Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
01-06-2016
Water in de Tuin II
Water in de Tuin II
Nu staat er veel meer water in de tuin dan 2 dagen terug, na de vele neerslag. (Zie blog Wateroverlast).
Er heeft zich namelijk een fenomeen voorgedaan dat ik in de 50 jaar dat ik hier woon nog nooit gezien heb. Het water van het Netebekken staat zo hoog dat het via de tuin overloopt naar het Schijnbekken.
Het zit namelijk zo. De woning staat wat hoger op de linkeroever van het Schijn. In Deurne stroomt deze rivier door het Ter Rivierenhof en mondde destijds uit waar dan de eerste dokken gegraven werden. U kent wel het Willemdok aan het MAS. Als ik mij niet vergis is er weer een ondergrondse aftakking naar daar gelegd, want het Schijn loopt verder ondergronds door de haven in buizen en verstopping zorgde jaren geleden voor overstromingen in Merksem en Brasschaat.
Het water van de voorkant van het erf loopt naar het Schijn, een 400 tal meter verder. Het water van de zuidkant legt echter vele tientallen km af, eerst naar de Nete, om tenslotte ook in de Schelde uit te monden. (Rupelmonde).
Er komt echter zoveel water afgezakt van Westmalle en Zoersel dat het water van het Netebekken hoger staat dan het Schijnbekken. Via mijn tuin loopt nu water in omgekeerde richting!
FOTO’S
Water achteraan in de tuin met rechts een slenk. Voorbij het aarappelveld, in het midden van de tuin, is er een geul waardoor het water naar de voorkant van de tuin ( Vergelijk de tweede foto met de vijfde van de voorgaande blog Wateroverlast! ) loopt en verder zijn weg zoekt naar de afwateringsgracht naast de Filclairserre met mijn tomaten, die nu nog meer in het water staan.
En zeggen dat mijn tomaten sinds 2000 enkel bij het planten water krijgen en daarna nooit meer. De dauwdruppels van de plastiek leveren voldoende vocht.
Wat zal er nu gebeuren? Schimmels en rotting? Wat kunnen tomaten verdragen? Dit is de eerste maal dat ik zoiets meemaak.
Hoe zullen de staakbonen het ervan afbrengen?
De aardappelen staan in het water. Gelukkig groeien de aardbeien op verhoogde bedden. We hebben al een tweetal kg geoogst. Al tientallen jaren dek ik ze af met oud insectengaas. Gedaan met de ellende van de vogelnetten.
EN ZEGGEN DAT IK VOLGEND WEEKEND MEEDOE AAN 'OPEN TUINEN' VAN VELT (Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren)! Zeker een enige tuin.
Gisteren heeft het hier ongeveer 50 l geregend. In de vorige eeuw was het eenmaal nog erger, maar toen waren we al begin september.
Nu staan de bomen volop in groei en ze zullen zuurstofgebrek lijden, waarop de wortelen zullen beginnen afsterven. De foto’s zijn vanmiddag genomen, meer dan 12u na de regen. Hoelang zal het duren vooraleer het water voldoende is weggetrokken, ook in de bovenste grondlagen?
Kunnen de notenbomen er tegen? De appelbomen? De kweeperen, die dit jaar sterk dragen? De kerspruimen?
Ik heb een afwateringsgracht gegraven vanaf de serre. ( Als gevolg van de graafwerken bij de aanleg van de gasleiding was die dieper komen te liggen.) Nu heeft die gracht deels omgekeerd gewerkt en staan enkele tomaten, die anders na het planten nooit water krijgen, wel in het water. Zullen ze teloorgaan door schimmelaantasting?
Gisterenavond, 28/5 zaten we op de rand van het onweer over de streek, toch 11 liter. Vorige week viel er 33 liter, maar toen zat ik in Wenen met de senioren van Zoersel. We hadden de ganse week praktisch prachtig zomerweer van 25°. Wel regende het een paar keer 's nachts, doch het stopte als we er op uittrokken.
2 volle bussen. We troffen het met het weer. Onze gids Staf
Als je de stad binnenrijdt zie je overal massas fietsen. We stappen uit bij het stadhuis met ernaast de opera.
In de hall van het stadhuis staat een buizenstel opgesteld dat het peil van de waterstanden aangeeft.
