21-02-2011 om 11:55 geschreven door francis

Ik val al direct met de deur in huis. Gisterenavond was het groot feest, de jaarlijkse bijeen komst van de neven en nichten langs Anita haar kant. Voor ons was het drie jaar geleden dat we daar nog eens aan deelgenomen hadden, het wordt ingericht telkens op die voorlaatste zaterdag van februari hadden, we hadden dit jaar niets anders om handen . Namelijk in verlof gaan naar het bungalowpark “ De Kempervennen,” maar dit jaar hebben we er van afgezien en daarom konden we er gisteren wel aanwezig zijn.

Het gezellige samenzijn begon om plus minus zestien uur met aperitief uurtje en de begroeting van de familie. Wij waren er als de eerste bij, ik vind dat altijd gemakkelijker, dan is er nog niet veel volk en is de handjes kusjes geven vlugger gedaan. Nadien moeten de daarna gekomen familieleden de hele ronde doen. Het moeilijkst vind ik de namen onthouden, zeker nu dat het zolang geleden was,

Ik ga het heel kort houden, het eten was perfect en de ambiance (met elkaar praten) was gezellig en het duurde tot twee en twintig uur dertig, vooraleer we terug huiswaarts reden. Eigenaardig wat een mens op die tijd allemaal te vertellen heeft tegen elkaar, ongelofelijk maar toch waar. Anita en ik zien er weer al naar uit voor het feest van volgend jaar.

Ik ga maar afsluiten, want zo dadelijk is het etenstijd, want rond zeven uur moet ik alweer m’n programma gaan verzorgen en sinds vorige week rijdt Anita mee naar de studio, om de telefoon op te nemen. Het is niet meer alleen te doen, want de mensen willen dikwijls informatie over het programma en dit is niet altijd gemakkelijk. Morgen zal er ook niet veel tijd overschieten om wat te bloggen.

20-02-2011 om 17:01 geschreven door francis

18-02-2011 om 22:37 geschreven door francis

Hello iedereen, na een afwezigheid van een tweetal weken, laat ik weer eens van me horen. Ondertussen is de lift in orde met de wettelijke verordeningen en kunnen we gerust op en neer rijden met ons liftje. Van 26 januari tot gisteren 17 februari heeft het geduurd vooraleer de twee liften hier in de dubbele appartementsblok, reglementair in orde was. Gisteren zijn ze door een officiële instantie goedgekeurd.

Dat wil niet zeggen dat wij al die tijd, zonder lift hebben gezeten, maar toch regelmatig hing er een briefje op de deuren, buiten gebruik. Anita en ik hebben ondertussen een drietal dagen in een hotelletje in Blankenberge verbleven, om niet in het lawaai van het boren en zagen te moeten zitten. Enfin we zijn vanaf gisteren terug uit de problemen.

Voor de rest is het hier heel rustig geweest, wat betekend dat er weinig te vermelden was. Gisteren met die prachtige zonnige namiddag, zijn we nog eens na lange tijd een wandeling gaan maken in domein Vordenstein. Mensenlief wat was het zalig wandelen in de zonneschijn en door het feit dat de bomen er maar kaal bij stonden, had de zon geen moeite om het ganse domein in het zonnetje te zetten. Eigenlijk deed het ons toch goed om de beentjes eens te strekken.

18-02-2011 om 16:12 geschreven door francis

Mijn liefje, wij voeren eens tesamen
al op de lieve Lei.
’t Was op een mooie avond
en in de maand van mei.

Reeds zonk de zon in het westen,
Met roserood geboord.
Jij keek naar mij, ik keek naar jou,
we zeiden niet één woord.

Toe, laat mij een kusje geven,
Kom, mijn Siske, kom.
Maar ‘k was nog aan jouw lippen niet,
Of ’t bootje kantelde om.

Zo lagen wij in ’t water.
Ik zwom met jouw naar de kant.
Je mooie kleed was helemaal vernield,
Je strikjes en je kant.

Je kreeg van je moeder
Een verschrikkelijke straf.
Mijn vader sneed drie maanden lang
Mijn levensmiddelen af.

Zo eindigde onze liefde,
Mijn teerbeminde bruid.
O, minnaar, kus je meisje,
Toch nooit in een schuit.

