Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
28-02-2007
Tragiek van gevangenenspreiding
Argi Iturralde Ormaextea
Inaki Balerdi Iturralde +28 februari 2003
Op vrijdagnacht 28 februari 2003, even vóór 23.00 uur stierven de moeder, Argi Iturralde Ormaextea (73 jaar), en de broer, Inaki Balerdi Iturralde (43), van de Baskische politieke gevangene Juan Karlos Balerdi, tijdens een verkeersongeluk op de snelweg in de buurt van Albacete, op 750 km van Baskenland. De vader, Joxe Balerdi Mintegi (74) raakte zwaargewond. Met z'n drieën reden ze de 1032 kilometer naar de gevangenis in Almería voor een bezoek van slechts 20 minuten aan hun zoon en broer. Op zaterdag demonstreerden duizenden mensen in hun woonplaats Lasarte-Oria tegen de verspreidingspolitiek van de Spaanse staat inzake Baskische gevangenen.
Deze wraakexpeditie en dubbele straf heeft sinds 1982 al verscheidene doden onder familie en vrienden van gevangenen tot gevolg gehad. Een paar voorbeelden:
+29-9-1982. Rosa en Arantza Amezaga. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan het proces van hun broer in Madrid (500 km).
+01-7-1990. Pilar Arzuaga en Alfonso Isasi, moeder en partner van de gevangene Maribi Ramila. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan de gevangenis in Ourense (679 km).
+18-2-1994. Matilde Arribillaga, moeder van Xavier Jauregi.
+04-3-1997. Antxoni Fernández, 75, grootmoeder van Angel Figueroa. Verongelukt op weg naar de gevangenis van Alcala-Meco (500 km).
+22-6-1998. José Mari Maruri verongelukt op weg naar haar zoon in de gevangenis van Basauri.
+03-4-1999. Mari Carmen Salbide. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Txetxu Fernández, gevangenis Logroño. (169 km)
+12-2-2000. Ruben Garate. Verongelukt op terugreis na bezoek aan José Antonio Hernández Velasco, gevangenis Alcalá-Meco (500 km)
+08-9-2001. Iñaki Saez en Asier Heriz. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Lurdes Txurruka, gevangenis Brieva (400 km)
+28-2-2003. Argi Iturralde en Iñaki Balerdi. Zie hierboven
Igor
Miguel Angulo Iturrate werd op
29 november 1996 om 4 uur s nachts in Iruñea-Pamplona van het bed gelicht door
de Guardia Civil en daarbij werd hij meteen bewusteloos geslagen met een
geweerkolf. De hoofdwonde werd met vijf hechtingen gedicht. De slagen,
bedreigingen (o.a. met het aanbrengen van elektroden) bleven twee dagen duren! Igor Miguel Angulo Iturrate werd opgesloten in de
gevangenis op 1 december 1996 en verbleef in de gevangenis van Cuenca vanaf
maart 2001. Hij werd tot 34 jaar veroordeeld op beschuldiging vanlidmaatschap van het ETA-comando
Nafarroa (Navarra), hoewel hem geen enkele aanslag in de schoenen werd
geschoven.
In de gevangenis van Cuenca, op
600 km afstand van zijn stadje, Santurtzi, in Baskenland, werd vanmorgen, 27 februari 2006, om 8.00 uur de
32-jarige politieke gevangene, Igor Miguel Angulo Iturrate, dood
aangetroffen, verhangen aan het celraam met een lederen koord, afkomstig van
een lederen wijnzak (bota). Eigenaardig is dat de handen op zijn rug met
lederen veters vastgebonden waren, maar volgens de gevangenisdirectie heeft
hij dat zelf gedaan om de daad niet te kunnen onderbreken. Angulo had de handen
op de rug gebonden en een eind naast hem (?) stond een stoel. In 2001 was hij
naar Cuenca overgebracht nadat hij al vastzat in Carabanchel, Cuenca, Soto del
Real, Curtis, Aranjuez en ten slotte opnieuw in Cuenca. Als bijkomende
straf, behalve de grote afstand tot zijn woonplaats, was het feit dat Angulo er
als enige Baskverbleef en dit reeds vier jaren lang. Er zou geen
afscheidsbrief gevonden zijn en er was, volgens "bepaalde"
bronnen binnen de gevangenis, absoluut geen sprake van psychologische
problemen.
De familie van Igor Angulo zet
vraagtekens bij het overlijden van hun zoon hoewel ze maar weinig gegevens
hebben. Zo zou hij volgens de eerste gegevens verhangen gevonden zijn aan
het celraam. Toen de lijkschouwers ter plaatse kwamen, lag hij op
zijn brits. De gegevens werden dan maar veranderd verhangen aan het
opklapbed. Verder werd niemand verwittigd van de autopsie die in de
gevangenis plaatsvond en die duurde van 9.30 u tot 15.30 u, terwijl dit
doorgaans slechts twee uren in beslag neemt. Zijn vriendin, die de avond
voordien met Angelu belde, verklaart dat zijn gemoedstoestand niet wees op een
naderende zelfmoord. Met andere vrienden, die hem enkele dagen eerder hadden
bezocht, had hij zijn toekomstplannen besproken. Vreemd is ook dat een
eerstegraads gevangene leren veters (voor het vervaardigen van armbandjes)
tot zijn beschikking had om zijn polsen samen te binden en om zich op te
hangen. Een eerstegraads gevangene krijgt helemaal niets! Eerst hadden ze
hem verboden zijn Graduaat af te maken en nadien mocht hij zelfs geen
armbandjes vervaardigen! Waar komen die lederen veters dan vandaan?
Bij
aanvang van de zitting in het macroproces 18/98, waarin een vijftigtal Basken
terechtstaan, kwam het tot een
incident toen de beschuldigden en de burgerlijke partij elkaar op de trappen
van het gebouw tegen het lijf liepen. Daniel Portero, voorzitter van de
Vereniging Slachtoffers Justitie en
Waardigheid meende in het bijzijn van de beschuldigde Basken een fles
cider te moeten open trekken om de dood
van Igor Angulo te vieren. Van waardigheid
gesproken! Eén van de beschuldigden, de radicale Baskische advocaat, Txema
Matanzas, trok de fles uit de handen van Portero en goot ze leeg, vóór de
tv-cameras. De beschuldigden haalden daarop, ten teken van rouw, een Baskische
Ikurriña-vlag met een zwart rouwlint te voorschijn waarop Portero en de
zijnen sweaters met een Spaanse vlag aantrokken. Er deden zich verder geen
incidenten voor. De eerlijkheid gebiedt hier te melden dat de vader van Daniel
Portero, Luis Portero, in het jaar 2000, in zijn functie van Openbaar Aanklager
van het Hooggerechtshof van Andalusië, door ETA werd terechtgesteld.
Iñaki de Juana Chaos is vandaag aan dag
112 van zijn hongerstaking begonnen, maar werd sedert enige tijd gedwongen
gevoed met een neussonde die naar de maag leidde. Om dit te doen werd hij 12
uur per dag vastgebonden.
Vorige vrijdag, 23 februari 2007, heeft hij die sonde uit zijn neus getrokken
en blijft sedertdien zonder voedsel.
De geneesheren bestuderen nu wat ze moeten doen. Ze kunnen dezelfde methode
toepassen, maar dan moet hij 24 uur aan één stuk vastgebonden liggen en het
risico op een hartinfarct is bijzonder groot.
Intussen hebben de "Instituciones Penitenciarias", penitentiaire instellingen, nog
niet beslist om hem de derde graad, dat is in de voorlopige vrijheidstelling,
toe te kennen, omdat ze van het Tribunal Supremo nog geen bericht hebben
ontvangen dat zijn straf verlaagd is van 12 jaar en 7 maanden naar 3 jaar.
Op 26 februari 2003 worden de installaties van "Bahía de Bizkaia"
(industrieterrein voor gas en elektriciteit), te Bilbao ingehuldigd. De
inauguratie valt ten beurt aan de Spaanse koning Don Juan Carlos. Ter
gelegenheid van dit evenement verklaarde Arnaldo Otegi op
een persconferentie dat: "De koning, als hoofd van de strijdkrachten,
verantwoordelijk is voor de folteringen". Hij formuleerde het als volgt: Het lijkt mij betreurenswaardig en een
gebrek aan politieke waardigheid dat de chef van de folteraars, samen met onze
beroemde Lehendakari (Juan José Ibarretxe) deze installaties komt inhuldigen.
Hij alludeerde hiermee op de penibele toestand (zware folteringen) van de
toenmalige opgesloten directeur van de krant Egunkaria, Martxelo
Otamendi.
Otegi werd aangeklaagd voor een delito de
injurias, (delict van belediging), maar het Baskische Hooggerechtshof
sprak Otegi vrij op basis van het recht op vrije meningsuiting. Daarop
schakelde de Openbare Aanklager dan maar het Spaanse Hooggerechtshof in.
Volgens juridische bronnen is de voorziene straf hiervoor maximum 2 jaar cel
(voor zware feiten) en minimum een boete (voor lichte feiten).
Batasuna gaf naderhand
volgend communiqué: Wat Otegi gezegd
heeft, is geen politieke appreciatie, maar nog min nog meer een vaststelling
van een objectief gegeven. In de Spaanse staat wordt systematisch gefolterd.
Dat was al zo ten tijde van Franco, dat was zo ten tijde van La Transición
(de zogenoemde overgang naar de zogezegde democratie) en dat is de dag van
vandaag nog altijd zo, in een totale willekeur. De maximale en uiteindelijke
verantwoordelijke voor wat hier straffeloos gebeurt, is de Spaanse koning, als
opperbevelhebber van de strijdkrachten. Deze uitspraak kan in geen enkele
democratische staat voorwerp zijn van een aanklacht, maar wel van een diepgaand
onderzoek door de juridische instanties naar de beulen. Maar de belachelijke
aanklacht van het Openbaar Ministerie sterkt ons geloof om komaf te maken met
deze fascistische staat en onze eigen, vrije democratische normen op te eisen.
Vandaag, 25 februari 2007, hebben de Baskische socialisten
van de PSE een bloemenhulde gebracht ter nagedachtenis van de ETA-aanslag (23
februari 1984) op de socialistische senator Enrique Casas.
Zijn weduwe, socialistisch europarlementslid Bárbara Dürhkop
(zie foto), was niet mals voor de PP. Zij beschuldigde hen van hypocrisie en
dubbele moraal, omdat zij nu eisen dat Iñaki de Juana Chaos zijn volledige
straf uitzit (is nochtans al uitgezeten), terwijl de PP de moordenaar van haar
man wel vervroegd vrij lieten.
Het model van rechtstaat dat het triumviraat Rajoy-Acebes-Zaplana van de PP voorstaan,
is een rechtstaat à la carte, volgens dat het hen goed uitkomt. De
slachtoffers zijn geen figuurtjes op het politieke schaakbord.
Zij noemt de houding van de voorzitter van AVT, Francisco José Alcaraz, een bedrog
van het meest lompe niveau.
Terwijl de PP en de mantelorganisatie AVT in Madrid kunnen fulmineren tegen het Tribunal
Supremo, het Hooggerecht, zonder een
duimbreed in de weg gelegd te worden,
slaat de Ertzaintza er in Bilbao op een ongemeen brutale manier op los: 17 gewonden en 2 arrestaties. Zie
hier een paar foto's.