Daar de ondergrond veelal bestaat uit een laag veen moet men palen heien tot op de vaste grond om stabiel te kunnen bouwen. Voor hoge gebouwen moet men heien tot nog een tweede, dikkere laag vaste grond. Later, staande voor het Koninklijk paleis op de Dam zal Staf een memotechnisch middeltje opgeven voor het aantal geheide palen: aantal dagen in het jaar: 365; zet ervoor het laagste getal: 1 en erachter het hoogste getal: 9; dus 13.569 palen.
We wandelen op de keizersbrug over de Amstel, voorbij de bloemenmarkt tot het Rembrandt plein. Voor zijn standbeeld staan sinds een paar jaar de figuren van de Nachtwacht, zijn machtigste schilderij (1642). We wandelen verder tot de munttoren. Staf wijst op een medaillon met de twee vissers als eerste bewoners van Amsterdam. We komen in de Kalverstraat, de duurste straat van Amsterdam. Via de Heiligenstraat bereiken we het Begijnhof. Er staat nog een houten huis. Voor de rest hoge patricierswoningen, niet de eenvoudige woningen die men in een begijnhof verwacht!
We eten in het oude Cynshuys (belastingen), nu cafe-restaurant. Daarna volgt de rondvaart op de Herengracht, geflankeerd door statige, hoge herenhuizen, achter het station en de vroegere binnenhaven.
Met Staf maken we nog een wandeling door de rosse buurt; maar op de middag is weinig te zien, wel veel toeristen.
FOTO’S
Voorstelling van de heipalen
Peilhoogte van het water
De grote schilder Rembrandt van Rijn (1606-1669)
Idem
Met de figuren van de Nachtwacht in het Rijksmuseum (1642).
12. Het wapen van Amsterdam bestaat uit een vaandel waarop drie kruizen te herkennen zijn. Aan weerszijden van het vaandel bevinden zich twee leeuwen en erboven is een kroon te zien. De drie kruizen staan beter bekend als Andreaskruizen. Deze kruizen zijn vernoemd naar de apostel Andreas en staan in een verticale baan boven elkaar. Onder de Andreaskruizen zijn de woorden ‘heldhaftig, vastberaden, barmhartig’ te lezen. Deze woorden zijn in 1947 door koningin Wilhelmina aan het wapen toegevoegd als herdenking aan de Tweede Wereldoorlog.
Toen we hier 54 jaar geleden kwamen was dit al een oude boom, meer dan vijftig jaar.
De boom werd geveld door de zware augustusstorm van 1992. De eerste opschietende tak heb ik omgeënt met Reinette de Flandre en aangeaard om eigen wortels te vormen. Dat lukte. Intussen stond het boompje aangebonden aan een paal. Nu is dit een flinke boom geworden. De groeikracht van Reinette de Flandre is echter niet zo sterk als bij Bellefleur.
Verder op de stam groeiden nog een drietal takken. De dikste werd een ferme boom. De stam barstte vorig jaar door het gewicht en de takboom viel op de stal.
Met zoon Peter, met behulp van zware spanbanden die men gebruikt om vrachten vast te sjorren hebben we beetje bij beetje de boom recht getrokken en met 2 koorden vastgelegd. Tot mijn vreugde zag ik dat zich al wortels aan het vormen zijn. Ik had de tak al een paar jaar aangeaard.
Bellefleur is een late bloeier. Een andere Bellefleur staat nog in volle bloei, terwijl de meeste bomen al volledig uitgebleid zijn.
Op de foto van 11 mei zie je twee populieren. De linkse, een Robusta begint pas uit te lopen. De rechtse, een Gelrica staat al volop in het blad.
De Robusta ik veruit de dikste. In 1963 stak ik die terplaatse als tak in de grond. De beuken erachter waren toen 40-50 cm en het vorige jaar in oktober ’62 geplant, net voor de zware vorst van 1962-1963. Slechts 2 vielen uit.
De Robusta populier blijkt veruit de felste groeier (met dochter Leen gemeten: 4m omtrek op 1m van de grond) en toch schiet hij pas laat op gang!
