Ik heb het druk, erg druk. Vandaag pas ben ik kunnen beginnen aan de nabewerking van de seniorenfoto's uit Lommel. Er moest nog overleg gepleegd worden i.v.m. kleurinstellingen, profiel, formaat en dergelijke, daar zat dan nog een weekend tussen en eindelijk kan het... Zo'n 1000 stuks selecteren, fatsoeneren, in het goede formaat uitsnijden en van een kadertje voorzien, het wordt een klus waar ik nog wel enkele dagen mee bezig zal zijn, te meer omdat er morgen weer een opnamedag is gepland en er nog wel enkele honderden gaan bij komen. Ik neem dan ook de vrijheid om vandaag even terug te vallen op een foto van eergisteren. Als je binnendoor naar Turnhout fietst kom je vlak bij de ring dit prachtige graffity-kunstwerk tegen. Een stop is het zeker waard, een foto ook uiteraard. Ze claimen trouwens dat het een van de grootste stripmuren van Vlaanderen is...
Dag twee van onze fotomarathon in de Lommelse zorginstellingen. Vandaag waren we te gast in Hoevezavel. Alweer kwam ik thuis met bij de vijhonderd foto's op de geheugenkaartjes voor zo'n tachtigtal bewoners. Uiteraard mogen partners en familieleden ook mee op de foto en alle foto's zullen ook niet in de tentoonstelling terecht komen maar we gunnen iedereen zijn pleziertje. Zo heb je Frans, de koning van Hoevezavel. De verzorgsters zijn allemaal zijn beste vriendinnen en hij laat zich de attenties ook graag welgevallen. Hier poseert hij met zijn harem. Donderdag is er nog een tweede sessie in Hoevezavel, nog ongeveer 40 te gaan, maar dat worden de moeilijkste...
Ik heb er geen idee van of ik deze foto mag onderbrengen in de categorie “architectuur” maar als afwisseling binnen de foto’s die ik hier dagelijks plaats kan ie alleszins wel tellen. Aan de verkeerslichten in de Leistraat op de hoek met de Tielensteenweg is een enorme bouwput waar al enkele maanden geen enkele beweging meer te bespeuren valt. Het Italiaans restaurant dat er was, enkele woningen en appartementen werden opgekocht of onteigend door een bouwpromotor en er zou een giga appartementencomplex komen met winkelruimte onderin. Is de aannemer failliet, zijn er vergunningsproblemen of is er nog iets anders aan de hand? Joost mag het weten. Of de werken er ooit nog hervat zullen worden is niet duidelijk, wél duidelijk is dat het project ondertussen een smet is in het Lichtaartse straatbeeld. En toch zag ik er als onderwerp ook wel voldoende schoonheid in om er mijn camera eens op te richten. De spiegelingen, structuren, kleur, metaalvlechtwerk… het is weer eens wat anders.
Na de repetitie voor de Kerstmusical ben ik in de late namiddag toch nog even gaan fietsen. Met zulk mooi weer zou het zonde zijn er niet van te profiteren, misschien is het wel een van de laatste mogelijkheden dit jaar. Binnendoor richting Poederlee, dan naar Gierle, langs het Gewad naar Tielen en door de Hoge Rielen weer naar huis, goed voor amper 25 km., maar ik heb me toch weer tot enige beweging gedwongen. De Aa (jazeker, dat is de naam van een rivier) kwam meerdere keren in beeld tijden mijn tocht en dan is het niet onlogisch dat ik er enkele foto's van mee gebracht heb. Uit het aanbod koos ik, na een tijdje wikken en wegen, voor deze opname.
Het fotosalon van fotoclub Anthony in Herentals wilde ik wel graag bezoeken en met zulk mooi weer zijn het vrouwke en ik er met de fiets naar toe gereden. Onderweg kom je dan langs de Snepkesvijver en vaak lokt die me net voldoende om er een korte stop in te lassen, te meer omdat er een vogelkijkhut is waar je tot aan de ingang met de fiets kunt geraken. Zoals gewoonlijk was er weinig beweging qua vogel-obsevatie. Dat belette me niet om toch een foto te maken van de binnenkant van de hut. Zoals je ziet zijn er enkele "kunstenaars" aan het werk geweest om hun gebrek aan talent aan de wereld te tonen. Ik wil ze bij deze ook op deze pagina's nog wat extra publiciteit geven.