Rene Cardoen, Beselare 1910

14-02-2011 om 00:00 geschreven door francis

Als een meisje
haar hoofd verliest,
vindt zij het meestal terug
op de schouders van
een jongeman

13-02-2011 om 15:03 geschreven door francis

Onderstaande uitspraken werden gesprokkeld uit authentieke ongevalsaangiften.

* Er is een kalkoen uit mijn boerderij geslopen, zo de straat opgelopen en zo tegen een auto aangebotst. De schade is aan de voorkant.

* Mijn cliënte heeft bij het ronddragen van lidboekjes bij de tegenpartij tegen de kabel van het strijkijzer gelopen en is ontploft.

Theo Steegen,
" Mijn verzekering werkt niet meer voor mij "

13-02-2011 om 14:54 geschreven door francis

Om aan de wettelijke normen te voorzien, zal vanaf volgende week maandag 24 januari, de lift voor veertien dagen buiten gebruik zijn. Dit leuke briefje hing vorige week in de lift. Wij wonen nu wel maar op het tweede verdiep, maar als je slecht te been bent, is dit geen goed bericht. Het is dan ook nog een heel slechte draaitrap en tamelijk gladde treden. Als dat maar goed afloopt, want eigenlijk zijn al de bewoners van ons appartementsgebouw slecht te been. Enfin er over zagen helpt ons niet verder, gelukkig zijn veertien dagen normaal vlug voorbij.

Ergens hoopten we allemaal, dat de lift tijdens de weekeinde zou vrij gegeven worden. Maar deze hoop werd al vlug de grond ingeduwd, toen de werklui vorige maandag bij de opstart van de werkzaamheden, onze vraag hier omtrent negatief beantwoorden. Maar ja deze mensen moeten hun job doen en kunnen geen rekening met onze verzuchtingen houden.

Alleen kunnen we maar wensen dat het werk goed opschiet en dat de werken misschien één of twee dagen vroeger kunnen beëindigd worden. We zullen maar aan wonderen geloven, ze gebeuren weinig, maar volgens de Roomse katholieke kerk zijn er al vele wonderen gebeurd. deze namiddag toen Anita en ik boodschappen waren doen en thuis kwamen, kregen we al een klein goed berichtje. Namelijk als alles bleef evolueren zoals nu, zou het mogelijk zijn om in het weekeinde te kunnen beschikken over de lift.

Dit zou kunnen tot volgende week maandagmorgen. We zullen niet te vroeg juichen, maar de werkman was bijna zeker van zijn zaak, want de werken schoten goed op. Want met netzakken de trap op sleuren is niet leuk, er zijn andere leuke dingen in het leven zou ik durven beweren. Het is alleen spijtig dat we dit berichtje er niet vroeger hing, anders hadden we naar Blankenberge kunnen trekken voor een dag of vier.

Volgende week zit de kans erin om voor drie dagen een kamer te boeken, morgenvroeg weten we meer hierover.

26-01-2011 om 20:50 geschreven door francis

25-01-2011 om 15:55 geschreven door francis

De Olijf

Zo rijk aan veelvuldige helende en voedende eigenschappen is de olijf, dat de olijfboom vanouds beschouwd wordt als een godsgeschenk aan de mens gegeven. Geneeskundig speelt de olijf een ongemeen gunstige rol. Zowel uit de groene als uit de rijpe vruchten wordt de wondere olijfolie geperst. Volgens Dodoens (16^e eeuw) wordt die met succes toegediend, onder andere om de werking van de darmen te activeren. Ook de bladeren, de bast en het hout zijn geneeskrachtig.

Joris Leuridon, pr
“Het geneesboek van Engel Leuridon”

25-01-2011 om 14:49 geschreven door francis

Gisteren was het weer niet om over naar huis te schrijven, ’s morgens ging het nog een beetje, maar na de middag kwamen de regenwolken weer opzetten met de onvermijdelijke regen tot gevolg. Niet het weer om even een wandeling te gaan doen. Het wordt zo stilaan tijd dat we de beenspieren weer eens kunnen strekken en kunnen toch niet alle dagen naar het shoppingscenter in Wijnegem rijden om daar wat te gaan rond slenteren.