Ter vergelijking wat uitlopen betreft: 2 zaailing noten, geselecteerd op laat uitlopen om te ontsnappen aan late nachtvorst
Mijn 2 struiken hebben ook meerdere stammen (en blijven maar onderaan uitschieten) - ze werden mij indertijd door Mampaey (viersel) als appelbessen verkocht, maar op het kaartje staat ook niet meer dan ' Aronia melanocarpa'
ze zijn dus supereenvoudig te vermeerderen (in het najaar verwijdert ge gewoon de overbodige stammetjes -gewoon uittrekken en terug planten, het lukt altijd)
Andre Geudens
Het blad en de schorskleur lijken mij inderdaad op appelbes. Dat weet je pas zeker na bloei. Ik ken de appelbes enkel in struikvorm, dus met meerdere stammetjes; mij lijkt dat je ‘Viking’ eertder uitzondering dan regel is? Ik weet wel dat ondertussen heel veel oostblokvariëteiten ontwikkeld zijn die veel meer opbrengst geven dan ‘Viking’.
Bart van Parijs
Genuanceerd besluit
Het schoot me tebinnen dat ik ooit een uitloper van de nu gerooide, eenstammige ‘Viking’, toen nog in jong stadium, uitgeplant heb. Daarna heb ik wellicht geen uitlopers meer gezien. Op foto 3 zie je enkel de bloeiende takken. Dat exemplaar staat tussen de netels in de kippenren, op een plaats waar ik normaal niet kom. Nu ben ik gaan kijken en dat is inderdaad een struik met meerdere stammetjes! Het derde exemplaar(foto 5) kreeg ik een 5 tal jaar geleden en heeft 1 stam en geen spoor van uitlopers te bespeuren.
Mijn jongste dochter Tinneke rijdt met Kleinzoon Jonathan, die met de Suzuki methode een behoorlijke violist is geworden naar Vilnius, de hoofdstad van Lithouwen. We waren er in 2005 voor het wereldcongres der Esperantisten.
Antwerpen – Vilnius is 1709 km 16u30 rijden.
Ik suggereerde haar een stop bij Luk Van Hauwaert op Lenno te Wlen, in het vroegere Duitse Silezië in Polen. We waren er te gast in 2014 ( blogs van 28/01/2015). Aleide en ik waren er 10 jaar vroeger al eens geweest met een stop in het prachtige Dresden.
Meteen dacht ik dat dit een goede uiotvalsbasis is om Wroclaw, de huidige culturele hoofdstad van Europa te bezoeken. Toen hebben we ook die daguitstap gedaan. Zie verslag ( blogs van 28/01/2015)
Wlen – Wroclaw: 118 km 1u35 rijden.
Luk stuurde informatie voor dit jaar:
Beste vrienden en gasten van Lenno Palac,
De Lente komt in het land. En met de eerste zonnestralen bedenken we: “Waar kunnen we dit jaar een welverdiende rustige en gezonde vakantie genieten, ver van de dagelijkse beslommeringen en stress.”
Weg van de toeristenmassa’s is Lenno PAlac misschien een goede optie.
Hoog op een uitgewerkte vulkaan, vlak onder een middeleeuwse burg-ruïne ligt kasteel Lenno, slechts omgeven door wouden en weiden. Vanop het binnenterrein heeft men een weids blikveld over de vallei in een onaangetast golvend landschap, de horizon 50 Km verder begrensd door het Reuzengebergte. Niets dat het oog pijn doet zo ver men zien kan.
Eenzaam gelegen is Lenno, maar niet onbereikbaar. Amper een kleine dagreis ver uit Antwerpen en maar een paar uur, of minder rijden, van de grote cultuursteden, Berlijn, Praag, Krakau, Wroclaw...
Het wonderschone en lieflijke Silezische landschap. “het Toscane van het Oosten” zoals ik placht te zeggen, nodigt uit tot lange wandeltochten of trekkings in het gebergte. Aktieve leiden kunnen paardrijden, kanovaren op de rivier of mountainbiken. Bij sombere dagen is en rondrit langs de voormalige Duitse Landadeldomeinen aan te bevelen.
Wij hebben op het kasteeldomein, in een naoorlogs kindersanatorium, kamers beschikbaar, elk met eigen sanitair, voor 22 Euro enkel- en 34 Euro voor een dubbelkamer. Een Familiekamer voor vier of zelfs vijf personen kost 56 Euro. Een rijkelijk ontbijtbuffet met producten uit onze eigen tuin kost 7 Euro per persoon.Door Uw overnachting of Uw bezoek aan ons kasteel café help U ons Lenno redden van het onherroepelijk verval en volledige uitplundering.
