|
Er woei een droeve wind xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
door het laatste uur
De sneeuw speelde
wispelturig golf
met het zachte straatlicht
dat aan de andere kant
nog enkel eenzaam was
Gedachten aan oude bergen
namen haar ziel met zich mee
Nauwelijks was er een woord
dat overbleef of het huilde
te lang gewacht
op wat nooit komen zou
Een vreemd getrokken leegte
brak haar ogen
Ze praatten verder
de mensen rond de tafel
Zij tuurde door het raam
en wilde weg
hier vandaan
naar hoogten wijds verlangd
Zij luisterde niet meer
de stemmen waren al
te stil te ver weg
Floreanne
|
