Ach Berlin!
Diddi, de zingende draaiorgelspeler. Unter den Linden.

De avond-update van nieuwsbrief Knack.be van gisteren bevat een interessant artikel van de filosoof, politicoloog en documentairemaker Bleri Lleshi, eigenlijk een open brief aan Jurgen Verstrepen in verband met zijn oproep een Albanees te zoeken die Michelle Martin wil doden. Bleri Lleshi zegt wat hier ook al werd geschreven: het kan niet dat in een democratie een volksvertegenwoordiger oproept een huurmoordenaar te zoeken. Daarnaast neemt hij ook het racisme op de korrel dat hij in de uitlatingen van Verstrepen bespeurt.

Maar ik vind uw racisme, uw xenofobie en de stigmatisering van de Albanezen even erg.
(blerilleshi.wordpress.com)

Met zijn tweet om juist een Albanees als huurmoordenaar te betalen schoffeert Verstrepen inderdaad de vele Albanezen die in dit land als gewone, geïntegreerde burgers proberen te leven. Maar dat zal wel de minste van Verstrepens zorgen zijn. Met de vrijheid van meningsuiting als schaamlap is voor hem alles gepermitteerd. Een volksvertegenwoordiger is voor hem niet iemand die de taak (de plicht) heeft om bij te dragen aan het goed samenleven van de burgers, nee, het is iemand die mensen verdeelt door in te spelen op velerlei vooroordelen in de hoop op die manier bij de volgende verkiezingen toch weer een zitje in het parlement te veroveren. Triestig.

Je zou bij de overstap van Luc Bungeneers van Open VLD naar N-VA kunnen aantekenen dat het blijkbaar voor sommigen niet veel uitmaakt bij welke partij ze op de lijst staan. Het komt bij elke verkiezing voor: mensen die niet tevreden zijn over de door hun partij aangeboden plaats op de kieslijsten en dan maar van partij veranderen.
De herrie van Bungeneers met zijn partijtop duurt al een tijdje. Om de zaak goed te kunnen beoordelen zou je de interne keuken bij Open VLD moeten kennen, en dat is voor een gewone kiezer niet eenvoudig, maar de perceptie is toch dat Bungeneers door Open VLD, en dan door de kennelijk almachtige nieuwkomer Turtelboom onheus behandeld werd. Het roept hoe dan ook veel vragen op dat iemand die blijkbaar door vriend en vijand als een goed schepen beschouwd wordt, gewoon aan de kant geschoven werd - bij het vuilnis gezet, zoals hij zelf zegt - en de plaats die hij beoogde toegewezen werd aan alweer een nieuwkomer, een flik dan nog wel.
Dit alles maakt dat een mens toch uiterst benieuwd is om straks te zien wat de score van de Open VLD van Turtelboom in Antwerpen zal zijn en in welke mate haar lijstvorming succes zal meebrengen.
Een conclusie is in elk geval dat een schepenambt uitoefenen een ondankbare hondenstiel kan zijn. Een andere conclusie is dat N-VA serieus haar voordeel zal doen met het binnenhalen van Bungeneers en zijn expertise. Misschien krijgt Annemie daar nog maaglast van.
En de N-VA? Ach, die partij ligt nog altijd goed in de markt en dat scheelt een slok op de borrel. Ze kan zich met andere woorden aardig wat permitteren. Wie zeurt over het feit dat Bungeneers geen echte Vlaams-nationalist is? Hij brengt zijn kennis en expertise mee, en dat is sowieso iets waar er bij de snel uit de kluiten gewassen N-VA groot gebrek aan is. Bart De Wever, de sluwe leider van de Vlaams-nationalisten, wil voor het geval Bungeneers zelfs zijn verkiezingsslogan aanpassen. In dit geval wordt de kracht van verandering eerder de kracht van verbetering, heeft hij als uitleg bedacht. Een volgende keer verzint hij wel weer iets anders.

