...Een vreemde rust, nietwaar, maar in Frankrijk en Wallonië ging het er warm aan toe. De gele hesjes kwamen op straat, want ze vonden de prijzen aan de pomp voor hun auto, hun vrijheid te duur.Wij zijn blij, want die aktie leerde ons een nieuw woord : de meeste Vlamingen wisten geeneens wat een HES was, de Nederlanders wel , maar Vlamingen "lenen" niet graag woorden van de Nederlanders...vooral als kletsmadammen als ene Goedele orakelt : " Niemand moet ( hoeft , madamme) ons te zeggen hoe we spreken. " Vandaar ook het belachelijk gebruikt woord als verlof in de betekenis van vakantie, vrije tijd etc...Op de tweede plaats de prijzen aan de pomp zijn te duur, maar als je daarom winkels moet gaan plunderen, weten we niet. Taks op tabak is ook te duur, maar heb je tabak nodig om te leven? Neen, integendeel, dus stop met roken als de taksen te duur zijn. Hoeveel mensen hebben de auto nodig om te leven? Je kan te voet naar school en/of het werk, per fiets, met het openbaar vervoer.Dus... mijn auto, mijn vrijheid...wat bedoelen ze daarmee?, dat je zo vrij ben hem in de garage te laten of de vrijheid om dure benzine te betalen...We weten het niet meer.
Volgens de Romeinse blijspeldichter Plautus (250-184 v. Chr.) was de ene mens een wolf voor de andere...We mogen de wolven geen geweld aandoen, maar we vinden dat de wolven meer respect voor de anderen in de roedel opbrengen dan de mens...Daar dachten we aan en ook aan ons vorig stukje, toen we de Hoge Heren van hypocrisie door de mangel haalden, helaas. Een cartoon van Marec, meestal niet bang de harde waarheid te tekenen , deed ons huiveren...Een man met een blauw oog en bloedneus en een tas vol herinneringsbeeldjes uit Zillebeke zei het volgende: " We hebben nogal moeten vechten om eraan te raken". Juist, hoe cynisch kan een mens zijn...Vechten voor een symbool van " Nooit meer oorlog"...!?!?. We moeten toegeven de mensen van dit zo bewonderingswaardig project, een beelje voor elk Belgisch slachtoffer van de Grote Oorlog, hebben de meute volledig verkeerd ingeschat en hadden blijkbaar nog nooit van Plautus gehoord. Wie een beetje nadacht wist dat het gros met ebay-gedachten er op zou afkomen...ze hoorden de euro's al rinkelen.Eigenlijk ging het al verkeerd van in den beginne. Voor elk slachtoffer zou een anoniem beeldje worden gecreëerd. Nu waren er al een hele hoop die hun naam in het "kunstwerkje" krasten en dit met de hoop het zelf later weer terug te vinden...Dat was niet de bedoeling, uiteraard. Op FB kunnen we bovendien lezen hoe verzamelaars met schuim op de lippen de beeldjes op de waarde controleerden en het waren niet steeds mannen. Integendeel. Beeldjes die niet voldeden wierpen ze, we schreven bijna achteloos, maar het was eerder met een minachtende kracht zodat ze al of niet stuk gingen...We proberen ons in de geest van die mensen in te leven...Stel dat je nu zo'n beeldje op het salontafel hebt staan...zal het indruk maken op het bezoek? Nu althans niet meer als ze weten hoe er voor gevochten werd...Nooit meer oorlog. Voor ons , we zijn wellicht alleen, was het hele project er niet moeten komen. De vele goed onderhouden kerkhoven, doen er (meer) voldoende aan herinneren wat er daar voorgevallen is...en dat we respect hebben voor de vele offers... Alleen al het Studentenkerkhof in Vladslo, waar het Ouderpaar van Käthe Kollwitz prijkt, is op zich al een aangrijpend bewijs...Naar het schijnt zou iedereen die een herinneringsbeeldje verkoopt streng gestraft worden. We hopen het van harte en zijn eerlijk, we zullen degene die we mochten betrappen : aandragen. Na de twee stukjes komen we tot het besluit: nooit meer oorlog is een utopie, vooral nadat we de grijns van graaiende wijven op tv zagen. Excuseer, veritas vincit!