Geboren in Leioa op 14 januari 1955, ziet Tigre zich in
1983 verplicht naar Iparralde te vluchten. Hij woonde er in Ziburu-Ciboure en
Donibane Lohizune-Saint Jean de Luz. Tigre, die zijn bijnaam kreeg omwille van
een tatoeage, trok naar het dorpje Mendi om een intense cursus Euskara te
volgen. De eerste dagen van februari 1984 was het de assistenten van de cursus
opgevallen dat er verdachte bewegingen van wagens op te merken viel.
En op 25 februari 1984 toen Tigre de cursuslokalen verliet, werd hij
neergeschoten door een staatsterrorist van GAL die, van op afstand
met een geweer voorzien van een telescopisch vizier, het genadeschot afvuurde.
de manifestatie van vandaag in Bilbo. Die manifestatie wil steun verlenen aan de Baskische politieke gevangenen en het ordewoord is: Autodeterminación y Amnistía para Euskal Herria, Zelfbeschikking en Amnestie voor Euskal Herria.
Verscheidene personen werden gewond als gevolg van het bijzonder brutale optreden van de Ertzaintza. Verscheidene personen werden aangehouden, onder wie Joseba Permach van Batasuna. Zijn partijgenoot, Pernando Barrena, moest afgevoerd worden naar het hospitaal van Basurto. Een vredesproces zijn Spaans!
De Audiencia Nacional verleent toestemming
aan de manifestatie van vandaag in Madrid. Die manifestatie ageert tegen een gerechtelijke uitspraak en wordt georganiseerd door AVT, met steun van de PP (secretarisgeneraal van PP, Ángel Acebes, op de eerste rij). Het ordewoord is: Tegen de verlaging van de straf voor Iñaki de Juana Chaos.
Zie het document met aanvraag (Solicitud Permiso de Concentración) voor de betoging. Onder Objeto de la misma, het ordewoord, staat duidelijk dat betoging tegen de gerechtelijke uitspraak is.
De
klachten in Euskal Herria over het penitentiair beleid
(behandeling van politieke gevangenen)
is al jaren een constante.
De onterechte veroordeling van de radicale nationalistische jongeren van
Jarrai-Haika-Segi tot terroristische organisatie (7 februari 2007) heeft het aantal
klachten nog maar eens de hoogte in gejaagd.
De 22 gearresteerde jongeren worden nu over het gehele grondgebied van Spanje
verspreid, zo ver als mogelijk van hun thuis weg. We spreken nog niet van de
mishandelingen die ze door de Guardia Civil moeten ondergaan. Het onderbrengen
in gevangenissen, ver weg van thuis, straft ook de familieleden:
20.018
Dit is het aantal kilometers dat de verwanten samen iedere week moeten
afleggen om hun kinderen te bezoeken.
222
Dit is het aantal uren die zij nodig hebben om op en af te rijden
3.126
Dit is het aantal euros die zij gezamenlijk moeten uitgeven voor brandstof
en snelwegentol, per week.
25
Dit is het aantal keren dat zij gezamenlijk rondom de aarde rijden per jaar:
zij leggen samen jaarlijks 1.040.936 kilometers af.
7.388
Dit is de hoeveel euros die per
familie moet opgehoest worden per jaar.
162.552
Dit is de totale kostprijs in euros voor brandstof en snelwegentol,
jaarlijks op te hoesten.
Van de ongeveer 700 Baskische
politieke gevangenen bevinden er zich amper 19 in Euskal Herria en 73 op meer
dan 1.000 km. De afstanden schommelen tussen 169 km en 1234 km.
Tijdens de lange nacht van 22 op 23 februari 1981 zag het er naar uit dat over het Spaanse liberaliseringproces voorgoed een kruis kon worden gemaakt.
Een groep opstandige generaals en officieren, o.l.v. de "teniente-coronel" van de Guardia Civil Antonio Molina Tejero, bestormde het parlement en gijzelde de voltallige Cortes. De poging tot staatsgreep werd gesteund door de generaals Armada en Millans del Bosch. Alleen het opportunisme van andere topofficieren en een optreden van koning Juan Carlos (?) kon de staatsgreep in de kiem smoren.
(?) Het vraagteken naast koning Juan Carlos wijst op het volgende: Op de weblog van Iñaki Anasagasti is er een artikel te lezen over de staatsgreep van 23-F en dit naar aanleiding van een boek dat verschenen is in februari 2006, op de 25ste verjaardag van de staatsgreep. Artilleriekolonel Juan Ignacio San Martín, chef-staf van de División Acorazada, was naast o.a. "teniente-coronel" Tejero ook één van de hoofdrolspelers. Hij publiceerde het boek: Apuntes de un condenado por el 23-F. In dat boek staat letterlijk te lezen: "Tarradellas dijo: Yo creo que el Rey tenía información suficiente de lo que los militares pretendían. Y sabía que, si hacían algo, a la Monarquía no la tocarían. Soy zorro viejo y pienso que el Rey sabía muy bien por donde podrían ir los tiros... Por eso pudo evitarlo aquella noche tremenda." (Página 367).
Kort samengevat: Tarradellas zei: "Ik ben er van overtuigd dat de koning voldoende informatie had over wat de militairen van plan waren. En hij wist dat, als ze iets zouden ondernemen, er niet aan de monarch zou geraakt worden. Ik ben een oude vos en ik denk dat de koning heel goed wist waarvoor de kogels bestemd waren
In deze krampachtige atmosfeer kwamen nieuwe bijzonder repressieve uitzonderingswetten tot stand, in eerste instantie gericht tegen het radicale Baskische nationalisme, dat algemeen werd voorgesteld als de rechtstreekse aanleiding tot de staatsgreep van Tejero. Een gevolg van de februariputsch was de verhoging van de repressiemacht: 2000 extra soldaten werden naar de drie provincies gestuurd, en nog eens 1.500 naar Navarra, waar Herri Batasuna de grootste nationalistische partij was. Door de staatsgreep werd het flauwe Baskische autonomiestatuut helemaal uitgehold en daarna werd van het geen overbleef ongeveer niets toegepast...
Carnaval is de gelegenheid bij
uitstek om politici op de korrel te nemen. Overal!
Overal, behalve in Bilbao.
Op 22 februari 2004, exact 3 jaar
geleden zou in de carnavalstoet van Bilbao de wagen en de groep van de Txori
Barrote degevangenenspreiding
aanklagen. Het tafereel, de groep en de praalwagen, moest de pelgrims op de
Camino de Santiago voorstellen.
Meteen schoot de PP in actie. De partij van Aznar, die zichzelf nosotros demócratas (wij democraten)
noemt, wilde van de Schepen van Cultuur verkrijgen dat de betreffende konpartsa
uit de stoet werd genomen. Zelfs de Spaanse gouverneur, Carlos Urquijo, en de
AVT-slachtoffers van het terrorisme gingen er zich mee bemoeien!
Toen het niet tot een akkoord
kwam, werd de hele stoet dan maar afgelast. De burgemeester van Bilbo, Iñaki
Azkuna (PNV), had nochtans de praalwagen gesubsidieerd, maar trok onder druk
zijn staart in. De democratie van Aznar, de man die zich nochtans dagelijks
verkleed met enkel een bloksnor, zoals andere dictators vóór hem al deden, had
gezegevierd!
En wat zegt de PP nu? ETA heeft
alle feesten in Baskenland in handen! Als de PP-mandatarissen er met Carnaval
op uittrekken verstoppen ze zich achter een masker, maar je herkent ze aan hun
verklaringen!
Het is onbegrijpelijk dat de PNV
zich zo laat doen en dat de socialisten hand- en spandiensten verlenen om terug
te keren naar toestanden die er tijdens de dictatuur heersten!
Alle Baskische feesten waren
gedurende de Francodictatuur verboden. (Idem in Catalonië) Nadat de
democratuur was uitgebroken, na de dood van de Caudillo in 1975, werd Spanje,
in tegenstelling tot andere postterroristische regimes, nooit uitgezuiverd.
Elementaire rechten worden dan ook maar met mondjesmaat toegestaan.
Krijgt de Dikke Van Dale nogmaals een herdruk te verduren. De Spaanse
uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional heeft een nieuwe definitie gelanceerd voor de
term terrorisme. Het is niet noodzakelijk meer om iemand neer te schieten of
om een bom te leggen om als terrorist gedoodverfd te worden. Alle activiteiten
die zich afspelen in de omgeving van ETA, zijn terrorisme. Met de omgeving van
ETA wordt dan bedoeld, al diegenen die hetzelfde doel nastreven: de scholen
waar de eigen taal (het Euskara) wordt onderwezen, de jeugdbewegingen die
zelfbestuur nastreven, de kranten die berichten over ETA-communiqués (let wel:
alleen Baskische kranten), de organisaties die de rechten van het Baskische volk
verdedigen, de politieke partijen die het opnemen voor zelfbestuur, en ga zo
maar door. Dus het volledig Baskisch nationalisme.
Het feit dat al die verenigingen dit openbaar
doen en in alle wettelijkheid wordt
weggewuifd met het argument dat dit maar een dekmantel is (dit is juridische spitstechnologie!). De stelling is:
Alle inwoners van Euskadi zijn Basken, Etarras zijn Basken, dus alle inwoners
van Euskadi zijn Etarras. En wie het met die stelling niet akkoord gaat, is ook
een Etarra.
Dit is in het kort de stelling van het Openbaar Ministerie, Enrique Molina,
op het macroproces 18/98.
Dit is zijn algemene besluitvorming, geproclameerd op maandag, 19 februari
2007. De rest van deze week zal gevuld worden met de besluiten over iedere
beklaagde afzonderlijk. Tijdverlies, het besluit stond al vast bij het begin
van het proces op 21 november 2005.
Dat diezelfde Enrique Molina moest toegeven dat de deskundigen (Guardia
Civil en meer van dat fraais) die deze stelling moesten bewijzen er een potje
van gemaakt hebben, doet volgens hem niets ter zake. Een potje dat gemanipuleerde
documenten, valse documenten, geen originele documenten, voortdurende
tegenspraak, verkeerd vertaalde documenten, verklaringen afgelegd onder
foltering moet toedekken.
Het proces is op 21 november 2005 van die stelling vertrokken, en de enige
politieke opdracht was, koste wat het koste, die stelling intact te houden tot
bij het vonnis. Barbertje moest, moet en
zal hangen. De Spaanse eenheidsworst moet intact blijven.
Merkwaardige kronkels
Baltasar
Garzón die gedurende de helft van zijn leven heeft willen bewijzen dat alle Basken van ETA zijn,
herhaalde op 13 februari 2007 wat hij op 26 januari 2007 reeds zei: Het is niet bewezen dat
alles wat tot het linkse nationalisme hoort, gestuurd wordt door ETA!
De voorbije nacht, 20 februari 2003, werd op last van magistraat Juan del Olmo de
Baskische krant EuskaldunonEgunkaria, de enige die enkel in
het Euskara schrijft, door de Guardia
Civil gesloten! Er was niet eens een directe aanleiding en Del Olmo wachtte
niet eens op het resultaat van de huiszoeking. Hij sloot meteen de kantoren,
want de krant verspreidde het terroristisch ideeëngoed met de hulp van de taal
Euskara!