Neen, Jan Peumans kan niets ondernemen tegen parlementslid Verstrepen na zijn oproep tot moord, maar de parlementsvoorzitter vindt het allemaal wel deontologisch onverantwoord. Een lauwere reactie is nauwelijks denkbaar. Het had echt iets krachtiger gemogen. Iets in de aard van: dat een parlementslid dat via een tweet oproept tot moord en daar nog enkele cynische tweets op laat volgen, totaal ongeschikt is om in het Vlaams parlement als vertegenwoordiger van het volk te zetelen. Een parlementslid wordt geacht zich met andere zaken bezig te houden dan via tweets op te roepen tot het zoeken van een huurmoordenaar, en daarna ook nog te proberen zijn gedrag goed te praten als zijnde bedoeld om een debat op gang te brengen. Laat ons niet lachen. Verstrepen heeft geprobeerd een graantje mee te pikken van de fel opgeklopte commotie rond de vervroegde vrijlating van Michelle Martin door in te spelen op de emoties van een bepaalde laag van de bevolking. Nu hij aan alle kanten kritiek krijgt voor zijn ontoelaatbaar gedrag, en het gerecht er zich ook gaat mee bemoeien - stel je voor! -, probeert hij zich te redden met de doorslaggevende argumenten dat hij de gevoelige snaar van het volk raakt en dat er op Twitter veel erger haatproza te vinden is. Dat wij dat niet snappen: hij is toch maar de vertolker van een onaangename boodschap. Het is overigens opvallend dat figuren als Verstrepen altijd beweren de spreekbuis van het volk te zijn. Dat is toch maar van een klein en bedenkelijk segment van dat volk, meneer Verstrepen!

Er wordt dus, zeer terecht, een pv opgemaakt tegen Verstrepen. In de verslaggeving over de gewezen LDD'er en zijn tweets in De Standaard van vandaag, staan een paar opmerkelijke zinnetjes:
Met zijn niet mis te verstane beslissing wil het parket een voorbeeld stellen. Gezien de vrijheid van meningsuiting gebeurt het uiterst zelden dat uitlatingen op sociale netwerksites een gerechtelijk staartje krijgen.
Over die paar zinnen kun je een paar pagina's vullen. Ik beperk me tot twee bedenkingen.
- Een voorbeeld stellen? Hoezo? Is het niet een volstrekt normale gang van zaken dat het gerecht in actie komt als iemand oproept een huurmoordenaar te betalen om iemand 'neer te leggen'?
- En oproepen om iemand uit de weg te ruimen kun je toch onmogelijk zien als gewoon vrijheid van meningsuiting?

Er zijn wel meer dagen dat je 's ochtends bij het eerste vlugge doorbladeren van De Standaard merkt hoe dit blad de weg van een tabloid opgaat. Zoals vandaag wanneer je geconfronteerd wordt met de kop Het monster dat niemand zag op pagina 5. Uiteraard staat die boven een verslag van de aankomst gisterenavond van Michelle Martin in het clarissenklooster van Malonne. De foto boven het stuk die een stel schreeuwlelijkerds laat zien (de man met een fototoestel rond de nek) is akelig veelzeggend.
In elk geval is de aankomst van Martin vrij rustig verlopen, zeker veel rustiger dan de verzamelde persmeute had gehoopt. En zo'n verslag in de krant is dan niet veel meer dan het bijeenharken van enkele quotes van 'betogers': een brave ziel die een lange bus- en treinreis achter de rug heeft en zegt erg gevoelig te zijn, een moeder uit de buurt vergezeld van haar kinderen, een cafébezoeker, dit soort figuren mag even hun zegje doen. De krant als verlengstuk van de cafétoog, zeg maar.

En wat te denken van Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen, behalve dat hij op een uiterst perfide manier ook een graantje probeert mee te pikken van de fel opgeklopte heisa rond Martin? Wie zijn tweet leest, kan niet anders dan hierin een oproep zien om Martin om te brengen. Maar nee, beweert Verstrepen nu, de vermoorde onschuld spelend, ik wou alleen een discussie op gang brengen. Op welke planeet zou het parlementslid de voorbije weken vakantie genomen hebben? De discussie woedt al weken, ook zonder een tweet van de ex-LDD'er. Het is ongezien dat een politicus oproept een huurmoordenaar te zoeken om iemand 'neer te leggen'. Een democratisch parlement kan dit niet zonder meer laten voorbijgaan. Integendeel, een democratisch parlement moet optreden tegen een lid dat dit soort oproepen verspreidt. Hallo, Jan Peumans?

