|
Ik huiverde bij het lezen van zijn koele antwoord op mijn brief.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Alsof een ijzige poolwind over mijn ruggengraat rimpelde.
Hoe kon ik houden van deze man met zoveel bevroren emoties?
Een zwart gat in een verloren ziel was het,
een zoomlens die te kort kwam maar waarin je niet kon kijken,
een spiegelende zonnebril waarin reflecterend enkel je eigen beeld weerkaatste.
Mocht ik raken aan deze kwetsbare maar schitterende zeepbel?
Hoe kon ik oogcontact krijgen met deze zacht aanvoelende kikker?
Wanneer zou hij veranderen in een prins?
Kussen hielp niet meer
. !
Floreanne
|