Driehonderd leden van de
Guardia Civil deden een inval in de zetels van Andoain, Iruñea, Bilbao en
Gasteiz, maar er werden ook nog bijna 20 privé-woningen doorzocht. Opvallend is
dat hierbij vooral de relatie met de Baskische taal de rode draad is. Zelfs de
federatie van Baskische scholen, Ikastolas, kreeg bezoek.
Tien directieleden werden
meegenomen en in isolement geplaatst. De website van de krant werd meten
afgesloten. In de loop van de middag verspreidde de Minister van Binnenlandse
Zaken een nota waarin hij één van de arrestanten als tussenpersoon tussen de
krant en ETA noemde. Volgens de minister stond de terroristische organisatie
aan de wieg van Egunkaria en stelden ze de directie aan.
Nooit waren er geruchten in
verband met terroristische activiteiten. Egunkaria werd zelfs veel gematigder
dan Gara genoemd. In hun krant kwamen ook de tegenstanders aan het woord. De
hoofdredacteur werd ooit, samen met de hoofdredacteur van Gara, door Garzón
opgepakt en in Madrid ondervraagd maar toen ging het enkel om een interview met
een ETA-leider in Noord-Baskenland dat nooit werd gepubliceerd en dat niet publiceren
was verdacht.
In Spanje konden ze het
Baskisch van de krant niet lezen. Werd Egunkaria gestraft wegens het spreken
van de Baskische taal? Zo was het onder de Francodictatuur en zo lijkt het
nu opnieuw, onder het regime Aznar.
Wie zich buiten het vanuit Madrid gedecreteerde eenheidsdenken begeeft
kan zich in Spanje aan en schaamteloze vrijheidsberoving verwachten.
Daarom kregen in dezelfde nacht ook
het tijdschrift Jakin en de Federatie van Ikastolas bezoek van de
giganten.
Meteen klagen de PNV, bij monde van Markel Olano, en EA, via Galdos, de democratische
kwaliteiten van de Spaanse justitie aan. Ook de PNV-krant Deia noemt
de aanval arbitrair. Ook Irutxulo, een wijkblaadje dat wordt
uitgegeven door de stad Donostia, protesteert, samen met vele andere
persorganen die het voorval alarmerend noemen. Zelfs de PSOE is verrast.
Een aantal andere kranten, maar ook de Baskische Universiteit bieden meteen hun
drukpersen aan en de Baskische Regering neemt openlijk de verdediging op.
De Baskische
Minister van Cultuur, Miren Azkarate zegt dat de sluiting van een
communicatiemedium een uitzonderingsmaatregel
is in elk democratisch systeem. De executieve zal het proces diepgaand
volgen en vraagt aan het Hooggerechtshof een dringende en duidelijke
verklaring
Blijkbaar heeft de Baskische
regering inmiddels ontdekt waar de échte vijanden van Baskenland zitten.
Ook de zetel van het culturele
tijdschrift Jakin werd doorzocht en de verantwoordelijke, Joan Mari
Torrealdai, werd geboeid en met een jas over het hoofd als een gangster
afgevoerd!
Binnen een aantal jaren zal deze
zaak geklasseerd worden bij gebrek aan
bewijzen, maar dan is de krant wel verdwenen (dit
is intussen op het macroproces 18/98 ook zo uitgekomen). Zie de krant Egin.
Die werd op 15 juli 1998 gesloten. Enkele jaren later bleken er
onvoldoende bewijzen voorhanden te zijn. Maar de krant was verdwenen en het
aangeslagen geld kwam voorlopig ook niet terug
Op 19 februari 2003 arresteert de politie 14
toekomstige leden van ETA.
Dat was die dag te lezen op de teletekstpagina van TVE, de Spaanse Tv.
De toenmalige minister van Binnenlandse Zaken, Acebes, voegde er
zelfs aan toe dat de ETA-leiding doende is de kern van de organisatie uit te
breiden.
Voor de nietsvermoedende
buitenstaander die dit leest, lijkt dit bijzonder knap speurwerk: de
werkelijkheid vóór zijn! (En wie Spanje een beetje kent )
De arrestaties vonden plaats op
basis van documenten die de Franse intelligentsia vond op 19 december 2002, precies
2 maanden geleden dus! Het heeft dus twee maanden geduurd om de namen (en
de fotos!) vanuit het Frans in het Spaans vertaald te krijgen en nu zijn
ze bij die mensen de computer gaan ophalen Insiders weten echter beter.
Baltasar Garzón zal waarschijnlijk een mediastunt hebben opgezet en daarbij
werd niets (geen enkele bewijslast) gevonden.
Allen krijgen een volledige
naamvermelding in de pers en allen worden ze in afzondering geplaatst. Eén van
de arrestanten, Tomás Insausti, onderging recent een hartoperatie. Ook de
woning van zijn grootvader van 97 jaar werd doorzocht!
Overal werden, zoals steeds
computers meegenomen, maar ook fotos, gsms en Cds!
De PNV bijt van zich af. Ze hebben lang genoeg gewacht.
Emilio Olabarria (foto), gedeputeerde van PNV in
het Baskische parlement en ex stemhebbend lid in de CGPJ-Consejo
General del Poder Judicial, algemene raad van de rechterlijke macht, verklaarde
eind vorige week, op vrijdag, 16 februari 2007, aan ETB, verspreid door Europa
Press:
Het is een UTOPIE te denken dat
Justitie neutraal en onafhankelijk handelt. Dat is niet zo.Het is wat
obsceen dat dit mogelijk is. Er wordt misbruik gemaakt van de rechtspraak ten
behoeve van de eigen PP-belangen (in de oppositie) en ik vrees dat ze er een eigen rechtspraak op na houden. De huidige
CGPJ is politiek samengesteld toen de regering Aznar aan de macht was, en de
meerderheid ervan bestaat nog altijd uit oerconservatieve PP-vazallen. De
degradatie van dit orgaan is gevaarlijk en moeilijk omkeerbaar.
Deze vernietigende uitspraak is niet alleen van toepassing op het gerecht,
maar ook op de mantelorganisaties van de PP (AVT, COVITE, FORO de ERMUA, ) en,
duidelijk merkbaar, ook op bepaalde persorganen (COPE, ABC, LA RAZÓN, LIBERTAD
DIGITAL )
Volksvertegenwoordiger voor de PNV, José
Antonio Rubalkaba, deed er nog een schepje bovenop tijdens een zitting in
het parlement op vrijdag, 16 februari 2007,:
Bepaalde magistraten zullen
verantwoording moeten afleggen ten overstaan van het Baskische volk of ten
overstaan van het gerecht zelf voor ambtsmisdrijf. Er worden beslissingen
getroffen en straffen uitgesproken op basis van politiek en niet op basis van
juridische elementen. Is het normaal dat een lid van de CGPJ-Consejo
General del Poder Judicial, met name Juan Pablo González , ook lid is van het
Foro de Ermua (mantelorganisatie van de PP)?Is dat onafhankelijkheid?
In een democratie moet iedereen verantwoording afleggen voor zijn daden. Als er
ambtsovertreding kan aangetoond worden, dan moet dat worden berecht.
Ieltxu López de Aberasturi en Xabier Pérez
Aldunate (beiden op foto) verschenen vijf dagen na hun arrestatie door de
Guardia Civil voor magistraat Garzón, op 17 februari 2005. Beiden beklaagden ze
zich er over gefolterd te zijn. Met de plastic
zak over het hoofd getrokken moesten ze beiden kniebuigingen maken tot de
uitputting nabij was. Pérez kreeg nog een
schijnexecutie te verduren en werd in de teelballen geknepen. De enige
verklaring die ze vóór Garzón aflegden was het relaas van de folteringen,
gedurende de vijf dagen in afzondering, die ze hadden moeten doorstaan. Pérez
vertoonde spastische trillingen over zijn hele lichaam. Ze hadden hem gedurende
vijf dagen belet te slapen. López de Aberasturi
werd bedreigd met (onderdompeling in) het
bad en met het gebruik van elektroden.
Iñaki Ojeda Martin de Butron, Txapel
+16 februari 1984
Iñaki Ojeda Martin de Butron,
Txapel werd geboren in Portugalete in 1964. Hij nam al deel aan de
Pro-Amnestieweek in 1977. Later vervoegde hij de jeugdorganisatie Jarrai en
richtte een eigen groepje op met als doel sabotagewerk tegen de onderneming
Iberduero, die de kerncentrale van Lemoiz-Lemóniz
wilde bouwen.
Hij werd opgemerkt door ETA en ze vroegen hem op een afspraak. Onderweg daar
naartoe werd hij gearresteerd, zwaar gefolterd en veroordeeld tot 6 jaar cel.
In de gevangenis kon hij zijn passie voor de literatuur verder ontwikkelen. Hij
schreef in de gevangenis van Puerto de Santa Maria diverse dichtbundels, maar
de afgestompte en lompe cipiers vernietigden een grote hoeveelheid
dichtbundels. In 1983 werd hij vrijgelaten, integreerde in ETA en dook onder.
Op 16 februari 1984 kon de politie hem lokaliseren in een wijk te Barakaldo. Na
een hevig salvo door de politie werden twee van zijn vrienden zwaar gewond.
Omsingeld, wilde hij negotiëren over zijn overgave. Hij moest ongewapend naar
buiten komen en zich tegen een muur plaatsen Onmiddellijk werd hij onder vuur
genomen door de GEOS, Grupo Especial de Operaciones (een soort groep Dyane) en doorzeefd met kogels. Een politie in
burger, pistool in de hand, naderde Txapel en schoot nog eens 6 maal in de
hartstreek. Het autopsierapport spreekt van 19 kogelinslagen in zijn lichaam. Hij is 20 jaar geworden.
Ziehier een gedicht van hem, geschreven in de gevangenis van Puerto de Santa
Maria.
No me callarán
El día que se acabe
la tinta de mi pluma
escribiré con mi sangre,
la usaré en el papel.
Cuando se me acabe
el papel
escribiré la sangre
sobre mi carne
Pero nunca me callarán.
Ze
zullen me niet doen zwijgen
De dag dat
de inkt van mijn pen opdroogt,
zal ik met mijn bloed schrijven,
ik zal het gebruiken op papier
De dag dat ik
geen papier meer zal hebben
zal ik met bloed schrijven
op mijn vlees
Maar nooit zullen ze me doen zwijgen
Onder de bescherming van verscheidene overvalwagens van de Baskische politie, de Ertzaintza, trokken meer dan twintigduizend betogers door Donostia-San Sebastián om te protesteren tegen de 25 jaren van foltering die het Baskische Volk tot op heden diende te ondergaan. De mars werd geopend door personen die zélf slachtoffer waren van deze pest, vergezeld door familieleden van Baskische activisten die de ondervragingen niet overleefden. Zo waren er de zus van José Arregi (zie artikel Terug in de tijd 55 van 13.02.2007), de moeders van Gurutze Iantzi en van Xabier Kalparsoro en familieleden van Mikel Zabaltza. Er waren Unai Romano en zijn vader, en verder nog Leire Galastegi, Anika Gil en de directeur van de krant Berria, Martxelo Otamendi, die gefolterd werd nadat de Baskischtalige krant, Egunkaria, manu militari gesloten werd.