U kan ons ook immaterieel helpen door te “LIKEN” op onze Facebook pagina of onze FB link verder door te sturen.
Wij houden eraan U alvast daarvoor Hartelijk te bedanken en hopen op een weerzien of eerste aangename kennismaking,
Op Tuinkriebels in Vrieselhof zag ik deze struikplant met kaartje ‘Aronia melanocarpa’. De verkoper kon er weinig over vertellen, zeker geen rasnaam. Hij dacht een plant uit Canada?
Ik vond de vele takken eigenaardig. Het ras Viking heeft maar één stam. Hier zijn het een bos takken.
Mijn oudste plant, meer dan 20 jaar vertoonde tekenen van afsterven en heb ik gerooid en vervangen door de nieuwe plant. Ik heb nog twee andere Viking struiken.
Op de grote markt van Sint- Truiden gaan we eerst koffie drinken. Er zijn grote werkzaamheden bezig.
We stoppen bij Pipo, het fruitsappenbedrijf van Piet Porreye, zijn vrouw en de oudste 2 zonen. Ze hebben 25 Ha eigen fruit. In 2012 zijn ze begonnen met een sapmobiel en hebben, een afzetcliënteel opgebouwd. Sinds begin dit jaar heeft men een vaste pers in een loods op enkele honderden meter van het hoofdbedrijf. We waren daar eerst gestopt, maar moesten nog wat verder.
We worden naar een ontvangtent gebracht waar de mevrouw vertelt over de evolutie in de fruitteelt. Daarna zien we een film over de sapbereiding met de mobiele fruitpers. Dan is het de beurt aan haar man Piet die nog wat aanvult en vragen beantwoordt.
In de loods gaan we de sappen proeven: enkel appel, gemengd met kwee, rode biet, kers , aardbei, bessen... Het sap wordt gefilterd. Ik vind dat dit duidelijk moet onderdoen voor mijn ongefilterd sap van meerdere rassen tegenover het gefilterde sap van Jonagold of een mutatie als jonagored. De mengsels met andere vruchten smaken beter, zeker dit met rode biet.
In de namiddag bezoeken we de veiling Haspengouw en leren het veilingwezen kennen.
Daarna maken we een gegidste rit door de fruitstreek; komen voorbij het kasteel van Rijkel waar dit jaar op 10 juli de dag van de kers doorgaat. Ik ben er al verschillende keren geweest, zelfs de eerste keer bij de start een kleine 20 jaar geleden.
We stoppen even aan de bedevaartskapel van Helshoven. Vorig jaar was ik op 30 juli in de vierkantshoeve er tegenover: lekkere kersen (blog van 2/8/2015)
Daar een binnenweg over het vliegveld van Brustem afgesloten is rijden we een stukje op de chaussee d’amour en draaien dan het binnenland in: mooie regenvlagen boven het bloeiende landschap.
Foto’s
Stadhuis van Sint- Tuiden met belfort
Gebouwen: stadhuis, abdijtoren, kerk
resterende toren van de ST-Trudo abdij, met uitkijkplateau boven
Onze-lieve-Vrouwekerk
Pipo
Bij de loods met de nieuwe pers, maar daar moeten we niet zijn
Kasteel van Rykel. We vernemen dat de kastelen zeer talrijk zijn in de streek.
Bedevaartskapel van Helshoven. Ernaast liep een Romeinse heirweg. Ik was hier vorig jaar met de Pomologische kring Oost-Vlaanderen. Zie blog van 2/8/2015.
Vandaag, 1 mei, een stralende dag, geen wolkje aan de hemel.
Ik stond vanmorgen om 6u aan ‘De Kluis’, het reservaat van Natuurpunt , te Blommerschot, waar Zoersel grenst aan de buurgemeenten Malle, Vorselaar en Zandhoven. De conservator, Paul Stryckers liet ons luisteren naar de vogelzang. Meegenomen was de app over vogelzang op zijn ipad. Zanglijster en winterkoninkje domineerden het concert. Hij wist te vertellen dat de bosmerels zeer vroeg beginnen en op dit moment al uitgezongen zijn. Deze namiddag zongen de tuinmerels hier tegen elkaar op. Ze hebben naam als slechtweervogel en vooral te zingen bij komend regenweer. Vandaag was dit alleszins niet het geval. Met 15° (14,3° op het weerstation Zoersel) was het een herademing na de zeer koude en natte voorbije week. Ik heb bv heel wat bevroren blaadjes gezien op mijn kiwibessen.