Bij deze foto lijkt de titel misschien wat raar. Maar we zijn vanavond naar een toneelstuk gaan kijken. In de Kunstencampus in Herentals speelde Theaterspektakel het stuk "Kaatje is verdronken", een zwarte absurde komedie. Ik vond het echt amusant. Eén van de hoofdrolspelers kwam mij bekend voor en ik kon 'm maar niet herkennen of thuiswijzen. Na afloop kwam ik 'm in de foyer toevallig tegen en hij sprak me aan met Pol. Daar sta je dan. Ik heb tijdens het korte gesprek zoveel mogelijk geprobeerd te doen alsof... maar ik kwam er niet achter. Tijdens de terugrit naar huis ging er bij het vrouwke plots een lichtje branden. "Maar daar zijn we toch ooit samen mee in Schlanders geweest...???" Tja, met de jaren wordt een mens blijkbaar een beetje vergeetachtig he. Het moet al meer dan 25 jaar geleden zijn, maar toch. Ook tijdens een toneelvoorstelling heb ik het Sonytje vaak in aanslag en hoewel dit niet meteen een relevante foto is van het gespeelde stuk wil ik 'm toch tonen. Primo, ik vind 'm leuk, niks aan gedaan, blauwe spot, klik. En secundo: Serge, de volgende keer dat we je zien in een voorstelling - zal niet zo lang duren, ergens begin december - zal ik je aanspreken met "Hey Serge"...
De fotomarathon in de Lommelse zorginstellingen is weer van start gegaan. Zoals ieder jaar fotografeer ik, als vrijwilliger, alle bewoners van Hoevezavel en het Kapittelhof. Die foto's worden dan tijdens de week van de senioren in een A2-formaat ten toon gesteld. Vandaag kreeg ik in het Kapittelhof iets meer dan tachtig modellen voor de lens en ik klokte af op een dikke 500 opnames. Pfff... Bij sommige bewoners was het meteen bij de eerste take helemaal goed maar er waren er ook bij waar ik het meer dan tien keer moest overdoen. En als er, al dan niet toevallig, ook nog familieleden op bezoek waren vond ik het niet erg dat die ook even mee op de foto gingen. Kortom, het was me het dagje wel. Volgende dinsdag en donderdag verplaatst zich het werkterrein naar Hoevezavel. Ondertussen heb ik wel mijn bezigheid met selecteren en fatsoeneren. Mijn vriend Photoshop zal weer stevig aan het werk gezet worden. Uit het erg ruime aanbod koos ik vandaag voor een dame die ondertussen al 101 kaarsjes heeft uitgeblazen. Geef toe dat ze er nog goed uitzziet...
Ik wil als fotograaf niet in één vakje geduwd worden. Mijn visier staat open voor alle mogelijke richtingen en stijlen en ik probeer dan ook konstant afwisseling te brengen in de beelden die ik toon. Deze koolmees was echt helemaal niet bang van mij of mijn fototoestel. Van op redelijk korte afstand kon ik 'm te pakken krijgen. En dat dit met de kleine Sony gebeurde wil ik er toch ook nog even bij vertellen.
Het lijkt nu echt wel een vaststaand gegeven dat het herfst wordt... of al is. Het rotweer blijft maar duren maar voor deze foto hoefde ik niet ver de achterdeur uit. Ik heb weer eens gezocht naar wat kleinere onderwerpen. In onze hof vind ik trouwens altijd wel een onderwerp. Ik heb diverse eikels (boomvruchten) gefotografeerd en in de nabewerking van deze opname heb ik die geselecteerd. Da's één druk op de knop tegenwoordig in Photoshop. "Onderwerp selecteren" en that's it. Daarna heb ik de selectie omgekeerd, de omgeving donkerder en minder verzadigd gemaakt en uiteindelijk ook nog een donker vignet toegevoegd. Een zeer eenvoudige bewerking en ik vind het best geschikt als foto van de dag.