De slogans die geroepen werden: Ez,ez,ez; torturarik ez
Neen, Neen, Neen, Geen foltering
Aqui se tortura como en la dictadura
Hier wordt gefolterd zoals tijdens de dictatuur!
Na afloop werd in het Baskisch en in het Spaans het eindcommuniqué gelezen door Anika Gil en Gallastegi waarin 25 jaar Vuile Oorlog en Brutaliteit werd aangeklaagd. Tevens werd eraan herinnerd dat de klachten van foltering nog steeds genegeerd worden door de Spaanse Regering en door hun autonome onderafdelingen (lees: de Baskische Regering!)
Onder de bekende gezichten: Europarlementariër voor Batasuna, Koldo Gorostiaga, de parlementairen van Sozialista Abertzaleak (nu Batasuna), Arnaldo Otegi, Pernando Barrena en Joseba Alvarez. Verder Rafa Lareina en Martin Aranburu van EA, Aralar-leider Elexpuru, vertegenwoordigers van de vakbond LAB.
Filipe Bidart
(Baigorri, 1953), de historische leider van Iparretarrak, vandaag militant van de
geweldloze onafhankelijkheidspartij Abertzaleen Batasuna, komt vandaag vrij uit
de streng bewaakte gevangenis van
Clairvaux, na 19 jaar cel. De 25 eerste maanden heeft hij in volledig isolement
moeten doorbrengen. Hij is de laatste politieke gevangene van die van het
Noorden, Iparralde die vrijkomt.
Omstreeks 07:00 u vanmorgen kon Bidart de gevangenis
verlaten, waar hij opgewacht werd door een honderdtal sympathisanten. Onder hen
zijn kinderen Elorri y Leire, zijn broer Betti, en zijn rechterhand ten tijde
van Iparretarrak, Gabriel Mouesca.
Met de Ikurriña in de hand zei Bidart het volgende: Mijn vreugde is
allesbehalve compleet, want op de dag van vandaag zijn er nog altijd 600
Baskische politieke gevangenen in Franse cellen, en Inaki de Juana Chaos is nog
altijd in hongerstaking: vandaag dag 100. Bovendien erkent de Franse staat nog
altijd País Vasco niet.
Bidart mag niet terugkeren naar Euskal Herria tot 2014,
omdat zijn voorlopige invrijheidstelling hem verplicht in Beziers te gaan wonen.
Van Miguel Perez Villamizar,
gevangene van gemeen recht,
gepubliceerd in de krant Gara op 14 februari 2007
Met dit schrijven wil ik breken met het beeld dat over jullie geschetst
wordt. Het is voor mij, als gevangene van gemeen recht, een morele verplichting
dit bekend te maken. Ik heb geleerd mijn waardigheid te heroveren, omdat voor
jullie die waardigheid het hoogste goed is.
Gevangenen van gemeen recht zijn er aan gewoon geraakt die waardigheid te
verliezen, omdat wij geconditioneerd zijn door de premies die het systeem
ons, terecht of niet terecht, verleent: allerhande permissies en verloven,
betaalde baantjes Wij worden als het ware omgeturnd in marionetten van het
systeem.
De samenleving, dag na dag, in de gevangenissen, is voor hen die hun
waardigheid verkopen totaal tegengesteld aan wat de Baskische gevangenen moeten
ondergaan. Jullie zitten je straf uit in eerste graad (strengste regime), in
totaal geïsoleerde modules, verstoken van alle activiteiten. Weinigen, op een
paar uitzonderingen na, kunnen beroep doen op de tweede graad (veel meer
vrijheid) en moeten hun straf volledig uitzitten (nooit derde graad).
Deze discriminatie aanvaarden jullie in alle waardigheid, misschien wel
omdat jullie minzame, beschaafde, leergierige personen zijn die nooit
conflicten uitlokken en altijd bereid zijn anderen te helpen.
De echte terroristen zijn de veroordeelde staatsterroristen van GAL, en kijk
hoe zij hun dagen doorbrengen in de gevangenis, als ze al niet na luttele jaren
terug vrij zijn (ex-generaal Guardia Civil Galindo).
Het komt me voor dat een autobus in brand steken in Jaén anders beoordeeld
wordt dan in Donostia, Bilbo. Maar het gaat toch om hetzelfde delict?
Mijn bedoeling is aan jullie, Baskische politieke gevangenen te zeggen, Eskerrik asko, dank u wel, omdat
jullie mij geholpen hebben mijn persoonlijke problemen te overstijgen, door mij
er op te wijzen wie ik werkelijk ben en waar ik uiteindelijk naar toe moet.
De tragische dood van Joxe Arregi Izagirre op 13 februari
1981 schudde de Baskische gemeenschap geweldadig door elkaar.
De inwoner van Zizurkil werd op 4 februari 1981 gearresteerd
en overgebracht naar de Dirección General de Seguridad de la Policía te Madrid.
Hij verbleef hier 9 dagen incomunicado
(volledig afgezonderd, geen advocaat, enz ), overgeleverd aan willekeur.
De vooravond van zijn overlijden werd hij naar het Hospital
Penitenciario van Carabanchel, de ziekenboeg, overgebracht. Het medisch rapport
zal ik niet aanhalen, want het is te verschrikkelijk.
Drie politieke gevangenen, Iñaki Agirre ETA (pm), Xose Lois
Fernández González (GRAPO) en Lois Alonso Riveiro (PCE), waren getuige bij zijn
aankomst in de ziekenboeg. Het relaas werd op een kladbriefje door de tralies
naar buiten gegooid: Fysisch totaal afgemaakt, onherkenbaar, hevig rillend
over het gehele lichaam, nauwelijks in staat te ademen, mompelende Joxe Arregi
enkel zinnen, waardoor we hem konden identificeren. Zijn ogen waren bont en
blauw geslagen. Het rechteroog vertoonde een enorme bloeduitstorting. Armen en
benen waren angstwekkend opgezwollen. Ik heb verschrikkelijke dorst, mompelde
hij. Op vraag hoe het er aan toegegaan was, antwoordde hij: Oso latza izan da, het was
verschrikkelijk. Ze hebben mij onderste boven gehangen aan de ijzeren staaf, en
sloegen er vrijwel overal op los, maar vooral op de onderkant van mijn voeten. Ze
verbrandden mijn armen en benen en lichaam met ik weet niet wat (tot in de
tweede graad). Op de grond sprongen zij om beurten op mijn borst Hij kon niet
meer verder praten en stortte in elkaar. De 3 gevangenen hielpen hem omkleden,
waarbij ze verscheidene bloeduitstortingen overal op het lichaam zagen. Vele
plaatsen waren zwartgeblakerd (ernstige brandwonden), en veel brandwonden begonnen
te verzweren.
De volgende ochtend was zijn toestand nog verergerd. Hij
murmelde: Nik uste diat hiltzekotan
nagoela, ik denk dat ik sterf.
Ik stop hier die huiveringwekkende
getuigenis, want er is niets menselijks aan, maar het komt wel op het
palmares van de Benemérita zoals de Guardia Civil genoemd wordt (vertaling
van benemérita: verdienstelijk, prijzenswaardig).
Volgens de Commissie voor de Mensenrechten te Madrid hebben
73 politieagenten deelgenomen aan, wat ik noem, de lynchpartij. Slecht twee
werden in staat van beschuldiging gesteld en beide werden vrijgesproken. Later
kregen zij toch 7 maanden cel (vergelijk met het volgende: een opinieartikel in
een krant schrijven, levert een bod op van 96 jaar cel).
Op dag 98 van zijn hongerstaking heeft Inaki de Juana Chaos in beroep een
lichtere straf gekregen: de 12 jaar en 7 maanden worden omgezet naar 3 jaar.
Voor het
Hooggerechtshof wordt het beroep tegen het vonnis van 6 november 2006 behandelt.
Het verdict is gevallen: de 12 jaar en 7 maanden worden omgezet naar 3 jaar. De
verdediging had vrijspraak gevraagd, het Openbaar Ministerie 4 jaar en AVT
96 jaar.
De beschuldiging "bedreiging" blijft, maar de connotatie "terroristisch" is nu
weggevallen. Van die 3 jaar heeft hij al ongeveer 2 jaar in "voorlopige
hechtenis" gezeten, wat betekent dat hij 2/3 van die straf heeft uitgezeten en
dus vrij kan komen. Maar dat oordeel ligt nu in handen van de directie van de
"Instituciones Penitenciarias", afhankelijk van de
Spaanse regering. Ofwel kunnen ze hem niet vrijlaten en nog 1 jaar laten
brommen, ofwel kunnen zij hem vrijlaten. Een paar kranten voorzien de vrijlating
voor eind april, maar het is wijselijk van af te wachten hoe dit afloopt.
De Juana evenwel houdt voet bij stuk en beëindigt pas zijn hongerstaking
als hij vrijgesproken wordt.
In een verklaring voor radiozender Euskadi Irratia heeft de
verdediger van De Juana verklaart in beroep te zullen gaan bij het Grondwettelijke
Hof, omdat hij van mening is dat zijn cliënt geen delict begaan heeft.
Vandaag, 12 februari 2007, wordt bij het Hooggerechtshof het
beroep behandeld tegen de strafmaat van 12 jaar en 7 maanden voor een vermeend
delict van bedreiging, geuit in 2 krantenartikels in de krant GARA. Vonnis
uitgesproken op 6 november 2006.
Dertien
magistraten en (ex) openbare aanklagers zullen oordelen over de toekomst van
Iñaki de Juana Chaos. Zij hebben de keuze tussen voorlopige invrijheidstelling,
de huidige strafmaat handhaven of iets verlagen en de straf optrekken naar 96 jaar, zoals de ultra's van AVT
eisen. De zitting is om 9:00 u gestart en opgeschort om 14:00 u. Na een reces worden de beraadslagingen hervat om 17:00 u.
Curriculum penitentiairae
16
januari 1979
De politie ontmantelt het Commando
Madrid van ETA. De Juana, leider van het commando, wordt gearresteerd
samen met de andere leden.
02
maart 1990
De
politie verijdelt een plan om De Juana en 4 medegevangenen te bevrijden uit de
gevangenis van Herrera de la Mancha. Er zou gebruik gemaakt worden van een
helikopter gecamoufleerd in de kleuren van het Rode Kruis. De Juana wordt
overgebracht naar Sevilla 2.
30
oktober 1990
Eerste
hongerstaking van de De Juana, na te zijn overgebracht naar Los Rosales de
Ceuta in Afrika, om de gevangenisomstandigheden aan te klagen. Klachten van
dehydratatie en beëindigen van de staking op 4 november 1990.
18
december 1990
Veroordeling tot 1.750 jaar cel voor het Commando Madrid.
06 juni 1991
De Juana wordt overgebracht naar de gevangenis van El Salto del Negro op de
Canarische Eilanden. Twee weken eerder had hij een poging ondernomen om te
ontsnappen uit een gevangenis op Palma de Mallorca.
