Juul, een van de neefjes van het vrouwke ontving vandaag het Heilig Vormsel en daar hoorde een familiefeest bij. Er liepen nogal wat would-be familiefotografen rond en ik heb me dan ook wijselijk op de achtergrond gehouden maar enkele keren kon ik het toch niet laten om wat beelden te scoren. De wens van de feesteling was een frietkraam met alles er op en er aan en het jonge volkje was daar erg mee in zijn nopjes. Wij hebben ons daar volgaarne bij aangesloten. Toen Juul als eerste samen met enkele vriendjes zijn keuze aan het maken was stond ik klaar om af te drukken.
Binnenkort moeten we weer gaan kiezen wie ons de volgende jaren gaat regeren. Om de wildgroei van publiciteit, posters en andere verkiezings-reclame te beperken heeft de gemeente langs de weg constructies geplaatst waar alle parijen hun affiches kunnen op plakken. Ik neem aan dat in andere gemeenten ook wel zo is. Aan de kerk in Lichtaart langs de Leistraat staan er ook zulke borden netjes voorzien van de nummers van de partijen die daar geacht worden hun kandidaten onder de aandacht te brengen. Toen ik er langs achter voorbij liep zag ik dat enkele slimmerikken ook aan die kant er op los geplakt hadden. Je kunt er niet aan ontsnappen... Ik vond het wel een foto waard.
Toen ik vanavond na de vergadering van de fotoclub, iets voor elleven, naar huis vertrok zag ik uit mijn ooghoek net voor ik afdraaide dat de verlichting van schoenwinkel Zapato nog erg opvallend brandde in een verder doodse Leistraat. Meteen dacht ik aan een pittige zwart-wit foto en ik ben dan ook terug gedraaid en ik heb statief en fototoestel uit de wagen gehaald. Ik heb gewacht tot er wat wagens voorbij kwamen en met een lange sluitertijd heb ik dat beeld vastgelegd. Na de zwart-wit omzetting thuis vond ik het geheel toch een beetje saai en ben ik wat verder gaan spelen in Photoshop. Ik heb de rode achterlichten van de voorbij rijdende wagens en het groen van de bomen in kleur gelaten en al de rest in zwart wit... Het is weer eens iets anders, het past alleszins in mijn streven naar zoveel mogelijk afwisseling. Je hoeft er niet van te houden. Ik vond het leuk.
Het was prima weer om te zaaien vandaag en dat heeft ons een hele tijd bezig gehouden. Dat we de miezerige regen er bij moesten nemen vond ik voor één keer niet erg. Tijd om er op uit te trekken en wat foto's te oogsten was er helaas niet bij en dus val ik terug op een beeld van gisteren. Na het harde labeur om de voortuin zaaiklaar te maken voor de wilde bloemen kon er alsnog een klein rondje fietsen van af, minder dan 10 km he, net genoeg om het gevoel te krijgen dat ik sportief gezien niet helemaal aan het wegzakken ben. Het pomphuisje langs de Nete heb ik al vaker in beeld genomen, het staat ook op de foto in de verte, maar deze keer vind ik dat de kajak-aanlegplaats Nr 6, Bobbejaanland, het onderwerp is. Nu de Netebrug al meer dan zes maanden onderbroken is voor auto's is dit misschien een alternatieve manier is om Bobbejaanland te bereiken.
Zoals elke tweede dinsdag van de maand zijn we met enkele leden van onze fotoclub ook vandaag naar Zoersel gereden om een door de Fotogroep Antwerpen ingerichte presentatie door een bekende fotograaf bij te wonen. Michiel Pieters zou het hebben over landschapsfotografie. Toen we na een tijdje gezellig bijpraten met een drankje lang na acht uur de boodschap kregen dat de spreker niet was komen opdagen zijn we onverrichterzake maar terug naar huis gereden maar... het was nog vroeg. Ik ben thuis een fototoestel en een statief gaan oppikken om wat avondfoto's te scoren. Veel inspiratie had ik blijkbaar niet want ik kreeg weinig wereldschokkends op mijn geheugenkaartje... tot ik terug thuis kwam. Na enkele dagen zwoegen om de voortuin klaar te maken om wilde bloemen in te zaaien hadden we de dappere, overjaarse, opnieuw te voorschijn gekomen beauties gespaard bij het maaien en verticuteren. Onverwacht staarden mij een bende margrieten aan in de straal van de autolichten. Fototoestel en statief kwamen dus toch nog van pas maar van huis wegrijden was eigenlijk niet nodig geweest. Ik hoop dat het formaat dat op deze site gehanteerd wordt het toelaat dat het erg kleine witte spinnetje dat op de bloem bovenaan zit duidelijk genoeg is.
Het vrouwke heeft best groene vingers, ik niet. Zij houdt er van in de tuin te werken, ik niet. Maar soms, een enkele keer, na veel boze blikken breekt ze door mijn olifantenvel en kan ik niet meer naast het lange gras kijken. Ondanks het aangekondigde wisselvallige weer werd het een zeer genietbare lentedag maar de fietskriebels werden nog voor ze goed en wel ter sprake waren gebracht onverbiddelijk de prullenmand in gekieperd. Het was werkendag. Uitvluchten omtrent mijn nog niet helemaal genezen, blijvende verkoudheid en vermoeidheid hielpen niet meer, het vrouwke meende het deze keer! Ik moest de grasmaaier wel uit de garage halen. Ergens halverwege de werkzaamheden aan de straatkant heb ik even een foto gemaakt om ook dit te documenteren en te bewaren voor het nageslacht. Ik hoop dat het morgen regent want achter het huis is er nog veel meer lang gras...
We kregen van onze weermannen en -vrouwen een heerlijke zomerse dag cadeau, de eerste officiële zomerdag met meer dan 25° in '24. Daar hebben wij van geprofiteerd om de fietsen nog eens uit de garage te halen. Het nuttige aan het aangename parend zijn we helemaal tot Herenthout gefietst om de tentoonstelling van fotoclub "Het Toreke" te bezoeken. Natuurlijk mijden we de grote wegen als we ergens naartoe willen en het fietsknooppuntennetwerk is onze vriend. We waren blijkbaar niet de enigen die er zo over dachten vandaag, regelmatig kwamen we gelijkgezinden tegen, alleen of in kleine of grotere groepen. Dat de jeugd ook van het mooie weer profiteerde moge blijken uit dit beeld.
