Besnorde en bebaarde filosofen: Marx en Engels, kijkend in de richting van de Spree en van het Palast der Republik.
Waar ooit het Palast der Republik stond. Nu een groene rechthoek. Foto genomen vanuit de TV-Turm.

De PS wil dus een nieuw soort spaarboekje in het leven roepen. Het zou voor de spaarder iets meer opbrengen dan de bestaande spaarboekjes en alle geld dat op die nieuwe spaarboekjes gestort zou worden, zou ook meteen in de economie gepompt moeten worden. Het lijkt geen mal idee, maar dit terzijde.
Als reclame voor dat spaarboekje zou de PS kunnen teuggrijpen naar een tekening van de Nederlander Marten Toonder. Ze is te zien in de expositie '100 jaar Marten Toonder - Een beer en heer van stand' in het Belgisch Stripcentrum in Brussel. Toonder heeft de tekening kennelijk ooit gemaakt om mensen aan te zetten hun geld naar de spaarbank te brengen. Ze toont een bankgebouw en ervoor op het trottoir iemand die met een groot spaarvarken langskomt, en iemand met een bijl. Tekst: Slachten van spaarvarkens. Geld moet rollen.

Het Stripcentrum herbergt ook een rijkelijk voorziene stripwinkel. Helaas is het aantal planken waarop je Nederlandstalige stripverhalen aantreft zeer beperkt. Van Marten Toonder kon ik alleen zijn autobiografie vinden, en dat terwijl er een tentoonstelling over de man en zijn werk loopt! Begrijpe wie kan.

Ik heb Wallonië leren kennen en ik vind dat het vooral heel sterk op Vlaanderen lijkt. Namen is haast het spiegelbeeld van Aalst, mijn geboortestad.

Deze opmerkelijke uitspraak komt uit de mond van Luckas Vander Taelen in een interview in DS Weekblad van vorige zaterdag. In elk geval stof tot nadenken, zeker voor al wie vindt dat België moet barsten, dat België opgedeeld moet worden, dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden.

Het is inmiddels al een hele tijd geleden dat De Standaard een journalist in dienst had die met de regelmaat van een klok over Wallonië, dat hij kende als zijn broekzak, berichtte. Ik bedoel Guido Fonteyn, die naderhand het etiket Wallonië-kenner kreeg opgeplakt. Veel zinnigs valt er momenteel in die krant niet meer te lezen over het reilen en zeilen bij onze Franstalige landgenoten. Gelukkig is er af en toe een column van Béatrice Delvaux, senior writer bij Le Soir. Zeer goede pen, scherpe analyses.
In haar bijdrage vandaag komt ze even terug op het afscheidsinterview dat ze zowat een jaar geleden met de onlangs aan een hersentumor overleden Dieu maakte. Zijn politieke testament, noemt ze dat interview. De eigenzinnige intellectueel Spitaels liet horen dat hij niet meer in België geloofde en dat het tijd werd dat de Franstaligen wakker werden. Of ze nu klaarwakker zijn weet ik niet, maar ze zijn er zich wel van bewust dat het succesrijke separatistische N-VA een factor van betekenis is bij het eventueel uit elkaar vallen van België.
Uit een enquête van de RTBF en La Libre blijkt dat de Vlaams-nationalisten bij de gemeenteraadsverkiezingen een score zouden halen van rond de 40 procent. Men heeft geen glazen bol nodig om nu al te zeggen dat, indien dat inderdaad het resultaat zal zijn, de N-VA dan luid zal toeteren dat Vlaanderen Di Rupo en zijn regering afwijst. En men heeft ook niet echt een glazen bol nodig om te geloven dat de N-VA bij de komende verkiezingen inderdaad een fors resultaat zal halen. De houding van die partij - de beste stuurlui staan aan wal - legt ze voorlopig geen windeieren. Haar succesverhaal zal pas barsten beginnen te vertonen wanneer de partij de daad bij het woord zal moeten voegen, dus wanneer ze effectief de teugels in handen zal moeten nemen en zal moeten besturen. 2014 is nog veraf, maar tegelijkertijd ook dichtbij. Een mens kan alleen maar zijn hart vasthouden voor wat er ons dan te wachten staat.