23 april 1992
Nieuwe hongerstaking, nu in de gevangenis El Puerto te
Cádiz, als protest tegen het feit dat hij maar 1 maal per maand mocht bellen
met zijn partner, opgesloten in Tenerife. Staking gestopt wegens
gezondheidsproblemen. Nieuw plan om per helikopter te ontsnappen, mislukt.
08
september 1998
De
Audiencia Nacional veroordeelt hem tot 17 jaar, samen met Troitiño Arranz, voor
een mislukte aanslag op 8 mei 1986 tegen Luis Antonio Burón Barba.
December
1998
De
Juana wordt overgebracht naar de gevangenis van Puerto 2 te Cádiz. De
PP-regering laat 21 Etarras overbrengen van Canarias, Baleares, Ceuta y
Melilla naar het vasteland, als gevolg van een staakt-het-vuren van ETA.
02
januari 1999
Opschudding
in de Audiencia Nacional. De Juana slaat een microfoon stuk en vernietigt een
Tv-camera omdat hij niet wilde gefilmd worden.
12
juli 1999
Het
Openbaar Ministerie eist een straf van 1434 jaar tegen hem en Juan Manuel
Soares Gamboa, Esteban Esteban Nieto en Inés del Río Prada voor de aanslag op
de Plaza de la República Argentina te Madrid.
23
november 2003
De
Juana, samen met 71 andere Etarras vraagt de 3de graad gevangenisregime aan (stap net
voor voorlopige invrijheidstelling). Wordt aan allen geweigerd.
08
januari 2004
Javier
Gómez Bermúdez, hoofdverantwoordelijke voor de Vigilancia Penitenciaria,
strafuitvoeringsrechtbank, stelt de voorlopige invrijheidstelling in het
vooruitzicht voor september 2004. De maximumstraf van 30 jaar wordt verminderd
met de in de wet voorziene reductie (goed gedrag, studeren aan een
universiteit ). De definitieve datum wordt uitgesteld tot februari 2005.
07
januari 2005
De
Juana moet voor de Audiencia Nacional verschijnen om verklaringen af te leggen
omtrent 2 artikels die verschenen zijn in de krant Gara in december 2004, en
die bedreigingen zouden bevatten. (Het openen van een nieuwe zaak is de enige manier om hem in de cel te houden.)
10
januari 2005
Magistraat
Fernando Grande Marlaska beveelt de verdere opsluiting omwille van lid van een
gewapende organisatie (waarvoor hij al veroordeeld was). Hij kan dus niet meer
vrijkomen in februari.
13
juni 2005
Magistraat
van de Audiencia Nacional, Santiago Pedraz, tijdelijke vervanger van Grande
Marlaska weigert De Juana te veroordelen voor lid van een gewapende organisatie,
wegens reeds voor hetzelfde veroordeeld. Hij mag nu vrijkomen in augustus 2006.
07
juli 2005
De
Audiencia Nacional beveelt magistraat Pedraz te oordelen (om vrijlating te
voorkomen). Pedraz zwicht onder de immense druk en voert een proces in augustus
2005.
07
augustus 2006
De
Juana begint aan een hongerstaking van 63 dagen in de gevangenis van Algeciras,
om zijn vrijlating kracht bij te zetten. Hij stopt op 8 oktober 2006 na
opgenomen te zijn geweest in een hospitaal.
27
oktober 2006
De
Juana ontkent nog langer lid te zijn van ETA en verzekert, eens vrij, geen
wapens meer te zullen opnemen. De gevraagde straf van 96 jaar voor de
krantenartikels wordt gemilderd naar 13 jaar door het Openbaar Ministerie.
06
november 2006
De
Audiencia Nacional veroordeelt De Juana tot 12 jaar en 6 maanden voor
terroristische bedreigingen, wegens de krantenartikels (later verhoogd tot
12j en 7m). De dag nadien, 07 november 2006,
gaat De Juana opnieuw in hongerstaking, nu tot het einde.
25
november 2006
De
gezondheidstoestand verergert in die mate dat hij moet opgenomen worden in het
hospitaal Doce de Octubre te Madrid.
12
december 2006
De
Juana wordt onder dwang gevoed via een sonde en wordt daardoor soms tot 10 u
per dag aan zijn ziekbed vast gekluisterd.
25
januari 2007
De
vraag tot voorlopige invrijheidstelling wegens kritieke
gezondheidstoestand en wegens zwaar
zieke moeder, wordt geweigerd. Zijn moeder sterft op 27 januari 2007.
08
februari 2007
Ook
in beroep wordt het verzoek, wegens levensbedreigende ziektetoestand,
verworpen.
12
februari 2007
Voor
het Hooggerechtshof wordt het beroep tegen het vonnis van 6 november 2006
behandelt. Het vonnis, verdict is op het ogenblik van dit schrijven nog niet
gekend.
Een voetballer moet tegen de bal trappen,
eventueel scoren, maar verder moet hij zijn mond houden. Hij mag nog net een
eigen mening hebben, maar mag die zeker niet uiten.
Dat is de stelling van de gigant in sportkledij KELME. Na uitspraken van Oleguer Presas Renom (*) in
het Nou Camp-stadion van F.C. Barcelona, weigert KELME elke verdere sponsoring aan
de verdediger van de voetbalclub. Daarop volgde een campagne tegen KELME, met
op 11.02.2007 om 14:00 u reeds 16639 ondertekenaars (ook Vlamingen),
onder het ordewoord Kelme m'ha perdut com a client, Kelme heeft mij als klant verloren.
De verklaring van Oleguer werd in de
Baskische krant Berria gepubliceerd, en komt in het kort hier op neer: Ik
heb de zaak Iñaki de Juana Chaos willen aangrijpen om de zogezegde rechtstaat
te bekritiseren, en om de onafhankelijkheid van de rechtspraak en van de
politiek in vraag te stellen. De rechtstaat vertoont verscheidene zwarte punten
die me doen twijfelen. Er hangt een geur van hypocrisie aan.
De onderneming in sportmateriaal MUNICH heeft al aangekondigd de sponsoring op zich te willen nemen.
Oleguer krijgt volop steun van Josep-Lluís Carod-Rovira,
terwijl trainer Frank Rijkaard vermijdt uitspraken te doen.
(*) Oleguer Presas Renom (Sabadell, 2 februari 1980), voetbalnaam Oleguer,
is een voetballer uit Spanje. Hij speelt als verdediger bij FC Barcelona. Ook
heeft hij een filosofisch boek op zijn naam staan.
Oleguer begon met clubvoetbal op 11-jarige leeftijd als middenvelder bij het
plaatselijke clubje Lepanto. Bovendien beoefende hij verschillende andere
sporten, waaronder tennis en basketbal. Het ging Oleguer vooral op plezier en
minder om presteren. Bij zijn tweede voetbalclub werd de Catalaan omgevormd tot
verdediger. Uiteindelijk ging Oleguer het voetbal serieuzer nemen. Hij speelde
eerst voor UEA Gramenet, voordat hij in 2001 bij Barça B kwam. De verdediger maakte
zijn officieuze debuut voor het eerste elftal in de strijd om de Trofeu Joan
Gamper tegen Rode Ster Belgrado op 24 augustus 2002. Zijn officiële debuut voor
FC Barcelona volgde op 13 november 2002 tegen Galatasaray in de UEFA Champions
League. Sinds de komst van Frank Rijkaard als trainer is Oleguer een vaste
waarde. Op 24 april 2005 maakte Oleguer in de uitwedstrijd tegen Málaga CF zijn
eerste officiële doelpunt voor FC Barcelona. In 2005 en 2006 werd Oleguer met
de Catalaanse voetbalclub kampioen van Spanje. In 2006 won hij bovendien de UEFA
Champions League.
Op 30 maart 2006 publiceerde Oleguer zijn eerste boek, Cami d'Itaca (De
weg naar Ithaka). Hierin behandelt hij uiteenlopende onderwierpen zoals jeugdanorexia,
strijd tegen het fascisme, de rol van Spanje in de beide Golfoorlogen, zijn
liefde voor tennis en zijn ervaringen tijdens de viering van de landstitel van
2005.
In een simultane politieraid, op last van Franse antiterrorismemagistrate Juge
Laurence Le Vert, worden in Ahurti (Noord-Baskenland), Marcel Etxandi en in
Zuid-Baskenland, Juan Joxe Agirre gearresteerd. Beiden zijn ze Benedictijnenmonnik:
Père
Marcel Etxandi is 72 jaar en woont in de abdij van Belloc.
Agirre is 74 jaar en verblijft in de abdij van Lazkao.
Père Marcel is een autoriteit in
het vertalen van Bijbelteksten in het Baskisch en spreekt dan ook vloeiend Armeens, Grieks, Latijn en Hebreeuws. Zijn
medebroeder, Agirre, uit Lazkao is archivaris van alles wat met het Baskische
Volk te maken heeft. Beiden worden aangezocht door iedereen die één of andere
studie over Baskenland wil schrijven. Beiden worden ze nu in verband gebracht
met de ETA-leider, Mikel Albisu Antza,
die op 3 oktober in Saliès de Bearn gearresteerd werd. In Lazkao hadden zich twee Guardia Civiles
aangediend om Agirre te arresteren. Toen dat formeel gebeurd was, waren er nog
eens een 15-tal gekomen om de omvangrijke bibliotheek uit te kammen. Om 16.00
u, vijf uur na aanvang van de farce werd Aita (vader) Agirre vrijgelaten.
Hij bracht verslag uit aan een
peloton journalisten: Ze vroegen me of ik nummers van Zutabe had (het
infoblad van ETA). Hierop heb ik geantwoord dat ik álles opsla in mijn
archief Wat nu terrorisme is, is morgen
geschiedenis. Sommige documenten
kwamen zodoende in Madrileense musea terecht en worden daar als
juwelen bewaard.
Agirre, niet gespeend van humor,
had tot slot aan de dienaren van de wet om een kopie van het verslag van de
politieactie gevraagd om het in zijn archief te bewaren! Dit werd geweigerd.
Père Marcel Etxandi,
verantwoordelijk voor de bibliotheek van Belloc, werd meegenomen naar de hoofdstad
Baiona. Hij wordt ervan verdacht post van de terroristische organisatie door
te geven, als brievenbus te dienen.
Het was onnodig de flikken met de bekende zin kom eens naar mijn kamer
uit te nodigen. Dat deden ze uit zichzelf al. Intussen ondervroeg de politie de
medemonniken over de binnenkomende telefoons en over de bezoekers die de abdij
aandeden. Tevens werd hen gevraagd of ze iemand van de arrestanten van 3
oktober kenden. Etxandi werd 2 dagen later vrijgelaten.
Ik ben al meermaals van leer getrokken tegen de PP-Partido Popular. Was dit
terecht?
Oordeel zelf, drie voorbeelden uit onverdachte
hoek.