Helaas, waar is der Oudren fierheid nu gevaren (A. Rodenbach)
We vernamen, een poosje geleden, dat ons geboortehuis gesloopt werd. Aanvankelijk lagen we daar echt niet wakker van, maar toen we op FB foto's zagen van het platgewalste pand, begonnen toch de vele herinneringen hun werk te doen...We dachten toen even aan "Jeugd" van Ernest Claes: hoe hij zijn geboortehuis beschreef, oud weliswaar, maar met vele hoekjes en plekjes waar van alles te beleven was, maar vooral geen moderne dingen, die de charme van een huis niet vooruit helpen. Ekektriciteit was er, maar heel primitief, dus de kaars met kaarsenpan was steeds bij de hand. Waterleiding kwam er later, maar toen waren we al naar kostschool vertrokken. Begin jaren zestig van de vorige eeuw verkochten moeder en vader het huis, want ze hadden genoeg gewerkt...Ze zochten rust in een buitenwijk van de stad en gelijk hadden ze. Velen begrepen niet dat een paar, dat ergens een heerlijk leven had opgebouwd, er zo maar van ondertrok. Wij weten het wel...Vader kon de bemoeizucht van de pastoor niet langer meer dulden, bovendien was ie dan dichter bij de abdij, waar zijn dochter moniale was, en waar hij "huishovenier" werd...Hij beleefde er een fantastische ouwe dag, veel te kort weliswaar...We hebben de verhuis helpen doen, een vrachtwagen overvol...Vooraleer we begonnen te laden , kwan vader plots met wat ons twee ijzeren buizen leken, opdagen. " Weet je wat het zijn?". We wisten het. Het waren twee lopen van mitrailleurs, die de Duitsers op de vlucht in 1944 weggekeild hadden. Het was een woelige nacht geweest met steeds aanrollende voertuigen, een leger op de vlucht. Een Pool, in het Duitse leger verplicht ingelijfd, was van een tank over de omheining van een tuin gesprongen. Dus grote commotie des morgens en samen met broer hadden we alle tijd om weggeworpen dingen te zoeken. De twee lopen hadden we onder de pannen van het oude duiventil , niet meer gebruikt tijdens de oorlog, gestoken. We hadden de speelgoedman in gedachte...Geregeld kwam ie aan de schoolpoort met speelgoed ( draaitollen, gewone tollen, bikkels, pezen, knikkers...uiteraard ook poppen) staan. Broer had ooit eens een pracht van een tol "gekocht" voor een schoendoos vol hulzen en kogelkopjes. Wat zouden die lopen niet waard zijn, nietwaar? De hele verhuis werden daardoor herinneringen op gehaald...en de twee lopen hebben alsnog dienst gedaan, want vader kon het niet laten, want in zijn nieuwe woonst fabriceerde hij een klein duiventilletjes en een rennetje voor een paar hoenders. De twee lopen dienden als paal om de draad aan vast te maken...Van de week werden de herinneringen nog scherper gesteld...Tijdens het wachten op het middagmaal zaten we aan de dis met een vork te "spelen" en plots zagen we op de rugzijde helemaal onderaan: het woord 'blancadur' geperst dan een Duitse adelaar die een cirkel omklemde waarin een Swastika en dan de hoofdletter M. De aandacht voor het middagmaal was weg...Wat zou dat allemaal betekenen en hoe komt dat bij ons thuis...?
Internet bracht uiteraard de oplossing. We zochten zelf, maar een aandachtige vriendin deed het ook en we kwamen tot het volgende: de M verwijst naar de Kriegsmarine ( als de adelaar vliegt naar de Luftwaffe), bancadur is een zeer speciale legering die werd gebuikt in Nazi-Duitsland...Problemen opgelost...Ja en neen...Hoe zijn de drie lepels en twee vorken in onze keuken terecht gekomen...en waarom zagen we het nu maar...? We weten het niet, maar vermoeden slechts. Toen de schoonouders gestorven waren , werd de huisraad onder de kinderen verdeeld...en gezien de schoonvader sedert juni 1940 in het verzet was ( Het Geheime Belgisch Leger) en op het einde deelnam aan de Slag van de Moerbrugge en in de omgeving van Knokke vermoeden we dat hij bepaalde bezittingen van Duitse gevangenen meenam...Bij de verdeling dan bij ons gekomen. Dat het niet vroeger gebeurde is praktisch zeker, want Filip , de oudste ( nu reeds 11 jaar geleden gestorven, was behept omtrent alles van WO II en zou het zeker gezien hebben...en we zouden de nazi-stukken slechts na zijn dood gekregen hebben. Wat een verhaal...ondertussen is ons geboortehuis gesloopt en zullen ze (...) er flats neerpoten. Niemand minder dan Wim Sonneveld zingt over het dorp...Thuis heb ik nog een ansichtkaart. Wij ook en wat meer is, mijn broer, zus en moeder staan erop. Het zegt jullie hoogst waarschijnlijk niets, maar het is waar ik geboren ben...Voorbij...en we krijgen tranen in de ogen...das oud worden!
