Jaren bij voorbaat, van zuivere regens welriekend, de wouden bewonen en de dubbele bodems der olijven bergen prachtig beheersen met goedheid en licht.
Straffen met sterfte en vanuit de zee het land bedwelmen. De bliksem plooien naar believen. Zo de sterkste zijn der mannelijke goden en mooier slapen dan de mooiste der godinnen.
Het was allemaal maar om te lachen zullen we zeggen wanneer we zijn uitgehuild. Drie veren draagt de wereld een gele van hoop een rooie van liefde en een zwarte van de dood.
