Op de cartoon van Tasio staat:
BARRIO SESAMO
 SESAMSTRAAT
 Het penitentiaire systeem uitgelegd aan kinderen

Verbazing alom als Jose Angel Altzuguren, “Kotto” (*) op 22 oktober 2005, zonder voorafgaand bericht, opnieuw opgesloten wordt in de gevangenis van Iruñea-Pamplona, en een week later versleept wordt naar de gevangenis van Soria. Reden van de nieuwe opsluiting: een vroegere gevangenisstraf van 7 jaar moet volledig uitgezeten worden, ondanks zijn hulpbehoevendheid (hij was depressief, je zou voor minder, en had medische hulp nodig). Het uitblijven van die medische hulp is hem fataal geworden op 31 oktober 2005. Hij had zich verhangen in zijn cel aan de pijpleidingen van de centrale verwarming.

31-10-2007 om 08:45 geschreven door Natxo  

Spanje schendt zijn eigen wetten
30 oktober 2003

“Spanje schendt zijn eigen wetten ten aanzien van de Baskische taal, het Euskara”

In een document van het Observatorium van de Taalrechten, Hizkuntz Eskubideen Behatokia, van 30 oktober 2003, worden 90 klachten van Baskischtaligen samengebracht die opgetekend werden tussen augustus 2001 en augustus 2003. Voor de exacte cijfers: zie Behatokia (*).

Het gaat om overtredingen in de Spaanse Staatsadministratie (Spoor, Politie, Post) en zijn in strijd met de Grondwet, het Autonomiestatuut van Gernika of gelijk welke Taalwet, gemaakte afspraak of getroffen regeling. Zo hebben Euskaldunes (Baskischsprekenden) het recht hun officiële documenten in hun eigen officiële taal op te vragen.

Enkele feiten:

-In Navarra, waar 1.405 staatsfuncties te begeven zijn, werd er maar in één geval “Baskischtalig zijn” als voorwaarde gesteld. Het ging dan ook om een betrekking van VERTALER!

-In het deel van Baskenland dat onder de Baskische Regering valt, werd het beheersen van Euskara in 101 van de 4.568 jobs als voorwaarde gesteld. (Betrekkingen van de Spaanse Staat)

Maar ook de Baskische Regering doet haar werk niet steeds zoals het hoort. Hoe vaak werden Ertzaintzas, op wacht aan de poorten van het regeringsgebouw, door Vlamingen in het Baskisch aangesproken zonder dat ze in die taal konden antwoorden?

En wat zegt de gouverneur Enrique Villar: “In Baskenland verdient het Spaans een betere bescherming en behandeling.”

 (*) Hizkuntz Eskubideen Behatokia: http://www.behatokia.org/

30-10-2007 om 08:55 geschreven door Natxo  

Hallucinante wansmaak
29 oktober 2004

Torturaren Aurkako Taldea (TAT, de organisatie die telkens met verslagen van de doorstane folteringen komt) en de moeder van Amaia Urizar komen voor de pers met het geschreven verhaal (5 bladen) van de doorstane foltering die Amaia onderging in 2004.    
Ze raakte bevriend met Garikoitz Azpiazu die er door de politie van wordt verdacht een belangrijke functie binnen ETA te hebben. Op 29 oktober 2004 om 2.40 u. in de nacht, kwamen een dertigtal gemaskerde Guardia Civiles het huis binnen. Er werd geen uitleg gegeven. Even na 6.27u waren ze terug weg. Het huis stond volledig overhoop en ze hadden Amaia meegenomen. Vijf dagen, 120 uren lang wist de familie niet waar ze was, wat ze met haar deden.           
           
“Je bent erbij, meisje”, blaften ze in de auto. “Het maakt ons niets uit. Wij weten toch alles. Maar jij moet het wel vertellen en dat kan op twee manieren: de goede en de slechte.” “In Madrid wierpen ze zich meteen op mij en werd op een gewelddadige manier aan mijn armen getrokken. Ze hadden kappen over het hoofd. Ik riep dat ze me moesten loslaten, maar ze schreeuwden: Zwijg, hoer! Ik zag hoe één van hen zijn broek en onderbroek op de schoenen had hangen. Hij kwam naar me toe en zei: Nu gaan we de vriendin van de chef eens naaien. Hij schuurde met zijn lichaam tegen me aan. Hij vroeg: wat zeg je tegen je vriend als je bezig bent? Gora ETA? We gaan je allemaal pakken en je zult ervan kotsen, want we zullen het niet op een fijne manier doen. Buiten aan de deur staan er nog een aantal hun beurt af te wachten. Ze slingerden me allerlei verwijten naar het hoofd: hoer, leugenaarster, slet! Ze trokken me de plastic zak over het hoofd die ze langs achter opspanden. Eerst kreeg ik het nog even warm en ik zweette, maar ik werd heel draaierig en probeerde de zak met mijn tanden stuk te bijten. Als ik dan even adem kreeg, sloegen ze met de open hand tegen mijn oren. Ik werd heel erg moe en moest bijna overgeven. Daarop zei één van hen “Als je overgeeft, eet je het meteen weer op.” Plots begon ik op de muren beelden te zien die bewogen. Ik dacht dat ik gek werd. De cel werd groter en dan weer kleiner. De grond begon zelfs te bewegen. Toen ze me naar een ander vertrek brachten, hoorde ik stromend water. Ik weet niet of het door de schrik kwam, maar ik begon te plassen. De ene begon te lachen terwijl de andere kwaad werd en dreigde dat ik de hele kamer met mijn tong moest schoonlikken. De kraan werd dichtgedraaid en ik moest een paar stappen vooruitzetten. Toen ze me de blinddoek afdeden, stond ik voor het bad. Ik had de handen op de rug gebonden. Ik wist wat me stond te gebeuren. Er kwamen twee anderen binnen en ze trokken me ruw aan de haren voorover tot ik met mijn hoofd in het water zat. Ik voelde dat ik ging verdrinken, maar ik kon er niet uit. Het water kwam door mijn neus en mond naar binnen en ik werd duizelig en zonder krachten. Het maakte hen allemaal niets uit en ze bleven maar namen noemen, maar ik kreeg niet eens de kans om te antwoorden. Ik kreeg enkel af en toe de kans om even een moment te ademen. Ik dacht het er nooit levend van af te brengen. Als ze me wilden doden dat ze het dan maar meteen deden. Ze deden me de blinddoek weer voor en brachten me naar de gerechtsdokter . De man liet even zijn identiteitbewijs zien en vroeg of ik slecht behandeld was en ik zei snikkend van niet. Ik zei dat hij eens naar mijn ogen moest kijken want daar had ik kwetsuren, maar hij zei dat het niets was en dat ze waarschijnlijk enkel geïnfecteerd waren door het bad. Stel je voor! Eerst vroeg hij of ik mishandeld was en dan zegt hij dat het door het bad komt! Dan lieten ze me weer foto’s zien tot ik er moe van werd. De man die de chef leek te zijn, werd heel kwaad en zei: “Hoer, slet, je hebt hier nog niets geleerd!” Ik zei dat het me niets uitmaakte, en dat ze me maar een kogel door het hoofd moesten schieten. Ik kreeg opnieuw de blinddoek om en hij zei dat het spelletje nu over was. Hij schoof de blinddoek even naar boven en liet me een revolver zien. Ik was zo bang dat ik dacht dat ze me gingen doodschieten. Ze vroegen me lachend of ik de revolver in de handen wilde pakken om te zien of ik ballen had zoals mijn broer en mijn vriend en zou schieten. Daarop noemden ze me “vuile verraadster”. Ik voelde de loop van het pistool tussen mijn benen en één van de Guardia Civiles fluisterde dat ik niet moest bewegen. Ik weende en begon ter roepen en wild te bewegen en ik probeerde mijn benen tegen elkaar te houden maar dat ging niet omdat mijn voeten aan de stoelpoten waren vastgebonden. Met één hand trok hij mijn tanga uit en met de andere wreef hij met de revolver. Toen ik riep dat ze me met rust moesten laten begonnen ze weer op mijn oren te slaan. Ze riepen dat ik stil moest zijn omdat de revolver geladen was en er een kogel kon afgaan. De anderen schaterden en riep “hoer” en “slet” en “je gaat het nog fijn vinden”. Daarop staken ze de loop van de revolver in mijn vagina waarbij ze weer vroegen wat ik tegen mijn vriend zei als hij dat deed. “Gora ETA”? (leve ETA) roepen? Ik kon niet meer stoppen met wenen, maar had geen kracht meer om te roepen. Ze schoven de loop op een heel gewelddadige manier naar binnen en naar buiten en hij riep “je zult geen kinderen meer krijgen want ik ga er een kogel inschieten”. Ze bleven maar met die revolver schuiven terwijl een andere heel ruw mijn borsten bepotelde. Ik voelde het koude metaal in mijn vagina en weer zeiden ze dat ik stil moest blijven want als er een kogel af ging was het mijn schuld. Het bleef maar duren tot ik plots (“geestelijk”) kon vluchten. Ik was opeens tussen bekenden en vrienden die mij beschermden. Maar dan begonnen ze weer ruw met die revolver. Dan lieten ze me weer de foto’s bekijken. Ze zegden me voor uit welk dorp ze kwamen en waarvan ze wilden dat ik ze beschuldigde. Ik herhaalde wat ze me voorzegden, steeds weer opnieuw en als ik me vergiste sloegen ze weer met de vlakke hand tegen mijn oren. Ik werd heel moe en voelde me vuil. Op het toilet keek ik meteen of ze iets gescheurd hadden want ik had ontzettende pijn. Ze zeiden dat ik tegen de rechter alles moest herhalen en dat ik niet mocht reppen over de foltering als ik niet graag terug kwam. Ze deden mijn blinddoek af en reden me naar het Hooggerechtshof. Eindelijk was ik uit die hel!”

Een hallucinant voorbeeld van de degeneratiegraad tot waar de Spaanse “Staatsbedienden” zijn neergedaald.

29-10-2007 om 07:53 geschreven door Natxo  

De martelaars van de “Santa Cruzada”
van de heilige kruistocht

Martelaar, afkomstig van het Grieks “martys”, betekent in algemene zin een persoon die gestorven is voor een bepaalde zaak.

Vandaag, 28 oktober 2007, zullen op het Sint-Pietersplein in Rome 498 priesters, gesneuveld of vermoord in de Spaanse Burgeroorlog, op het altaar van het martelaarschap geheven worden. Zij streden allemaal (of kozen de goede zijde) in de “Santa Cruzada”, de heilige kruistocht tegen de wettelijke republiek. Waarom zijn ze martelaar? Omdat de Madrileense prelaat Rouco Varela het gezegd heeft: “El amor a Dios produce mártires y no violencia”, de liefde voor God brengt martelaren voor en geen geweld”.

De honderden, diepgelovige Baskische priesters die tegen kerkhofmuren meedogenloos neergeknald werden door de soldaten van de Heilige Kruistocht, omdat zij Baskische nationalist of aan de verkeerde kant stonden, zijn geen martelaren. Zij, en zij alleen zijn de geweldenaars.

“El Mundo” spreekt over een glorierijke dag: ”EL PAPA BEATIFICA HOY A 498 MÁRTIRES ESPAÑOLES,
El día de la gloria”

28-10-2007 om 10:04 geschreven door Natxo  

Enrique Múgica Herzog
28 oktober 2002

Bij de 17^de conferentie van de “Verdediger van het Spaanse Volk” (conferentie van de ombudsman), op 28 oktober 2002, in Pamplona, kon Enrique Múgica Herzog zich nog eens goed uitleven:

-“Men kan zich niet beroepen op een absurde historische mythologie om over een paar rechten te spreken.”     
 -“De rechten van het Baskische Volk zijn opgenomen in de Grondwet en in het Autonomiestatuut en die moet men nakomen.”

-“Het doel van de Baskische Regering en van de PNV is hetzelfde als dat van ETA, hoewel de gebruikte methoden verschillen.”

-“Een Regering die de geschiedenis vervalst, zoekt een enorme sociale breuk en is in staat van oorlog met de Baskische democraten.”

-“Het kost hen niets het denken van de Basken te vervalsen en van ons niet-nationalisten, nationalisten te maken.”            

Het maakt duidelijk van welk niveau de Ministers tijdens de periode Felipe González waren…

Enrique Múgica Herzog, woont in Igeldo (Donostia) en heeft een Baskische familienaam en is Jood via zijn moeder. Als Spaans socialistisch minister van justitie begon hij met de verspreiding van de Baskische gevangenen over de hele staat. Nu kreeg Múgica Herzog enkele jaren geleden (van de PP!) de betrekking van ‘Ombudsman’, in Spanje “Defensor del Pueblo de España” (Verdediger van het Spaanse Volk) genoemd. Bij zijn aanstelling droop de haat al van zijn toespraak af.

EA, de partij die samen met de PNV en de Communisten van IU in Baskenland regeert, herinnert eraan dat Múgica de betrekking van de PP kreeg en dat hij zich bovendien bemoeit met zaken waarmee hij geen uitstaans heeft en dat hij nu zelf bewezen heeft niet capabel te zijn voor deze functie.

28-10-2007 om 08:13 geschreven door Natxo  

ETA-communiqué

27 oktober 2004

Op 27 oktober 2004 viel bij enkele Baskische media een nieuw communiqué van de gewapende Baskische organisatie E.T.A.-Euskadi Ta Askatasuna, in de bus. Het document was in september opgesteld.

Enkele frases:

“Het ogenblik is gekomen om nieuwe wegen te verkennen die tot op heden nog niet onderzocht werden en we zijn bereid onze ideeën rechtstreeks of via een tussenpersoon over te maken. De oplossing van het conflict waaronder Euskal Herria lijdt, moet van de dialoog, de onderhandeling en het akkoord komen. Aan dit proces dat tot een consensus moet leiden, moet iedereen meewerken. Niemand heeft de volledige formule die voor de oplossing kan zorgen, maar de sleutel van het onderhandelingsproces blijft de erkenning van het recht op zelfbestuur. We zijn bereid ons in een proces van dit soort te laten betrekken, samen met iedereen die dit wil. De politieke en politionele formules die tot niets geleid hebben en die mislukt zijn moeten overboord gegooid worden. De Baskische taal en cultuur die zo karakteristiek zijn en van Euskal Herria een uniek land maken, lopen het risico te verdwijnen. Daarom zullen we moeten blijven strijden voor ons zelfbestuur, zoniet is Baskenland veroordeeld. Vanuit Spanje en Frankrijk komt niet de toekomst, maar een langzame dood.”

