|
Shit happens... Het weer leende er zich toe en dan hoef ik geen twee keer te vragen aan het vrouwke of ze mee wil om een kort rondje te fietsen. In de buurt van Geel, op een smal paadje, geen auto's in de buurt, geen tegenliggers, geen andere fietsers, een rustig tempo, het vrouwke achter mij... plots hoor ik een klap, ik kijk achter me en daar ligt het vrouwke op de grond. Hoe het kwam wist ze zelf niet te vertellen, het deed wel enorm zeer. Dapper als ze is heeft ze nog enkele kilometers verder gefietst tot aan cafe Sas 7 en daar zijn we iets gaan drinken. Het ging echt niet meer. Ik ben dan snel, langs de kortste weg naar huis gefietst, met de wagen terug er naar toe gereden, het vrouwke en de fiets opgepikt en we zijn meteen naar spoed gereden in Herentals. Spoed is een woord wat je niet meteen letterlijk moet nemen. Het duurde een tijd voor we aan de beurt waren, voor de diagnose gesteld was en voor we uiteindelijk geholpen werden. Om een lang verhaal kort te maken: pols gebroken, een gipsverband, morgen opnieuw kontakt, binnen een 10-tal dagen een ander soort gips en een lange tijd een gehandicapt en hulpbehoevend vrouwke aan mijn zij. Arme schat toch...
|