Maar ons Anita had weer een lumineus idee, ze stelde voor om eens naar het tuincenter Rodenburg te rijden. Daar kan men rustig rondlopen, het is er tamelijk groot en als je dorst hebt kan je iets gaan degusteren, want er is een grote cafetaria aanwezig. Een paar bloeiende plantjes zou ze voor het raam in de living wel kunnen gebruiken.

Zo gezegd zo gedaan en rond half drie waren we gelaarsd en gespoord, klaar om te vertrekken. Ver moesten we niet rijden, want het tuincenter is gelegen aan de Brechtse baan, juist voor de fabrieken van de zwanworstjes. De fabrieken van de Zwan, heten al lang niet meer zo, maar in de volksmond blijven die zo heten. Zelfs ver buiten Schoten worden die nog altijd zo genoemd.

Op ons gemakje hebben we door de wandelgangen geslenterd en Anita had al vlug een eerste plantje in de plastieken draagmand liggen. Het was een coupe met drie hyacintenbollen en aan de kleur te zien worden het mooie blauwen bloemen. Men moet wel streng tegen je zelve zijn om niet te veel te kopen, want al die bloemen zijn op z’n mooist. Enfin dat viel nogal mee, uiteindelijk zijn we met drie plantjes huiswaarts gereden. De twee andere plantjes waren Kaapse viooltjes.

Maar in dat centrum vind je waarlijk nu eens alles voor je tuin en veranda, tot zelfs tuinverlichting. Verder ook vissen, aquaria tot zelfs konijnen en muizen. Na een uurtje was het tijd om te tanken en zijn we in de cafetaria, iets gaan drinken en we zaten gezellig aan een raam met uitzicht op de grote buiten tuin en die zullen we nog wel eens gaan bekijken als we de terras gaan beplanten, nu werd het stilaan tijd om huiswaarts te keren.

20-01-2011 om 00:00 geschreven door francis

Zoals steeds start de shownamiddag stipt om drie uur en dan laten de twee begeleiders zien wat zij er van kunnen. De begeleiding bestaat steeds uit een pianist die niet altijd de zelfde man is. Maandag was dit Jean Pierre Van Roye uit Wenduine. Wie wel steeds de zelfde is, is de drummer Romain Callé en het is tevens de samensteller van deze wekelijkse shows.

Na de inleidende muziek was het maandag de beurt aan Ritchie Paris om het vocale gedeelte te starten. Hij is reeds verscheidene malen mogen weerkeren en steeds brengt hij een sobere, maar goede muziek ten beste. Hij laat wel merken dat hij een grote fan is van Engelbert Humperdinck. In zijn twee optredens komen telkens wel enkele liedjes uit het repertoire van deze Engelse top zanger.

Dan de beurt aan een dame uit het Antwerpse, met name Lindsay. Ook zij brengt een ruime keuze uit een gevarieerd aanbot en meestal meezingers, waarop de zaal gretig ingaat. Ik heb deze dame ook al veelvuldig gehoord en telkens brengt een ander repertoire en dat wordt door de aanwezige mensen steeds gewaardeerd met een goed applaus.

Als laatste in het rijtje de man waarvoor iedereen is gekomen, de showman bij uitstek PC Brown. De man is van Congolese afkomst, langs vaderszijde, maar een artiest, ongelofelijk. Hij is woonachtig in het Antwerpse en ook hij is regelmatig te gast in de shows van drie tot vier. Ook in mijn programmatie voor radio Minerva is hij regelmatig te beluisteren. Als je deze man al aan het werk hebt gezien, dan zie aan de uitvoering van z’n bewegingen dat dit steeds ingestudeerd en tot in de puntjes uitgevoerd.

Bij het einde van de show, was het publiek laaiend enthousiast en dat was te horen aan het applaus, een staande ovatie. Wat natuurlijk met een bisnummer werd beloond, dat kan niet anders. Na de show blijven wij nog een uurtje, tijd om nog een koffietje te drinken en een bol soep te eten. Daarna is het tijd om naar de studio van radio Minerve te rijden, want dan heb ik nog twee uur uitzending en om tien uur rijden we weer huiswaarts.

