Mijn huis,mijn thuis,mijn veilige haven Waarvan ik elk klein hoekje ken Daar waar ik gehuild heb en gelachen Vind ik de rust en mag zijn wie ik ben Als ik 's avonds mijn huis moet verlaten Blijven er toch een paar lichtjes aan Die als een hartelijk welkom schijnen Zodat ik weer blij naar binnen kan gaan Dat huis dat ook zijn kruisje draagt Maar me een geborgen plekje geeft Daar voel ik me zo gelukkig en vrij Omdat er zoveel herinnering leeft Een leven samen met de kinderen Nu nog maar samen zoals dat gaat Maar ik ben een tevreden mens Zolang mijn huis, mijn thuis er staat
Liefs van Rozemarijn
|