Hoewel in het communiqué een aantal nieuwe en positieve punten staan (zo is er geen sprake van het verder zetten van de gewapende strijd en wordt er zelfs gealludeerd op de “wapenstilstand” die de ETA sinds 1 januari in Catalonië handhaaft), zal iedereen het “cordon sanitaire” handhaven. Nochtans steekt Euskadi Ta Askatasuna een hand uit en wel op een manier zoals nooit eerder gebeurde. Dat niemand van de Regenten het communiqué gelezen heeft, vormt daarbij geen enkel probleem! Het is dan ook niet vreemd dat Emilio Olabarria (*) vertegenwoordiger in het Spaanse Congres voor de PNV, NIETS NIEUWS ZIET! Verder meent Olabarria “dat met een gewapende organisatie niet over politiek onderhandeld moet worden”. Op 13 december 2004 pleit hij voor een nieuw anti-terrorismepact tussen alle “democratische” partijen.

Oskar Matute van de Baskische Communisten, “Ezker Batua”, zegt dat ETA enkel met de Spaanse Staat te onderhandelen heeft over de Organisatie zelf en over zijn gevangenen.

Over de wil tot onderhandelen over een vredesproces of over het zoeken van een definitieve oplossing van het politieke en gewapende conflict dat al 40 jaar heerst tussen de Spaanse Staat en het Baskische Volk, wordt met geen woord gerept!

Een bepaalde politieke klasse in Baskenland lijkt geen oplossing voor het conflict te willen…

(*) Emilio Olabarria: http://blog.seniorennet.be/euskalherria/archief.php?ID=391

27-10-2007 om 08:43 geschreven door Natxo  

8 jongeren voor het Hooggerechtshof
26 oktober 2004

 “Baskische jongeren” worden voor de Spaanse democraten stilaan synoniem met “delinquenten”.

Acht jongeren moeten zich in Madrid voor het Hooggerechtshof (!) komen verantwoorden, omdat ze bij de start van de feestweek in Pamplona, in 2002, een Baskische vlag bij zich hadden op het plein vóór het gemeentehuis waar de vuurpijl wordt afgeschoten. De straf die ze riskeren bedraagt drie tot zes jaar gevangenis en een boete tussen 2.000 en 7.000 euro. Volgens de officiële versie zouden ze “de politie hebben aangevallen” maar deze politiemannen, gekleed als San Fermín-feestvierders, droegen kettingen en ijzeren staven en waren zonder verwittiging beginnen slaan op alle jongeren met Baskische vlaggen. De dag voordien waren ze met een 50-tal, onherkenbaar met kappen over het hoofd en beschermd door een peloton oproerpolitie door de oude stad getrokken waarbij ze slagzinnen als “leve Spanje” riepen en “de straat is van de Guardia Civil”.

Garzón sprak indertijd meteen van een “terroristisch delict” terwijl magistraat José María Vázquez nu meende dat het voorval geen uitstaans had met ETA en dus niet voor de speciale rechtbank diende te komen omdat het enkel om “ordeverstoring” gaat. (Voor Garzón is een ordeverstoring door Basken al een vorm van terrorisme!)

Vooraleer het proces kan beginnen zal nu uitgemaakt moeten worden door welke rechtbank deze zaak behandeld gaat worden…

Wie hier niet op wacht is het nationalistische verkiezingsplatform “Iruñea Berria” (“Nieuw Pamplona”, ontstaan na het illegaliseren van Herri Batasuna.) Zij zeggen dat “als iemand voor de rechter moet verschijnen het wel de regerende partij UPN (PP-Navarra) moet zijn die met hun fascistoïde intolerantie zelfs het gedrag van de burgers willen bepalen”. Hier kan je in de cel vliegen voor het dragen van de eigen vlag, terwijl je ongestraft 1,2 miljoen euro overheidsgeld mag stelen” (hierbij doelend op de “Zaak Otano”). 

De zaak Otano

Javier Otano Cid was secretaris-generaal van de PSN-PSOE tussen 1994 en 1996, en president van de regering van Navarra tussen 1995 en 1996.          
De zaak dateert van 1989-1990, toen de Duitse multinational Bosch Siemens 1,2 miljoen euro smeergeld aanbood voor de koop van de onderneming Safel. Op de Zwitserse “Discount Bank” werd door Bosch Siemens 4.998.053 Duitse mark gestort op de rekening 52.437 van een onbekende persoon. Vanaf die rekening werd het bedrag overgeschreven op de rekening van Antonio Aragón en Jesús Malón (ex-president van de PSN-PSOE). Een gedeelte van dat bedrag werd dan opnieuw overgeschreven op de persoonlijke rekeningen van Antonio Aragón zelf en van Javier Otano en zijn echtgenote Teresa Arcos.

Noot:

De zender “Al Jazeera” maakt melding van het Baskisch Conflict.        
http://english.aljazeera.net/NR/exeres/9D8C987D-12C3-4428-AA2D-F4282697DD75.htm

26-10-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  

Wetten tegen het terrorisme
25 oktober 1983

Op 25 oktober 1983 had Felipe González een vergadering belegd met Fraga Iribarne over zijn plannen betreffende het bestrijden van het terrorisme. Op 3 november 1983 werden in de Cortes de plannen voorgelegd. De krant "El Pais" schreef daarover: "Una posible puesta in marcha de tácticas de guerra sucia flotό sobre la sessiόn". (Een mogelijke start van tactieken van de vuile oorlog, cirkelden boven de zitting).

Het Plan ZEN

ZEN, de initialen van "Zona Especial Norte" (*), slaat op een regio die uitgetekend werd om er repressief op te treden. ZEN werd gedefinieerd op het Ministerio del Interior del Gobierno, Binnenlandse Zaken, en bevatte de autonome gemeenschappen Euskadi en Navarra. Beter gekend, in het lingua navarrorum, als Hego Euskal Herria, het zuiden van Baskenland (Hegoalde). Eufemistisch uitgedrukt wordt hier verwezen naar een territoriale, menselijke, culturele en taalkundige eenheid, zeg maar een staat, die officieel genegeerd werd en nog altijd genegeerd wordt. De leiders van de PSOE hadden er dus blijkbaar geen enkele moeite mee om de franquistische traditie in ere te houden en steunden onvoorwaardelijk het pure repressieve karakter van de maatregelen die de "Baskische kwestie", naar hun eigen zeggen in 7 dagen, moest oplossen.

Nauwelijks 48 uren nadat hij de verkiezingen van oktober 1982 had gewonnen, droomde Felipe González van zijn magische formule om ETA definitief te liquideren: ontwikkelen van psychologische manipulatie t.a.v. de Baskische bevolking, spijtoptanten in het leven roepen en verklikkers en verklikster rijkelijk belonen. Er ontbrak nog iets, maar daarvoor was hij niet creatief genoeg. Aldus belastte hij de naargeestige generaal van de Guardia Civil en chef van de Generale Staf, Andrés Casinello, expert in inlichtingen en contraspionage, met de opdracht de inhoud van zijn bedenksel te verbeteren op een meer efficiënte wijze. De franquist Casinello twijfelde geen ogenblik en stelde een codex op met antiterroristische maatregelen. Hij kon zich beroepen op handboeken en handleidingen van de geheime diensten van Carrero Blanco, op aantekenboeken die de CIA gebruikte in de koude oorlog, met eigen militaire inzichten.

In januari 1983 verscheen minister van Binnenlandse Zaken José Barrionuevo Peña, in een historische persconferentie, voor een meute perslui, vooraf "opgevoed" (rijkelijk voorzien van smeergeld), om het Plan ZEN aan te kondigen. Eigenaardig genoeg was dat plan, dat in 7 dagen komaf zou maken met ETA, nooit voorgelegd geweest in de  Cortes (de Kamer van volksvertegenwoordigers). Bij het aantreden van de socialisten had men verkeerdelijk hun karakter ingeschat als democratisch, maar geen nood, buiten Euskadi was er niemand die daarom maalde. Maar met zekerheid kunnen we stellen dat een paar objectieve buitenstaanders het plan kwalificeerden als fascistisch en het een schending van de individuele en collectieve rechten van de mens noemden. Tussen al de andere "deugden" die het Plan omvatte, werden expliciet het gebruik van propaganda, geruchten, leugens, manipulatie en desinformatie aanbevolen, om twijfel en verwarring onder de bevolking te zaaien, zodat de separatisten op geen hulp meer hoefden te rekenen. Er staat trouwens letterlijk te lezen:  "Atribuir en los éxitos policiales que se obtengan, parte del mérito a la colaboración ciudadana" y también, "dar informaciones periódicas, a través de terceros, que difundan enfrentamientos y discrepancias entre terroristas, sus ideologías foráneas, sus negocios sucios, sus costumbres criticables, etc. Basta que la información sea creíble para explotarla". ("De verkregen politionele successen ook toeschrijven aan de medewerking van de burgers", en ook, "op geregelde tijdstippen, via derden, informatie laten verstrekken over onenigheid en confrontatie tussen de terroristen, over hun vreemde ideologie, over hun vuile zaakjes, over hun laakbare gewoontes, enz...Het volstaat dat de informatie geloofwaardig is (er mag dus van alles verspreid worden), als we het maar kunnen uitbuiten.") Leugens zijn geen probleem, als ze maar geloofwaardig zijn en uitgebuit kunnen worden, en op die manier de repressie kan rechtvaardigen.            

Tot nu toe had men in Baskenland nog nooit zo'n harde tijden gekend. De fundamentele rechten, ook voor de Basken, waarvoor de grondwet (door het merendeel van de Basken verworpen) garant stond, werd met de voeten getreden. De Basken zullen het geweten hebben. In het Plan ZEN hadden ze aan alles gedacht. Uitzonderingrechtbanken zoals de Audiencia Nacional (een kloon van het TOP-Tribunal de Orden Público onder de dictatuur) werden opgericht. Uitzonderingswetten zoals de antiterrorismewetten die volledig vrij spel gaven aan de geheime- en inlichtingendiensten (zonder dat ooit een zuivering van fascistische elementen werd doorgevoerd). Het in voege treden van de "incomunicado"-regeling gedurende 10 dagen, met er bovenop de rechteloosheid van de beklaagden (geen verdediging of vertrouwenspersoon). Foltering in commissariaten en kazernes van de Guardia Civil, willekeur door datzelfde personeel.  Gevangenissen werden omgebouwd tot een soort "brandkasten" (maximale beveiliging). De illegale spreiding van politieke gevangen, zo ver mogelijk weg van hun thuis, werd ingevoerd. Publieke fondsen, om machtsmisbruik en omkoping te financieren, werden aangesproken zonder dat er verantwoording moest afgelegd worden. Kranten werden rijkelijk beloond om de bevolking te hersenspoelen en de vuile oorlog ingeleid door het Franquisme (ATE-Antiterrorismo ETA) en Carrero Blanco (BVE-Batallón Vasco Español) werd verder gezet, met de bezwarende omstandigheid dat de creatie van GAL-Grupo Antiterrorista de Liberación, verondersteld werd plaats te grijpen onder de vleugels van de PSOE-regering.

 (*) Zona Especial Norte: http://users.skynet.be/tillets/zen.htm

25-10-2007 om 08:36 geschreven door Natxo  

Welke ernstige misdaad hebben ze op hun geweten?

Tijdens de “Aste Nagusia” (de feestweek) van augustus in Bilbao (bestaat ook in Donostia) worden optochten gehouden en wordt er uiteraard gefeest. De deelnemende groepen,die de feesten dragen, worden “comparsas” genoemd. Eén van die comparsas is “Kaskagorri”. Zij hebben ook een internetportaal voor jongeren “Gaztesarea”.

 Gisteren, 23 oktober 2007, moesten de verantwoordelijken van beide groeperingen in Madrid voor magistraat Ismael Moreno van de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank) verschijnen. Het groepje “Dignidad y Justicia” (Ni justicia, ni dignidad), instrument van de ultrarechtse Partido Popular, had klacht tegen hen ingediend wegens “verheerlijking van het terrorisme, rechtvaardiging van het terrorisme en vernedering van de slachtoffers van het terrorisme”. Een hele mondvol dus.

Wat is hun misdaad?

Daniel Portero, de voorzitter van “Dignidad y Justicia”, had op 24 augustus 2007, dus tijdens de feestweek, in het theater Arriaga foto’s zien hangen van politieke gevangenen, ondertekend door Askatasuna, een beweging die ijvert voor de vrijlating van en steun aan politieke gevangenen. Hij had in een "txozna" (kraampjes, tenten) de symbolen gezien van de verboden politieke partij ASB (ster) en een vlag van het bekende “Euskal Presoak Euskal Herrira” (Baskische gevangenen, terug naar Baskenland). Op de webstek van “Gaztesarea” waren de foto’s van het feest geplaatst.

En dan? Wat hebben ze nu werkelijk misdaan?

Dat was het!

Kaskagorri: http://www.kaskagorri.org/2007/index.php

Politieke gevangenen: http://users.skynet.be/tillets/behandeling.htm

Txozna: http://www.geocities.com/guretxoko/txozna.jpg

Politieke partij ASB: http://users.skynet.be/tillets/euskalberria.jpg

Euskal Presoak Euskal Herria: http://users.skynet.be/tillets/presoakkalera.jpg

24-10-2007 om 17:26 geschreven door Natxo  

Sabino Ormazabal
“Un mapa (inacabada) del sufrimiento”
24 oktober 2003
Een (onafgesloten) spectrum van het lijden

Van 1968 tot en met 2003 werden er in Baskenland 30.000 personen aangehouden ten gevolge van “Het Conflict” (dat Spanje heeft met de Basken).

De journalist Sabino Ormazabal bracht op 24 oktober 2003 bij het “Fundación Manu Robles-Arangiz” een boek uit waarin hij een overzicht brengt van de voorbije 35 jaar onder de titel “Un mapa (inacabada) del sufrimiento”, Een (onafgesloten) spectrum van het lijden. Het boek werd voorgesteld in aanwezigheid van o.a. de voorzitter van het Instituut, Germán Kortabaria (die tevens communicatiesecretaris is van de PNV-vakbond, ELA) en van de directeur met de mooie naam Iraeta (zonder streepje tussen IRA en ETA).

In de 11 hoofdstukken die het boek telt brengt het cijfers over het aantal dodelijke slachtoffers (2.250), het aantal gewonden (6.000) ontvoerden of verdwenen personen, bedreigingen, afpersingen, besnoeiingen van de democratische vrijheden, de klachten van foltering (5.300), de arrestaties (30.000 waaronder 10.000 tijdens manifestaties!), de aanhoudingen, de veroordelingen, het aantal personen dat uitgewezen of gedeporteerd werd.

