Marxist! Wat je zegt dat ben je zelf.
Dat is vandaag de titel boven de column van Béatrice Delvaux in De Standaard. Voor wie enigszins de actualiteit volgt, is het duidelijk waar ze het over heeft: over de zure oprispingen van Vlaamse ondernemers over het economische beleid van Elio Di Rupo en zijn regering in het algemeen en over de uitspraak van ondernemer Luc Bertrand dat de premier een marxist is in het bijzonder. Delvaux citeert enkele reacties van vooraanstaande figuren uit de financieel-economische wereld op de opmerkelijke uitspraak van Bertrand - die klonk als een excommunicatie, aldus Delvaux.
Eerst Etienne Davignon die zegt dat de Vlaamse CEO's met hun verklaring het spel van Bart De Wever spelen. Dat is de spijker op de kop.
François Cats, gewezen voorzitter van het Instituut van de Bedrijfsrevisoren en zakenman, wordt het uitvoerigst geciteerd. En hij komt vernietigend uit de hoek voor Luc Bertrand, de spreekbuis van een zeer kleine ideologische belangengroep. Diens uitspraak noemt hij: de meest incoherente, onverantwoordelijke en eerlijk gezegd vulgaire uitspraak. Cats verwijst naar de geringe belasting - 10 miljoen euro - die de onderneming van Bertrand betaalt op een geconsolideerde bruto winst van 117,5 miljoen winst. En en passant verwijst Cats nog even naar het loon van CEO Bertrand: in 2011 meer dan 2 miljoen euro, waarvan 600.000 euro in aandelenopties die vrijwel niet worden belast. Het minste wat je hierbij kunt aantekenen, vind ik, is dat zo'n man niet al te best geplaatst is om met enige geloofwaardigheid over te hoge loonkost te spreken!
De conclusie van Béatrice Delvaux luidt: Wat moeten we denken van al dat geruzie? Het niveau van het debat is betreurenswaardig en we kunnen ons vragen stellen over de bedoelingen van mensen die met vuur spelen of, nog erger, het aansteken.
En ook dat de uitval van de Vlaamse CEO's op een steminstructie lijkt, voor de N-VA uiteraard, is een waarheid als een koe.