|
Jean, een collega-muzikant waar ik lang geleden ooit mee samen speelde in een van de eerste bandjes waar ik mee optrad, was jarig. Vijfenzeventig is een mooi getal en daar hoorde een feestje bij. Ik hou van feestjes, hoeft het gezegd, en ik was present met het vrouwke. Het is bijna vanzelfsprekend dat bij een feestje van een muzikant live muziek hoort toch? Toen ik hoorde dat Marc Stans en Wim Claes, twee vrienden en ex-collega's, zouden komen optreden was dat een reden te meer om toch maar mijn Canon mee te nemen om eventueel enkele leuke beelden te scoren. Ik was sowieso niet van plan om de ganse avond lang overal tussendoor te lopen en de gang van zaken te verstoren maar zonder al te opvallend in de weg te lopen kon ik toch enkele keren iets interessants op mijn geheugenkaartje krijgen. Zoals zo vaak was het licht in de tent niet echt optimaal en om kleurtemperatuur-conflicten en overbelichte delen efficient aan te pakken is het meestal een optie om voor zwart wit te gaan. Ik wil er meteen bij vertellen dat dit niet de enige reden is voor de zwart-wit keuze. Ik hou namelijk van zwart-wit en ook zonder belichtings problemen zou ik zeker ook wel eens geprobeerd hebben hoe het er na omzetting zou uitzien. Zo dus!
|