Op dit ogenblik (2003) zijn er 680 gevangenen. Er waren 53 ontvoeringen door ETA. Drie ETA-militanten verdwenen van de aardbodem. Negen activisten kwamen niet levend uit de gevangenis. Vier werden er dood gefolterd (op zich al een bewijs dat je onschuldig bent?) Er zijn 3.000 vluchtelingen. Om aan deze cijfers te geraken gebruikte de auteur diverse bronnen die vaak tegenstrijdige gegevens verschaften. Hierdoor zijn de cijfers niet exact.

Bij deze cijfers ontbreken nog “het buiten de wet” stellen van politieke partijen en platformen, de ontzetting uit `et ambt van gemeenteraadslid, aanvallen op journalisten, de sluiting van communicatiemedia, of de boetes: 1.000 miljoen Euro’s tussen 1994 en december 2000, enkel al voor het deelnemen aan manifestaties.

Volgens de auteur worden de slachtoffers in vele gevallen gebruikt in het kraam van hen die het uitkomt. Ormazabal wil met zijn werk de gemeenschap bewust maken van het lijden dat zijn volk ondergaat. Ook wil hij solidariteit vragen voor alle slachtoffers en hun familie en tot slot wil hij de vrede en de samenleving herstellen.

Cijfers zijn duidelijker dan percentages: sinds 1977 werden gemiddeld per dag méér dan 2 personen opgepakt. Alle twee dagen vloog één van hen in de gevangenis en klaagde de andere foltering aan.

De auteur noemt de slachtoffers die aan beide kanten vielen en dat is één kant te veel.

24-10-2007 om 09:04 geschreven door Natxo  

Zal de Baskische Regering optreden?

23 oktober 2001

Op 23 oktober 2001 verklaart de Baskische Regering in het parlement dat zij uitleg zal vragen over de “Zaak Sorzabal” (*). De Baskische Minister van Justitie, Joseba Azkarraga (zie foto), zegt “het er niet bij te zullen laten”, maar kondigt geen concrete maatregelen tegen foltering aan (hou me vast of ik…).

De Baskische PP wenste zich niet uit te spreken in de zaak.

 (*) De zaak Sorzabal: http://users.skynet.be/tillets/sorzabal.htm

23-10-2007 om 08:43 geschreven door Natxo  

De wereld op zijn kop

Merkwaardige uitspraken van politie en Guardia Civil in de Audiencia National (uitzonderingsrechtbank):

“No es cosa nuestra investigar qué han hecho. Nosotros sabemos que son miembros de ETA y aunque no podamos probar qué función han realizado, ello no quiere decir que no lo hayan hecho.”

“Het is niet onze taak te bewijzen wat ze gedaan hebben. We weten dat ze lid zijn van ETA, maar kunnen niet bewijzen wat hun functie is. Dat gebrek aan bewijs wil nog niet zeggen dat ze niets gedaan hebben.” De verdachte moet dus zijn onschuld bewijzen. De wereld op zijn kop.

Wat de jonge radicalen van de Kale Borroka (straatgeweld) betreft, maakt de politie gebruik van gedachten lezen: “Zij staan op het punt om toe te treden tot ETA.” Bewijs maar eens dat je niet op het punt stond om iets te doen! Geen bewijzen, wel veroordelingen!

22-10-2007 om 09:18 geschreven door Natxo  

"El Mundo"
22 oktober 1985

Zijn we in staat te preciseren wat GAL-Grupos Antiterroristas de Liberación is?
Ja, GAL is de Spaanse Staat die aan terrorisme doet.

           
Maar wellicht is het beter de woorden aan te halen van één van de stichters, Ricardo García Damborenea (zie foto). Deze tekst verscheen in de krant "El Mundo" van 22 oktober 1985:           

“...Una decisiόn politica de actuar contra el terrorismo en territorio francés. Para cubrir esas actuaciones y desviar la atenciόn, se inventan unas siglas: GAL. Pero no se crea un cuerpo de lucha, ni un organismo especial. No. Es la misma Administraciόn del Estado, con sus medios, con sus hombres, la que actúa. Esas operaciones son secretas, entre otras razones, por exigencias diplomáticas. Asi que los GAL no son más que la cortina que oculta a los auténticos autores. Un montaje de ese calibre, que mueve policías, guardias civiles, armas, vehículos, dinero..., y que necesita coordinar efectivos e informaciones de los Ministerios de Interior y de la Defensa, ha de estar autorizado desde arriba, desde la Presidencia del Gobierno. El GAL no es un grupo, ni mucho menos una banda armada, sino los “hombres de Estado”, el Ministerio de Interior luchando contra ETA o más abstracto todavía, una decisiόn política...”

GAL is:

"...Een politieke beslissing om te handelen tegen het terrorisme op Frans grondgebied. Om die acties te verbergen en de aandacht af te leiden, werd het letterwoord GAL gebruikt. Maar er werd geen strijdmacht, noch een speciaal organisme opgericht. Neen. Het is de Administratie van de Staat zelf, met de middelen en de mensen waarover zij beschikt, die handelt. Deze operaties zijn geheim omwille van, naast andere redenen, diplomatische vereisten. GAL is dus niet meer dan een schaduwgordijn die de echte acteurs verbergt. Een mise-en-scène van dit kaliber, die politie, Guardias Civiles, wapens, voertuigen, geld...in beweging brengt en die nood heeft aan effectieven en inlichtingen van de Ministeries van Binnenlandse Zaken en Defensie, moet van boven af geautoriseerd worden, vanaf het "Presidencia del Gobierno", voorzitterschap van de regering. GAL is geen groep, geen gewapende organisatie, maar "staatlui", het Ministerie van Binnenlandse Zaken dat strijd tegen ETA, of nog abstracter gezegd: een politieke beslissing..."   

GAL is dus de Spaanse Staat die aan terrorisme doet. Om me te vergewissing dat ik niet al te vlug conclusies trek, wil ik nog eens wijzen op de woorden van Luitenant-generaal van de Guardia Civil, José Antonio Sáenz de Santamaría, die zegt op 28 januari 1996: "Yo no separo los GAL de la lucha contraterrorista" (Ik zonder diegenen die tot GAL behoren niet uit van het contraterrorisme van de staat.).

Ook bereikbaar via RSS  http://natxo.feedxs.com/euskalherria

22-10-2007 om 08:49 geschreven door Natxo  

Nafarroa Oinez
21 oktober 2007

Vandaag, 21 oktober 2007, wordt de jaarlijkse Nafarroa Oinez gevierd te Viana, Navarra. Oinez betekent te voet en Nafarroa is uiteraard Navarra. Dus te voet door Navarra.

Nafarroa Oinez is het grootse feest ten voordele van de Ikastolas (scholen met Baskisch onderwijs) van Navarra. Het objectief is fondsen verzamelen voor de infrastructuur van de Ikastolas. Op die dag realiseren de bezoekers (ieder jaar meer dan 100.000) te voet (oinez) een circuit in de gemeente van de Ikastola die het feest inricht (ieder jaar een andere gemeente). Op dit circuit is het mogelijk aan diverse activiteiten deel te nemen, of om een natje en een droogje te verorberen.           
Het logo van dit jaar (er wordt voor de ouders en de leerlingen een wedstrijd uitgeschreven) is een sleutel en een sleutelgat, en de slagzin is "Giltza daukagu" (Wij hebben de sleutel).

Welke betekenis moeten we nu aan dit logo schenken?

• … wij hebben de sleutel van het Euskara in onze zone
• ...  de sleutel die nodig is opdat onze kinderen Euskara zouden kunnen leren
• … de sleutel die garanties biedt op een kwalitatief onderwijs in het Euskara
• … de sleutel die het mogelijk maakt om het Euskara, "lingua navarrorum", te … … verspreiden onder alle inwoners van Navarra.

Erdozaintzi Etxart Kolegioa

Ook in Iparralde is er nog altijd tekort aan middelen voor de Ikastolas. Niet ver van Saint-Jean-Pied-de-Port (Donibane Garazi), op de weg naar Saint-Palais (Donapaleu) liggen de dorpjes Larceveau (Larzabale) en Ostabat (Oztibarre).

In Oztibarre is zopas een nieuwe Ikastola ingehuldigd: het “Erdozaintzi Etxart Kolegioa”. De autonome regering van Hegoalde (Spaans-Baskenland) heeft alle bouwkosten op zich genomen, via een (nep)-‘Stichting’, want de rechtse franskiljonse “machthebbers” in Iparralde (Frans-Baskenland) hebben heftig geprotesteerd tegen wat zij noemen de “inmenging” van Vitoria-Gasteiz (zetel Baskische regering): “… ils se mêlent dans les affaires intérieures de la France!...” Het zijn natuurlijk hypocrieten, want zelf steken ze geen hand uit.

Voor de uitrusting van de Ikastola (schoolmeubelen, didactische materiaal) moeten de 2 oudercomités 110.000 euro’s bij elkaar zien te krijgen. Maar Oztibarre is arm.

Het is mogelijk aandeelhouder te worden van de Ikastola van Oztibarre door stortingen vanaf 30 euro’s.

Nere laguntzari esker PAGO bat landatua izanen da Oztibarreko oihanean.

Dankzij mijn steun zal een beuk geplant worden in het bos van Oztibarre.

Wie zijn steentje wil bijdragen, kan mij via e-post contacteren. Ik bezorg dan de nodige coördinaten.

Flandriatik Ikastolentzat, Vlaams Steuncomité voor Baskische Scholen.
Medeoprichter is de Vlaamse priester Ludo Docx.

Ook bereikbaar via RSS  http://natxo.feedxs.com/euskalherria

21-10-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  

Afspraken zijn er om nageleefd te worden
De opeenvolgende Spaanse regeringen
denken er blijkbaar anders over

Moet er nog eens 30 jaar gewacht worden?

Gisteren, op 19 oktober 2007 beschuldigde de Vice-Lehendakari, Idoia Zenarruzabeitia (zie foto), president Zapatero ervan het “Estatuto de Gernika” niet na te leven. De overdracht van de hangende bevoegdheden blijft maar uitgesteld worden. Laten we niet vergeten dat het statuut dateert van 25 oktober 1979, dus bijna 30 jaar geleden. Zenarruzabeitia beschouwt de houding van Zapatero en zijn regering als “arbitrair en unilateraal. Dit laat een ernstige en onverantwoorde politiek patrimoniaal van de instellingen vermoeden”.

Het gaat om volgende prioritaire bevoegdheden: ·

• Arbeidsinspectie en actieve politiek van tewerkstelling
• Sociale Zekerheid
• Concessie voor de spoorwegen
• Concessies voor de autosnelwegen
• De private veiligheid
• De penitentiaire instituten en administratie
• De organisatie van de gemeenteverkiezingen

Wat de Sociale Zekerheid betreft, verklaarde zij dat de ontwikkeling van de welstand in gevaar komt, want als de afspraken wel zouden worden nagekomen dan zou de Baskische regering de post van inkomsten op de begroting kunnen verdubbelen, 8.000 miljoen euro’s meer.

20-10-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Vanaf vandaag nieuwe berichten ook via RSS

http://natxo.feedxs.com/euskalherria

Wat zijn feeds?        

Feeds worden soms "rss feeds" of "webfeeds" genoemd. Een feed bestaat uit een aantal headlines. Elke headline verwijst naar een bijbehorend kort artikel. Grote website als De Telegraaf en de Volkskrant publiceren bijvoorbeeld een feed, waarin de nieuwste headlines van hun artikelen zijn opgenomen. Door te abonneren op de feed, blijft iemand altijd op de hoogte van het laatste nieuws.

Hoe kan ik feeds lezen?            
Om een feed te lezen heb je een gratis "feedreader" nodig. Met een feedreader kun je snel en gemakkelijk alle feeds waar jij je op geabonneerd hebt bijhouden en rangschikken.

20-10-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Guerra de banderas
Vlaggenoorlog

Het Hoogste Spaanse Tribunaal besliste een tijdje geleden dat aan alle openbare gebouwen die onder haar jurisdictie vallen de Spaanse vlag moet wapperen. “La Rojigualda”, (de roodgele) die pas sinds 1981 in deze vorm bestaat. De vlag heeft twee smalle strepen rood en daar een brede streep geel doorheen. Tijdens de dictatuur (en nog enkele jaren later) stond op het wapen van Spanje een zwarte adelaar. Nu staat er enkel een kasteel en een leeuw, die “Castilië en León” voorstellen, de “kettingen en de smaragd van Navarra” en de “roodgele strepen” van Aragón. Verder staat er nog een kleine granaatappel op voor Granada en drie lelies van de tak van Anjou waarvan de Bourbons afstammen.

In de jaren 80 ontstond er in Baskenland (en in mindere mate in Catalonië en Galicië) een regelrechte vlaggenoorlog omdat een aantal gemeentebesturen geen Spaanse vlag aan hun raadhuis wensten en het dundoek op staande voet naar Madrid terugstuurden. Dit werd, afhankelijk van de regerende meerderheid, vaak opgelost door enkel de gemeentevlag te laten wapperen of helemaal niets. Minder fanatiek ging het eraan toe in sommige restaurants en bars waar je “Kip op zijn Spaans” kon bestellen. Een geel gebakken kip werd versierd met enkele strepen rode ketchup!

De Spaanse Justitie, blijkbaar nog bevolkt door PP-adepten, zet de klok dus een heel eind terug. In Baskenland vraagt men zich meteen af wat er gaat gebeuren aan de gevels van de zetel van de Baskische regering of aan de academie van Arkaute, waar de Baskische politiemannen worden “opgeleid”. Sinds 1981 schrijft de wet voor dat aan de officiële gebouwen waar de Baskische vlag hangt er ook een Spaans dundoek moet hangen. Daarom hangt er meestal niets meer. De PP wrijft zich in de handen en maant meteen de Baskische Lehendakari aan “de wet toe te passen”! Als het hijsen van het megalomane dundoek bij wet (en op straffe van…) moet afgedwongen worden, dan zal dit dundoek maar weinig waarde hebben.         