1. De aftredende minister van Justitie, Juan Fernando López Aguilar van de PSOE (zie foto en zie artikel
Democratie op zijn Spaans van 08.02.2007), die zelf delicten zou uitvinden om Etarras in de cel te houden,
verklaarde gisteren voor de microfoons van Hora 25:
De PP is constant bezig de magistraten schrik aan te jagen ("achantar
a los jueces") en als hun vonnissen hen (PP) niet bevallen, onthalen zij
die magistraten op een tsunami van bespotting en beschimping (escarnecerlos)
en worden in de bevriende pers (het grootste deel van de media) alle registers
opengetrokken om die magistraten aan de schandpaal te nagelen. Het komt er op neer dat de PP denkt dat
Justitie hun bezit, hun eigendom is, en dat de magistraten een verlengstuk zijn
van hun politieke strategie
2. Tijdens een kamerdebat in Lakua (Baskisch parlement) trok volksvertegenwoordiger,
Joseba Azkarraga van de partij EA-Eusko
Alkartasuna, als volgt van leer tegen de PP:
Jullie hebben schrik van de
waarheid en jullie voelen zich het meest in je schik bij leugens, verwarring
zaaien en confrontatie. Noch jullie, noch het Foro de Ermua, noch Cope, noch
dat deel van de magistratuur dat manipuleert, dragen ook maar iets bij tot een
betere en vredevoller samenleving. Jullie zijn gek geworden en
vertegenwoordigen alleen de antithesis van wat dit land nodig heeft
3. Tijdens dezelfde kamerzitting
verklaarde de Lehendakari Juan José Ibarretxe (PNV):
Bovendien verdedigen jullie helemaal de slachtoffers van het terrorisme
niet, jullie misbruiken ze. En jullie doen dat zonder de minste schroom, maar
met veel brutaliteit, enkel en alleen om te proberen de politieke macht te
veroveren. Dit is algemeen geweten en door iedereen erkend
Zie ook artikel Afluisterpraktijken
2 van 08.02.2007
Een paar uur na de persconferentie van Batasuna, op 8 februari 2007, werden
in de Kamer van Volksvertegenwoordiging te Brussel vragen gesteld over de
afluisterpraktijken. N-VA en Spirit vroegen de minister van Binnenlandse Zaken
om opheldering, maar het was Laurette Onkelinx van Justitie die antwoordde. Zij
verzekerde geen weet te hebben van de spionage, en dat dit zeker niet met de
goedkeuring van Belgische autoriteiten gebeurd was.
Onkelinx verklaarde ook dat de formatie van Batasuna alle respect verdiende in
België en omschreef de gebeurtenissen als
zeer ernstig: een schending van het principe van soevereiniteit. Dit gaat
in tegen alle burger- en democratische rechten. Zij verzekerde dat er een
juridisch onderzoek komt en dat de nodige maatregelen zullen getroffen worden.
Gisteren, 8 februari 2007, heeft onderzoeksrechter Nekane Rodríguez te
Donostia bekend gemaakt dat zij zaak zal maken van de aanklacht door Iñaki Uria
(foto).
Uria werd gearresteerd in de operatie die leidde naar de sluiting van de krant
Egunkaria. De zaak Egunkaria werd onlangs op het macroproces 18/98
geseponeerd wegens geen enkel bewijs, tenzij gemanipuleerde of verkeerd
vertaalde documenten.
Uria werd op 20 februari 2003, samen met nog 9 medewerkers, aangehouden en
heeft klacht ingediend wegens foltering tijdens zijn verblijf, en die van zijn
medewerkers, in de lokalen van de Guardia Civil.
Uria was hoogst verbaasd dat er eindelijk eens, en voor de eerste maal, een
magistraat naar hem heeft geluisterd.
Op dag 94 van zijn hongerstaking, 8 februari 2007, heeft de voltallige
magistratuur van de Sala de lo Penal de la Audiencia Nacional het beroep afgewezen om Inaki de Juana Chaos wegens levensbedreigende gezondheidsredenen
in voorlopige vrijheid te stellen. Daarmee bevestigen zij de uitspraak van 25
januari 2007, tegen het pleidooi van het Openbaar Ministerie in.
Maandag, 12 februari 2007, wordt dan het beroep behandeld tegen de
veroordeling van 12 jaar en 7 maanden, wegens vermeende bedreigingen.
Ex-generaal van de Guardia Civil, Enrique Rodriguez Galindo,
veroordeeld tot 70 jaar gevangenisstraf, kwam al na een paar jaar vrij, omdat
hij hoofdpijn gekregen had toen hij nadacht over de doodseskaders die hij uitzond
om Basken te vermoorden.
Mariano Fernández Bermejo (foto), magistraat van de Sala
del Tribunal Supremo, Hooggerechtshof, zal minister Juan Fernando López
Aguilar vervangen op Justitie. Aguilar verlaat de regering omdat hij bij de
volgende verkiezingenkandidaat is voor het presidentschap van de Canarische
Eilanden.
Juan Fernando López Aguilar is fameuze socialistische minister die ooit
gezegd heeft:
We
zullen desnoods zelf delicten uitvinden, zodat geen enkele Etarra nog kan
vrijkomen uit de gevangenis
Stel u voor, een minister van Justitie, die zomaar verklaart dat hij zijn
eigen Strafwetboek hanteert als het om Baskische politieke gevangen gaat. Democratie op zijn Spaans!
De PP van haar kant verliest een bontgenoot en over de nieuwe minister zijn
ze niet te spreken: Bermejo is de meest sectaire en radicale magistraat van de
extreem linkse magistraten. Reden voor die uitspraak is dat Bermejo de kale
borroka, straatgeweld, niet wilde
bestempelen als terrorisme.
Federico Jiménez Losanto van de ultrarechtse krant Libertad Digital heeft
gesproken:
Con este sectario
exhibicionista en el Ministerio de Justicia podemos tener la seguridad de que
la media España de derechas se coloca en estado de sitio o persecución "Met deze exhibitionistische sektariër op het Ministerie van Justitie kunnen we er
van uitgaan dat de rechtse media van Spanje zich in een staat van beleg en vervolging bevinden."
Zie ook artikel Afluisterpraktijken
van 02.02.2007
Is de Belgische Staat medeplichtig?
Batasuna is zinnens vandaag, 8 februari 2007, te Brussel een persconferentie
te houden waarin zij eist dat de Belgische regering uitleg verschaft over de
rol die zij eventueel zou gespeeld hebben bij politieke afluisterpraktijken. Ze
willen weten of de regering op de hoogte was van politieke afluisterpraktijken,
door een vreemde inlichtingendienst, bij leden van de Baskische politieke
partij Batasuna.
Gorka Elejabarrieta (foto), vertegenwoordiger voor Batasuna in ons land, ontdekte
in zijn appartement te Brussel gesofisticeerde afluisterapparatuur nadat hij
vreemde interferenties had waargenomen op de kabeltelevisie. De Ambassade en
het Consulaat van Spanje bevinden zich op 2 kilometer van zijn woonplaats.
In 2004 woonde hier Koldo Gorostiaga, het Europarlementslid voor Euskal
Herritarrok (opgericht omdat Batasuna dreigde verboden te worden) die zich ook over onwettelijk afluisteren
bekloeg.
Als dit waar is, betekent dat een zeer ernstige zaak want het gaat hier om
een lid van het Europese Parlement. Wat niet wil zeggen dat de zaak Elejabarrieta
niet ernstig zou zijn. Nog een voorbeeld van democratie op zijn Spaans?
Vorig jaar viel het verdict Nº27/05 op 20 juni 2005, in de zaak van de radicale jongeren van "Jarrai, Haika en Segi". De veroordeling luidde: onwettige organisatie en niet terroristische organisatie, omdat er nooit wapens gebruikt werden. Vierentwintig beklaagden werden veroordeeld tot maximum 3,5 jaar cel. Zij werden op vrije voeten gesteld omdat ze al tijd al in voorarrest gezeten hadden (tot zelfs 4 jaar).
Na een klacht van AVT werd het proces opnieuw geopend op 16.11.2006 bij het Hooggerechtshof, die uitspraak zou doen op 20.11.2006. Op 21.11.2006 komt het bericht dat er pas uitspraak komt op 18.01.2007. De uiteindelijke datum is 7 februari 2007 geworden, gisteren dus.
Het vonnis, goedgekeurd door 3 op 5 magistraten, luidt als volgt:
Verre van zich op geweldloze manier te verdedigen en door middel van wettelijke middelen, heeft deze radicale jongerenorganisatie zich volledig aangesloten bij de gewapende organisatie ETA, door middel van herhaalde acties van kale borroka (keet schoppen op straat), acties die bedreigend zijn. De activiteiten worden uitgetekend, gecoördineerd, geregeld en gecontroleerd door ETA. Dus is het een terroristische organisatie.
Op te merken valt dat de radicale jongeren NOOIT wapens gebruikt hebben, dat hun acties spontane protestacties zijn, dat ze nog nooit iemand bedreigd hebben en ze door niemand gedirigeerd worden!
De gevangenisstraffen van maximum 3,5 jaar worden nu opgetrokken naar 6 jaar. Het bevel tot opnieuw opsluiten werd al genomen op 19 januari 2007. Als de 23 radicale jongeren (eigenlijk 24, 1 werd niet veroordeeld) de kwalificatie hadden meegekregen van leiders van de beweging, wat dus niet gebeurd is, dan zouden de straffen opgetrokken worden naar 10 jaar.
Het Hof heeft dus geoordeeld dat de voorwaarde van leiderschap niet aanwezig was, aangezien het hier om algemene en niet specifieke verantwoordelijkheid gaat.
Ik ben geen jurist, maar als iemand zich zou aangesloten hebben bij een gewapende organisatie, feit waardoor ze nu terroristen worden genoemd, is dat in mijn ogen helemaal niet algemeen en wel specifiek. Er hangt dus andermaal een politiek geurtje aan dit vonnis.
Democratisch Spanje staat in zijn blootje en ze zitten er erg mee verlegen.
De foto van Iñaki de Juana Chaos, vastgebonden op zijn ziekbed met infuus om hem tegen zijn wil te voeden, heeft wereldwijd een schokgolf veroorzaakt.
Digitale kranten over de hele wereld hebben melding gemaakt van het feit. Het feit dat iemand, terecht veroordeeld, maar al in 2004 moest vrijkomen, nog altijd tegen wil en dank wordt vastgehouden en niet op basis van gerechtigheid, maar op basis van wraak.
Om maar enkele kranten te noemen:
France 24 El tiempo uit Colombia Swissinfo.org Rebelion.org La Jornada uit México De Argentijnse krant Clarín Le Monde De potaalsite Technorati.com registreerde een spectaculaire stijging met verklaringen over De Juana in de weblogwereld. Het thema gaf aanleiding tot debatten in Zabaldu.com en Meneame.com.
De haatspuiers van AVT en PP hebben The Times bestookt met e-postberichten om hun verontwaardiging te uiten. Geen verontwaardiging over de toestand van de gevangene, maar wel over het feit dat de foto gepubliceerd werd. Zalig zijn de armen van geest
Baskische, politieke gevangenen krijgen al een extra straf opgelegd omdat ze zo ver van huis ondergebracht worden. Wegens de hoge vervoer- en verblijfkosten (heen en weer reizen kan niet op één dag) krijgen ze hoogstens slechts één keer per week bezoek. Het groepje vrienden en kennissen dat mag komen, wordt niet door de wet, maar arbitrair bepaald door de gevangenisdirecteur. De Baskische, politieke gevangenen leven onder een speciaal FIES-regime waardoor ze zich, om maar iets te noemen, verschillende keren per dag moeten uitkleden om gefouilleerd te worden. Alles is afhankelijk van de sadistische grillen van de man of vrouw die aan de leiding van de instelling staat. Gevangenen komen voor een habbekrats in de isoleercel. Zelfs luchten gebeurt vaak geïsoleerd van de anderen en gedurende véél kortere tijd. De gevangenen moeten zich verder allerlei vernederingen en pesterijen laten welgevallen. Straffeloos, want: Met Baskische politieke gevangenen mogen we doen wat we willen, zoals een bewaker het ooit uitdrukte. Toch is deze politiek mislukt en houdt het Colectivo de Presos Políticos Vascos,collectief van gevangenen (EPPK) zich staande.
