|
Een verdriet zo sterk xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
dat woorden verdampen
snoert me dicht
verdrukt uit mijn
vervreemde ziel
van alle licht ontdaan
Mijn keel verkrampt
als haar stem stottert
en onhoorbaar duikt in
de adem van de nacht
Het beeld dat opdoemt
verkilt zich ijzig
en verwatert
tegen de spiegel
van tranen
uitvergroot tegen
de hoopvolle kier
schaars licht
Spreek dan toch
in deze donkerte
al blijft er schijnbaar
weinig hoop op herstel
op wat leven van jou
een zacht woord
enkele letters
een teken om te lezen
Zo bedel ik
en vraag je
om een gift
enig begrijpen
een klank
een geur
een aai
Het maakt niet uit
maar laat het
in liefde herleven
Floreanne
|