19-10-2007 om 09:05 geschreven door Natxo  

De heksenjacht gaat door
18 oktober 2007

Foto: Neen aan de politiek van wraak en chantage

Magistraat van de Audiencia Nacional, Baltasar Garzón, heeft vandaag, 18 oktober 2007, aangekondigd dat hij nieuwe acties (aanhoudingen) zal ondernemen tegen de resterende leiders van Batasuna, omdat zij na de arrestatie van de bijna voltallige koepel geprotesteerd hebben via een communiqué in Gara. Hij heeft het vooral gemunt op Pernando Barrena en Jone Goirizelaia. Pernando Barrena had verklaard: “Dit is de wraak van de PSOE, die de Izquierda Abertzale de rekening presenteert voor de coherentie en positieve houding die zij aan de dag legeden tijdens de politieke onderhandelingen.”      
Intussen, een paar dagen geleden, werden nog eens twee leiders gearresteerd, Asier Imaz enGorka Díaz, die opgesloten werden.

18-10-2007 om 19:23 geschreven door Natxo  

Allemaal 3 *** restaurants
18 oktober 2004

Op 18 oktober 2004 stonden de kranten er vol van: “Baskische topkoks: Werkten mee met ETA.”

Nergens is er een grotere concentratie van sterrenrestaurants te vinden dan in de “toeristische hoofdstad” van Euskalherria, Donostia-San Sebastián, of in de onmiddellijke buurt van deze stad (Donostialdea).

Pedro Subijana van het restaurant “Akelarre” in Igeldo kreeg al twee keer de Spaanse koning op bezoek. Subijana heeft een programma op de Baskische TV.

Juan Mari Arzak aan de andere kant van de stad, is een unieke vernieuwer door oude recepten te “moderniseren”. Bij het huwelijk van de Spaanse kroonprins, Felipe de Borbón y Grecia en Doña Letizia, op 22 mei 2004, verzorgde Arzak mee het banket voor de gekroonde en de gekozen hoofden.

Carlos Arguiñano is gevestigd in Zarautz en had jarenlang een TV-programma op de Spaanse zender dat zó goed was dat de groentewinkels, viswinkels en andere winkels van levensmiddelen de dag ná uitzending aan de verkoop merkten wat Arguiñano had klaargestoomd! Eerder dit jaar maakte hij een “slippertje” door, in het land van rivieren als Guadalajara en Guadalquivir, te vragen welke de langste rivier van Spanje was. Hij gaf zélf het antwoord: “De Guardia Civil! Het begint in het Zuiden en het eindigt in het Noorden.” (De meeste Guardia Civiles die in Baskenland gevestigd zijn, komen namelijk uit het arme zuiden.) ’s Anderendaags bood Arguiñano zijn verontschuldigingen aan…

Martin Berasategui baat, behalve zijn eigen zaak in Lasarte, ook nog het restaurant van het Kursaal in Donostia uit.

Al enkele dagen deed het gerucht de ronde dat “vier ondernemers” die later “vier Baskische topkoks” bleken te zijn, zonder ze bij naam te noemen, voor Magistraat Fernando Andreu dienden te verschijnen. Kort daarop werd al gewoon gezegd dat het om Subijana en Arzak ging en dat Argiñano en Berastegi als getuigen zouden opgeroepen worden. Beschuldiging: “Collaboratie met gewapende bende”! Hadden de koks ETA geholpen bij het laten verdwijnen van Guardia Civiles door ze in de préparé te verwerken?

Wie een beetje op de hoogte is van de gang van zaken weet dat ETA van industriëlen en anderen “die zich verrijken op de kap van de Basken” de zogenaamde “revolutionaire belastingen” eist om op die manier “bij te dragen tot de bevrijding van het Baskische Volk.” Al eerder werden personen gearresteerd omdat ze aan de eis voldaan zouden hadden, omdat Madrid het verboden had. Anderen kregen een aanslag te verduren of werden ontvoerd omdat ze “vergeten” waren te betalen. Nog anderen vertrokken met hun bedrijf uit Baskenland omdat ze dachten in het Zuiden “veilig” te zitten.

Na zijn arrestatie, op 7 oktober 2004 verscheen José Luis Beotegi (ETA) voor de onderzoeksrechter en daar zou hij verklaard hebben dat Arzak en Subijana “elk minstens 36.000 euro aan de organisatie betaald hadden.” Beotegi verklaarde eveneens gefolterd te zijn: “plastic zak” en veel slagen.

Het is gemakkelijk vanuit Madrid de wetten vast te leggen en meermaals maakten bekende personen, o.a. de Socialistische burgemeester van Donostia, Odón Elorza, hun beklag hierover.

De reacties waren “verdeeld”.

De ex-Staatssecretaris van Veiligheid, Ignacio Astarloa (PP) vroeg “absolute discretie” en “veel respect voor de restauranthouders”. (Astarloa, met zijn Baskische naam zal wel klant zijn…)

De krant « La Razón » is het medium bij uitstek voor alle lekken die kunnen bijdragen tot desinformatie in verband met het Baskisch Conflict. La Razón kan putten uit lekken vanuit de Guardia Civil, de Nationale Politie en zelfs Justitie. Zo wisten ze “precies” wat Beotegi voor magistraat Andreu verklaard had! Het ergst is wel Alfonso Ussia, die beweert dat “de meest populaire kok faam haalde door zijn programma’s op de openbare televisie.” “In Baskenland is de keuken fundamenteel. Een meester in het restaurantwezen bereikt er een hoge rang in de sociale achting. Hij heeft daardoor een voorbeeldfunctie. Er zijn er dan ook veel meer dan de vier die door de gangen van het Hooggerechtshof vliegen. Schrik is vrij. Maar andere Baskische restaurateurs weigerden aan de chantage toe te geven. “Men kan niet leven van Spanje en tegelijkertijd betalen aan diegenen die Spanje doden.”

Pedro J.Ramírez van El Mundo gaat zoals steeds nog een stap verder met zijn vuilspuiterij:  “Het gevoel van morele plicht van de 4 Baskische koks is verschrompeld. Het sociale prestige en de populariteit waarvan ze genieten heeft van hen mediafiguren gemaakt met miljoenencontracten op TV en in de publiciteit. Nooit hebben ze hun stem verheven om de slachtoffers van het terrorisme te verdedigen. Nu weten we dat ze de beulen betaalden. Dit verdient de boycot van hun restaurant door alle burgers. Enkel dat brengt hen schade toe.”

Cándido Conde-Pumpido, Spaans Procureur Generaal, vraagt “begrip” voor de Baskische koks en zegt dat “beulen en slachtoffers uit elkaar gehouden moeten worden.”

Miren Azkarate, woordvoerster van de Baskische Regering toonde meteen haar “solidariteit” met de koks.

Maar de President van Cantabrië, Miguel Angel Revilla, die het nog altijd niet kan verkroppen dat er deze zomer enkele voetzoekers in zijn “keizerrijk” ontploften, gaat tegen het viertal in en noemt hen zelfs “koks van de dood” want “degene die betaalt, is even schuldig als degene die int”. “Als bewezen wordt dat ze aan ETA betaalden moet de wet met zijn hele gewicht over hen heen vallen.”

PNV - president Josu Jon Imaz herinnert eraan dat de Spaanse regering indertijd ETA betaalde om volksvertegenwoordiger, en later ambassadeur, Javier Rupérez vrij te krijgen…

18-10-2007 om 08:54 geschreven door Natxo  

De verklaringen van Xabier Arzalluz

De ex-president van de PNV, Xabier Arzalluz, verklaarde vorige week voor de zender Euskadi Irratia dat de verantwoordelijkheid voor de breuk in het vredesproces bij Binnenlandminister, Alfredo Perez Rubalcaba, ligt.            
In hetzelfde interview voorziet hij harde tijden, vooral voor de Lehendakari wegens zijn plan voor een referendum. “Als de Spaanse Staat het leger zendt om dit referendum te verhinderen, is dit des te beter, want dan zal de hele wereld zien wat de Spaanse Staat is.”

Les déclarations de Xabier Arzalluz
Ekaitza.free.fr

11 octobre 2007

L'ancien président du PNV a fait des déclarations à Euskadi Irratia sur la rupture des négociations et sur la feuille de route d'Ibarretxe.

Il explique que selon les informations en sa possession, la rupture du processus est de la seule responsabilité du ministre de l'Intérieur espagnol Alfredo Perez Rubalcaba. Celui-ci n'aurait pas accepté l'offre d'ETA qui allait jusqu'au dépôt définitif des armes. Dans la même interview, Xabier Arzalluz prévoit que les temps seront durs, « surtout pour le lehendakari », affirmant par ailleurs que celui-ci a mis l'autodétermination sur la table et que si l'Etat espagnol envoie l'armée pour empêcher le référendum, «encore mieux, tout le monde verra ce

qu'est l'Etat espagnol ».

17-10-2007 om 09:48 geschreven door Natxo  

Pepe Rei
17 oktober 2000

Pepe Rei (zie foto) en de uitgeverij Txalaparta worden op 17 oktober 2000 veroordeeld tot het betalen van een boete van 5 miljoen peseta’s voor beschuldigingen geuit aan Galindo, in het boek: “La red Galindo” (‘la red’ is het netwerk).  
Rei vindt dit terecht choquerend, want Galindo werd door de onderzoeksrechter van San Sebastián veroordeeld voor zijn vermeende implicatie in een narcoticanet, een smokkelbende en een prostitutienet.

17-10-2007 om 09:06 geschreven door Natxo  

+Joxe Antonio Lasa Arostegui
+Joxe Ignacio Zabala Artano
verdwenen
op 16 oktober 1983

De gouverneur in Baskenland had aan commandant Enrique Rodriguez Galindo alle nodige faciliteiten verleend om de villa “La Cumbre” naar eigen inzichten te betreden en in te richten. Commandant Enrique Rodriguez Galindo gaf de opdracht twee personen, waarvan de identiteit niet zeker was, in Frankrijk aan te houden en over te brengen naar “La Cumbre”.

Deze twee personen waren Joxe Antonio Lasa Arostegui en Joxe Ignacio Zabala Artano. Zij werden op 15 oktober 1983 gevolgd in Bayonne, en toen ze op weg waren naar hun wagen in de Rue des Tonneliers en alleen bleken te zijn (om 00.30u om precies te zijn, dus al de 16^de), werden ze omsingeld, geïmmobiliseerd en in een wagen geduwd. Ze werden met dekens bedekt om niet gezien te worden en zo reden ze naar San Sebastián. Van Iparralde over de staatsgrens naar Hegoalde.  Er moet dus iemand aan de grens gestaan hebben die de andere kant opkeek of de nummerplaat kende, want de controles waren ongemeen streng.

In de avond van zaterdag, 15 oktober 1983, hadden Joxe Antonio Lasa en Joxe Ignacio Zabala vergezeld van Lasa's broer, Miguel, en de vrouw van Mariano Martinez Colomo een paar bars bezocht. Voordien hadden ze het avondmaal genomen ten huize van Mariano Martinez Colomo in de Rue des Tonneliers, nummer 11.
Terug bij Mariano, omstreeks 00.30u (16.10.1983), gaf Mariano de autosleutels van zijn groene Renault 4L, Spaanse nummerplaat SS-3590-M, aan de twee jongens zodat ze naar het feest van het naburige dorp Arcangues zouden kunnen gaan. Ze namen afscheid en liepen naar een perceel in dezelfde straat waar de auto geparkeerd stond. Op dat ogenblik werden ze omsingeld en grepen de gebeurtenissen plaats zoals in het kader hierboven vermeld.
De volgende ochtend, 17 oktober 1983, verwonderde Mariano Martinez Colomo er zich over dat de sleutels nog niet terug bezorgd waren. Hij vond zijn wagen terug op dezelfde plaats als waar hij hem had geparkeerd, niet gesloten en met de sleutels op het portier. Toen hij ook vaststelde dat de twee vrienden niet in hun woonst waren en er sinds de dag voordien ook niet geweest waren, gaf hij, vergezeld door Juan Ramon Nafarrate Ateche van het vluchtelingencomité, de verdwijning aan bij de politie.

Toevallig was er op 15 oktober 1983 ook een aanslag geweest in Guipúzcoa. Om 22.50u werd door middel van een afstandbediening een bom tot explosie gebracht, gericht tegen een patrouillewagen van de Guardia Civil van Oñate. De bom lag op een voetpad voor een tuin aan de lokale weg San Prudencio-Oñate-Zumárraga, L-80, km 4. Door de kracht van de explosie werd een steen door de achterruit van de patrouillewagen geslingerd en de Guardia Civil, Reyes Corchado, werd zwaar gewond. Vliegensvlug werd hij met dezelfde wagen overgebracht naar het "Hospital Comarcal" van Alto Deva in de gemeente Mondragón, maar om 23.00u zou hij aan zijn verwondingen overlijden. Een tweede Guardia Civil, Antonio Ramos Ramirez, was licht gekwetst en werd later uit hetzelfde ziekenhuis ontslagen. De gouverneur Julian Elgorriaga Goyeneche vertrok onmiddellijk, zonder zijn lijfwachten, naar de plaats van het gebeuren, van zohaast hij het nieuws op de radio had gehoord. Hij bestuurde zelf de officiële wagen, een gepantserde Forf Granada. Hij bezocht de plaats van het gebeuren, het hospitaal in Mondragón en de kazerne in Oñate, waar een rouwkapel was opgesteld. Daar ontmoette hij ook Commandant Rodriguez Galindo en Angel Lopez Carrillo (die de gouverneur nagereisd was, toen hij hoorde dat hij alleen was). De gouverneur reed om 05.00u terug naar San Sebastián met Rodriguez Galindo, Lopez Carrillo en de lijfwachten van de commandant. Onderweg kreeg de commandant een telefoon met het advies contact op te nemen met de kazerne in Intxaurrondo. Hij lichtte de gouverneur in over het nieuws met de melding dat twee kleinere vissen (Lasa en Zabala) in Frankrijk waren opgepakt. Lopez Carrillo hoorde dit ook.   

Vanaf 16 oktober 1983 werden José Antonio Lasa en José Ignacio Zabala dus vastgehouden in "Villa La Cumbre". Commandant Enrique Rodriguez Galindo had de bewakingsopdracht toevertrouwd aan Kapitein Angel Vaquero Hernandez, Korporaal 1° graad Enrique Dorado Villalobos en Guardia  Felipe Bayo Leal. Om beurt moesten zij de "ondervragingen" (?) leiden, bijgestaan door een achttiental andere Guardias. Dit duurde een paar dagen. De eerste dag waren gouverneur Julian Elgorriaga Goyeneche en Commandant Rodriguez Galindo (beide met een kap over het hoofd) op "bezoek" gekomen. Eenmaal de "ondervragingen" voorbij waren, werd besloten door Enrique Rodriguez Galindo, Jose Julian Elgorriaga Goyeneche, Angel Vaquero Hernandez, Enrique Dorado Villalobos en Felipe Bayo Leal om de gevangenen te laten verdwijnen. Er moest een afgelegen plaats gevonden worden, en de "Foya de Coves" (in Busot, Alicante), leek hen een geschikte plaats.