Dus dienden er andere acties uitgevonden te worden en daartoe lenen zich gevangenen van gemeenrecht. Steeds meer Baskische politieke gevangenen worden het slachtoffer van agressie van medegevangenen, vaak onder toeziend oog van bewakers! Hoewel dit reeds een aantal jaren duurt, volgen de klachten elkaar nu steeds sneller op.
In de Franse gevangenissen is de toestand niet beter.Zuhaitz Errasti ging in Nantes gedurende 26 dagen in hongerstaking. Nadat hij werd overgebracht naar Poitiers hield hij een hygiënische staking (zoals de IRA-gevangenen in de jaren 70-80 die weigerden naar het toilet te gaan buiten hun cellen.) Errasti zat naakt in de isoleercel. Daar werd hij regelmatig met een tuinslang "sanitair" schoon gespoten!
De
zichzelf uitgeroepen democraten zijn er niet goed van!
Nog nooit heeft een foto zoveel stof doen opwaaien. Afgaande op de reacties
moet die foto een explosieve kracht
gehad hebben die tot nu toe nog nooit gezien was.
Op sommige plaatsen werd de foto vergezeld van de tekst:
Democracia a la española, Democratie op
zijn Spaans.
De ultras van krant ABC hebben al een schuldige gevonden: ETA
The Times, zich waarschijnlijk niet bewust van welk zootje daar in
Spanje rondloopt, heeft in de editie van deze morgen, bij monde van directeur
Robert Thomson, een toelichting gegeven: Het was een belangrijke reportage, over een
heel controversiële figuur. Omdat het een controversiële figuur is, betekent
dit niet dat we niet over hem mogen schrijven, dat we geen fotos mogen maken,
dat we geen vraaggesprek mogen hebben. Het was een professioneel werkstuk,
terdege voorbereid en ik ben er zeker van dat het zal bijdragen tot het
cruciale debat in Spanje en de hele wereld.
De woordvoerder van ERC, Esquerra Republicana de Catalunya, Joan Tardá van de
partij van Josep-Lluís Carod-Rovira,
heeft de zaak van Iñaki de Juana Chaos vergeleken met de zaak van Bobby Sands
(IRA) die in 1981 zijn leven gaf voor zijn idealen.
Joan Tardá verklaart beschaamd te zijn om te zien hoe een man moet sterven
omdat de rechtstaat opteert voor wraak
in plaats van voor gerechtigheid.
Volgende maandag, 12 december 2007, wordt het beroep van Iñaki de Juana
Chaos in Cassatie behandeld tegen de strafmaat van 12 jaar en 7 maanden voor het
schrijven van 2 opinieartikels in Gara.
Vandaag, precies 1 jaar geleden, werd
de Baskische zanger Peio Serbielle,
na zestien maanden voorarrest,
vrijgelaten uit de gevangenis van Angoulème. Het delict van Serbielle
bestond er uit dat hij gedaan had wat zijn vader hem steeds had voorgehouden te
doen: mensen in nood onderdak verschaffen. Zijn vader werd zeventig jaar
geleden ook al beschuldigd van terrorisme. Ook door de bezetter van zijn land
en hij kreeg toen eveneens onderdak nadat hij geraakt was door een kogel die
rakelings langs zijn hart was gepasseerd.
Dit gebeurde in 1944.
Peio werd op 3 oktober 2004 in
zijn huis in Domitxine-Berroeta, samen met zijn vriendin, Maider Argindegi,
opgepakt op beschuldiging van bendevorming
met een terroristisch doel en het
ter beschikking stellen van zijn woning voor vergaderingen van het uitvoerend
comité van ETA. Peio bekende meteen verschillende personen
in zijn woning binnen gelaten te hebben waarvan hij wist dat de politie achter
hen aanzat, maar waarvan hij niet wist dat ze van ETA waren en werd
vijf dagen later ondergebracht in de gevangenis van Nantes. De mensen die hij
binnen liet waren o.a. Mikel Albisu, Mikel Antza en diens
vriendin Soledad Iparragirre, Anboto, en dit was
de absolute top van de Vrijheidsbeweging, Euskadi Ta Askatasuna, ETA.
Peio verklaarde
dat hij was vrijgekomen omdat hij een bekend persoon was. In 2001 werd hij door
de Franse organisatie SACEM uitgeroepen tot Beste Vertolker van Traditionele
Muziek, en nu hadden collegas als
Georges Moustaki, Renaud, Maxime le Forestier (en anderen) de petitie voor zijn
vrijlating getekend. Ook politici van verschillende partijen,
religieuzen, schrijvers en anderen hadden hun steun betuigd.
Serbielle zei
eveneens dat hij de strijd voor Euskal Herria zou verder zetten met zijn eigen
wapens, het lied. Ik ben tegen geweld, maar ik ben abertzale (nationalist)
en ík zing terwijl anderen de gewapende
strijd kozen voor de bevrijding van Euskal Herria. Een politiek probleem
moet via de politiek opgelost worden in een dialoog. Ooit moet Baskenland ophouden lid te zijn van L UNO - L Union des
Nations Oubliées. Frankrijk is een Staat geworden waarin het beleren tot de grote waarden is gaan
behoren. Hetgeen in Madrid gebeurt, in
het proces 18/98, is een echt schandaal. In een democratie heeft men het recht
zich te verdedigen.
Serbielle dient
zich elke week aan te bieden op de gendarmerie van Donapaleu (Saint-Palais).
Eva Forest, is psychiater, schrijfster en actief feministe.
Gedurende het Proces van Burgos (december 1970) richtte zij in Madrid het
Comité de Solidaridad con Euskadi, solidariteitscomité Euskadi op. Naar
aanleiding van de aanslag op Admiraal Carrero Blanco op 20 december 1973, en
zich baserend op de gebeurtenissen, schrijft zij een boek "Operación
Ogro", onder het pseudoniem van Julen Agirre. Zij wordt er van verdacht verbindingsvrouw te zijn tussen de Baskische onafhankelijkheidsbeweging
ETA en de communisten. Op 24 september 1974 wordt zij gearresteerd op
beschuldiging van samenwerking met ETA en op beschuldiging betrokken te zijn
geweest bij de aanslag op Carrero Blanco. Zij wordt bijna 3 jaar opgesloten,
zonder vorm van proces, wordt verhoord en gemarteld en uiteindelijk vrijgelaten
op 1 juni 1977. In dat zelfde jaar vestigt zij zich met haar familie (haar man
is Alfonso Sastre) in Hondarribia-Fuenterrabia, Euskadi. In 1979 is zij één van
de promotoren van de groep tegen foltering, TAT- Torturaren Aurkako Taldea.
Gisteren, 4 februari 2007,
verscheen in de vernieuwde Gara een artikel van haar over het initiatief Milakabilaka,
wat vrij vertaald betekent duizenden die op zoek zijn.
"Hace unos días acudí a una reunión convocada por
un grupo de personas que, según decía el papel que dieron al llegar, «es una
iniciativa popular que apuesta por la superación del conflicto político y
armado que sufre Euskal Herria". Un grupo de personas independientes que
se propone «promover la participación de la ciudadanía", estimular su
capacidad creadora y ganar con ello un espacio propio en el que debatir
nuestros problemas. Una propuesta muy atractiva para mí que tanto me interesan
los movimientos populares. Se refería también a los deseos de paz, «pero una
paz verdadera, basada en todos los derechos que nos asisten, como personas y
como pueblo" .
«Se
trata de intervenir, a título personal, con todo tipo de iniciativas sobre la
base del respeto" .
Een paar dagen geleden was ik aanwezig op een
bijeenkomst, samengeroepen door personen die, zoals het pamflet bij aankomst
aangaf, een volks initiatief was dat het gewapend en politiek conflict in
Euskal Herria wil overstijgen. Een groep onafhankelijke personen die het
volgende voorstellen: het in gang zetten van de participatie van de burgers,
het stimuleren van hun scheppende kracht en een eigen ruimte creëren waarin
onze problemen kunnen besproken worden. Voor mij is dit een aantrekkelijk
voorstel, omdat ik veel belangstelling heb voor volkse bewegingen. Er wordt ook
verwezen naar de vredeswil, maar dan een waarachtige vrede, gebaseerd op alle
rechten die ons bijstaan als persoon en als volk.
Het gaat er hen om tussen te komen, ten
persoonlijke titel, met alle mogelijke initiatieven op basis van respect.
Een eerste
tussenkomst gebeurde intussen op de dag van de manifestaties op 3 februari
2007. Op de dag dat bisschop Blázquez in Bilbo en het Foro de Ermua in Madrid
een manifestatie hielden, had ook Milakabilaka opgeroepen tot een manifestatie
in Bilbo. Hierbij waren duizenden personen aanwezig, waaronder o.a. de
schrijvers Joan Mari Irigoien en Hasier Etxeberria, de ex-doelman van Athletic
Jose Angel Iribar, de secretaris-genraal van Kontseilua Xabier Mendiguren,
polítici van EHAK, Batasuna, EA en Aralar en vertegenwoordigers van de
syndicaten ELA y LAB.
Milakabilaka eist de onmiddellijke hervatting van alle vredesonderhandelingen.
Vanaf 22 februari e.k. zal een autobus doorheen
alle gemeenten van Euskadi rijden met als doel fotos te maken van al wie zich
achter hun initiatief schaart.
De krant The Times on line heeft een schrijnende foto van Inaki de Juana Chaos gepubliceerd, terwijl hij zo'n 10 uur per dag vastgebonden ligt op zijn bed, klaar om onder dwang gevoed te worden.
Ik ga volledig akkoord met het democratisch proces van dialoog en onderhandeling om het politieke conflict tussen de Baskische regio en de Spaanse en Franse staat op te lossen Na de gebeurtenissen in Barajas is de oplossing van het conflict meer dan ooit noodzakelijk
Ik zou mijn hongerstaking niet hebben opgegeven in ruil voor strafvermindering. Het enige aanvaardbare alternatief is mijn invrijheidstelling en het einde van de brutale aanvallen op de vrijheid van mening en uitdrukking
Commentaar overbodig!
Zenuwachtige reacties
De Algemene Directie van de Spaanse Strafinstellingen is een onderzoek gestart naar de achtergronden van het vraaggesprek (hebben ze iets te verbergen?) Hoe kon "The Times" toegang krijgen tot de ziekenboeg ? Ze zijn er ook niet over te spreken dat "The Times" ETA een "separatistische Baskische beweging" noemt en niet "terroristisch".