19-01-2011 om 20:48 geschreven door francis

Gisteren maandag stond weer in het teken van de namiddagshow in zaal Bart. Gelegen in de Sint Bartholomeusstraat 9 in Merksem. Voor veel mensen lijkt dit niet veel soeps, ik heb er al zo dikwijls over geschreven. Maar gisteren was het toch wel heel bijzonder, namelijk we hadden drie heel goede artiesten, het waren alle drie toppers. Zeker de hoofdakte met als zanger PC Brown.

’s Morgens moest ik al vroeg uit het bed, want de Cd’s en langspeelplaten moesten terug in het klassement, voor aleer ik kon starten met de nieuwe samenstelling van het maandagavond programma “ Mini-boeketje”. Ik denk altijd dat ik niet het niet kan redden met de tijd en uiteindelijk heb ik altijd nog wat tijd over, zo ook gisteren.

Maar ja ik neem liever het zekere voor het onzekere, want om twaalf uur nog eten, laat het dan maar een boterhammen maaltijd, maar ik eet graag zo rustig mogelijk. Dan heb ik het meeste smaak van de maaltijd en ik denk dat dit voor de meeste onder ons het geval is. Meestal scheer ik me dan ook nog met zeep, want dan zijn m’n kaken het gladste want er word wat afgekust in de zaal. Iedereen kent er iedereen en ik toon me graag op m’n best zo ook ik

Zoals te verwachten waren er veel mensen aanwezig en Anita en ik waren er voor half drie en op de afgesloten parking was er haast geen plaats meer. Want als je daar niet kan parkeren, moet men buiten een parkeerplaats zoeken en dit is ook niet altijd zo gemakkelijk. Om half drie gaan de deuren open naar de zaal en dan is het dringen geblazen, daarom blijf ik liever nog wat in het café zitten met een pintje en laat de grote drukte aan me voorbij gaan.

De rest volgt later op de avond.

18-01-2011 om 20:43 geschreven door francis

Gisteren besliste Anita en ik om vandaag toch maar eens buiten te gaan. Het liefst waren we naar het domein Vordenstein getrokken, maar dat zou wel een niet haalbare kaart geweest zijn, wegens de veelvuldige regenval van de laatste weken. Het was al reeds lang geleden dat we daar nog geweest waren. Maar wat niet kan, kan niet, alleen maar hopen dat het eens zal ophouden met regenen en dan zijn we er zeker op bezoek.

Daarom besliste we maar om naar het shoppingscenter in Wijnegem te trekken. Daar konden we uren indoor wandelen, zelfs zolang als we wilden. Pardon niet zolang als we wilden, maar tot de winkel sloot. Maar dat was onze bedoeling niet, Anita had nog twee aankoopbons met kerstmis gekregen, elk van tien euro’s en in de laatste cataloog van Damart had ze wel iets gezien wat ze kon gebruiken.

Enfin rond half elf wandelden we naar onze garagebox, in de Venstraat, om de auto te nemen en dan hup op weg naar Wijnegem om de beentjes los te lopen. Ergens waren we wel bang dat er veel volk zou geweest zijn en dat er een parkeer probleem zou kunnen zijn. Maar dat was helemaal geen probleem, plaats genoeg.

Bij de winkel van Damart gekomen, plaatste ik me op een bank want ik ken Anita dat kon wel eens lang duren en ik zette me naast een andere man die daar schijnbaar ook op z’n vrouw zat te wachten. Twee gelijk gerichte zielen hebben niet veel nodig om een babbel te maken en had spijt dat die mevrouw er zo vlug terug was van haar aankopen. Toen zat ik daar moederziel alleen op die grote bank, tot ik verlost werd van het bankzitten met de komst van Anita.

Daarna nog wat etalage kijken en rond één uur, de innerlijke mens gaan versterken. Van al dat wandelen krijg je honger en dorst. Dat is helemaal geen probleem in het shoppingscenter, eetgelegenheden genoeg als je maar geld bij je hebt, zelfs dat is niet echt noodzakelijk. Want met een bankkaart geraak je ook gesteld en na de snack was het stilaan tijd om huiswaarts te keren. Je mag ons geloven of niet we waren beide moe en dat was de bedoeling van dit uitje.

14-01-2011 om 20:59 geschreven door francis

In de loop van de week, had ik een artikel toegestuurd gekregen van een goede kennis en ik dacht dat kan wel eens een nuttig iets zijn. Daarom dat ik dit maar op mijn blog heb gezet. Het was wel wat lang, maar er stonden interessante tips in om azijn nuttig te gebruiken en niet alleen om toe tevoegen aan eetwaren.