De jongeren Lasa en Zabala werden vastgebonden, met een prop in de mond en de ogen met kleefpleisters bedekt, naar hun eindbestemming gebracht. De omstandigheden waarin beide jongeren zich op dat moment (na de "ondervragingen") bevonden, laat ik om ethische redenen weg. De opruimploeg bestond uit: Enrique Dorado Villalobos en Felipe Bayo Leal,  met nog een paar helpers. Via een landweg, die vertrok vanaf de lokale weg A-182 (Busot-Aguas de Busot), Km. 12,100, circuleerden ze een 15-tal kilometer rond alvorens de wagens te verlaten. Te voet trokken ze een 200 meter de bergzone in. Met een "Browning"-pistool werd Lasa éénmaal in het hoofd geschoten en Zabala tweemaal. Nadien werden beide, met prop in de mond, samen met een paar zwachtels in een put (van 180 op 80 en 90 cm diep) gegooid, die op voorhand was uitgegraven. De lijken werden bedekt met 50 kg ongebluste kalk, met er boven op aarde.

Omstreeks 16.15u, op 20 januari 1984, belde een man naar de zender "Cadena Ser" in Alicante. De oproep kwam terecht bij Mª Nieves Martinez Martinez. De boodschap luidde: "Ik spreek in naam van GAL-Grupos Antiterroristas de Liberación en ik vraag je om je volledige aandacht, want ik herhaal geen tweede maal... Vandaag hebben wij Joxe Antonio Lasa Arostegui en Joxe Ignacio Zabala Artano omgebracht. Op hun verzoek naar een priester, hebben wij geweigerd omdat zij dit niet verdienen. Hun lichamen zijn terug te vinden in Busot". Onmiddellijk werd er opgehangen.          

Op 20 januari 1985 ontdekte Ramon Soriano Poveda, die aan het jagen was, menselijke resten, rondom een kuil, door ongedierte kriskras verspreid. Bij nader toezien, meende hij in de kuil een lichaam te herkennen. Hij verwittigde onmiddellijk de Guardia Civil van Busot, die na verifiëring de onderzoeksrechter van de Guardia in Alicante alarmeerde. Een onderzoeksteam werd ter plaatse gestuurd, de kuil werd geopend en in plaats van één lichaam werden twee lichamen gevonden, met proppen in de mond, de ogen met pleiters bedekt en resten van zwachtels. De lijken waren niet meer intact, aangezien in een straal van 20 meter rondom de put de ontbrekende delen teruggevonden werden.        
Op zowat 3 meter afstand werd een kogelhuls gevonden van het type "Geco 9mm, Parabellum", en een paar dagen later, na het schiften van de aarde, nog een projectiel van het kaliber 9mm, Parabellum.  

De lijken konden niet geïdentificeerd worden (bij de autopsie werd bij Zabala maar 1 kogel gelokaliseerd) en ze werden "gestockeerd" op het gemeentelijke kerkhof van Alicante, 10 jaar lang, tot 1995. In dat jaar was er in de pers heel wat te lezen over de acties van GAL in de jaren 80, over verdwenen personen, over commentaren bij processen, over processen die handelden over het gebruik van kalk om lijken te laten verdwijnen. Eindelijk ontdekte een snuggere geest het verband tussen de twee "gestockeerde" lijken en GAL. Het was een politiefunctionaris, Jesủs García García, van de "Cuerpo Nacional de Policía, nr. 11.219, groepschef van de Gerechterlijk Politie, ingeschreven in de gerechtsgebouwen van Alicante. Het forensisch onderzoek werd hervat en er werd een gelijkaardig projectiel (de derde) gevonden na grondig speurwerk. Een nieuwe autopsie kon nu niet meer uitblijven, en ja, een tweede kogelinslag werd in het hoofd gevonden. De lijken werden eindelijk op 22 maart 1995 geïdentificeerd: Joxe Antonio Lasa Arostegui en Joxe Ignacio Zabala Artano.

Bij de begrafenis in Tolosa sloeg de politie, tot op het kerkhof, in op de familieleden van Lasa en Zabala! Er was vanuit Madrid bevel gekomen dat de begrafenis niet mocht uitlopen op een politieke manifestatie en dat bevel werd rigoureus uitgevoerd!

16-10-2007 om 08:55 geschreven door Natxo  

José Barrionuevo Peña
“Procesos políticos en España”
15 oktober 2003

Op 15 oktober 2003 publiceerde José Barrionuevo (zie foto) een boek: “Procesos políticos en España”, waarin hij zijn onschuld meent te kunnen bewijzen in de Zaak GAL, de Vuile Oorlog tegen de Baskische activisten, die onder het bewind van de “Socialist” Barrionuevo zijn beloop kende. Ex-president Felipe González kon met de grootste moeite uit deze smerige affaire gehouden worden, omdat Barrionuevo (waarschijnlijk nadat hem veel beloftes gedaan werden) bleef zwijgen. Net zoals Felipe González ex-minister Barrionuevo begeleidde bij zijn tocht naar de gevangenis in Guadelajara, op 10 september 1998, zo begeleidde hij hem vandaag (bij de voorstelling van het boek) opnieuw. Nooit veroordeelde de PSOE de 23 moorden op Baskische activisten en staatsburgers die “per vergissing” het leven verloren. De PSOE eiste wel van de PP dat ze de wandaden van het Franco-regime zouden afkeuren.     
Barrionuevo stelt zich in zijn boek voor als een martelaar voor de democratie en een slachtoffer van een machinatie van de Justitie! Hoewel de minister, net als de Staatssecretaris Rafael Vera, elk tot 10 jaar werden veroordeeld, werden ze toch na drie maanden vrijgelaten, na een “amnestie” door de PP-regering!

                      
De smerigste zaak was ongetwijfeld de ontvoering van de twee jongeren, Joxean Lasa en Joxi Zabala in Baiona op 16 oktober 1983 (morgen meer daarover). Met de hulp van politie en douane werden ze naar San Sebastián overgebracht waar ze in een villa van de Spaanse Regering werden dood gefolterd. Toen ze van geen nut meer waren werden ze overgebracht naar Alicante waar ze onder 50 kg. ongebluste kalk begraven werden.

15-10-2007 om 08:00 geschreven door Natxo  

Txabi Etxebarrieta Ortiz
°14 oktober 1944

Txabi is één van die onvergetelijke figuren uit de geschiedenis van het Baskische volk. Hij werd geboren te Bilbo-Bilbao op 14 oktober 1944, en kende geen gemakkelijke jeugd. Zijn vader, uit Bizkaia, stierf toen hij 10 jaar was en zijn moeder, uit Alava, bleef alleen achter met 4 zonen. Txabi, de derde zoon, en de familie leefden in armoede. Hij had ook te kampen met bronchitis en astma. In 1962 schreef hij zich in aan de faculteit van Economische Wetenschappen te Sarrico, waar hij al vlug een briljante studentenleider werd. Hij promoveerde als nummer 1 van zijn promotie. Hij combineerde zijn studies met het leiderschap in de universitaire studentengemeenschap, met het lidmaatschap van ETA en met de studie van programmeuranalist in de informatica aan de academie van Bilbo. Hij was ook een fervente aanhanger van de literatuur, in het bijzonder van de poëzie, met voorkeur voor Whitman, Neruda en Shakespeare.

De jaren 1967-1968 waren jaren van een intense activiteit in de ETA. Omstandigheden dwongen hem er toe in de clandestiniteit te gaan. Op 7 juni 1968 was hij, samen met zijn kompaan Iñaki Sarasketa, met een wagen met valse nummerplaten op weg naar een afspraak in Donostia. Bij een wegcontrole, toen ze ontdekt werden door de Guardia Civil, vuurde Txabi een dodelijk schot af op de agent, Jose Angel Pardines Arcay (het eerste dodelijke slachtoffer door ETA). Beiden vluchtten ze naar Tolosa, waar ze zich schuilhielden in een woning. Na een paar uur dachten zij dat de woning “verbrand” was (ontdekt was) en namen de benen. In Benta Haundi, niet ver van Tolosa, werden zij door het gealarmeerde 551^ste Commando van de Guardia Civil tegengehouden. Bij Txabi werden valse identiteitspapieren gevonden en bij zijn kompaan een wapen. Er ontstond een schermutseling waarbij Iñaki Sarasketa kon ontsnappen. Txabi werd door een handvol Guardias op de grond gegooid en moest minutenlang mokerslagen op lichaam en hoofd verbijten. Terwijl Iñaki Sarasketa er in slaagde via de bergen te ontkomen, hoorde hij verscheiden schoten die een einde stelden aan het leven van Txabi Etxebarrieta.

Txabi was het eerste dodelijke slachtoffer in de rangen van ETA. Zijn broer, José Antonio, later advocaat, is een natuurlijke dood gestorven. Jaarlijks is er een herdenking en een meeting op de Plaza Unamuno, gekend als de Plaza de los Hermanos Etxebarrieta (het plein van de broers Etxebarrieta), in Bilbo.

14-10-2007 om 08:37 geschreven door Natxo  

Wat krijgen we nu?

Het Tribunal Supremo (TS) heeft voorlopig 3 van de 13 personen vrijgesproken en vrijgelaten die sinds november 2006 in de gevangenis zitten. Zij waren veroordeeld voor “lidmaatschap van en medewerking met ETA”.

De motivatie voor de vrijspraak luidt als volgt: “El delito de colaboración con banda armada, organización o grupo terrorista exige que la aportación sea objetivamente relevante. También es necesario que se describa suficientemente cuál es el acto de colaboración, sin imprecisiones ni vaguedades. No es la adhesión ideológica, ni la prosecución de determinados objetivos políticos o ideológicos, sino el poner a disposición de la banda armada determinadas aportaciones”.

Ik vertaal: “Het delict van samenwerking met een gewapende bende, organisatie of groep vereist dat het aandeel van de persoon in kwestie objectief relevant is. Ook is het noodzakelijk dat voldoende omschreven wordt wat de exacte daad van samenwerking is, zonder onduidelijkheden of vaagheden. Het is niet de ideologische instemming, noch het verder zetten van politieke of ideologische objectieven, maar de werkelijke en bewezen ter beschikking stellen van bepaalde bijdragen aan de gewapende organisatie die bepalend zijn.”

Zo werd één van de vrijgesproken personen, Iñaki Ramos, veroordeeld omdat hij een vrouw (vermoedelijke Etarra) begeleid had naar een bushalte.

13-10-2007 om 10:41 geschreven door Natxo  

Er was geen doorkomen aan
voor de fascisten van Falange

Gisteren was het dus de nationale feestdag, de dag van het imperialistische Spaanse ras. Na het beëindigen van het Antifascistisch Festival, met als artiesten Aitor Zabaleta en Josu Muguruza, greep de Ertzaintza in. Alle verdere manifestaties door nationalisten werden verboden, uitgezonderd de manifestatie van de provocateurs van het ultrarechtse Falange.

De Ertzaintza had alle straten rondom de “Bulevard” afgegrendeld, alle verkeer werd verboden en in een mum van tijd resulteerde die provocatieve aanpak in een waar slagveld. Containers en autobussen werden dwars over de straten geplaatst en een gevecht in regel was niet meer te vermijden. Containers werden in brand gestoken en het spel zat op de wagen. Zoals gebruikelijk is klopte de Ertzaintza er op los. Een paar personen werden aangehouden.

Maar de nationalisten waren in hun opzet geslaagd: de fascisten van de Falange konden wel tot Donostia geraken, maar op hun afgesproken punt, de symbolische Bulevard, zijn ze nooit geraakt. Ze moesten afdruipen. De ultra's waren in opperste conditie, want bij het afdruipen werden kreten gehoord zoals: "Euskal presoak a la camara gas" (Baskische gevangenen naar de gaskamer).

Gelijktijdig zijn er meer dan 10.000 nationalisten op straat gekomen te Iruñea-Pamplona op vraag van de ANV-Acción Nacionalista Vasca onder het motto "Euskal Herriak Independentzia", Onafhankelijkheid voor Euskal Herria!

Er werd een duidelijk signaal gegeven: "Escucha, este pueblo está en lucha, lucha permanente por la defensa de sus derechos y por participar en la vida política. Eso no lo va a impedir ni Zapatero ni nadie" (Luister goed, dit volk voert strijd, permanente strijd voor de verdediging van haar rechten en voor deelname aan het politieke leven (verwijzing naar verboden politieke partijen). Zapatero, noch iemand anders, zal dat verhinderen.

13-10-2007 om 09:23 geschreven door Natxo  

Día de la Hispanidad
Nationale feestdag
12 oktober 2007

De president van de Spaanse regering, José Luis Rodríguez Zapatero, werd vanmiddag tijdens het militaire defilé te Madrid uitgejouwd. De PP, bij monde van Mariano Rajoy, had gisteren, net alsof hij zelf regeringsleider was, de bevolking opgeroepen om op straat hun trots uit te schreeuwen omdat zij Spanjaard zijn. Zapatero had hierop gereageerd en Rajoy beschuldigd van agitatie.

Uit Latijns-Amerika komen andere klanken op de Día de la Hispanidad. De president van Nicaragua bij voorbeeld omschreef het als een dag van rouw, omwille van wat er ongeveer 515 jaar gebeurd is bij de ontdekking van Amerika (1492).

Ook in Baskenland gaat de dag niet ongemerkt voorbij. Of toch wel? Het merendeel van de Basken gaat gewoon aan het werk of naar school, alsof het een doodgewone dag is. Om 15.00 u, is er een Antifascistische Festival te Donostia op de “Bulevard”, twee uur voordat de ultra’s van de Falange een manifestatie onder de slagzin "España, única nación" willen houden voor een “España una, España grande, España libre”.

Fascistas! No pasarán!

12-10-2007 om 14:34 geschreven door Natxo  

Hoe men in Spanje de mensen bedot
en stilaan alle Basken criminaliseert

Op 12 oktober 2003 verschenen de resultaten van een enquête bij de Baskische ondernemers over het Plan Ibarretxe, dat tot doel heeft tot een oplossing van het conflict te komen. Het Instituut voor Industriële en Financiële Analyse van de Madrileense Universiteit was, met de steun van de Spaanse Minister van Financiën, met het onderzoek gelast. En wat zegt het Instituut?

