Morgen beslist Cassatie dus of Michelle Martin naar het clarissenklooster van Malonne kan, maar daar bestaat eigenlijk weinig twijfel over. De Standaard heeft alvast 'onze redactrice' naar Malonne gestuurd om er enkele quotes van inboorlingen te verzamelen. Ik hou mijn hart vast, staat er boven het bewuste artikel. Het is een uitspraak van de uitbaatster van een krantenzaak die niet durft te voorspellen wat er gaat gebeuren. Ach, er lopen natuurlijk overal heethoofden rond, en in Wallonië zeker. Maar 'onze redactrice' heeft ook nog een uitspraak ontlokt aan een andere inboorling, een 67-jarige man (bij wat oudere mensen wordt vaak de leeftijd vermeld). Hij begrijpt al dat protest niet. In een rechtsstaat zijn de regels voor iedereen hetzelfde, zegt hij. Waarom moeten ze anders zijn voor de ex-vrouw van Marc Dutroux? En hij verdedigt de clarissen die Martin een tweede kans willen geven. Ze proberen te leven volgens hun christelijke waarden, dat bewonder ik, voegt de man er nog aan toe. De stem van het gezond verstand, wijze woorden van een man die de leeftijd bereikt heeft om wijs te zijn. En ook nog een koninklijke naam blijkt te dragen: Albert Leroy! En als de zondagsmis in het kooster weer openbaar zal zijn, gaat hij dan naast Michelle Martin zitten, wil 'onze redactrice' nog weten. Het antwoord van de man is kort en krachtig: Je m'en fous.
Waarom zou 'onze redactrice' (of de koppenmaker van dienst) de woorden van de 'krantenboerin' boven haar stuk hebben gezet en niet die van Albert Leroy?