Het blijft nog even redelijk druk in huize Pol en Josee. De voorbereidingen en het schrijven/componeren/arrangeren voor de kerstmusical en het verder schaven aan mijn AV reeks voor ons komende fotosalon hebben me de ganse dag bezig gehouden. Het was trouwens sowieso geen weer om er op uit te trekken. Gelukkig heb ik in de vorige dagen behoorlijk wat leuke beelden kunnen vangen en ik put dan ook graag uit die oogst. Zaterdagavond heb ik tijdens een nachtfoto-uitstap onder andere de brug over het Albertkanaal aan de Lierseweg kunnen vastleggen. Met een klein diafragma (F14) kon ik weer wat sterretjes in mijn beeld krijgen en in dergelijke opnames vind ik het ook altijd leuk om, met een lange sluitertijd, wat achterlichten van voorbijrijdende auto's mee te nemen in de compositie.
De repetities voor de nieuwe kerstmusical lopen vlot. Als ik één enkel minpuntje mag aanhalen dan is dat het aanvangs-uur. Om tien uur in Aarschot aanwezig zijn betekent om kwart over acht opstaan en dat is wat mij betreft nog midden in de nacht... Maar verder alles oke. We onderbreken de repetitie altijd enkele keren om de elfen wat ontspanning te gunnen en ze een versnapering, een snoepje of iets gezonds aan te bieden. In het verleden zorgde dat meestal voor een wilde stormloop en daarom hebben we er ondertussen een beetje discipline in gebracht. Eerst netjes aanschuiven en dan één voor één naar de tafel met lekkers...
Het was alweer een tijdje geleden, maar vanavond ben ik nog eens er op uit getrokken om wat te genieten van een van mijn dada's: avondfotografie. Hoewel... voor het blauwe uurtje was ik net iets te laat, we zullen het dus maar nachtfotografie noemen, ook leuk. Ik ben naar Herentals gereden en daar heb ik enkele onderwerpen in beeld genomen. Bistro Le Paige, De Brug van de Lierseweg over het Albertkanaal, het Station met een aankomende trein... maar uit de oogst koos ik uiteindelijk voor de Bovenpoort. Uiteraard heb ik gewacht tot er een wagen voorbij kwam en ik met een sluitertijd van 10 sec. het spoor van de achterlichten in de opname kon meenemen.
Er zijn zo van die dagen dat me de goesting bekruipt om een extra attentie voor het vrouwke mee te brengen. Zo maar. Het is niet dat ik haar de andere dagen niet graag zie he, maar een warmhoudertje op z'n tijd kan nooit kwaad. Gisteren werd ik getriggerd door de bloemen in het begijnhof en voor ik thuis kwam ben ik nog even langs de bloemenwinkel gereden en heb ik dit mooie boeketje gekocht. Ze kregen meteen een plaats langs de haard. Vandaag kwam dat al erg goed van pas want met dit weer ben ik niet buiten geweest en dus ook niet aan fotograferen toe gekomen. Ik heb de bloemen dan maar als onderwerp gekozen om alsnog een foto te scoren. PS 1. Een van mijn goede vrienden, ook volger op deze pagina, vindt me nu zonder twijfel een slijmbal. PS 2. Neen, ik had niks goed te maken.
De eerstvolgende weken en maanden zullen we weer vaak in Aarschot zijn. De repetities en de voorbereidingen voor onze nieuwe kerstmusical zijn begonnen. Het verhaal en de meeste dialogen zijn klaar en dat geldt ook voor het merendeel van de muziekjes maar er wordt nog ijverig vergaderd, overlegd en bijgeslepen. Vóór ik weer naar huis reed ben ik vandaag nog eens door de stad gewandeld en in het begijnhof liggen altijd wel enkele fotomogelijkheden te rapen. Dit beeld met de kerk, de huisjes en veel bloemen op de voorgrond kon ik niet negeren.
Ik had het moeten weten maar ik was het even vergeten. Toke, de sympatieke uitbaatster van De Korte Hei had ons nog verteld dat, nu de scholen herbegonnen zijn, ze ook op woensdag sluit om quality time met de kinderen te kunnen spenderen. Dan wil je nog snel een hapje gaan eten en dan sta je voor een gesloten deur op een leeg terras. Ik zag wel snel de mogelijkheid om een leuke foto te scoren. De gesloten parasols leken op dreigende spoken, weliswaar van de verkeerde kleur, die over het terras dwaalden. Dat dit in zwart-wit moest omgezet worden had ik al bij de opname beslist.