“Een vierde van de Baskische ondernemers overweegt Baskenland te verlaten als het Plan wordt doorgevoerd.”

Maar er wordt niet bij gezegd dat de enquête weliswaar naar 976 bedrijven werd gestuurd, maar dat er slechts 78 hiervan wilden antwoorden! Niet eens 8 %!

En daar Baskische ondernemers niet veel tijd willen verspillen aan een Spaanse enquête zullen de 78 die wel geantwoord hebben uiteraard Spaansgezinde “garnalenpellers” zijn.

In Spanje kennen ze het onderscheid niet tussen 1/4^de van iets, en 1/4^de van 8 %.

12-10-2007 om 09:01 geschreven door Natxo  

 Torturas espantosas a manos
de la Guardia Civil española
Afschrikwekkende folteringen in handen
van de Spaanse Guardia Civil

Aritz Ttorika Eskandon wordt over een langere periode zo hard geslagen, dat zijn nek gevoellos wordt. Zijn hoofd is bloedheet en toch wordt er met beide handen meerdere malen op de oren geslagen, zodat hij gedesoriënteerd geraakt. Ze wikkelen hem in rubberen dekens en trekken meerdere plastic zakken over zijn hoofd.

Als hij dan nog altijd op de been is, dreigen ze hem (hij is al die tijd geblinddoekt) elektroden aan te brengen op zijn testikels en tepels. Artiz hoort een zoemend geluid en de haren op zijn armen worden statisch. Uiteindelijk gebruikten ze het apparaat niet op volle kracht.

Maar Artiz is fysiek en geestelijk totaal uitgeput. Zijn benen en voeten zijn opgezwollen doordat hij continue moet staan en oefeningen moet doen. Door de helse pijn in hoofd en oren kan hij niet meer helder denken.

De forensische dokter bekijkt de rode, opgezwollen, pijnlijke voeten van Artiz en concludeert dat zijn gymschoenen niet van goede kwaliteit zijn.

Marteling is het resultaat van een politiek besluit. Om te kunnen martelen, heb je als politiedienst of overheid een hele batterij aan mensen en organisaties nodig die meewerken. Sporen dienden gewist te worden, door de rechtbank aangewezen advocaten moeten zwijgen, forensische artsen moeten geen mishandeling vaststellen, beulen dien niet vervolgd te worden.

Met dank aan TAT-Torturaren Aurkako Taldea die onthult dat 52 Basken slachtoffer waren van foltering in 2005. Onder hen zijn er 46 die verklaringen hebben afgelegd in het TAT-rapport 2005 (niet iedereen durft aangifte doen, uit vrees voor represailles).

11-10-2007 om 10:55 geschreven door Natxo  

Hoe ze in Baskenland “bomhonden” africhten
10 oktober 2005

Op 10 oktober 2005 lekt uit dat in 2004 een aantal keren bommen gevonden waren in auto’s van de Baskische politie, Ertzaintza, én in wagens van politici. Meteen werd ETA met de vinger gewezen, zeker omdat de organisatie kort voordien de Ertzaintza onder haar “objectieven” had geplaatst. Bij nader onderzoek bleek echter dat de bommen niet écht waren. Opvallend was al meteen dat deze zaken niet door het Hooggerechtshof in Madrid werden onderzocht, zoals dat altijd het geval is met alles wat met terrorisme te maken heeft, maar door de provinciale rechtbanken.

Nu blijkt dat de bommen niet door de terroristische organisatie waren geplaatst, maar door … de Baskische politie zélf!

De bedoeling was te controleren of de Ertzainas (leden van de Ertzaintza) alert bleven!

Bevelhebbers van de Ertzaintza hebben bommen geplaatste in de wagens van hun eigen politiemensen (op de basis van Berrozi, in Bernedo), en van politici (gemeenteraadslid José Luis Vallés van de PSE in Eibar en van de ex-secretaris-generaal Juan José Lizarbe van de PSN). Ook de burgemeester van Barañain, Josu Senosiain verzekert dat dergelijk voorval ook hem overkomen is.

Op 11 oktober 2005 maken verschillende kranten hier melding van. Zie foto.

Wat zou er gebeurd zijn als er tijdens het onderzoek, meteen na de ontdekking, toevallig een verdacht uitziende jongere voorbij de gefrustreerde agenten was voorbijgekomen?

10-10-2007 om 08:47 geschreven door Natxo  

Recht op zelfbeschikking is een recht,

maar recht op leven is dat ook

9 oktober 2007 – 13:30u

Gabriel Ginés, de lijfwacht van een raadslid van Galdakao, Juan Carlos Domingo (PSE-EE), is zwaar gewond geraakt bij een aanslag. Om 13:30u vanmiddag ontplofte een bom onder een wagen in de Calle Zamakola in de wijk La Peña te Bilbao. Het slachtoffer heeft brandwonden van tweede en derde graad. Het raadslid zelf was in vakantie te Valencia, wat doet vermoeden dat de aanslag wel degelijk tegen de lijfwacht was gericht.

Het is niet langer aanvaardbaar dat ETA terug naar een bloedig verleden wil, niettegenstaande de talloze arrestaties van personen die in wezen niets met ETA te maken hebben, niettegenstaande de brutale repressie waar nationalisten terug onderhevig aan zijn. Het heeft er alle schijn van dat Baskenland weerom in een uitzonderingstoestand is verzeild geraakt, maar dit mag geen aanleiding zijn tot bloedige aanslagen.

Los hiervan zal ik de Baskische nationalisten blijven verdedigen in hun eis voor zelfbeschikking.

09-10-2007 om 19:07 geschreven door Natxo  

Laudelino Iglesias, uit Barakaldo

Op 9 oktober 2000 was het precies één maand geleden zijn dat Laudelino Iglesias, uit Barakaldo in hongerstaking is gegaan. Iglesias zal op 16 oktober 2000 twintig jaar in de gevangenis zitten. Hij wil met zijn hongerstaking afdwingen dat zijn twee veroordelingen van 20 jaar in een maximumstraf van 25 jaar worden samengevoegd in plaats van een totaal van 40 jaar. Hij werd in 1980 gearresteerd en zat in 14 gevangenissen. Nu hoort hij bij de FIES-CD, “Fichero de Internos de Especial Seguimento. Control Directo” zijnde een speciaal regime met speciale controle, waardoor willekeur in de behandeling onvermijdelijk is. Iglesias kreeg al te maken met hart- en bloeddrukproblemen, Verschillende vormen van hepatitis, incluis hepatitis C, problemen met een nier (o.a.-stenen) depressies, stress, claustrofobie, gezicht- en huidproblemen, etc…

Op 25 september 2000, tijdens zijn hongerstaking, kreeg hij advies van celwissel. In de gang, op weg naar de andere cel kreeg hij een matrakslag op het hoofd van één van de drie bewakers. Na geboeid te zijn, kreeg hij vervolgens slagen over heel het lichaam, maar vooral in het gezicht en op het hoofd. Als gevolg hiervan moest hij op zeven plaatsen in een wenkbrauw gehecht worden, vier in de neus en twee in de elleboog. Verder was een tussenschot in de neus gebroken. Nadien werd hij gedurende 19 uur aan handen en voeten geboeid en tot op heden werd hij geïsoleerd.

09-10-2007 om 08:41 geschreven door Natxo  

Imanol
8 oktober 2000

Op 8 oktober 2000 verlaat de Baskische zanger Imanol (Larzabal) Baskenland, na blijvende bedreigingen.

Hij begon zijn carrière in Parijs toen het Franquisme op zijn laatste benen liep. Hij nam deel aan een eerbewijs voor Yoyes nadat die door ETA (waarin ze tot de leiding was opgeklommen) werd geliquideerd. Een jaar eerder ontsnapten twee gevangenen uit Martutene in de geprepareerde versterkers van zijn begeleidingsgroep.

Spoedbetoging: Halt aan de repressie tegen de Basken
Dinsdag, 9 oktober 2007, om 19 u Spaans consulaat, Regentlaan Brussel
of 18u45 Vlaams Huis, drukpersstraat.

08-10-2007 om 09:07 geschreven door Natxo  

Is dit willekeur of willekeur?

De aanklager van de Audiencia Nacional vraagt effectieve gevangenisstraf voor 11 leden van het partijbestuur van Batasuna: Ibon Arbulu, Ane Lizarralde, Maite Díaz de Heredia, Juan Cruz Aldasoro, Juan Joxe Petrikorena, Aner Petralanda, Joana Regueiro, Asier Arraiz, Maite Fernández de la Bastida, Jon Garai en Arantxa Santesteban.

Zes onder hen worden beschuldigd van integratie in een gewapende organisatie, wat nog nooit is kunnen bewezen worden, en ook nooit zal kunnen bewezen worden, omdat dit onjuist is. Zelfs de woordvoerder van de Baskische regering, Miren Azkarate, verklaart dat zij aan het vergaderen waren en dat zij geen pistolen, noch bommen hebben, en er ook nooit gebruik hebben van gemaakt. Zij vraagt zich af waar dan het delict is en of hiermee niet alle bruggen tot dialoog zijn opgeblazen.

Vijf andere worden beschuldigd van recidivisme op basis van de zaak 35/02 die nog altijd hangende is. In de zaak 35/02 had Garzón instructies en orders (decreet van 26 augustus 2002) uitgevaardigd die niet binnen zijn jurisdictie vielen, en had zichzelf prerogatieven toegeëigend die hij niet heeft, zoals bijvoorbeeld het verbod op publieke meetings en manifestaties in Euskadi.          
In zijn orders staat: “Er moet met alle mogelijke middelen vermeden worden dat Batasuna vergaderingen, demonstraties, piketten, karavanen of om het even welke publieke gebeurtenis organiseert. Het weze in hun naam, het weze ingericht door een “ghost”.           
De autoriteiten belast met de toepassing van deze instructie, vonden al vlug problemen genoeg om dit uit te voeren. Geen nood! Het Vijfde Hof (dat van Garzón) voorzag in een simpele oplossing. Er werd een nieuwe instructie uitgevaardigd waarbij de Centrale Inlichtingendienst van de Politie de opdracht kreeg iedere aangekondigde manifestatie te onderzoeken op direct of indirect verband met Batasuna. Het resultaat kan u wellicht raden.

Vanaf 13:30u, deze middag 7 oktober 2007, wordt de rest van het partijbestuur ondervraagd.

De familieleden die de verre reis naar Madrid hadden ondernomen, werd de toegang tot de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank) geweigerd.

De onvermijdelijke fascisten waren wel aanwezig (zie foto). Ik zal hun repertorium niet aanhalen, want het is te smerig.

Intussen werden in Beriain (Navarra) twee jongeren aangehouden die propaganda aan het verspreiden waren voor Jarrai en Segi, voor amnestie, voor zelfbeschikking, voor het wegtrekken van de bezettingstroepen en voor het einde van het folteren.

Zopas beslist (16:00u):

Garzón laat 2 van de 23 gedetineerden vrij: Ibon Berasategi en Javier Albizu. Ten aanzien van de 21 anderen, wordt opsluiting gevraagd. Drie kunnen eventueel voorlopige vrijheid genieten als ze elk 10.000 euro’s borg ophoesten.

07-10-2007 om 16:49 geschreven door Natxo  

Met duizenden en duizenden

Gisterenmiddag, 6 oktober 2007, zijn ze met duizenden en duizenden op straat gekomen, in de verschillende hoofdsteden van de Baskische provincies. Met ingehouden woede werd geprotesteerd tegen de arrestatie van de top van Batasuna. In Pamplona-Iruñea werden de betogers gechargeerd door de politie die er brutaal op los sloeg, met de onvermijdelijke gekwetsten tot gevolg.

Vanochtend, 7 oktober 2007, moeten de 23 beklaagden voor magistraat Baltasar Garzón verschijnen. Beklaagden? Volgens de Baskische kranten is er zelfs niets geweten over de inhoud van het “bevel tot gevangenneming” ( no se conoce el auto que ha motivado las detencione)s, dat de arrestaties zou kunnen motiveren.

De woede onder de Basken is enorm, maar tot nu toe nog altijd beheerst.

Foto's

07-10-2007 om 09:43 geschreven door Natxo  

In afwachting van verdere instructies
7 oktober 2004

Op 7 oktober 2004 arresteert de Guardia Civil 5 personen:  Juan José Zarautz en José Ramón Unanue in  Donostia, Arantza Sánchez en Aimar Guzón in Irun en Aimar Aiertza in Pamplona (Navarra).

Ze worden, volgens de Spaanse Minister van Interieur, José Antonio Alonso, niet beschuldigd van concrete acties maar, “Ze waren akkoord met hun inlijving in de organisatie en waren in afwachting van verdere instructies…” De minister verklaarde verder dat de arrestaties “de vrucht” waren van de gegevens die verkregen waren (onder foltering uiteraard) uit de eerdere arrestatie deze week. De Minister voegt er zelfs aan toe dat het de gevolgen zijn van verklaringen die Peio Alcantarilla aflegde (gearresteerd op 3 oktober 2004). Lees: die verklaring werd uit hem geslagen!        

- De buren van Juan José Zarautz hoorden om 2 uur hulpgeroep. Hoogstwaarschijnlijk dacht Zarautz dat iemand wilde inbreken. In dezelfde woning verbleef de echtgenote met 2 minderjarige kinderen. De Guardia Civil onderzocht de woning tot 5 uur.

- Buren van José Ramón Unanue vertellen dat de politie brutaal binnen viel om 2 uur ’s nachts. Het optreden van de agenten was “vrij brutaal” en daarbij werd de gemeenschappelijke deur en de deur naar de woning opengebroken. De echtgenote kreeg daarbij klappen op het hoofd. Het doorzoeken van de woning duurde tot 5 uur.

- Aimar Aiertza woonde samen met zijn vrouw die 8 maanden in verwachting was. Tijdens het onderzoek van de woning raakte de vrouw in een shock en diende overgebracht te worden naar het ziekenhuis. Toen ze later terugkeerde, zag ze de ravage in haar huis. Haar computer en haar persoonlijke agenda waren “verdwenen”.

 En el polvorín de las prisiones
In de stofwolk van de gevangenissen

Poging tot zelfmoord

Peio Alcantarilla, die op 3 oktober 2004 in Urruña gearresteerd werd, heeft in de kelders van de Guardia Civil geprobeerd zelfmoord te plegen om zo een einde stellen aan de voortdurende brutale folterpraktijken. Toen hij voor de onderzoeksrechter Fernando Andreu werd gebracht kon hij wegens “shock” niets zeggen. Toen Andreu hem de rechten van de gevangene voorlas, begon hij te wenen. Hij werd even naar een ziekenhuis gebracht wegens een zenuwcrisis, maar werd daarna terug opgesloten in de gevangenis van Soto del Real.  