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselescap goet ende fijn, Het sceen teen moeste ghestorven sijn. Nu bestu in den troon verheven Claerre dan der zonnen scijn, Alle vruecht es di ghegheven.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors de doot, du liets mi tleven.
Nu bidt voor mi: ic moet nog sneven Ende in de weerelt liden pijn. Verware mijn stede di beneven: Ic moet noch zinghen een liedekijn . Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven? Mi lanct na di, gheselle mijn. Du coors die doot, du liets mi tleven.
Op de foto mijn familie: vader , moeder, mijn zussen Camilla en Maria, mijn broer Joris (+) en mezelf. Foto genomen tijdens de oorlog in 1943. Daaronder het gemeentehuis van Oedelem, mijn geboortedorp, Dr. Wyns noemde het één van de mooiste gemeentehuizen van Vlaanderen...
De vierde latijnse van het Sint-Rembertscollege in 1953 met klastitularis Jozef 'Basiel' Verstraete ( achterste rij...) op schoolreis in Brussel. Gehurkt helemaal rechts zit ikzelf.
In december 1958 speelden enkele Oedelemse jongeren het toneelstuk "Smidje Smee". De "acteurs" werden uiteraard voor het nageslacht op foto vastgelegd...Bovenste rij: (v.l.n.r.) Willy Beernaerts (souffleur), Antoine Dhaese(+), Antoine Depestel, kapelaan Demuynck, René Dewulf, Roger Vanhullebusch, (zittend v.l.n.r.): Roger Vandeweghe, Edward Gilliaert en Marcel Denaeghel
Mijn oude Roldersklacht (mei 1958) aan de Zoete Waters in Heverlee...Eern triest moment!
We zijn de 05de week van 2025
Herfstavond door Albert Verwey
Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven Staat, een geluid,in Schrift gepenseeld.
De Waterlelie door Frederik van Eeden
Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht
Rijzend uit donker koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...
Een vrucht die valt door Karel van de Woestijne
Een vrucht, die valt... -- waar 'k wijle in 't onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan 't stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht die valt
Een vrucht. -- En waar ik sta, ten zatten levens-zome, vol als de nacht maar even stil; blind als de lucht hoe rijk ook aan 't verholen van mijne dromen, voel 'k -- lomer dan in 't loof der luideloeze bomen een vrucht die valt, -- mijn hart, gelijk een vrucht die valt...
'k Hore tuitend' hoornen.... door Guido Gezelle
'k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Allerhoogste, want de navond is nabij, kom bij: 'k hore tuitend hoornen en de navond is nabij, voor mij!
blinde non waanzin spon zacht geflonker in de ogen
donker
pracht
Nacht door Hermen Gorter
Het gras heeft den nacht al begonnen, de tuin is stil bezonnen. De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden.
Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind...
In memoriam amici J. Campert door Louis de Bourbon
In de open dromen van den wreden dag heb ik jouw pijn gevoeld, jouw brandend leed, soms hoor ik in den nacht jouw stervenskreet en ik zie een blik die breekt, jouw laatste oogopslag.
Ik hef het glas. Ik zie den roden gloed van 't heulsap dat ons beiden heeft verheugd in vroegere nachten luid en licht van jeugd, maar sinds jouw dood smaakt alle wijn naar bloed.
En sinds jouw dood is alle licht te schel, elk vuur te heet, alle genot doet pijn en ik hoor in ieder lied dit bittere refrein: o, hart, jouw hart, o bloedrode rebel.
Louis de Bourbon (1908-1975)
Klik op de pijl onderaan laatste tekst om het archief op te roepen...
Haiku
Het jaar is gestart
en we beloven weer veel,
want we zijn zo dom!
(WVO)
Haiku
Het ouder worden
is zeker geen sinecuur
en je doet 't alleen...
(WVO)
Haiku
De vorst is weer weg,
bakken regen stromen neer,
helaas, godgeklaagd...
(WVO)
Haiku
De minister spreekt:
het zijn zeer droeve tijden,
de riem dient gesnoerd... (WVO)
Over mijzelf
Ik ben Willy Beernaerts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wim van Oostveld .
Ik ben een man en woon in Mariakerke-Oostende (Vlaanderen ) en mijn beroep is leraar Nederlands - geschiedenis aan het VTI in Oostende en freelance journalist bij de Zeewacht .
Ik ben geboren op 26/04/1936 en ben nu dus 88 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen en schrijven.
Schreef een roman " Het zwarte Schaap" die spijtig genoeg al uitverkocht is. Het vervolg staat op mijn Blog " De Tocht terug" Nu schrijf ik voor het Jaarboek " Bos en Beverveld" van de heemkundige kring van Beernem-Oedelem-St.-Joris .