Terug naar De Kluis. We horen kool-en pimpelmees, tjiftjaf, boomkruiper, roodborst en zwartkop. Michel maakt ons attent op de roep van de middelste bonte specht en de mensen met een kijker zien zijn opvallende rode bovenkop. Paul weet te vertellen dat dit een vogel is die in aantal toeneemt met de meerdere, dode bomen die men nu laat staan. We gaan ook in de omgeving wandelen. Daar is het bos meer open en Paul maakt ons attent op de typische zang van de bonte vliegenvanger. Voor mij was die onbekend.
” Laat ons naar een plek gaan waar een naaldbos gerooid is en een gemengd bos begint te groeien, een geschikte plek voor de fitis” en waarempel het vogeltje begroet ons.
Deze middag twee maal een oranjetip gezien. Vorig jaar maar weinig gezien in vergelijking met zijn talrijke aanwezigheid vroeger. Geregeld dartelende citroenvlinders. In de vroegst bloeiende appelbomen: Gravenstein, Stark Earliest en Collina is er sterk gezoem van bijen. Ze moeten de werkeloze dagen inhalen. Hebben ze voldoende hun bestuivingswerk kunnen doen bij kersen en peren? Voor de appelen ziet het er beduidend beter uit met het aangekondigde warmer weer. Het mag ook, want ik vrees een duidelijk mindere oogst in vergelijking met de topoogst van vorig jaar.
Cozoego is het ontwikkelingsproject van Aleide. Toen zij in 2002 Going in het droge, hoge noorden van Kameroen, het geboortedorp van Aminou, de echtgenoot van dochter Leen bezocht, zag zij dat er veel te doen was. Voor de financiering kon zij beroep doen op het ontwikkelingsfonds van de gemeente Zoersel, aangevuld met een groot opgezet jaarlijks Afrikaans Tuinfeest bij ons op de Lage Weg. Voor haar overlijden op 7 juli 2014 vroeg zij Leen haar werk verder te zetten. In juli vorig jaar hadden we het 14 de Afrikaans Tuinfeest. We beslisten dit maar om de twee jaar in te richten. Aleide vertoefde verschillende keren voor 3 maanden in Kameroen. Toen al heb ik moeten leren mij plan trekken en sinds haar overlijden weet ik te overleven en kan nog vanalles doen.
Lieve schatten,
Wat nieuws van COZOEGO. Ook dankzij jullie onbaatzuchtige inzet, is het wereldrestaurant (initiatief van Groen Zoersel) een succes geworden. Wij hebben een cheque in ontvangst mogen nemen van maar liefst 1150 Euro, een mooie som. En gisteren heb ik ook net gebeld met Aminou en die wist me te zeggen dat het project met de weeskinderen heel goed verloopt. Dat klonk als muziek in mijn oren. Ze gaan naar school en ze krijgen elke weekdag, en ik geloof ook op zaterdag een warme maaltijd gemaakt door één van de twee weduwen. Nu staat er ook één of tweemaal per week vlees op het menu, tevoren was het enkel gedroogde vis met fufu en groentesaus, maar Aminou heeft gevraagd van ook enkele keren vers vlees op het menu te zetten. En het budget is voor dit schooljaar toereikend!
En voor volgend schooljaar kunnen we dus dankzij de subsidie van de gemeente en ook het initiatief van het wereldrestaurant verder schoolgeld en een warme maaltijd voorzien. Een volgend project is fruitboompjes aan te planten op het terrein en de kinderen hiervoor te laten zorgen (water geven, beschermen tegen de geiten) en later te oogsten als een eerste stap op weg naar zelfvoorziening. (Poederlee 28 april 2016)
Vanmorgen zag ik om 7u op mijn thermometer 0°. Gaan kijken wat ons weerstationzegt: laagste temperatuur – 0,4° om 5:57 (om 00:55 was het nog 3,3°). De zevendaagse voorspelling van het Bodemkundig Instituut te Heverlee geeft voor vandaag - 0,3°, met een grondtemperatuur van –2,2°. Die meting staat bij Zoersel nog niet online.
