Ook op “De Haar”is het wel spannend. Het boerderijtje ligt vlakbij de spoorlijn en ook dichtbij  Station Vorden. Hier komen vaak Britse jagers en bommenwerpers om de trein te bombarderen die doorgaat naar Duitsland. Wanneer we de schuilkelder niet kunnen halen duikt mama in een hoek van de gang met mij onder zich.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Omdat de trein afremt voor het station Vorden, gebeurt het wel eens dat er Engelse krijgsgevangen piloten uit de trein ontsnappen en zich verbergen in het korenveld. Papa haalt dan oom Sjoerd op, die een aardig mondje Engels spreekt, en dan lopen ze met z’n tweeën om het korenveld en roepen: “We are friends….we are friends.”  Maar toch durven ze er niet uit te komen.

Als het donker is kloppen ze bij een boerderij verderop aan, waar ze bij de NSB zijn. Jammer dan! Henk en Jan, de beide jongens van oom Jaap komen geregeld langs de spoorlijn gelopen ( was het dichtste bij) om een bordje roggepap te eten ’s avonds.

Soms komen er Duitse soldaten eieren halen bij ons. Het enige daadwerkelijke verzet dat wordt gepleegd is het meegeven van een kalkei, dat bedoeld is voor de kippen die dan eerder op die plek een nieuw ei leggen. Er zijn ook hele jonge Duitse soldaten bij, jongens nog. Of een jonge vader die mij Heinche noemt en die dan aan zijn eigen kind moet denken en er over vertelt.

Verder is het een kwestie van: Hoe overleef je deze oorlog? Henk van oom Jaap en tante Riek heeft z’n plan klaar. Hij wil naar Engeland en heeft z’n bundeltje al gepakt en verstopt. Toch vertelt hij het aan broer Jan, die het weer aan tante Riek vertelt. Ja, dan gaat Engeland mooi niet door!

Op 1 april 1945 wordt Vorden bevrijd door de Canadezen. Ze worden met open armen en gejuich ontvangen en meer…. Na 9 maanden krijgt Alie van ome Willem Bijenhof( een nichtje van mama dus) een zoon en ze is niet de enige. De schuld van ome Willem wordt er gezegd. Die haalde die Canadese soldaten gewoon binnen.

Op 12 april wordt Diny geboren, xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />5,5 pond. Volgens mama is ze zo klein omdat er dan geen suiker te krijgen is. Berendina wordt ze genoemd, naar opoe Eggink of zoals wij  altijd zeggen opoe uut Barchem. In de Egginksfamilie  zijn meer naamgenootjes. In Iowa bij oom Herman is een Berdina. In de Steeg bij tante Heintje is ook al een Diny, een  Ineke bij tante Dika en later een Erna bij tante Jo. Bovendien heet één van de zussen van papa ook Dina.