De krant die zich presenteert als onverantwoord interessant, De Standaard dus, wijdt vandaag alweer bijna twee pagina's aan de leider van de N-VA, en meer bepaald aan zo'n gewichtig fenomeen als zijn spectaculair verminderd lichamelijk gewicht! Auteur van het geschrijf: Bart Brinckman, een van die journalisten die zich blijkbaar geroepen voelt om Bart De Wever zoveel als mogelijk in de belangstelling te schrijven. Tegen de Antwerpse boekenbeurs zal er een boekje klaar zijn over het dieet van De Wever en alles wat er verder mee te maken heeft. Als dat geen belangrijk nieuws is! En ook uiterst belangrijk is te weten welke gevolgen de afslanking van de leider zou kunnen hebben op zijn electorale gewicht. Naar de heer Brinckman beweert houdt dat vraagstuk de Wetstraat-watchers (helaas vaak de Wetstraat-kletsmeiers) in hoge mate bezig en zou momenteel de teneur zijn dat het verminderde gewicht van de leider hem stilaan ook minder populair maakt. In de beeldende taal van Brinckman: in hoeverre loste met het vet ook het charisma op?
Ik behoor niet tot degenen die gauw geloof hechten aan wat De Wever uitkraamt, maar voor een keer wil ik hem wel geloven als hij beweert dat de hele heisa rond zijn dieet voor een groot deel buiten hem om ontstaat en dat er noch van imago-opbouw noch van strategie sprake is. Afslanken, dieten enzovoort, zeker bij BV's, zijn thema's die het altijd doen bij de sensatiebladen. Tegenwoordig hebben ook de zelfverklaarde kwaliteitskranten er grote interesse voor; de aandacht van de sensatiepers voor die belangrijke items dient dan als schaamlap.
Bij dit alles blijf ik geloven dat bij de verkiezingen van oktober die vele kilo's gesmolten vet er maar weinig toe zullen doen en dat de kiezers vooral het goede bestuur van hun lokale gemeenschap voor ogen zullen houden.

In ons politieke landschap blijft de N-VA vooralsnog de (relatief nieuwe) bezem die goed veegt. De partij van de Vlaams-nationalisten kan zich nog steeds heel wat permitteren. Haar leider Bart De Wever weet altijd perfect wanneer hij in de media moet opduiken met een verklaring, een aanval, een onbenullige mededeling over zijn gewicht enzovoort. Eigenlijk hoeft hij maar te geeuwen of de Vlaamse media - De Standaard, Knack, de openbare omroep... - staan klaar om de bevolking daarvan op de hoogte te brengen. Leider Bart mag uitkramen wat hij wil, op veel kritiek van de media stuit hij niet. En als dat uitzonderlijk wel gebeurt, dan staat hij ook meteen klaar om die media een bolwassing te geven. Toch valt er over de vele uitspraken van De Wever in de media heel wat te zeggen. De partijpoliticus, met zijn vijandbeeld van de luie Waal, is soms van een ongelooflijke platheid, zei Mark Elchardus vorige week in Knack. Hij zei er niet bij dat juist die ongelooflijke platheid erg bijdraagt tot de populariteit van de leider.
De laatste dagen heeft De Wever zijn rentree in de media niet gemist. Zondag was de Gordel natuurlijk een uitgelezen moment om van zich te laten horen. De splitsing van B-H-V kost de Vlamingen veel geld en vergroot de arrogantie van de Franstaligen, heet het. De manier waarop de leider iedere gelegenheid te baat neemt om uit te halen naar de Franstaligen in het algemeen en de PS in het bijzonder heeft een ranzig randje. Het begint heel erg op het doelbewust stigmatiseren van een bepaalde groep te lijken. De Franstaligen deugen aan geen kanten: ze zijn lui, arrogant, inhalerig, dominant enzovoort en alles wat er in dit land misloopt is uiteraard hun schuld. Karikaturaler kan het bijna niet. Helaas zijn velen bereid om die voorstelling van zaken zonder meer te slikken.
En in Ter Zake kwam de leider blijkbaar vertellen dat het in de gemeenteraadsverkiezingen wel degelijk ook om nationale thema's gaat. Voor het eerst krijgt de kiezer de gelegenheid om zich uit te spreken tegen het neen van de Vlaams-nationalisten om aan deze regering met haar PS-dictaten (daar heb je het weer) deel te nemen. Wat een onzin! Alsof het bij lokale verkiezingen waar alles om lokale aangelegenheden draait ook maar iets uitmaakt wat er op nationaal vlak gebeurt!

Het blijft verbazen hoe makkelijk een betoging van niks groot uitgemeten wordt in de media. Vandaag weer een pagina in De Standaard over relschopperij van enkele tientallen heethoofden (citaat) zaterdag in Malonne. Een foto van bijna een halve pagina toont een jongeman die een paal met een straatnaambord over nadarafsluitingen naar de politie gooit en dit uiteraard terwijl de camera's draaien. De actievoerder voelt zich ongetwijfeld een grote held. Maar zo'n kerel kan aan de hand van foto's en filmbeelden toch geïdentificeerd worden en voor de rechter gebracht?
De burgemeester van Namen is de herrie in Malonne flink zat. Bij herhaling heeft hij ook laten horen wat die herrie zijn stad allemaal kost. Maar je zou denken dat een deel van de kosten toch op iemand verhaald moet kunnen worden. Als er zaken vernield worden, dan moeten de organisatoren van de 'protestacties' toch de rekening gepresenteerd kunnen krijgen? Het is wellicht ook tijd dat de burgemeester alle acties verbiedt. Van meet af aan was duidelijk dat extreem rechts een dikke vinger in de pap van de protesten had.
De Standaard schrijft dat zaterdag een delegatie van La Nation heethoofden opriep om Michelle Martin uit het klooster te halen en haar te lynchen. Hoe heet dat? Aanzetten tot moord? Is dat niet van dezelfde orde als een tweet rondsturen die oproept een Albanees te zoeken om Martin te doden? Ik hoop dat het gerecht in Namen even snel een pv opstelt tegen La Nation als het gerecht in Antwerpen dat deed tegen Verstrepen.