Gisteren, 3 februari 2007, greep nog een andere manifestatie plaats. Plaats
van het gebeuren was Bilbo, en tot de manifestatie was opgeroepen door de
bisschop van Bilbo, Ricardo Blázquez (zie foto). Hij is de nieuwe voorzitter van de Conferencia
Episcopal Española.
Het thema van de betoging was: Muévete por la Paz", beweeg je, zet je
in voor de vrede. In een toespraak eiste de bisschop de definitieve, de totale verdwijning
van ETA, onverwijld en zonder tegenprestaties. Hij vroeg nogmaals vergiffenis
aan de slachtoffers van het ETA-terrorisme. Een paar honderd manifestanten
hebben de ordewoorden opgevolgd.
Selectieve verontwaardiging?
Wat hierbij onmiddellijk opvalt, is dat de bisschop met geen woord repte
over deslachtoffers van het terrorisme van Franco en ook niet over de slachtoffers van het staatsterrorisme
onder de PSOE-regering van Felipe Gonzales, de huurmoordenaars van BVE, GAL, en
andere doodseskaders.
Is El Mundo wel de kwaliteitskrant waarvoor ze zich meent te moeten uitgeven?
In El Mundo van vandaag, 04 februari 2005, meent Raúl del Pozo (foto: ontvangst van de krantenprijs Premio González Ruano) zich nog eens te kunnen vermaken ten koste van de Basken.
Hij ziet in zijn ridicule droom een harrijasotzaile (een Baskische stenentiller) een rotsblok van 300 kilo optillen. Een gudari (Baskisch soldaat) symboliseert de nieuwe natie. Een segalari (Baskische boer die gras maait met de zeis) maait de tricornios (de rare hoofddeksels van de Guardia Civil) af. Een soka-tira (Baskisch touwtrekker) trekt het standbeeld van de koning van Castilië omver. Aan de horizon klinkt de muziek van de txistu (typische Baskische fluit) en de tikitrixa (de Baskische trekzak). Op hun tonen zingen kinderen van de Ikastolas (Baskischtalige scholen) in een lied dat niemand ooit hun bergen zal kunnen innemen. Ze hebben een landkaart bij zich die een groot deel van de Ebro-vallei bestrijkt en de zone vanaf de Pyreneeën tot de rivier Adour. Onder de genodigden zit de nieuwe nuntius van de Paus. Het Vaticaan erkende Euskal Herria als eerste, zoals ze dat indertijd met Kroatië deden. De Generaal van de Jezuïeten bezet een ereplaats. In hun pontificale missen vertellen de loyale bisschoppen over de lange weg die het Baskische Volk heeft moeten afleggen tot aan zijn emancipatie. Dit alles gebeurt op de dag van de proclamatie van Euskadi tot Vrije Staat. Alles kwam er dankzij de burgerij en vooral door de strijd van een geheim leger, een Vrijheidsbeweging. De oude etarras (ETA-leden) keerden inmiddels terug uit de gevangenissen, uit de clandestiniteit en uit ballingschap. Arnaldo Otegi is nu de echte Minister van Binnenlandse Zaken. Zou de RTBF hier inspiratie hebben opgedaan?
Op deze manier kan je élk Volk belachelijk maken.
Zou het pijn doen dat de Basken de oudste bewoners van het Iberisch Schiereiland zijn? Dat een Bask als eerste rond de wereld voer (Magelhaen kwam onderweg om het leven en er kwam slechts één boot terug. De kapitein ervan was een Bask: Juan Sebastiàn Elkano uit Getaria). Dat Basken al gingen vissen in de buurt van Newfoundland, lang voordat Columbus Amerika ontdekte dankzij een kaart die door Basken getekend was en met boten die in Baskische havens gebouwd werden. Zou het zo hard aankomen dat Basken, vanuit Navarra, de oorsprong vormden van het Koninkrijk Castilië? Zouden ze beseffen dat er nog steeds een Baskisch Volk zal zijn als de Spaanse Staat al lang is opgegaan in een Europees geheel?
De vazallen van de Partido
Popular hebben voor vandaag, 3 februari 2007, verzamelen geblazen te Madrid aan
de Plaza de Colón, om 17:00 u. De manifestatie werd georganiseerd door het
Foro de Ermua.
De vice-presidente van de regering, María Teresa
Fernández de la Vega (zie foto), bevestigt dat geen enkel lid van de regering
aanwezig zal zijn: De regering steunt alleen manifestaties die ter goeder
trouw worden ingericht, en geen politieke manifestaties tegen de regering die
wel wil onderhandelen over vrede.
Men kan zich afvragen wat de organisaties, zoals
het Foro de Ermua en de hiernavolgende, nog met slachtoffers te maken hebben.
Hun enig doel is politieke en electorale recuperatie, gebaseerd op niets
ontziende wraakgevoelens.
Zullen wel aanwezig zijn: de Asociación de
Víctimas del Terrorismo (AVT), het Colectivo de Víctimas del Terrorismo del
País Vasco (COVITE), de Fundación Gregorio Ordóñez en de Fundación Miguel
Ángel Blanco. Hierbij hebben zich enkele organisaties van de politie gevoegd,
(SUP en CEP), de onafhankelijke (?) Asociación Independiente de la Guardia
Civil (ASIGC) en de Asociación Escala Suboficiales de la Guardia Civil
(ASES-GC), naast een paar politieke partijen: Partido Popular,
Ciudadanos-Partit de la Ciutadania (Ciutadans) en Unión del Pueblo Navarro
(UPN), de PP van Navarra.
Deze rechtse ultras zullen begeleid
worden door het kruim van het kruim: de leider van de populisten, Mariano
Rajoy; de ex-president, José María Aznar; de president van de Comunidad de
Madrid, Esperanza Aguirre; de burgemeester van Madrid, Alberto Ruiz Gallardón.
Allemaal PP.
Het thema van de betoging is: Por la
libertad. Derrotemos juntos a ETA. No a la negociación, Voor de vrijheid.
Samen zullen wij ETA uitroeien. Neen aan de onderhandelingen.
Om 17:00 u is de manifestatie dan van start gegaan. De leuzen die gescandeerd of meegedragen werden,
spreken voor zichzelf:
"España
merece otro presidente - No a la negociación - España, España - Zapatero
dimisión - España unida, jamás será vencida"
Spanje verdient een andere president - Neen aan de onderhandelingen -
Espana, Espana - Zapatero, ontslag - Een verenigd Spanje zal nooit overwonnen
worden
De Autonome Gemeenschap Madrid,
in handen van de PP, spreekt van 1.500.000 manifestanten. Een delegatie van de regering sprak van 181.201.
Batasuna heeft gisteren, 1 februari 2007
bij monde van Arnaldo Otegi, aan het licht gebracht dat leden van zijn
politieke partij geschaduwd, bespioneerd
en afgeluisterd worden. Meteen hebben zij de belastende bewijsstukken op
tafel gelegd (zie foto: Otegi en Unai Fano).
Een geactiveerd GPS-systeem met telefoonverbinding werd gevonden in de wagen
van één van de medewerkers, Unai Fano. Merkwaardig is het feit
dat toen hij op weg was naar de persconferentie om dit aan te klagen, hij
met veel machtsvertoon werd tegengehouden aan een tankstation op de snelweg
A-8. Hij werd uit de wagen gesleurd, op de grond gegooid en na anderhalf uur doorzoeken van de wagen
en opsporen via databank, moesten de verdes, de groengekleurden van de Guardia
Civil toegeven dat er een persoonverwisseling gebeurd was. De GC spreekt van
een oppervlakkige controle, die 10 minuten duurde.
Dit is niet het enige staaltje van
intimidatie. Er werd onthuld dat in Brussel,
in de woning van een militant, die de partij vertegenwoordigt, ook
afluisterapparatuur gevonden werd, ditmaal veel gesofisticeerder, en verborgen
tussen een kast en een muur.
Een bewijs te meer dat de
abertzalebeweging slachtoffer is van een structurele strategie van politionele
en juridische heksenjacht. Is er een nieuwe Spaanse Joseph McCarthy opgestaan?
Op 30 januari 2007 werd Batasuna gedagvaard, en op 31 januari 2007 werd de Lehendakri Ibarretxe gedagvaard. Deze laatste werd als een held, met de nodige triomfkreten, onthaald.
De magistraat, Roberto Saiz, kan nu na de verhoren twee zaken beslissen:
1. de archivering of seponering van de aanklacht
2. of een rechtszaak ten gronde inleiden
Aangezien er geen limiet gesteld werd, zal de beraadslaging hierover waarschijnlijk twee à drie maanden aanslepen.
Het Foro de Ermua heeft alvast geëist dat er veroordeeld wordt. Dat zal in ieder geval een ongebruikelijke foto opleveren: Ibarretxe (PNV) en Otegi, Barrena en Petrikorena (Batasuna) samen op het beklaagdenbankje.
Het Hof van Beroep te Parijs heeft vandaag, 01 februari 2007, in beroep aanvaard om Filipe Bidart, in de
cel sedert februari 1988, in voorlopige vrijheid te stellen op 14 februari
2007. Driemaal is scheepsrecht. Na 2 afwijzingen is het eindelijk zover. Hij moet
wel tot 2014 aan een aantal strenge voorwaarden voldoen, wat neerkomt op een
regime van halve vrijheid. Hij zal in Béziers wonen, waar hij een job
gevonden heeft. Na 19 jaar cel eindelijk vrij.
Ibarretxe declara ante el juez que
volverá a reunirse con Batasuna Ibarretxe verklaart voor de
rechter dat hij doorgaat met onderhandelen met Batasuna
Juan José Ibarretxe heeft gisteren, 31 januari 2007, het justitiepaleis van
Bilbo verlaten zoals hij er aangekomen is, onder luid applaus.
Voor de onderzoeksrechter, Roberto Saiz, verklaarde Ibarretxe dat hij meermaals
met Batasuna gepraat heeft en dat hij dat nog zal doen omdat er geen andere weg
is. Ibarretxe weigerde te antwoorden op de vragen van het Foro de Ermua.
Fernando García Capelo, advocaat van het Foro de Ermua (PP-strekking) is daar
op gesprongen en heeft verklaard dat hij de aanklacht cooperador necesario de
los delitos de desobediencia (medewerker aan delict van ongehoorzaamheid) zal
uitbreiden naar recidive.
Ibarretxe kwam om 9:20 u aan op
het TSJPV, in gezelschap van zijn vrouw Begoña Arregi, waar alle leden van zijn
kabinet hem stonden op te wachten. Honderden personen gaven hem een warme
ontvangst en een langdurig applaus als steun.
Toen wat later de inquisiteurs van het Foro de Ermua arriveerden, werden zij
ontvangen op gefluit en boegeroep. Zij droegen regenschermen in de Spaanse
kleuren, Spaanse vlaggen en sommigen openden hun jas om provocerend te tonen
wat op hun T-shirt stond: "A por el 18/98 y más", wij gaan die van 18/98 (de beklaagden van het
proces 18/98) pakken en anderen ook nog.
Sólo en un país de locos se puede encausar a
su presidente por hablar con las diferentes sensibilidades políticas Alleen in een land van gekken
kan men een president beschuldigen die praat met verschillende politieke stromingen.