Het huis met winkel van Bervo stond vlak voor de Gereformeerde Kerk in Vorden. Vriend en vijand kwamen er op bezoek. Wat betreft de vijand: zeven keer zelfs, maar steeds tevergeefs.

Zeven keer kwam de S.D. op bezoek in huize Bervo. De tweede keer was op donderdag 20 januari 1944.
Op die avond zou 'de groep van negen' weer bij elkaar komen, zoals gewoonlijk in de consistorie van de Geref. Kerk, maar Henk van Vorden, zoals Henk Groot Enzerinks schuilnaam eerst was, had die middag ineens een vreemd en zelfs angstig gevoel hierover en vroeg ds Jansen of ze het zaaltje van de Hervormde kerk die avond mochten gebruiken. Deze vroeg niets maar begreep waarschijnlijk waar het om ging en zei alleen maar:”Natuurlijk kan en mag dat. Ik zal zorgen dat de deur open is en de kachel brandt”.
En zo gebeurde het. De groep kwam die avond daar bijeen en tenslotte ging iedereen naar huis, naar Zutphen, Warnsveld, Almen, Harfsen en Hengelo Gld. Henk ging ook naar huis waar ze nog bezoek hadden van een a.s. zwager, Herman Overweg, die het met hem over onderduikers wilde hebben. Die avond hoorden ze tegen 10 voor 11 twee overvalwagens aankomen. De ene reed een stukje de Herstellingsoordweg in en de andere een eindje verder de Dorpsstraat op en keerde toen. Zijn ouders zeiden meteen:”Wegwezen hier”. Zo stapten de twee om 5 voor 11 op de fiets en gingen naar Henks oudste zuster en zwager Luimes aan de Burg. Galléestraat.
Daarbij passeerden ze de woning van de fam. Struik terwijl ze zich van geen gevaar bewust waren. Maar dat was anders geweest als ze geweten hadden wat mevr. Struik allemaal had gezien. Later zou ze erover vertellen: ”Die avond regende het een beetje tegen een uur of 11. Ik had de twee Duitse auto’s gehoord en had de indruk dat er iets aan de hand was. Vanuit de donkere kamer zag ik twee mannen oversteken die bij ons huis onder de veranda gingen schuilen en hoorde ik ze tegen elkaar zeggen:”Deze keer zal hij ons niet ontsnappen zoals zaterdag". Ik begreep echter niet wie er bedoeld werd. Terwijl de twee mannen daar stonden te schuilen, reden twee andere mannen op hun fietsen rakelings langs hen heen. Eén van hen kende ik: Henk Groot Enzerink, de zoon van Bervo".
De volgende morgen vroeg werd er bij de fam. Luimes aan de bel getrokken. Mien Harmsen, de rechterhand van moeder Groot Enzerink, stond aan de deur en vertelde dat de vorige avond laat 16 S.D ers met grof geweld het hele huis van Bervo ondersteboven hadden gekeerd en van alles vernield. Maar de vogel waarvoor ze kwamen was gevlogen. Na een zwaar verhoor werd vader Bervo meegenomen en naar de Koepel in Arnhem gebracht. Toch werd hij na een tijdje en na ook kennis gemaakt te hebben met de praktijken van de S.D. weer vrijgelaten.
Voor Henk was nu de tijd aangebroken om te verdwijnen.