Ik kon het niet laten. Het best mooie weer lokte me toch naar buiten. We zijn gaan wandelen langs de Nete in Kasterlee... rustig aan. Een niet al te lange tocht had ik uitgekozen: vanaf de Neterust langs de Nete voorbij de Millekesbrug tot aan de brug van de Netevallei en dan langs de andere oever terug. Die paar kilometers zorgden er toch weer voor dat ik snel aan het zweten ging, moe werd en blij was dat ik me aan het einde van de tocht op een stoeltje kon laten vallen om iets te consumeren. Oke, ik ben nog niet de oude, het gaat iets beter, da's zeker, maar misschien zal ik toch ooit moeten toegeven dat ik gewoon ouder word... Onderweg heb ik alleszins weer met veel goesting de nodige foto's gescoord en dat is dan weer een flinke opsteker. Dit is een bijna willekeurige keuze uit het aanbod. Veel idyllischer kan het bijna niet: een bank lang de Nete, een stoere boom die zijn takken over de rivier spreidt, het frisse lentegroen en de wijdse rust...
|