Mark

Mark was een echte vrijbuiter en dat is hij tot aan de dag van vandaag gebleven!!Toen de 2 oudsten naar school gingen kon ik eindelijk weer eens de stad in. Lekker snuffelen bij de Hema. Ja en als ik één keer aan het snuffelen ben…..Zonet was Mark er nog en zó ben je hem kwijt. Hij was denk ik 2,5 jaar. Een dropje om te zien… en hij was weg, ècht weg. Eerst denk je nog…gewoon zoeken, maar dat zette geen zoden aan de dijk…..echt weg! De paniek begon al toe te slaan. Ik liet hem daar omroepen!”Wie heeft er een klein jongetje gezien in een oranje pakje, dat zijn moeder kwijt is”. Ik had het niet meer. Wat nu??xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De politie! Vlug ging ik op de fiets naar het politiebureau.en vertelde mijn ” schrik van iedere moeder verhaal”. Gelijk gingen er een paar politieauto’s op pad om te zoeken. Ik dacht maar één ding: ik heb hem het laatst bij de Hema gezien. Daar ga ik nu maar weer naar toe. Ik kom bij de Hema en ga naar binnen en zie daar tot mijn gróóóóte opluchting Mark aan de hand van een mevrouw binnenkomen. “Ja”,zei ze,”Ik had de oproep zo straks gehoord van dat jongetje in een oranje pakje en ik zie daar buiten xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />100 m verderop dat jongetje op de stoep lopen dat zachtjes voor zich uit  mama..  mama… riep. Dus heb ik hem maar even teruggebracht”.

Man, wat een opluchting! Samen met Mark en 10 pond lichter ging ik weer terug naar het politiebureau om  de vondst te melden.