Volgens Alcantarilla werd hij na zijn arrestaties met een kap over het hoofd in een auto gestopt waarbij de agenten hem alle mogelijke soorten van foltering begonnen te vertellen.

Eenmaal opgesloten, zei een Guardia: “Je bent nu bij de vijand en dat zal je merken. Nu ga je zingen of we vermorzelen je.” Met vijven begonnen ze hem over het hele lichaam te slaan met matrakken in aluminiumfolie. Ze toonden hem de plastic zak. Nadat hij zijn gebitscorrector had proberen in te slikken en bloed begon te spuwen, werd hij even bij een dokter gebracht. ‘s Anderendaags werd hij de hele dag geslagen tot op het ogenblik dat hij brak en zei “alles te zullen verklaren wat ze wilden”.

Naderhand vertelden de persagentschappen, Efe en Europa Press, dat Alcantarilla aan de Guardia Civil verklaard had dat hij “voorgesteld had de ETA-campagne te verhevigen met het doel het toerisme met een 20 % te doen verminderen.” Verder zou “het voorstel om in mei 2002 een aanslag te plegen in het Santiago Bernabeu-stadion” van hem gekomen zijn. Het “voorstel” om bommen te plaatsen in het skistation van Baquera Beret in december 2003 kwam eveneens van hem, alsook de plannen om een aanslag te plegen tegen de hoogspanningsmasten van Irún en Huesca.

Op 7 oktober 2004 volgden dan de bovenvermelde arrestaties, "dankzij de verklaringen van Alcantarilla”. Dit werd zelfs door de Minister toegegeven

07-10-2007 om 08:40 geschreven door Natxo  

Vlaams-Socialistische Beweging

Vandaag, 6 oktober 2007, verschenen in de Baskische krant Gara:

GARA > Azkenak >

OPERACIÓN POLICIAL CONTRA LA IZQUIERDA INDEPENDENTISTA

Indépendantistes flamands du V-SB dénoncent l’arrestation des membres de Batasuna

06/10/2007 11:13:00

C’est avec horreur que le Vlaams-Socialistische Beweging, mouvement pour une Flandre indépendante et socialiste, vient d’apprendre l’arrestation par la police espagnole de 23 membres de Batasuna lors d’une réunion pacifique à Segura. Ces arrestations forment le châpitre le plus récent de la campagne menée par l’état espagnol contre l’opposition de la gauche en Pays baque. On se souvient, entre autres faits, de l’arrestation d’Arnaldo Otegi, suite à… son discours (et ceci dans le cadre de l’échec des négociations de paix, dans lesquelles Batasuna ne jouait pas un rôle). Pas surprenant que certains parlent de Birmaña au lieu d’España !      

Apparemment, Madrid préfère réduire une grande partie des basques au silence (et donc probablement continuer le conflit actuel), plutôt qu’un dialogue qui pourrait mener à une paix durable et honorable.       

 Il est évident que les indépendantistes flamands de gauche du V-SB soutiennent les indépendantistes de gauche en Pays Basque dans leur combat pour une Euskal Herria libre et socialiste. Ils appèlent donc leur compatriottes à signer la pétition intitulée «Flamands pour la paix et la liberté au Pays Basque».  (http://freebatasuna.v-sb.be)

Vlaamse onafhankelijkheid

Wie pleit voor Vlaamse onafhankelijkheid, wordt dankzij het Vlaams Belang al snel geassocieerd met extreem rechts, ethische conservativiteit en verwerpelijke ideologieën gaande van racisme tot fascisme. Dat dit klinkklare nonsens zijn, bewijzen partijen zoals N-VA, Spirit en sinds kort ook Lijst Dedecker. Minder gekend zijn de links Vlaams-nationalistische organisaties zoals Meervoud en Sociaal-Flamingantische Landdag. Binnenkort krijgen deze laatste er nog een broertje bij: de Vlaams-Socialistische Beweging, die op 10 juli officieel gelanceerd wordt. Hopelijk kunnen ook zij mee aantonen dat Vlaamse onafhankelijk niets te maken heeft met verwerpelijke ideologieën maar integendeel een democratisch emanciperend antwoord is op de ondemocratische monarchie en het blokkerende belgicisme, die beiden niet meer van deze tijd zijn. Samen meebouwen aan een Vlaamse Staat zonder haat!

06-10-2007 om 17:06 geschreven door Natxo  

Wat doet Amnesty International?

Een paar zinsneden uit de webstek van Amnesty International Vlaanderen

Spoedacties
Spoedacties worden gevoerd als iemands leven of veiligheid direct gevaar is ten gevolge van foltering, 'verdwijning', terdoodveroordeling, het ontbreken van medische verzorging of een dreigende terugzending naar een land waar vervolging mogelijk is.          
Deze slachtoffers worden dikwijls vastgehouden zonder een aanklacht of enige vorm van proces en zonder dat hun familie op de hoogte is.

Om in te gaan tegen dergelijke praktijken, heeft Amnesty International een strategie ontwikkeld die de verantwoordelijken ertoe dwingt maatregelen te nemen om het leven van deze personen te beschermen. (De strategie: “Schrijf ze vrij!” Maar nog nooit een actie opgemerkt voor Baskische politieke gevangenen!)

Amnesty International veroordeelt

Amnesty International veroordeelt terroristische aanslagen met kracht. Amnesty vraagt dat staten ervoor zorgen dat terroristische aanslagen voorkomen worden, dat hun burgers ertegen beschermd worden en dat de daders van terroristische aanslagen opgespoord, vervolgd en bestraft worden. Maar we moeten erop toezien dat de strijd tegen het terrorisme geen grotere bedreiging gaat vormen dan het terrorisme zelf. Mensenrechten vormen een essentieel en belangrijk wapen in de strijd tegen terreur. De wereld veiliger maken voor onszelf, is alleen mogelijk als we hem veiliger maken voor iedereen (Moet er niet op toegezien worden hoe Baskische politieke gevangenen behandeld worden?)

Helpt Amnesty gevangenen die geweld hebben gebruikt?         
Amnesty International komt voor alle gevangenen op in geval van foltering of doodstraf. Beide zijn in strijd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM, artikel 3: een ieder heeft recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon en artikel 5: niemand zal onderworpen worden aan folteringen). Verder waakt Amnesty erover dat alle politieke gevangenen (die ervan verdacht worden geweld te hebben gebruikt of gepropageerd) eerlijk en binnen redelijke termijnen worden berecht. Onvoorwaardelijke vrijlating vraagt Amnesty alleen voor personen die gevangen zitten omdat zij op vreedzame wijze gebruik maakten van hun mensenrechten. Een dergelijke hechtenis is immers in strijd met onder meer de UVRM. (Wanneer komt er een reactie op de arrestatie van het voltallige partijbestuur van Batasuna?)

Folteren is mensenwerk                                                                            
Folteren is walgelijk. Voor ons is het een verschrikking, iets uit de Middeleeuwen. Maar in ongeveer 80 procent van alle landen ter wereld komt foltering voor. In bijvoorbeeld Irak, Egypte en Bangladesh vinden stelselmatig folteringen plaats. In landen als India, Japan en Marokko wordt door overheidsdienaren geregeld gefolterd. In enkele West-Europese landen, zoals Frankrijk en Duitsland, zijn asielzoekers en vreemdelingen om het leven gekomen door buitensporig politiegeweld bij uitzetting (Wordt er in Spanje dan niet gefolterd?).

Wij klagen aan

Een gunstige wind bezorgde een E-berichtje in mijn E-post:

Aan:
Amnesty International Vlaanderen

04.10.2007

“Ik zal het blijven herhalen (maar jullie zullen halsstarrig de andere kant blijven opkijken):

In de ‘bevriende’ democratuur Spanje wordt nog dagelijks gefolterd tot er een zelfbeschuldiging op volgt. Zie hiervoor de verslagen van Theo van Boven. Theo van Boven werd opgevolgd door een ... Spanjaard! Tiens!

Er zitten Baskische politieke gevangenen doodziek weg te teren.

José Mari Sagardui, "Gatza" zit al 27 jaar vast!

Daaraan wordt door A.I niets gedaan, ‘omdat ETA niet ophoudt’. In andere landen waar U wél acties onderneemt, zijn er ook verzetsgroepen bezig.

Verder dient herhaald te worden dat Baskische politieke gevangenen nooit in Baskenland ondergebracht worden. Tot voor een tiental jaar zaten de zwaarst gestraften op de eilanden of in de Spaanse enclaves in Afrika: Ceuta en Melilla. Nu zitten ze in Parijs, of in het zuiden van Spanje. Dit kost de familieleden een halve week reizen (met werkverlet) voor een bezoek van drie kwartier, indien ze niet (voor de fun van de psychopaten die hen bewaken) gesanctioneerd werden. Met hun kinderen (die in de lagere schoolleeftijd soms enkel Baskischtalig zijn), moeten ze Spaans spreken.

Een van de gevangenen werd een aantal jaren gesanctioneerd omdat hij aan de telefoon ‘musu bat’ (een kusje) had gezegd in het Basksich tegen zijn kind!

Het aantal gevangenen dat op bezoek mag komen wordt steeds verminderd. Valt iemand weg (overlijden) dan mag die niet vervangen worden.”

Een paar voorbeelden

Nieuw record!

Op 8 juli 2007 zal José Mari Sagardui "Gatza" een Europees record breken! Hij zit dan zevenentwintig jaar in de gevangenis (foto van de herdenking van 27 jaar, “27 urte”, opsluiting). Hiervan zat hij tien jaar in een isoleercel! Niemand in Europa deed beter! Intussen is er al 3 maanden bijgekomen. Is het record van Nelson Mandela nu al gebroken?

In 1995 had hij 3/4^de van zijn straf achter de rug, maar hij kwam niet vrij. Hij nam deel aan 13 hongerstakingen en zat in 14 verschillende Spaanse gevangenissen.

Hij zat gemiddeld op 500 km van huis. Op dit ogenblik zit hij in Jaén, op 750 km! Gatza ziet hier 20 uren op 24 geen daglicht!

In 1993 ondernam hij een vluchtpoging uit de gevangenis van Granada.

Na de laatste hervormingen door de superdemocraten van de PSOE en de PP betreffende penitentiaire politiek, de zogenaamde “doctrine Parot” moet Gatza in totaal gedurende 30 jaar in de cel blijven! Bij deze hervormingen behoren ook: verbod om te studeren, zeker als dat in het Baskisch gebeurt, of om Baskisch te spreken tijdens het bezoek. Deze hervormingen kwamen er nadat bleek dat de gevangenenpolitiek totaal mislukt was. Men zon enkel nog op wraak!

Vrij na twee jaar gevangenschap! Even lezen…

Op 30 maart 2004 liet Magistraat Garzón vier Basken vrij die twee jaar achter de tralies zaten. Het gaat om Ainara Gorostiaga, Mikel Soto, Aurken Sola en Jorge Txokarro. Wat hadden ze op hun kerfstok? Helemaal niets! Daarom werden ze ook vrijgelaten. Na twéé jaar!

Dit gebeurde nadat de krant “Diario de Navarra” bekend maakte dat twee anderen, Andoni Otegi en Oscar Zelarain, zichzelf al in september 2002 als dader van de aanslag aangegeven hadden bij de Franse antiterrorismemagistraat, Laurence Le Vert.

Guillermo Ruiz Polanco, magistraat bij het Hooggerechtshof, die deze zaak in handen had, verklaarde dat de Guardia Civil hem had laten weten dat ze niet geloofden dat Gorostiaga, Soto, Sola en Txokarro schuldig waren aan de dood van Javier Múgica (Leiza 14 juli 2001). Volgens Ruiz Polanco was het enige “bewijs” tegen hen de verklaring (zelfbeschuldiging) die Gorostiaga aflegde toen ze in afzondering was en “waaraan hij geen waarde hecht, in acht genomen dat ze gefolterd werd door de Guardia Civil.  Deze zaak van foltering wordt op dit ogenblik trouwens nog onderzocht.”

Ruiz Polanco verordende daarop de in (voorlopige) vrijheidstelling van Soto, Sola en Txokarro en werd daarom prompt geschorst! Daarom diende Gorostiaga voor een andere magistraat te verschijnen, waardoor ze niet onmiddellijk vrijkwam.

Het viertal uit Pamplona dat twee jaar vast zat hoewel het niets had gedaan…

Wat ging hieraan vooraf:

Op 14 juli 2001 werd in Leitza (Navarra) het gemeenteraadslid José Javier Múgica van de UPN (PP-Navarra) bij een ETA-aanslag om het leven gebracht.

Op 24 februari 2002 werden Gorostiaga en Soto gearresteerd bij een gevangenenbezoek. (Je zou toch een “oen” moeten zijn om op gevangenenbezoek te gaan als je zélf een aanslag gepleegd hebt!) Maar er volgden 14 arrestaties (Nóg een bewijs dat de onderzoekers niets wisten!) waaronder die van de twee anderen op 28 februari in Pamplona.

Hoe ze er werden tussen gepakt, mag al blijken uit de lichamelijke toestand van Soto die niet in de mogelijkheid was te verschijnen, maar naar het gevangenisziekenhuis diende te worden overgebracht! Txokarro moest naar het ziekenhuis met een zenuwinzinking. Hij had brandwonden (elektroden?) over het hele lichaam, en hoorde bijna niet meer (wegens het afvuren van een revolver vlak naast zijn oor. Schijnexecuties, dus!). 

De familie van het viertal, dat meteen vergeleken werd met de Ierse “Guilford four” die (vooral) faam kregen door de film “In the Name of the Father”, ging tot in het absurde om de onschuld te bewijzen. Zo trokken ze zelfs naar Leitza om met de gemeentelijke autoriteiten te praten!  

De PNV-krant, Deia, zegt eveneens dat er toch wel elementen zijn om “ er eens over na te denken”. “Hoe de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken arrestanten die foltering aanklagen, zelfs een proces aandoet” bijvoorbeeld. “Justitie moet aan de kant van een Rechtstaat staan.”

Maar ook de “Baskische” politie, Ertzaintza, isoleert arrestanten en wordt regelmatig beschuldigd te folteren.  De PNV, de partij van de krant Deia, die daarover gaat (en Deia zélf) zwijgen dan in de beide landstalen!

