Ik ben Ludo Geens
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is ex-magazijnier in de Antwerpse haven.
Ik ben geboren op 15/04/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen in de zeeuwse delta, wadvaren, fotografie en camperreizen.
Bergumermeerkotter, thuishaven Burghsluis, Zeeland.
25-04-2012
MEI - JULI 2011 REIS NAAR DENEMARKEN (DEEL 14)
Om 08.00h zien we al schepen naar de sluis varen, dus maken we ook vlug los om nog mee te kunnen.....vandaag gaan we de Elbe weer oversteken naar Otterndorf, het is bewolkt en er staat wat wind uit het noordwesten. De sluis van Brunsbüttel is voorzien van drijvende vlonders die automatisch mee omhoog of omlaag gaan. Ze dienen eigenlijk om de zeeschepen van de sluiswanden weg te houden en beschadiging te voorkomen. In de vlonders zijn ringen voorzien waar de pleziervaart aan vast kan maken. Daarvoor moet men echter van het schip op de vlonders springen om ze te bereiken.
Omdat er in ons schip nog wat gang zit, stapt Sonja over de vlonders een paar meter mee om de romp vrij te houden. Maar opeens schiet ze met één voet door een opening tussen de vlonder en zie ik haar tot mijn grote schrik in het modderige water naar beneden verdwijnen. Gelukkig kan ze haar nog juist vasthouden en optrekken aan het onderste deel van de reling. Ze heeft echter haar been serieus geschaafd en ook een diepe snijwonde die erg bloedt. Ik moet er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn moest ze onder de vlonders zijn verdwenen....Als ze terug aan boord is zie ik pas dat alles onder het bloed zit, tot in haar kousen en schoenen...getv...wat een situatie, zeg !! Gelukkig hoeven we ons niet met het schip bezig te houden tijdens de schutting en kan ik het uitwassen en verzorgen en als de sluis opengaat zit ze al op de zetel incl. plakkers op haar been. Verwacht hier, beste lezers, geen foto van....we hadden toen wel wat anders te doen....!!!
Nu we op de Elbe varen zit het ons ook al niet mee....het regent ondertussen, we hebben wind tégen stroom wat al direkt golven oplevert en het zicht is slecht...we krijgen er weer flink van langs. Ik vraag me af hoe ik bij dit zicht de kleine prikkengeul naar Otterndorf ga vinden. Terwijl Sonja even het stuurwiel houdt, kan ik het zeiltje bijzetten maar na een slecht kwartiertje valt, wonder boven wonder, de wind weg en even later breekt ook de zon nog door. Sonja is ook al helemaal bekomen van haar avontuur en we voelen ons weer zelfzeker !!
We vinden nu zonder problemen de prikkengeul en de Otterndorfer sluis staat ook al open, het valt dus niet allemaal tegen. We moeten nog vlug de mast strijken voor de tunnel en na de schutting varen we over het Hadelnerkanaal naar Bederkesa waar we, zoals op onze heenreis, vastmaken. Een paar borrels konden we hier wél gebruiken !!!!
