|
Soms komt er iets boven water waarvan je vergeten was dat je het had. Toen
Jos en Margo op de Boomgaard hun huis aan het inrichten waren kwamen er na 55
jaar een paar schoolschriftjes van mij te voorschijn. En als ik in de grote
hutkoffer van Wim kijk vind ik van onze kinderen het een en ander. Maar ik ben
niet de enige die dingen bewaart. Toen ik in Hattem begon aan mijn
onderwijzersloopbaan was het de tijd van Pinkeltje en ik heb in die tijd de
kinderen heel wat verhalen voorgelezen. Eén van de ouders zocht een model om te
schilderen en vroeg, ik denk via zijn dochter, of ik wel zou willen. Och waarom
ook niet. Ik had een kamer bij de fam. Sobering en had behalve mijn schoolwerk
weinig meer te doen. Het werd een aardig schilderij dat jarenlang bij mijn
ouders heeft gehangen en nu boven ons bureau een plekje heeft gekregen. Dochter
Hannie vond het niet echt lijken, ik sta er wat ernstig op en enigszins
geflatteerd. Als dank voor het meegekregen schilderij gaf ik toen een boek van
Pinkeltje. Dat werd zo gewaardeerd, dat ze het nog steeds als een soort relikwie
bewaart. 'Mijn zolder is net een museum', meldde ze, en stuurde de foto van het
50 jaar oude boek. 'Van juffr. Eggink 1963', staat er voorin. Zo kun je lekker
mijmeren als je eens op de zolder rondstruint. Toch erg leuk om te
horen.
|
