De Nieuwsbrief van Knack die vanmorgen in mijn mailbox valt, bevat een stuk van Rik Van Cauwelaert met als titel De superieure reactie van moeder Eefje Lambrecks. Ik kan de lectuur ervan aanbevelen aan iedereen die zich bij de nu ongetwijfeld erg nakende vervroegde vrijlating van Michelle Martin en de hele heisa errond betrokken voelt.
Van Cauwelaert looft zeer terecht de houding van Rachel Vanderhoven, de moeder van Eefje, zoals ze die tot uitdrukking bracht in een verklaring die volledig verloren ging in het gekwaak van degenen die vonden en vinden dat Martin beter van deze aardbodem kan verdwijnen. Die verklaring luidde als volgt:

Er zijn regels opgesteld om de individuele rechten van burgers te beschermen tegen het optreden van de overheid. Helaas profiteren daar ook mensen van die daar strikt genomen geen recht op hebben, maar daarom moet het hele systeem niet worden afgeschoten. Als Martin aan de wettelijke voorwaarden voldoet, gelden die regels ook voor haar en moeten wij dat kunnen respecteren.

Verder hekelt Van Cauwelaert alweer zeer terecht de houding van de politici die nu de moed niet opbrengen om te verdedigen wat ze zes jaar geleden tot stand brachten: de wet op de strafuitvoeringsrechtbanken. Integendeel, de dames en heren politici hadden nu forse kritiek en vonden en vinden dat er alweer aan die wet geprutst moet worden. Kortetermijnvisie geïnspireerd door de emoties van de dag. Het zou te kort door de bocht zijn om te zeggen: de emoties van de straat, maar de straat speelt zeker mee in de houding van de dames en heren politici. En het waren en zijn niet de backbenchers (met uitzondering van Renaat Landuyt) die zich lieten horen, nee, nee: minister van Justitie Turtelboom, minister van Economische Zaken Vande Lanotte, tot en met premier Elio Di Rupo!

De conclusie van Van Cauwelaert is dat de moeder van Eefje Lambrecks in haar eentje blijk geeft van meer rechtszin dan de verzamelde Wetstraat.