Het weerstation van Zoersel is onlangs naar hier verhuisd vanuit Malle. Het is gevestigd in Schriekbos, een diepe bewoningsenclave aan de noordkant van Zoerselbos.
Koninklijke Vlaamse Dendrologische Vereniging ( 17 april )
Al vele jaren had ik dit zeer interessante bos willen bezoeken. Je hebt er leem- en zandgronden met in het voorjaar een geweldig interessante kruidenlaag, vooral in het van oudsher bestaande bos.
Met de heerJohn Maes van Natuurpunt, dat hier met vrijwilligers instaat voor het beheer, hadden we een uitstekende gids. Bij een geklasseerde hoeve heeft Natuurpunt de oude schuur ter beschikking als bergruimte.
Hij begon met ons de topografie te tonen. De tot 2m hoger gelegen gronden waren tot 50-60 jaar geleden in gebruik als landbouwgrond en sindsdien bebost. Hier groeien van nature nog iepen of olmen! Er staan nog oude populieren tussen de andere bomen. Op enkele na, die behouden zullen worden , laat men er elk jaar enkele afsterven door ze in te zagen. Na enkele jaren breken de takken af en veroorzaakt de boom minder schade als hij dan omvalt. Op de bodem vooral bramen en wat netels. Het zal nog tientallen jaren duren vooraleer de fosfaatvoorraad hier opgebruikt is en de rijke kruidenlaag, die we zien in het oude bos zich hier kan vestigen. In een boom heeft een havik zijn nest gebouwd. Naast de gewone vlier komt hier ook de bergvlier of Trosvlier met rode bessen voor.
Een hele verandering als we dan in het oude en lager gelegen bos komen dat op de De Ferrariskaart staat. (Deze kaarten dateren van 1771 tot 1778). Een zeer weelderige kruidenlaag met vooral hele tapijten bosanemoon, veel gele sleutelbloemen (Primula veris), muskuskruid, klaverzuring, maarts viooltje, koekoeksbloem, rode bes enz. Hier echter geen blauwe boshyacinten.
De gids vertelt het verhaal over de laatste kasteelheren. De laatste edelman had elf zonen en 3 dochters. Geen van de zonen trouwde maar 1 van de dochters geraakte zwanger van een inwonende artist, werd verstoten, maar opgevangen door de nonnen van Duffel. Na het overlijden van de anderen bleef zij over als erfgename en kwam met de vader van haar kind waarmee zij gehuwd was op het kasteel wonen. De zoon huwde niet en liet bij testament het kasteel na aan de nonnen van Duffel en een deel van de gronden aan zijn jonge huishoudster. Het tijdens de eerste wereldoorlog door het Belgisch leger gekanonneerde kasteel werd nog niet zolang geleden heropgericht als retraitehuis.
Op de gronden binnen de omwalling staan nog zeer oude bomen, o.a. zeer oude platanen (nu deskundig ingekort, wat men ook met een oude beuk deed, om geen gevaar te betekenen voor de nieuwbouw) en een zeer oude tulpenboom.
Iets verder ligt over de omwalling een spectaculair omgewaaide oude beuk, steunend op zijn zware zijtakken. Ook hier nog een oude, opgevulde ijskelder. Het zou echter te veel kosten om die uit te graven en bewoonbaar te maken voor vleermuizen.
In een restpopulierenbos werd recent een appelvink gespot. Aan de rand van de weg wijst de gids op de eenbes. Deze komt ook op andere plaatsen voor.
We lopen door een bos, beheerd door de gemeente en bestemd voor de jeugdverenigingen. Hier haast geen onderbegroeiing.
We maken nog een ommetje door de naast gelegen weilanden - ook onder beheer van Natuurpunt - die men laat verschralen. Een orchidee heeft er al zijn intrede gedaan.
FOTO’S
Zevenbergenbos, een 130 tal Ha.
Geklasseerde en gerestaureerde hoeve. In 1969 ging ik er een eiken balk kopen voor boven de open haard.
De naast staande, eveneens gerestaureerde schuur als bergplaats voor Natuurpunt.
Muskuskruid. De kleine, kantige bloempjes zijn haast niet te zien op de foto.