In m’n gastenboek is er al op gereageerd, met de vermelding dat het heel interessant was om lezen en deze persoon heeft het dadelijk toegevoegd aan zijn favorieten. Zo kan hij het dadelijk terug oproepen als hij iets dringend moet weten in verband gebruik van azijn. Ik ben blij eens iets nuttigs op dit blog te hebben gezet.

Zeker nu er zo weinig te melden is, ik kan toch moeilijk alle dagen vertellen dat het weer geregend heeft of aan het regenen is. Dit laat ik liever over aan de geschreven en gesproken pers, dit zijn vakmensen. Dat we zonder een regering zitten, is ook geen groot schokkend nieuws meer. Tot een volgende maal als er per ongeluk toch eens een akkoord uit de bus valt en ze tot een eensgezind verslag komen.

14-01-2011 om 16:14 geschreven door francis

13-01-2011 om 00:00 geschreven door francis

Eventjes terug in de tijd, namelijk 18 december 2010. Toen gaf de Russische bariton een concert in de kapel Sint Jozef in Brasschaat. Er was ook een gastoptreden van de Edith Piaf liefhebster, Chantal Calin.

Piotr Isbach bracht Russische en Romaanse liederen en Chantal zong sommige liedjes in duo met Piotr, maar dan in het Frans en ook een mooi oud kerstlied van Edith.

Chantal was eigenlijk maar als toehoorster gekomen, uit sympathie voor de prachtige stem van Piotr.

07-01-2011 om 22:12 geschreven door francis

Deze morgen na het ontbijt en voor de bordenafwas, moest ik eerst de vuilbakken binnen zetten en proper maken. Want tijdens ons ontbijt hoorden we de ophaaldienst rammelen met de bakken terwijl ze deze ledigden. Ik had natuurlijk kunnen wachten om ze binnen te zetten, maar ik heb nog niet liever dat deze karwei geklaard is. Vlug een emmertje warm water met een scheutje vloeibare zeep er in en dan met de lift naar beneden. De bakken waren kloddernat, want het had heel de nacht flink geregend en een wasbeurtje zou hun goeddoen.

Uit menslievendheid zet ik de vuilbakken buiten en haal ze terug binnen, van de weduwen hier in het appartementsblok. Dat doe ik al verschillende jaren, deze dames zijn verschillende jaartjes ouder dan ik en zo bespaar ik hun kinderen een nutteloze tocht naar hun moeder. Die paar vuilbakken zal te zaak ook niet maken.

Toen de huishoudelijke klussen gedaan waren, ben ik dadelijk naar m’n auto gaan kijken of de batterij stand had gehouden en ja hoor, van de eerst tik was hij vertrokken. Dus moet ik eens in de garage gaan horen, hoe dat kan komen. Hoogst waarschijnlijk iets aan een contactpunt, volgende week eens bij de Rudy (garage) langs gaan.

Deze namiddag met Anita een kleine wandeling gaan maken, kwestie van de spieren te versoepelen en nadien een pintje gaan drinken, kwestie van de nieren goed te laten functioneren. In Wallonië daar is de ellende niet te schatten, met die overvloedige regen en dat snelle dooien van de sneeuw, hebben ze daar zeker water genoeg. Die beelden spraken boekdelen en wat een kracht dat het water had. Aan natuur geweld is toch niet veel te doen, gewoon de mensen moeten daar hun lot ondergaan.

07-01-2011 om 21:32 geschreven door francis

Wat de titel laat vermoeden, was het vandaag mijn eerste rotdag in het nieuwe jaar en niets liet dit vermoeden. Deze ochtend gewoon uit m’n bed gestapt en niet met het verkeerde been. Eigenlijk stap ik alle dagen op de zelfde manier en met het zelfde been uit het bed. Wat is er verkeerd gegaan zullen jullie zeggen, echt waar ik weet het niet.

