Er zijn wel meer dagen dat je 's ochtends bij het eerste vlugge doorbladeren van De Standaard merkt hoe dit blad de weg van een tabloid opgaat. Zoals vandaag wanneer je geconfronteerd wordt met de kop Het monster dat niemand zag op pagina 5. Uiteraard staat die boven een verslag van de aankomst gisterenavond van Michelle Martin in het clarissenklooster van Malonne. De foto boven het stuk die een stel schreeuwlelijkerds laat zien (de man met een fototoestel rond de nek) is akelig veelzeggend. In elk geval is de aankomst van Martin vrij rustig verlopen, zeker veel rustiger dan de verzamelde persmeute had gehoopt. En zo'n verslag in de krant is dan niet veel meer dan het bijeenharken van enkele quotes van 'betogers': een brave ziel die een lange bus- en treinreis achter de rug heeft en zegt erg gevoelig te zijn, een moeder uit de buurt vergezeld van haar kinderen, een cafébezoeker, dit soort figuren mag even hun zegje doen. De krant als verlengstuk van de cafétoog, zeg maar.
En wat te denken van Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen, behalve dat hij op een uiterst perfide manier ook een graantje probeert mee te pikken van de fel opgeklopte heisa rond Martin? Wie zijn tweet leest, kan niet anders dan hierin een oproep zien om Martin om te brengen. Maar nee, beweert Verstrepen nu, de vermoorde onschuld spelend, ik wou alleen een discussie op gang brengen. Op welke planeet zou het parlementslid de voorbije weken vakantie genomen hebben? De discussie woedt al weken, ook zonder een tweet van de ex-LDD'er. Het is ongezien dat een politicus oproept een huurmoordenaar te zoeken om iemand 'neer te leggen'. Een democratisch parlement kan dit niet zonder meer laten voorbijgaan. Integendeel, een democratisch parlement moet optreden tegen een lid dat dit soort oproepen verspreidt. Hallo, Jan Peumans?
|