Dit is geen foto die ik zou selecteren voor mijn "best of..." Het is eerder een uiting van mijn frustratie, mijn boosheid en een aanklacht tegen de beleidslieden die deze toestand al zo lang laten aanslepen. Binnen enkele dagen vieren we de eerste verjaardag van de afsluiting van de Olense weg, de voornaamste verbinding tussen Olen en Lichtaart. Voor alle duidelijkheid, dit is net op grondgebied van Geel, net voor de grens met Lichtaart, maar of het nu het Geelse gemeentebestuur, dat van Kasterlee, het provinciebestuur is of de Belgische regering... dit interesseert hen blijkbaar helemaal niet. Begin oktober 2023 zag een kanovaarder een scheur in het gewelf van de Netebrug bij Bobbejaanland. Hij meldde dit bij de overheid en de weg werd meteen gesloten voor alle verkeer. Opgelost !!! Een jaar verder ligt er alles nog steeds onveranderd bij. Begrijpe wie kan. Oke, we zijn dan wel een ontwikkelingsland maar we mogen toch wel enige hulp van de ons omringende landen verwachten?
Hij stond daar in het gras langs de Zavel toen we vertrokken voor een rondje fietsen. Natuurlijk wil ik zulke vreemde vogel wel fotograferen en we stopten dan ook. Hoe dichter ik er bij kwam geslopen hoe meer ik het eigenaardig begon te vinden dat ie niet weg vluchtte. Uiteindelijk kwam ik er - rijkelijk laat - achter dat het een kunstwerk is dat daar door een of andere creatieveling geplaatst is. Ik hoefde dan ook verder niet meer zo voorzichig te zijn om 'm te benaderen en uit een laag standpunt kon ik 'm van vlakbij vastleggen.
Terug thuis na een enorm fijn weekendje Gent. Dan wil je op zondagavond alsnog eens gaan proeven van de sfeer op Lichtaart kermis... Kwart voor negen, je verwacht dat er ambiance, drukte en gezelligheid is, maar... Het was doods op het kermisterrein. Het ontbreken van fatsoenlijke straatverlichting hielp ook al niet, de enige kraam die nog open was bleek de smoutenbollen tent en ik meen dat er iets verderop ook nog beweging was bij een casinoachtig gokpaleis, verder niks... Triest, triest, triest... Waar is de tijd? In de danstent was er ook nog een beetje licht maar buiten het personeel van dienst was er niemand meer aanwezig. Omdat ik enkele van die mensen kende hebben ze speciaal voor mij de lichten terug aangstoken om me toe te laten een foto van de lege tent te maken... Nogmaals: zondagavond rond negen uur. Begrijpe wie kan...
De weergoden zijn ons wel erg goed gezind tijdens ons weekendje Gent. Vandaag hebben we uitgebreid de stad verkend. We hebben dit onder andere gedaan door tocht met een rondvaart-boot. Van op het water zie je de dingen toch weer net anders en de ad rem uitleg van de schipper/gids maakte het helemaal af. Ik realiseer me best dat het Gravensteen al miljoenen keren gefotografeerd is maar ik wilde toch ook mijn bijdrage leveren aan de verzameling. Dit is vanuit de rondvaartboot en zoals ik al zegde, toch net iets anders. En oh ja... ze hebben daar in Gent ook lekker eten en drinken...
Met een dag vertraging... de Photoshop problemen zijn van de baan.
We wilden graag de voorstelling "Ode aan Rob de Nijs" gaan bekijken in de Capitole in Gent en we hebben daar een weekendje Gent aan vastgeknoopt. In al de jaren dat wij vaak optraden in Nederland hebben wij het geluk gehad ooit samen in één programma te staan. Rob begeleiden was er niet bij, dit in tegenstelling tot de tientallen artiesten waar we wél mee samen werkten. Rob trad immers altijd op met zijn eigen band Puur Sang. Ons respect was en is nog steeds groot. Nu het niet zo goed met hem gaat wilden we dit optrden niet missen. Puur Sang was voor de gelegenheid versterkt met 4 strijkers en een achtergrondkoortje van 3. Dan waren er ook nog Gunther Neefs, Udo en enkele Nederlandse artiesten om de zangpartijen te verzorgen en het programma aan elkaar te praten. En wonder boven wonder, dank zij de moderne techniek zong Rob ook nog enkele nummers. We hebben er erg van genoten en met een bitterzoete smaak zullen we ons dit nog lang herinneren.