Miren Azkarate, woordvoerster van de Baskische Regering, eist een onderzoek tegen alle rechters die in deze zaak betrokken waren. Maar in de “Mars tegen de foltering”, van 14 februari, blonk de Baskische Regering uit door haar afwezigheid! Erger. De PNV stemde in mei van het voorbije jaar tegen een wetsontwerp waarin maatregelen tegen foltering werden voorgesteld! Maar dat wetsvoorstel kwam van de partij Sozialista Abertzaleak (voorheen Batasuna).  

De Baskische Minister van justitie, Joseba Azkarraga, vraagt de schorsing van de magistraat bij het Hooggerechtshof, Baltasar Garzón en de herziening van alle rechtszaken die hij opstartte. 

De president van Navarra, Miguel Sanz, (UPN = PP Navarra) blijft het viertal “Etarras” (leden van ETA) noemen, omdat ze ook beschuldigd werden van “lidmaatschap van een gewapende bende” (lees: “ETA”).

Maar waarom werd Spanje niet op de hoogte gebracht toen in september 2002 de echte daders van de aanslag bekenden? Vooral waar het toch om twee (imperialistische) Staten handelt die zichzelf te pas en te onpas de hemel in prijzen omwille van de geslaagde antiterroristische samenwerking en de efficiëntie ervan (maar die nog nooit dachten aan het zoeken van een oplossing)?

Hoeveel vermeende ETA–leden zitten lange gevangenisstraffen uit omdat ze zichzelf ooit beschuldigden om aan verdere martelingen te ontsnappen?

06-10-2007 om 08:57 geschreven door Natxo  

De naam "Spanje" bestaat niet meer

Terwijl “Gara” ruime aandacht besteed aan het artificiële België: “La falta de Gobierno en Bélgica avala la demanda de un estado en Flandes”, loopt zopas het bericht binnen dat Spanje, als gevolg van de recente gebeurtenissen, van naam veranderd is.

ESPAÑA wordt…klik op de  foto

05-10-2007 om 14:47 geschreven door Natxo  

Madrid doet er alles aan
om aanslagen uit te lokken!

FREEBATASUNA

Vandaag, 5 oktober 2007, komen Eurovolksvertegenwoordiger voor Sinn Fein, Barbre De Brun, en lid van de partij, Pat Rice, op bezoek bij Arnaldo Otegi die opgesloten zit in de gevangenis van Martutene. Zij zouden vergezeld worden door Pernando Barrena en Rufi Etxebarria.

Voor deze laatste twee zal dat onmogelijk zijn, want ze werden gistermiddag, 4 oktober 2007, gearresteerd op een vergadering van het voltallige partijbestuur van Batasuna te Segura (Gipuzkoa).

Meteen werd het voltallige bestuur van de partij (22 personen) gearresteerd. Onder hen: Joseba Permach (zie foto: Permach in politiewagen), Juan Joxe Petrikorena, Rufi Etxeberria, Juan Kruz Aldasoro, Ibon Arbulu, Patxi Urrutia, Jon Garai, Marije Fullaondo, Imanol Iparragirre, Anjel Mari Elkano en Jean-Claude Aguerre.

Dit is ongehoord en een regelrechte provocatie. Madrid doet er alles aan om aanslagen uit te lokken!

Arnaldo Otegi zit al in de cel sinds juni 2007, en Joseba Álvarez en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, werden al op 2 oktober 2007 gearresteerd.

Foto's

05-10-2007 om 14:47 geschreven door Natxo  

Monoliet vernietigd
5 oktober 2006

Op 5 oktober 2006 werd de monoliet (zie foto) vernield die in de omgeving van Aritxulegi (tussen Oiartzun en Lesaka) werd opgericht ter ere van de eerste Gudari (Baskische soldaat) van de ANV, Txato Olabarri, die er in 1936 sneuvelde. Het monument was er niet enkel voor Txato Olabarri, maar ook ter ere van alle doden van het nationalisme die het leven verloren. Tijdens de voorbije twee jaar is dit al de tweede keer dat de grote monoliet, samengesteld uit ijzer en beton, beschadigd wordt door “geüniformeerde ongecontroleerden” aldus ANV die dit een nieuwe actie in de vuile oorlog tegen de nationalistische strijders noemt. We zullen de monoliet opnieuw oprichten en dat, indien nodig, opnieuw herhalen tot de straffeloosheid opgeheven wordt van diegenen die enkel de slachtoffers van één kant van het conflict respecteren.

05-10-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Referendum is geen probleem

Bij een interview voor de zender “Telecinco” verklaarde de leider van de Spaanse regering Zapataro vandaag, 4 oktober 2007, dat er geen probleem was: “Het gaat niet over het uitroepen van een referendum, maar over de aankondiging van een intentie om iets te doen wat niet kan gedaan worden. En als iets niet kan gedaan worden, zal er ook niets gebeuren. Dat is gewoon onmogelijk. De regering heeft geen probleem, Ibarretxe heeft een probleem.”

Zapatero kondigde ook aan dat de komende algemene verkiezingen wellicht zullen plaatsvinden op 2 of 9 maart 2008, omdat er rekening moet gehouden worden met de “Semana Santa”, de heilige week van Pasen.

04-10-2007 om 17:14 geschreven door Natxo  

Het Baskisch Statuut voor Autonomie
4 oktober 1936

Toen op 4 oktober 1936 (drie maanden het uitbreken van de Burgeroorlog) het Baskisch Statuut voor Autonomie van kracht werd (alleen voor Bizkaia en Gipuzkoa), was één van de eerste prioriteiten het herstel van de publieke orde. De toenmalige Baskische minister van Binnenlandse Zaken, Telesforo Monzón, riep een paar instituten in het leven: een Internationaal Politiekorps, een Maritiem Politiekorps en een Politiekorps van Openbare Orde. De voornaamste creatie echter was die van het politiekorps de Ertzaña, nu Ertzaintza, bestaande uit een Infanteriedivisie en een gemotoriseerde divisie (de Igiletua), samen goed voor een aantal van 1200 manschappen (zie foto). Het hoofdkwartier was in Bilbao gevestigd, in het Ibaigana Paleis (vandaag het hoofdkwartier van Atlético de Bilbao).              
Toen het Noordelijke Front in handen viel van Franco, was de pret uit: de Ertzaña werd ontbonden. Voor Franco bestond er geen Baskisch politiekorps. Voor hem bestonden zelfs de Basken niet.

04-10-2007 om 08:31 geschreven door Natxo  

Frankrijk zwicht voor Spaanse chantage
3 oktober 1987

Op 24 juli 1987 komt Juan Carlos García Goena om, bij een autobom in Hendaia, als laatste dodelijke slachtoffer van de staatsterroristen van de GAL.

Op 3 oktober 1987 voert de Franse politie, op bevel van de kersverse minster van Binnenlandse Zaken, Charles Pasqua, een grootscheepse razzia uit in de milieus van de Baskische vluchtelingen: 120 huiszoekingen, 93 arrestaties (sommige zelfs buiten Pays Basque Nord), 46 uitwijzingen naar Spanje, 12 naar Algerije en 3 dagvaardingen.
Een 500-man sterke politiemacht nam aan de razzia deel, waaronder de "special forces" RAID (Reaction, Assistance, Intervention, Dissaude) en GIGN (Groupe de Sécurité et d'Intervention de la Gendarmerie Nationale). De reacties hierop waren niet te tellen, maar een paar dagen later al (losstaand van de razzia), werden 10 andere "réfugiés" het land uitgewezen op basis van de "procédure d'urgence absolue". Sinds 1986 komt het aantal betrokkenen in die procedure nu (1987) op een 100-tal. Voor het einde van het jaar werden nog verschillende aanhoudingen en opsluitingen gerealiseerd:

-Catherine Totorica, journaliste bij Radio France, en haar man Christian Ondicola (opgesloten van september tot december) omdat ze een vluchteling onderdak hadden verleend
-de "réfugié" Santi Potros en het koppel Guimont, omdat ze onderdak verschaften

-de "réfugiés" Picabea, Patxi Capot, Philippe Lassalle-Astis en Sabino Zubillaga Beloki.

Van GAL wordt er nadien niets meer gehoord. De bloedige kerfstok van deze organisatie bedraagt 26 moorden en meer dan honderd aanslagen tegen Baskische vluchtelingen. Het is ondertussen zonder meer duidelijk geworden dat de Spaanse overheid op een of andere wijze betrokken is bij deze terreurorganisatie. De Franse overheid is deze vuile oorlog op haar grondgebied, waarbij acht onschuldige 'Fransen' om het leven komen, grondig beu en laat dat ook aan Madrid weten. Maar er moet en zal een prijs voor betaald worden.

De prijs die hiervoor dient betaald te worden, zal dus snel duidelijk worden: de uitlevering door Frankrijk aan Spanje van tientallen vluchtelingen (een praktijk die vandaag nog steeds voortduurt) en een intensieve politionele samenwerking en verhoogde repressie tegen de in Noord-Baskenland ondergedoken ETA-militanten en vluchtelingen.

03-10-2007 om 08:39 geschreven door Natxo  

Nieuwsflash
2 oktober 2007

De Spaanse politie heeft deze namiddag, 2 oktober 2007, de woordvoerder van Batasuna, Joseba Álvarez (zie foto) en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, gearresteerd in Donostia, omdat ze deelgenomen hebben aan een verboden manifestatie op 9 september 2007 ten gunste van de terugkeer van de politieke gevangenen (tegen de spreiding). Opdrachtgever is de onvermijdelijke magistraat van de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank), Baltasar Garzón. Voordien al, de dag zelf, werd Juan Mari Olano, woordvoerder van Askatasuna, gearresteerd. Intussen zit Arnaldo Otegi nog altijd in de gevangenis.

Foto's van de uiteengeslagen betoging van 9 september 2007

02-10-2007 om 19:09 geschreven door Natxo  

Iñaki Lekerika Urresti “Leke”
+2 oktober 1997

Iñaki Lekerika Urresti “Leke” maakte deel uit van de generatie die ten strijde trok tegen de nucleaire centrale van Lemoiz. Hij had een uitgebreide vriendenkring en ze deden alles samen: de bergen intrekken en manifestaties bijwonen. Toen de partij HASI-Herriko Alderdi Sozialista Iraultzailea (Partido Socialista Revolucionario Popular) opgericht werd, trad de meerderheid van zijn vrienden toe. Inaki deed dat niet. Integendeel, hij stopte met opstappen in manifestaties en vermeed de confrontatie met de politie. Hij had een andere uitdaging gevonden, een veel gevaarlijker. In februari 1979 zag hij zich verplicht te vluchten naar Iparralde. Toen het daar ook te heet werd, besliste hij na 5 maanden, samen met een vriend, uit te wijken naar Venezuela, waar hij als politiek vluchteling werd erkend (in tegenstelling tot Iparralde). Hij had het er de eerste 5 jaar bijzonder moeilijk: geen baan, geen eten. Na verloop van tijd slaagde hij toch en hij integreerde zich voortreffelijk in de kringen van het “Euskal Etxea” van Caracas (het Baskische huis). Ieder jaar danste hij er de “Aurresku” (een eredans) op de Gudari Eguna (dag van de Baskische soldaat).    
In april 1996 kreeg hij een eerste hartinfarct en een paar maanden later een tweede, in augustus. Hij herstelde heel langzaam, maar een jaar later, op 2 oktober 1997, kreeg hij een fatale derde aanval te verwerken. Hij werd in Venezuela begraven.

Baskische diaspora
(klik links op de navigatiebalk voor de Engelse vertaling)

02-10-2007 om 08:52 geschreven door Natxo  

VERBIJSTEREND!

La vergüenza de Lizartza
De schaamte van Lizartza

Lizartza is een gemeente gelegen in Gipuzkoa, met een kleine 600 inwoners, en is van oudsher een nationalistisch bolwerk.         
           
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1999 behaalde Herri Batasuna er de volstrekte meerderheid met 73,94 % van de stemmen (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor HB).

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2003 mocht Herri Batasuna niet meer deelnemen omdat de lijst verboden was. De PNV behaalde de volstrekte meerderheid (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PNV) en de PP behaalde amper 6,58 %.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2007 werden slecht twee lijsten ingediend: ANV en PP. De PNV nam niet deel en de ANV was verboden (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PP). Hieruit vloeit een verbijsterend verhaal voort.

Om een verkozen te geraken, moest de kiesdrempel van 5 % overschreden worden. De resultaten van de 355 stemgerechtigden waren:

186 stemmen voor de ANV  
142 blanco stemmen·
27 stemmen voor de PP (7,61%)

In een dorp van bijna 600 inwoners konden 27 stemmen bepalen dat de 7 mandaten volledig werden ingenomen door Populisten (PP), want de stemmen op de ANV (186) werden ongeldig verklaard. Bovendien waren de kandidaten die de PP had voorgesteld niet afkomstig uit het dorp zelf! Het waren zelfs geen Basken.

De installatie van de gemeenteraad op 2 juli 2007 moest onder politiebescherming plaatsgrijpen, zo groot was de woede van de bijna totale bevolking op de “putch” van de PP.

Naast Regina Otaola (afkomstig uit Eibar), die burgemeester werd, vermelden we hier de andere leden: Laura Garrido, Manuel Mitxelena, de president van Nuevas Generaciones (vechtersbazen en ultra’s binnen de PP) Miguel Ángel Fernández, Julia Tercero, Begoña Pereira en José Luis Marcaida (allemaal buitenstaanders).

De eerste beleidsdaad van Otaola was het hijsen van de Spaanse vlag (rode lap op stier). Enorm protest en doodbedreigingen (?) aan haar adres. De Spaanse vlag werd overdekt met een groot karton met daarop een Ikurriña en de tekst: “GEUREA, de onze, wijzend op de Ikurriña). Zie ook foto.            
De tweede beleidsdaad was 3 inwoners aanklagen wegens doodbedreigingen (?) en overplakken van de Spaanse driekleur.       
De derde beleidsdaad was Lizartza laten opnemen in de “vereniging van Spaanse gemeenten”. Haar enige opdracht blijkt er uit te bestaan om te provoceren en om Lizartza te “Españoliseren”.

Is het dan verwonderlijk dat er dagelijks protesten en betogingen zijn? Is het dan verwonderlijk dat de gemeenteraad telkens moet doorgaan onder massale politiebescherming?

Zesentwintig man en een paardenkop delen de lakens uit in een gemeente waarin 92% van de bevolking tegen hen gestemd heeft! Aan de lezer om te antwoorden.

01-10-2007 om 08:47 geschreven door Natxo