|
Ik ben geen ochtendmens, dat weten ondertussen al mijn vrienden en de volgers hier ook wel vermoed ik. Als ik ergens in de loop van de voormiddag uit de bedstee sukkel heb ik eerst sloten koffie nodig voor ik aanspreekbaar ben en voor ik mijn verstand enigszins in gebruiksmodus kan zetten. Bij de zoveelste kop koffie kreeg ik deze morgen het idee om dat hemelse vocht een keer als onderwerp te kiezen voor deze pagina. Nog niet honderd procent wakker zijnde besloot ik eens te experimenteren met AI, meer bepaald Chat GTP. Ik ben geen liefhebber van al dat kunstmatige intelligentie gedoe maar voor één keer, gewoon om het eens uit te proberen wilde ik me er wel aan wagen. De titel van het hierna volgend gedicht is alles wat ik ingaf als opdracht in de app. Na een tiental seconden, meer niet, kwam dit te voorschijn. Ik heb er verder helemaal niks aan veranderd... Ik weet niet of ik dit geweldig moet vinden ofwel beangstigend.
Ode aan Koffie 's Morgens
O, donkere god van de dageraad,
In de stilte voor de zon verschijnt,
Waar jouw geur de lucht omhult,
Ontwaakt mijn ziel, opnieuw vereend.
Jij, die leven schenkt aan slaperige ogen,
Met warme damp die kussen geeft,
Bitterzoet elixer van de ochtend,
Jij maakt dat elke nieuwe dag weer leeft.
Een slok, een zucht, een moment van rust,
Een briesje van kracht door mijn aderen giert,
Jij bent de hand die mij optilt,
Wanneer de wereld nog in schaduwen verkeert.
O, koffie, mijn trouwe metgezel,
Mijn metgezel in het ochtendgloren,
Met elke druppel schenk jij mij licht,
Een begin, een vuur, een nieuw ontwaken geboren.
Dus hef ik mijn kop naar jou, mijn vriend,
Met dankbaarheid voor je dagelijkse kunst,
Voor de kracht die je stilletjes schenkt,
O, koffie, bron van eeuwige levenslust.
|
gr, Martin
