Dan is het Kerst 1946. Nederland is vrij. Ik ben dan 2 jaar en 4 maanden en ik zie als een soort filmpje dat ik in het keukentje op “De Haar” bij mama op schoot zit met m’n handen voor de ogen omdat ik niet goed durf te kijken. Papa vilt een konijn. Ik zie hem met opgerolde mouwen en zo’n vestje met van die puntjes onderaan en z’n haar achterover èn ik hoor zijn stem ( lijkt wat op die van oom Bram.) Ik ben heel blij met deze herinnering.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een paar dagen later rijdt hij met zijn motor achter op een aan de kant op de weg geparkeerde auto zonder verlichting. Een jong stel zit er in. Hij is heel ernstig gewond en wordt naar Zutphen naar het ziekenhuis gebracht. Wanneer hij 9 januari weer wat begint op te knappen zal oom Sjoerd bij hem op het bezoekuur komen met wat paperassen van de zagerij. Die dag wordt in datzelfde ziekenhuis André van oom Bram en tante Annie geboren. Oom Bram gaat het Hendrik Jan persoonlijk vertellen: ”Wi’j hebt een jonge zoon”.”Nou, volle geluk d’r met”, heeft Hendrik Jan hem toegewenst. Reintje werkt in die tijd ook in hetzelfde ziekenhuis, maar of ze elkaar nog gesproken hebben, zullen we nooit weten. Als oom Sjoerd op het bezoekuur komt, blijkt hij  te zijn overleden aan een longembolie, zo plotseling……     ineens.

Tante Hermien heeft de moeilijke taak om het mama te vertellen. Ze vertelt me later:”Coba zit achter de naaimachine, jij staat tegen haar knie geleund als ik vertel wat voor verschrikkelijks er gebeurd is. De klap komt hard aan. Opa zegt dan: “Dan zal ik wel een vader veur disse kinder wèzen”.

Als papa Hendrik Jan overlijdt is mama zwanger van hun 3^e baby. Daar had ze nu helemaal geen zin meer in, kòn er niet blij mee zijn. Tante Hermien wordt vaak door opoe geroepen als afleiding voor mama. Begin juni wordt ons broertje dood geboren. De bevalling verliep zo moeilijk dat ook de dokter niet denkt dat ze de nacht zal halen. Oom Sjoerd en tante Riek zijn bij haar. Tante Hermien is dan in verwachting van Carin. Wanneer ze er ’s morgens nog is begint opoe’s werk. Later beweert ze altijd dat mama door haar geklutste eitjes met suiker en cognac weer opgeknapt is.

Toch duurt het nog een paar jaar voor mama het leven weer ziet zitten. Tante Hermien wordt er nog vaak bijgehaald om haar wat afleiding te bezorgen. En dat kan ze!!