Zoals elke ochtend, gewoon opgestaan zoals miljoenen mensen dat ook doen. Eerst wat rekken en rare berengeluiden produceren, om dan vastberaden uit het bed te komen. Als we dan uiteindelijk toch op onze beide benen staan, een bezoekje brengen aan het kleinste kamertje van ons appartement. Tot op heden niets abnormaals zou ik denken en dat is het ook niet.

Na het ontbijt en de traditionele huishoudelijke karweien, moest ons Anita naar de kapper, voor een haar onderhoudsbeurt. Terwijl ze weg was heb ik mij rustig verder klaar gemaakt, want deze namiddag zouden we naar reizen Verhoeven in Rijkevorsel rijden om onze reis te boeken voor dit jaar. En nu komt de aap uit de mouw, in de garagebox aangekomen, wilde ik de auto starten, maar dat was het begin van het einde. Hij wou niet starten, enkel wat kleine geluidjes en voor de rest niets, hij verdomde het.

Wat kon er gebeurt zijn, het eerste wat ik nazag was de lichtschakelaar en die stond nog op. Was dit de oorzaak van het startprobleem, normaal kan dit niet, want als de schakelaar toch blijft opstaan, dempen de lichten als ik de contactsleutel uittrek en de deur open om uit te stappen. Wat is er dan wel gebeurt, dat is het probleem. De buurman heeft mij gedepanneerd, met zijn twee kabeltjes en zijn batterij.

Dit was vlug geklonken en door het feit dat ik nog naar Rijkevorsel moest en terug, was dit ruim voldoende om de batterij weer voor een grootste deel bij te laden. Maar wie garandeert me dat ik morgenvroeg weer niet met een platte batterij sta, enfin de toekomst zal het me leren. Dit was mijn pechvolle dag en een dag om vlug te vergeten.

06-01-2011 om 20:41 geschreven door francis

Goede avond, ik ga nu trachten die super drukke dinsdag te beschrijven.  Het begon al van bij het opstaan, we werden maar wakker omstreeks negen uur.  Jullie zullen vermoedelijk zeggen dat speelt toch geen rol, inderdaad we hebben de tijd aan ons eigen.  Maar gisteren lag het toch ergens anders, ’s Morgens moesten we nog boodschappen gaan doen, want in de namiddag kwam Daniëlla met de kinderen naar ons toe.  Er zijn nog twee kinderen die hun Nieuwjaar brief moesten komen voorlezen.

Daarom vlug ontbijt en afwassen en dan razend vlug met de wagen naar de Aldi om boodschappen te doen.  Gelukkig was het er niet al te druk en waren we er vlug buiten en Anita stelde voor om een belegd broodje te gaan eten in de taverne “ Het rommel potje “want ondertussen was het reeds kwart voor één geworden.  Ik had nog wel geen grote honger maar vooraleer we zouden avond eten, dat zou nog wel wat duren.

Thuis gekomen de boodschappen uitgeladen, om dan de tafel te dekken vooraleer de kinderen zouden komen.  Anita was van plan om het eten bij de Chinees te gaan uithalen, want een koffietafel voor acht man, dat is ook een heel werkje en daar had Anita geen zin in en ik ook niet   zij die mij aan het werk trachten te te krijgen, dat zijn mijn vijanden. 

Kort na drie uur werd er aangebeld en dat was het teken, dat de kinderen er waren.  Eerst een pot koffie opgeschonken en dan na wat babbelen over koetjes en kalfjes, werd het tijd om de nieuwjaarsbrieven voor te lezen.  Want de twee pagadders werden tamelijk zenuwachtig, zeker onze spring in ’t veld Hilde.  Op een wip waren de brieven tevoorschijn getoverd en kon ieder om beurt zijn brief voorlezen en dan werden de centenjes rondgedeeld.  Bij Hilde zakte de lip al omlaag, omdat ze niet dadelijk naar Bart Smid mocht gaan, van haar mama.

Ik kon de situatie een beetje redden, omdat ik beloofde de speelgoedbak uit de kelder te gaan halen en dan konden ze in de achterkamer met tweeën lekker spelen en waren de zure gezichten dadelijk opgehelderd.  Onze schoonzoon is dan de bestelling bij Wan Kay gaan halen en na het eten en nog een gezellige babbel was het weeral tijd om met de kindjes huiswaarts te keren en daalde er een weldoende rust neer in onze woning..

05-01-2011 om 21:18 geschreven door francis