Met een pot bijna verwelkte orchideeën in de handen, - waar heeft ze nu die weer gevonden? - loopt mama verloren in de gang. Ze is weer volledig het noorden kwijt, dat heb ik wel direct in de gaten. Als ze me ziet zijn de tranen er weer. Kind toch, ik kan niet meer
Breng me alstublieft naar ergens anders is het eerste wat ze tegen me zegt. Dat komt goed uit dat je even weg wilt, mama. Ik kom je halen. Wat denk je ervan om eens met me mee te gaan? Kun je eens zien hoe mooi de bloemen in onze tuin zijn. Bij het horen dat ze mee mag, kan haar geluk niet op.
Het instappen in de auto verloopt zonder veel problemen en weg zijn wij. Als ik de oprit oprij, beseft ze eigenlijk niet goed waar ze is. Tot ze de stem hoort van Arsène, die geknield in een bloemperkje zit te wieden: Dag ma, hoe is het? Hoewel ze slechts enkele meters van hem vandaan staat, speurt ze de hele tuin af waar hij is. We gaan enkele stappen dichterbij, hij zit vlak onder haar neus. Ik wijs hem aan, maar mama merkt hem maar niet op. Hier ma, hier zit ik, hier! zegt Arsène. Zeg, kun je dan niet eens naar mij roepen! krijgt hij als antwoord van mama.
Terwijl we in het zonnetje op het terras wat drinken, krijgt ze opeens de bloemen in de gaten. Mooi, heel mooi
en ze ruiken goed. Ze imiteert de geluiden van een vogeltje dat lustig zijn lied zit te zingen in een boom. Daar heeft ze dus nog altijd oor voor. Ze houdt de bijen in het oog die rond zoemen. Ja, de natuur kan haar nog altijd boeien.
We geven de bloemen water, terwijl ze er bij is. Dapper helpt ze Arsène mee om de tuinslang af te rollen, nadat ze gevraagd heeft wat voor een ding dat is. Veel kan ze niet doen. Ze staat zeer onvast op haar benen in het gras en ik heb schrik dat ze zou vallen.
Dan passeert de buurvrouw en haar dochter, op wandel met hun hondje. Mama stapt aan mijn arm op hen af. Ze fluistert me ondertussen toe: Ik zou ook zon hondje willen. Al vlug zit de kleine Yorkshire in mamas armen. Nu kan haar dag niet meer stuk.
Na de babbel met de buren, helpt Arsène haar in de auto en ik breng haar terug naar het rusthuis.
Iedereen gelukkig!
|