De Nieuwsbrief van Knack die vanmorgen in mijn mailbox valt, bevat een stuk van Rik Van Cauwelaert met als titel De superieure reactie van moeder Eefje Lambrecks. Ik kan de lectuur ervan aanbevelen aan iedereen die zich bij de nu ongetwijfeld erg nakende vervroegde vrijlating van Michelle Martin en de hele heisa errond betrokken voelt.
Van Cauwelaert looft zeer terecht de houding van Rachel Vanderhoven, de moeder van Eefje, zoals ze die tot uitdrukking bracht in een verklaring die volledig verloren ging in het gekwaak van degenen die vonden en vinden dat Martin beter van deze aardbodem kan verdwijnen. Die verklaring luidde als volgt:

Er zijn regels opgesteld om de individuele rechten van burgers te beschermen tegen het optreden van de overheid. Helaas profiteren daar ook mensen van die daar strikt genomen geen recht op hebben, maar daarom moet het hele systeem niet worden afgeschoten. Als Martin aan de wettelijke voorwaarden voldoet, gelden die regels ook voor haar en moeten wij dat kunnen respecteren.

Verder hekelt Van Cauwelaert alweer zeer terecht de houding van de politici die nu de moed niet opbrengen om te verdedigen wat ze zes jaar geleden tot stand brachten: de wet op de strafuitvoeringsrechtbanken. Integendeel, de dames en heren politici hadden nu forse kritiek en vonden en vinden dat er alweer aan die wet geprutst moet worden. Kortetermijnvisie geïnspireerd door de emoties van de dag. Het zou te kort door de bocht zijn om te zeggen: de emoties van de straat, maar de straat speelt zeker mee in de houding van de dames en heren politici. En het waren en zijn niet de backbenchers (met uitzondering van Renaat Landuyt) die zich lieten horen, nee, nee: minister van Justitie Turtelboom, minister van Economische Zaken Vande Lanotte, tot en met premier Elio Di Rupo!

De conclusie van Van Cauwelaert is dat de moeder van Eefje Lambrecks in haar eentje blijk geeft van meer rechtszin dan de verzamelde Wetstraat.

Morgen beslist Cassatie dus of Michelle Martin naar het clarissenklooster van Malonne kan, maar daar bestaat eigenlijk weinig twijfel over. De Standaard heeft alvast 'onze redactrice' naar Malonne gestuurd om er enkele quotes van inboorlingen te verzamelen. Ik hou mijn hart vast, staat er boven het bewuste artikel. Het is een uitspraak van de uitbaatster van een krantenzaak die niet durft te voorspellen wat er gaat gebeuren. Ach, er lopen natuurlijk overal heethoofden rond, en in Wallonië zeker. Maar 'onze redactrice' heeft ook nog een uitspraak ontlokt aan een andere inboorling, een 67-jarige man (bij wat oudere mensen wordt vaak de leeftijd vermeld). Hij begrijpt al dat protest niet. In een rechtsstaat zijn de regels voor iedereen hetzelfde, zegt hij. Waarom moeten ze anders zijn voor de ex-vrouw van Marc Dutroux? En hij verdedigt de clarissen die Martin een tweede kans willen geven. Ze proberen te leven volgens hun christelijke waarden, dat bewonder ik, voegt de man er nog aan toe. De stem van het gezond verstand, wijze woorden van een man die de leeftijd bereikt heeft om wijs te zijn. En ook nog een koninklijke naam blijkt te dragen: Albert Leroy! En als de zondagsmis in het kooster weer openbaar zal zijn, gaat hij dan naast Michelle Martin zitten, wil 'onze redactrice' nog weten. Het antwoord van de man is kort en krachtig: Je m'en fous.
Waarom zou 'onze redactrice' (of de koppenmaker van dienst) de woorden van de 'krantenboerin' boven haar stuk hebben gezet en niet die van Albert Leroy?